Jest wielokrotnym mistrzem świata wushu. Zajmował się też popularyzowaniem innej sztuki walki – Wing Chun, ale jest także biegły między innymi w karate, boksie, taekwondo, wrestlingu, judo czy brazylijskim jiu-jitsu. Obecnie jest też także jednym z najbardziej rozpoznawalnych aktorów w Azji i należy do ścisłej czołówki aktorskiej Hong Kongu.
Ojciec Yena był redaktorem w gazecie, matka zaś mistrzynią sztuk walki (w tym Tai Chi). Gdy miał dwa lata, rodzina przeniosła się do Hong Kongu, a gdy jedenaście, do Bostonu. Młody Yen próbował pod czujnym okiem matki różnych sztuk walki. W wieku czternastu lat zdecydował się zawodowo zająć wushu, więc rzucił szkołę. Boston jednak nie był najlepszym miejscem, by kształcić się w tej dziedzinie, zatem rodzice wysłali go na dwa lata do Pekinu, gdzie należał do Beijing Wushu Team. Po dwóch latach nauki Yen miał wrócić do Stanów, ale postanowił sobie zrobić wycieczkę do Hong Kongu. Jest to o tyle ważne, że spotkał tam choreografa sztuk walki, Yuena Woo-pinga, ten go zainteresował taekwondo.
Warto dodać, że rodzina Yena jest też muzykalna, młody Donnie był uczony grać na kilku instrumentach, w tym pianinie. Chwali się też znajomością tańczenia breakdance i hip-hop.
Jak łatwo się domyśleć, Donnie Yen rozpoczął swoją karierę aktorską od filmów walki. Pierwszy z nich to „Drunken Tai Chi” z 1984, gdzie od razu zagrał główną rolę. To otworzyło mu wiele drzwi. Kolejny ważny film to „Tiger Cage” z 1988. Te role spowodowały, że go dostrzeżono i trafił do „Dawno temu w Chinach 2” (1992) z Jetem Li. Przez kolejne lata grał dalej głównie w azjatyckich filmach walki. Są to choćby „Żelazna małpa”, ale też serial „Fist of Fury”.
Yenowi jednak sława mistrza walki przestała wystarczać i okazyjnie aktora. Założył więc firmę producencką i zaczął tworzyć własne filmy także jako reżyser. Są to „Legend of the Wolf” (1997) czy „Ballistic Kiss”(1998) i „Shanghai Affairs”(1998). Choć filmy zostały dobrze ocenione, jednak nie spodobały się szerokiej publiczności. Doprowadziło to Yena na krawędź bankructwa. Zaczął więc szukać innych zleceń i tak trafił ponownie do USA. Tam pracował jako choreograf scen walki choćby w „Niezniszczalnym IV: Ostatniej rozgrywce” (2000) czy „Blade: Wiecznym łowcy II” (2002). W obu też wystąpił w mniejszych rolach.
W 2002 pojawił się film „Hero”, który był wielkim powrotem Yena. Główną rolę zagrał w nim Jet Li i to on poprosił o obsadzenie Donniego w roli swojego przeciwnika, doceniając jego umiejętności walki. Film był sukcesem nie tylko kasowym, ale też wypłynął poza rynek azjatycki. Dostał nawet nominację do Oskara w kategorii najlepszego filmu nieanglojęzycznego.
W kolejnych latach Yen zajął się głównie choreografią (także gier komputerowych), choć nie gardził popisami aktorskimi. Wielkim powrotem do kin jest jednak dopiero „Ip man” z 2008. To quasi-biografia Winga Chu, mistrza, który uczył Bruce’a Lee. Yen zagrał główną rolę, film zaś okazał się być wielkim przebojem kasowym i uczynił z Yena gwiazdę. Doczekał się też już dwóch kontynuacji.
Ten film sprawił, że Yen zaczął dostawać propozycję z Hollywood. Ale wiele z nich odrzucił. Mógł wystąpić w „Niezniszczalnych 2”, ale nie chciał. Zrezygnował też z nowej wersji „Siedmiu samurajów”. Za to zagrał główną rolę w drugiej części „Przyczajonego tygrysa, ukrytego smoka”, który był chińsko-amerykańską koprodukcją telewizyjną.
Obecnie zaś poza „Łotrem Jeden” gra też w innej amerykańskiej produkcji, „xXx: The Return of Xander Cage”.
Yen jest laureatem wielu azjatyckich nagród filmowych.
Prywatnie Yen zajmuje się działalnością filantropijną. Jego żona Cissy Wang jest byłą miss. Mają dwójkę dzieci.
Kilka zdjęć Donniego.
Jako Ying Xiong w „Hero”
Jako Yip Man w serii „Ip Man”
Jako Jin Yi Wei w „14 ostrzy”
Gareth Edwards - reżyser
Gary Whitta - pierwszy scenarzysta
Chris Weitz - drugi scenarzysta
Jason McGatlin - producent
Kathleen Kennedy - producentka
Felicity Jones - aktorka
Riz Ahmed - aktor
Diego Luna - aktor
Alan Tudyk - aktor
Ben Mendelson - aktor
Mads Mikkelsen - aktor
Forest Whitaker - aktor
