Harrison Ford, Han Solo
Biografia:
Jest jednym z nielicznych aktorów obsady oryginalnej trylogii, którego gwiazda nie przygasła. Co więcej dzisiaj Ford jest jednym z najpopularniejszych i najbardziej kasowych aktorów światowego kina. Urodził się 13 lipca 1942 w Chicago z matki Rosjanki i ojca Irlandczyka. Miał typowe dzieciństwo amerykańskiej klasy średniej. Wykształcenie zdobywał w Ripon College w północnym Wisconsin. Studiował trzy lata angielski i filozofie jednak nie ukończył studiów i w 1964 został wyrzucony trzy dni przed rozdaniem świadectw. Wszystko odbyło się na jego własne życzenie, niektóre źródła mówią wręcz o tym, że on sam rzucił tę szkołę, bezsprzeczne natomiast jest to, że nie miał pojęcia jak wykorzystać zdobywaną tam wiedzę w życiu późniejszym, więc standardowo opuszczał wszystkie zajęcia.
Nie mając żadnych planów na przyszłość Ford ożenił się z Mary Marquardt. Pragnął zostać aktorem ale wiedział że w Wisconsion nie zrobi kariery więc przeniósł się do Los Angeles, gdzie rozpoczął karierę aktorską. O tej decyzji właściwie przesądziły dwie rzeczy, pierwsza z nich to fakt, że uczestniczył w kilku przedstawieniach teatralnych, gdy jeszcze chodził na zajęcia w College’u. Druga rzecz to moneta, która przesądziła by poszukiwać pracy właśnie w Kalifornii. Ford zdawał sobie sprawę, że w aktorstwie można dojść do czegoś jedynie w Nowym Jorku lub w Hollywood, gdzie szukać szczęścia wylosował rzucając monetą.
W Los Angeles imał się różnych zajęć, jednak przełomem okazało się być przedstawienie „John Brown’s Body”, historia o słynnym abolicjoniście z czasów Wojny Secesyjnej wystawiana w teatrze Laguna Beach. Został tam dostrzeżony przez łowców talentów z Columbia Pictures, którzy zaproponowali mu przesłuchanie. Powiodło się. Początkowo był aktorem kontraktowym wytwórni Columbia Pictures w której podpisał siedmioletni kontrakt. Tu trzeba dodać, że w tamtych czasach wytwórnie nie tylko szukały gwiazd, ale starały się przywiązywać do siebie dobrze rokujących aktorów, do ról drugoplanowych względnie statystów. Ford za tę „stałą” pracę dostawał 150 USD tygodniowo.
Najpierw grywał epizodyczne role w serialach TV („Ironside”, „Gunsmoke”, „The FBI”). Następnie w 1966 zadebiutował w filmie "Dead Heat on a Merry-Go-Round" grając boya hotelowego. Niestety występ Forda nie wywołał burzy oklasków. Wiceprezes Tony Curtis wezwał go przed swoje oblicze, naubliżał, wyzwał, że nie ma czegoś takiego, co mają gwiazdy, a następnie wysłał go na kurs aktorski. Kubeł zimnej wody załamał go, chciał rzucić aktorstwo, lecz został złapany w sidła siedmioletniego kontraktu jednak po niewielkiej roli w "Getting Straight" (1970) zdecydował, że sprawy finansowe nie będą miały wpływu na jego karierę aktorską. Brak chęci do pracy w Columbii odbił się na jego dochodach. Zaczął zarabiać na życie jako stolarz i odrzucał nieznaczące role. Stolarstwa nauczył się sam z książek, w końcu praktycznie zrezygnował z aktorstwa.
Po trzyletniej przerwie mało znany jeszcze George Lucas zaproponował Fordowi rolę w "American Graffiti" (1973), kiedy ten naprawiał drzwi w biurze, był to skromny film, który odniósł olśniewający sukces kasowy. Lucas oczywiście nie wiedział nawet, że Ford próbował wcześniej swych sił w aktorstwie, ale dzięki temu odrodziła się w Harrisonie wiara.
