Choć w kontrakcie George’a Lucasa na „Nową nadzieję” była mowa o ewentualnych sequelach, tak naprawdę nikt o nich specjalnie nie myślał. Z Flanelowcem włącznie. George miał zaledwie zarys tego, co się będzie działo dalej i nic więcej. Z drugiej strony praca nad „Nową nadzieją” kosztowała go tyle, że miał wszystkie dość. Gdy się jednak okazało, iż pierwszy film osiągnął nie tylko gigantyczny sukces, ale stał się fenomenem, powstanie sequela było nieuniknione. Zwłaszcza z powodu jednego z zapisów w kontrakcie, który zobowiązał Lucasa do nakręcenia filmu w określonym terminie inaczej prawa przeszłyby na Foxa. Przed premierą „Nowej nadziei” ten zapis właściwie nie był istotny, ale po niej stał się kluczowy, gdy włodarze 20th Century zwietrzyli pieniądze.
Zmęczony „Nową nadzieją” Lucas stanął przed trudnym zadaniem. Znów musiał walczyć z korporacją o swoją niezależność, tyle, że teraz nie miał już w sobie, aż tyle siły i samozaparcia. Dodatkowo druga (jak i kolejna) część zawsze stanowi problem, bo ludzie mają już wobec niej pewne oczekiwania, które niekoniecznie twórcy mogą i chcą spełnić. To coś, z czym „Mroczne widmo” czy „Przebudzenie Mocy” także miały duże problemy. Ostatecznie „Imperium kontratakuje” wyszło ze starcia z oczekiwaniami obronną ręką, ale do tego była potrzebna długa droga.
Reżyser nauczył się jeszcze jednej rzeczy. Nie chciał mieć wiele wspólnego ze studiem, więc tym razem finansował wszystko samodzielnie. Fox miał zająć się jedynie dystrybucją. Lucas wiedział, że nie da rady napisać scenariusza sam. Czuł także, że nie podoła reżyserii. Potrzebował pomocy, musiał oddać swoje dziecko komuś innemu, jednocześnie nadzorując i pilnując swojej wizji. To wciąż był ryzykowny projekt. Sequele w tamtych czasach nie zarabiały tyle, co oryginały, w dodatku najczęściej były gorsze.
Do pisania scenariusza zatrudnił Leigh Brakett, ponad sześćdziesięcioletnią już wtedy panią, która na swoim koncie miała kilka skryptów do słynnych westernów („Rio Bravo”, „Rio Lobo”, czy „El Dorado”) i kilku innych filmów, które święciły tryumfy dwie lub trzy dekady wcześniej. Brackett jednak nie sprostała oczekiwaniom Lucasa. Jej scenariusz w większości nadawał się jego zdaniem do wyrzucenia. Lucas był gotów w ogóle ją zastąpić kimś innym, jednak wyszło na jaw, że scenarzystka jest umierająca. Zmarła na raka 17 marca 1978, krótko po skończeniu prac nad pierwszą wersją scenariusza. Lucas zatrudnił nowego scenarzystę, Lawrence’a Kasdana. Ostatecznie wycięto praktycznie cały wkład własny Leigh, jednak George chciał uhonorować w pewien sposób jej pracę, więc w napisach to ona i Kasdan są wymienieni jako scenarzyści, Lucas tylko jako osoba, która wymyśliła historię. Faktycznie wkład George’a w scenariusz jest dużo większy niż Leigh. Z Kasdanem zaś współpraca układała się Lucasowi bardzo dobrze, nic dziwnego, że zaproponował mu potem pracę przy „Powrocie Jedi” oraz „Poszukiwaczach Zaginionej Arki”.Inaczej sprawa miała się z reżyserem. Lucas zaproponował tę funkcję swojemu dawnemu nauczycielowi ze szkoły filmowej, Irvinowi Kershnerowi. Mimo, że Kersh był starszy od George’a, nie mógł się pochwalić takimi sukcesami jak jego uczeń. Zresztą właśnie dlatego początkowo odrzucił propozycję Lucasa. Nie chciał się mierzyć z sukcesem „Gwiezdnych wojen”. Do zmiany zdania nakłonił go dopiero agent, sugerując, że w ten sposób zapisze się w historii kina. Irvin od razu powiedział też Lucasowi, że w ogóle nie interesują go sprawy techniczne, efektów i całej tej reszty, woli zająć się postaciami i mistyką. To było dokładnie to, czego Lucas potrzebował. Reżysera, który zajmie się aktorami, zaś da się poprowadzić tam, gdzie Flanelowiec radził sobie dobrze jak nikt inny.
