Na Oficjalnej, w dziale poświęconym nowemu serialowi The Clone Wars pojawił się artykuł, w którym Catherine Winder – producentka serialu, opisuje w jaki sposób wybrano głównego reżysera – Dave’a Filoni. Historia ta krążyła już po Internecie i konwentach, dlatego Winder postanowiła ją opowiedzieć na łamach Oficjalnej.
Jak napisała odszukanie reżysera dla najnowszej produkcji nie było łatwym zadaniem. Wymagania jakie musiał spełniać były wysokie i liczne.
Podczas robienia wywiadu w branży poprosiła kilka osób o sporządzenie list z nazwiskami tych, którzy mogliby się do tego zadania ich zdaniem nadawać. Jeden z nich, George Krstic, przesłał jej listę, na której widniało nazwisko Dave’a Filoni. Winder postanowiła się z nim skontaktować. Zadzwoniła więc, przedstawiła się i powiedziała, że jest z Lucasfilm Animation, oraz że zaczynają produkcję nowej serii i szukają reżysera. Filoni zareagował na to sarkastycznym „Taak, jasne...” i zaczął się dopytywać kto mówi. Winder znów się przedstawiła i dodała, że to jego przyjaciel George (mając na myśli Kristica) podał jej jego nazwisko i polecił porozmawiać. Na to Filoni powiedział:
- George? Jasne, bardzo zabawne... koniec żartów... Kim naprawdę jesteś i kto nasłał cię na mnie żeby mi dokuczyć? – był przekonany, że chodzi o George’a Lucasa.
W końcu dał się przekonać, że to nie jest żaden kawał. I wyjaśnił skąd wzięło się jego przeświadczenie o tym, że ktoś próbuje go nabrać. Dwa tygodnie wcześniej rozmawiał ze znajomymi o tym, jak bardzo lubią pracować nad serialem „Avatar”, którego był reżyserem. Mówili też o tym co ewentualnie mogłoby ich od niego odciągnąć. I Filoni (fan SW) powiedział, że rzuciłby to gdyby Georege Lucas zadzwonił do niego i zaoferował mu pracę przy Gwiezdnych Wojnach :)
Cały artykuł znajduje się na oficjalnej w tym miejscu.
Natomiast w Relacji z Celebration IV, również znajdziecie wzmiankę o tej historii, oraz opis spotkania z Winder i Filonim.
Większość z nas ma przynamniej mgliste pojęcie o tej technice, która nawiązuje do pewnego „staroświeckiego” sposobu robienia efektów filmowych – budowania modeli, oświetlania ich, kręcenia, a następnie dokładania ich do sceny. W grafice komputerowej proces modelowania jest niemal identyczny, z tym wyjątkiem, że budujemy wirtualne modele w pamięci komputera miast fizycznych z drewna i innych materiałów. Jednym ze sposobów jest digitalizacja płaskich projektów 2-D, którym na komputerze dokłada się wymiary. Dzięki temu można używać oprogramowania do prostych kształtów 3-D, które posłużą do stworzenia modeli. Istnieje także inna wersja, można wyrzeźbioną makietę czy inny fizyczny model zeskanować do komputera i w ten sposób osiągnąć podobny rezultat.
W tradycyjnym podejściu efekty w filmie to te rzeczy, które powodują, że okręty kosmiczne latają, a miecze świetlne się świecą. W animacji komputerowej jest to przesunięte o kolejny krok do przodu. Animator efektów jest odpowiedzialny za zaprojektowanie, zaprogramowanie i stworzenie animacji nie związanej z postaciami, od mebli po pojazdy, od cieni, aż po mgły, od ognia aż po wiatr.
Każda powierzchnia w animacji komputerowej, niezależnie czy to metal, skóra czy ubranie wymaga tekstury i koloru. To podobnie jak rigging technika stosowana tylko w animacji komputerowej. Dzięki teksturą, artysta i projektant kolorów ustawiają jak światła i kolory powinny wyglądać na danej powierzchni, jak się powinny odbijać. Bez tego postaci CG wyglądałby jak wyrzeźbione globy poruszające się po pomalowanym na szaro tle.
To słowo bardzo często słyszane w studiu, pewnie dlatego, że odnosi się do kilku stadiów produkcji. Sam termin odnosi się do zdolności komputera do nałożenia i zespolenia ze sobą kilku warstw obrazu – tekstur, koloru, ruchu, tła, oświetlenia, efektów i dostarczenia już całości. Renderuje się po to, by przetestować jak ruch współgra ze środowiskiem, jak cienie oddziałowują na teksturę, lub renderuje się by zobaczyć już pracę końcową. W zależności od złożoności sceny i kmputerów to może zająć nawet do kilku godzin lub dni, by zostało ukończone jedno ujęcie.
