Forest Steven Whitaker urodził się w Longview w Teksasie 15 lipca 1961. Gdy miał pięć lat, jego rodzice wraz z całą rodziną przenieśli się do Los Angeles, gdzie dorastał. Ma starszą siostrę i dwóch młodszych braci. Rodzice nie byli związani ze sztuką. Matka była nauczycielką, a ojciec akwizytorem.
Chodził do szkoły średniej – Palisades High School, gdzie był jednym z nielicznych czarnoskórych uczniów. Grał tam w drużynie futbolowej, uczęszczał też na lekcje śpiewu i występował w musicalach. Grywał również w amatorskich sztukach, od tego zaczęła się jego przygoda ze sceną, a potem kinem.
Gdy skończył szkołę średnią, kształcił się w California Polythecnic Institute (klasa futbolowa). Jednak musiał przerwać tę naukę po kontuzji pleców. Następnie dostał się na wydział dramatu i opery konserwatorium Uniwersytetu Kalifornijskiego. Zamierzał zostać tenorem. Po skończeniu nauki na Uniwersytecie przeniósł się do filii londyńskiego Drama Studio, gdzie dalej się kształcił.
Przygodę z filmem rozpoczął mniej więcej, gdy kończył nauki na Uniwersytecie. W 1982 zagrał futbolistę w „Beztroskich latach w Ridgemont High”, a także w „Grze w zabijanego”. Przez kolejne lata występował głównie w serialach, grając role epizodyczne. Zdecydowanie najgłośniejszy z nich to „Północ-Południe”, gdzie wcielił się w rolę Cuffey’a.
W 1985 zagrał w filmie „Zwariowałem dla ciebie”, tym samym ponownie wkroczył w świat kina. Ale to 1986 był przełomowy. „Kolor pieniędzy”, czy „Pluton”. W tym ostatnim zagrał już jedną z ważniejszych ról, zresztą film Oliviera Stone’a należał do bardzo głośnych, co bez wątpienia ułatwiło mu dalszą karierę.
Dalej już jest łatwiej – „Zasadzka”, „Krwawy sport” ale też głośny „Good Morning Vietnam” w którym partnerował Robinowi Williamsowi.
W 1988 zagrał główną rolę w filmie Clinta Eastwooda – „Bird”, biografii jazzmana Charliego ‘Birda’ Parkera. By przygotować się do roli, Whitaker zamknął się na kilka tygodni na poddaszu z saksofonem. Występ doceniono w Cannes oraz Złotym Globem.
W kolejnych latach Whitaker występował w wielu filmach, rozwijał swoje nazwisko. Najważniejsze z nich to „Rozróba w Harlemie”, „Gra pozorów”, „Pret-A-Porter”, „Dym”, „Gatunek”.
W 1999 zagrał kolejną swoją wielką rolę. Przez wielu uznaną za tą, która nie tylko przebiła film „Bird”, ale będzie najważniejszą w dorobku Whitakera. Chodzi o film Jima Jarmuscha – „Ghost Dog: Droga samuraja”. Do roli zabójcy Forest przygotowywał się, żyjąc wg kodeksu samurajów i dużo medytował.
Rok później Whitaker zagrał w „Bitwie o Ziemię” Rogera Christiana. Ten film nie spodobał się krytykom, a Forest został nominowany do Złotej Maliny.
Następne lata to znów grywanie w wielu filmach. Najważniejsze z nich to „Zielony smok”, „Azyl”, „Telefon” czy „Władza pieniądza”. Przez większość kariery Forest jest bardzo aktywny, ale zmieniał też repertuar, cały czas starając się przy tym przygotować do każdej z ról.
Największy sukces aktorski przyszedł w 2006 wraz z filmem „Ostatni król Szkocji”, gdzie Whitaker zagrał ugandyjskiego dyktatora Idiego Amina. Do tej roli przytył, nauczył się grać na akordeonie, oczywiście dużo też czytał o Idim, a także oglądał dokumenty. Pojechał do Ugandy, gdzie rozmawiał z tymi, którzy znali dyktatora z różnych stron. Nauczył się nawet języka suahili, a także akcentu którego używał Idi Amin. Ta rola jest bez wątpienia najbardziej popisową w jego dorobku. Dostał za nią nawet Oskara i mnóstwo innych nagród.
Ale nawet po tym sukcesie nie spuścił tonu i niewiele zmienił w swojej pracy. Znów powrócił do seriali. Choćby w „Ostrym dyżurze” w którym miał swój wątek przez kilka odcinków. Ponownie występował w wielu filmach. Najważniejsze to „Królowie ulicy”, „Gdzie mieszkają dzikie stwory” czy „Eksperyment”.
W 2013 zagrał kolejną ważną rolę w swojej karierze w filmie „Kamerdyner”. Partnerowali mu między innymi David Oyelowo (który grał syna Whitakera) czy Oprah Winfrey. Jak łatwo zgadnąć, ta rola także wymagała przygotowań i wielu rozmów i oczywiście Whitaker to zrobił.
Ostatnio mogliśmy go zobaczyć w „Uprowadzonej 3” u boku Liama Neesona oraz w „Do utraty sił”.
Prywatnie jest wegetarianinem i promuje zdrowe żywienie, uprawia jogę i ma czarny pas w karate. W 1986 ożenił się z Keishą Nash, ma z nią dwoje dzieci, plus jedno z poprzedniego związku Keishy.
Znakiem charakterystycznym jest opadająca lewa powieka. Podobno jest to dziedziczna przypadłość. Whitaker zastanawiał się czy jej nie usunąć, ale tylko po to, by poprawić wzrok.
jako Edward Garlick w „Good Morning, Vietnam”
jako Ghost Dog w „Ghost Dog: Droga samuraja”
jako Ker w „Bitwie o Ziemię”
jako Idi Amin w „Ostatnim królu Szkocji”
jako Cecil Gaines w „Kamerdynerze”
jako Frank Dotzler w „Uprowadzonej 3”
Gareth Edwards - reżyser
Gary Whitta - pierwszy scenarzysta
Chris Weitz - drugi scenarzysta
Jason McGatlin - producent
Kathleen Kennedy - producentka
Felicity Jones - aktorka
Riz Ahmed - aktor
Diego Luna - aktor
Alan Tudyk - aktor
Ben Mendelson - aktor
Mads Mikkelsen - aktor
Lord Bart2016-02-09 18:20:23
więcej Murzynów to mniej Oscarów dla SW :P
A co do korekty... LS specjalnie tak pisze żebyście nabijali wejścia, czyli kasiorkę nam :D
Craccus2016-02-09 09:34:03
"... jak łatwo się zgadnąć..."
"... plus jedno z poprzedniego związku o jedno Keishy."
"karatę"- ę? Ryli?
też, też, też, nawet, nawet, nawet. Głośny, bardzo głośny, najgłośniejszy- fajnie, że stopniujesz, ale nie ma innych przymiotników? Na prawdę tak ciężko przejrzeć njusa przed wrzuceniem? Pozdrawiam!
Craccus2016-02-09 09:25:35
Znów korekta się kłania...