Ivrin praktykując zen, wpłynął także na wizję Mocy i nauczania Yody. Zresztą kukiełka stworzona przez Stuarta Freeborn operowana przez Franka Oza to było jedno z większych wyzwań, nie tyle technicznych. Trzeba było przekonać widzów, że Yoda wygląda i zachowuje się prawdziwie.
Zdjęcia rozpoczęły się 5 marca 1979 w Norwegii. Na plan wrócili Harrison Ford (choć miał problem z dotarciem na lokację), Carrie Fishier oraz Mark Hamill, który na krótko przed rozpoczęciem zdjęć miał wypadek, co wymagało pewnych zmian w scenariuszu. Do głównej obsady dołączył też Billy Dee Williams.
Jednak, to wyglądało tak dobrze na początku, wcale takie nie było. Lucas musiał liczyć się z ograniczonym budżetem, Kersh zaś kręcił bardzo powoli. Zmieniał scenariusz bez konsultacji, próbował wielu ujęć, szukał. To doprowadzało George’a do białej gorączki. Film się ślimaczył. No a producent Gary Kurtz nie potrafił nad Irvinem zapanować. Zresztą problemy były także z aktorami, w szczególności z Carrie Fisher, której stan nie raz utrudniał kręcenie ujęć.
Problemy na planie „Nowej nadziei” nadwyrężyły małżeństwo Lucasa i Marcii Lucas. George usiłował spędzać z nią więcej czasu, naprawić pewne rzeczy, ale materiał jaki został nakręcony wymagał od niego bardzo dużo uwagi. Pierwszy montaż był wręcz fatalny. Wymagało to dokrętek i to bardzo intensywnych. Ostatecznie to właśnie „Imperium” pogrzebało związek Marcii i George’a. Jednocześnie kosztowało też stanowisko Gary’ego Kurtza, który już nie wrócił do prac przy „Powrocie Jedi”. Irvin także dostał od Lucasa wilczy bilet.
Jednocześnie George’a czekała kolejna batalia, tym razem ze związkami filmowców. Te wcześniej, nie licząc na sukces „Nowej nadziei”, pozwoliły Lucasowi przenieść napisy na sam koniec filmu. Teraz powiedziały nie. Film miał się zacząć od informacji o scenarzystach, reżyserze i tak dalej. Tego Lucas zaakceptować nie mógł. Nałożono więc na niego grzywnę, podobnie jak na Kershnera. Lucas zapłacił obie, ale też wypisał się ze związków. Zresztą miał z nimi problemy jeszcze przy kolejnych filmach, nie zapomniały mu tego.
Potem przyszła premiera. Pierwsze recenzje były raczej chłodne, ale stosunkowo szybko zaczęło się to zmieniać. Z czasem film okrzyknięto najlepszym sequelem wszech czasów. Lucas w końcu mógł wybić się na niezależność, ale cena jaką zapłacił była spora. Wkrótce „Imperium” stało się ikoną, najsłynniejszym i najlepszym sequelem wszechczasów i filmem z jednym z największych zwrotów akcji. Film dostał cztery nominacje do Oskara, w tym za muzykę Johna Williamsa. Dostał dwie statuetki, za najlepszy dźwięk i efekty specjalne. Nagrodzono także Oskarem honorowym Aleca Guinnessa.
„Imperium” zresztą jak wszystkie inne filmy, przeszło też wiele zmian. Do kin wróciło z okazji 20-lecia sagi, wraz z „Wersją specjalną”. Konwersja 3D prawdopodobnie nie doszła do skutku.
„Imperium” poświęciliśmy też cały tydzień.
Tydzień Imperium kontratakuje:
- News otwierający
- Z archiwum Bastionu
- Pamiątki z planu
- Kosmiczny ślimak
- Wywiad z Lawrencem Kasdanem
- Imperium kontratakuje w książkach
- Imperium kontratakuje w komiksach
- The Empire Gives Back - pokaz na 30 lecie Imperium
- Jaki miał być film
- Imperialni oficerowie
- Ewolucje bohaterów w Star Wars Miniatures
- Imperator Palpatine
- Gadżety
- Imperium w popkulturze
- Boba Fett
- Fani o filmie
Dziś zaś zaczynamy weekend poświęcony temu Epizodowi. To kolejny z naszych weekendów z okazji 40-lecia sagi. Zapraszamy też do specjalnego quizu.
Zaś wszystkie atrakcje weekendu znajdziecie tutaj.
Emperor Reek2017-09-16 09:08:23
Faktycznie przez artykułem napisalem o Kershnerze majac na myśli Kasdana. Przy TFA raczej za dużego wpływu nie miał (na pewno mniejszy niż przy TESB), a jak sie okaże, że miałby pracosac przy IX to tym bardziej w cieniu Abramsa, którego wersja będzie bardziej "podekscytowująca" dla KK. Przy HS też może nie mieć dużego wpływu. Jednak jak sie zastanowić to Kershner tworząc TESB, narzucił fabułę sequelom.
Joylinda_Hawks2017-09-16 08:20:12
@Emperor Reek - I. Kreshner zmarł w 2010r, tak więc raczej nie miał nic wspólnego z Epizodem VII - chyba że coś innego miałeś na myśli.
Krogulec2017-09-16 01:09:44
Wkład Kershnera w uniwersum jest niesamowity, w zasadzie to jego zasługa, że Gwiezdne Wojny ewoluowały w poważne kino. Wzięcie człowieka od mistyki i specjalisty od głębi postaci było strzałem w dziesiątkę. Teraz byłoby to zupełnie niemożliwe, która korporacja wzięłaby na reżysera kogoś kto wprost mówi, że ma gdzieś efekty i chce rozbudować przede wszystkim filmową mistykę? No właśnie... to jest ta różnica między dziełami artystów, a rzemieślników na zlecenie rad nadzorczych. Co nie zmienia faktu, że wybór Kershnera to też dobra intuicja naszego Lucasa. Dzięki temu Imperium Kontratakuje to zdecydowanie najgłębszy film sagi i jeden z najlepszych filmów SF w historii.
nedz1232017-09-15 22:47:24
:D.
Soap932017-09-15 20:22:55
skąd pewność że Lord i Miller robili dobrą robotę? Przecież oni są słabi. Sam wybór ich to jakieś nieporozumienie.
SW-Yogurt2017-09-15 20:22:12
I pomyśleć, że alternatywą był Mimban. ~;)
Mossar2017-09-15 19:09:31
@Lubsok no ok, tylko że Kershner akurat wyszedł na dobre, a Phil i Chris możliwe że odwalili jakiś szajs a niekoniecznie zrobili oryginalne dzieło.
Emperor Reek2017-09-15 18:59:36
@Mossar
Tylko, że V ostatecznie dostał Kershner, który w VII miał tylko pewiem udział przy scenariuszu, a film ogólnie był Abramsa. A różnica między TESB i TFA raczej nie napawa optymizmem przed IX.
Lubsok2017-09-15 18:59:24
No właśnie nie są na dobrej drodze. Kershner miał gdzieś nakazy Lucasa i wyszło to filmowi na dobre. No i Lucas go nie wywalił. Kennedy wywaliła Lorda i Millera w sumie za to samo co robił Kershner. Teraz więc Han pewnie będzie klapą.
Mossar2017-09-15 18:42:26
Zwalniali pracowników, problemy z reżyserami, a jednak film się udał. Może jednak Han i IX sa na dobrej drodze :D?
McWatt2017-09-15 18:11:59
Per aspera ad astra - dosłownie i w przenośni.