W rok później zagrał w nagrodzonej Złotą Palmą w Cannes "Rozmowie" (1974) Francisa Forda Coppoli. Następnie dostał role w: Dynastii”(1976) i w „The Trial of Lt. Calley”. Zbliżał się termin kastingu do „Gwiezdnych Wojen” ale Ford nie robił sobie wielkich nadziei, bo wiedział że Lucas raczej nie zatrudni nikogo z ekipy „American Graffiti” ale historia lubi się powtarzać Ford odnawiał biuro, co prawda pracował teraz po nocy bo nie chciał żeby ktoś wiedział że jest stolarzem, ale w dzień kastingu do „Gwiezdnych Wojen” nie zdążył i kończył prace w dzień czując się okropnie, znowu trafił na kasting i dostał rolę Hana Solo. Historia ta ma swoją pikaneterię bo oczywiście Fordowi zależało przede wszystkim by Coppolla i Lucas nie wiedzieli o tym, że dorabia jako stolarz, ale to właśnie odmieniło jego życie. Na castingu początkowo dołączył do jeden z grup, (Lucas wtedy szukał nie pojedynczych aktorów, a grupy, która świetnie prezentuje się razem) i po kilku wymieszaniach, uznano, że jest najlepszy. Rola w "Gwiezdne Wojnach" stała się przełomem w karierze aktora. Następnie zagrał w kilku filmach: „Komandosi z Nawarony” (1978), „Czas Apokalipsy” (1979). Potem zagrał w „Imperium Kontratakuje” (1980), gdzie rozwinął postać Hana Solo mi. dobiegająca od pierwowzoru że scenariusza wypowiedź gdzie zdanie „Pamiętaj o tym kiedy wrócę do ciebie” zastąpił krótkim „Wiem” (a przy okazji zrobił awanturę z tego powodu). Zresztą Ford był bardzo zadowolony ze współpracy z reżyserem Irvinem Kershnerem który pozastawiał wiele swobody aktorom. Natomiast przy zmianie tej sceny pomogły dolegliwości zdrowotne Lucasa (jest cukrzykiem i czasem zdarza mu się zasnąć) jak i problemy z narkotykami Carrie Fisher, dla której niektóre sceny były wyjątkowo głupie i nie mogła opanować się śmiać. Zresztą już po sukcesie „Gwiezdnych Wojen”, gdy okazało się, że postać Hana Solo jest jedną z ulubionych przez fanów, to aktor wymusił na Lucasie zmianę, by przemytnik stał się bardziej centralną postacią (początkowo nie miał występować w późniejszych epizodach). Co ciekawe, finansowo Fordowi się nie polepszyło, a to głównie dlatego, że Lucas znów miał problem z zapięciem budżetu. Natomiast sam Harrison był bardzo pomocny na planie, bo nie tylko grał, był przyjazny, ale często pomagał nawet budować scenografię.
Następnie Ford zagrał w kolejnym filmie produkcji Lucasfilmu „Poszukiwacze zaginionej arki” (1981) który umocnił pozycje aktora robiąc z niego gwiazde i milionera. Ale tu po raz kolejny pomogło mu szczęście, bo początkowo rolę tę miał dostać Tom Selleck, lecz on związał się z serialem „Magnum” i nie chciał rezygnować z pewnej roboty, by brać udział w ryzykownym projekcie Spielberga i Lucasa. I choć sam reżyser traktował Indianę jako film klasy „B”, to jednak sukces ugruntował jedynie pozycję Forda. Stał się on już gwiazdą i milionerem.
W 1982 Ford zagrał w "Blade Runner" ( "Łowca androidów"), kultowy film science-fiction Ridleya Scotta, okazał się niezrozumiały dla większości widzów i krytyki na początku lat osiemdziesiątych, ale doceniły go rzesze fanów gatunku. Po „Łowcy androidów” Ford wcielił się po raz kolejny w role Hana Solo w „Powrocie Jedi”(1983), twierdził on nawet że Han Solo powinien zginąć gdyż nie ma on ani mamy ani taty, nie ma po co żyć. Następnie zagrał w drugiej części trylogii o Indianie Jonesie („Indiana Jones i Świątynia zagłady” (1984)) a w 1989 w trzeciej razem z Seanem Connerym („Indiana Jones i Ostatnia Krucjata”(1989)). Do poważniejszych ról zaangażował Forda znany australijski reżyser Peter Weir: w "Świadku" (1985), z Kelly McGillis i Lucasem Haasem, aktor zagrał policjanta ukrywającego się wśród społeczności Amiszów - otrzymał za tę rolę nominację do Oscara, a w "Wybrzeżu moskitów" (1986), obok Helen Mirren i Rivera Phoenixa (z którym później spotkał się na planie Ostatniej krucjaty), wcielił się w postać nawiedzonego naukowca, który próbuje stworzyć utopię w dżunglach Ameryki Środkowej, z tragicznym skutkiem. Ford przyznaje, że była to jego ulubiona rola. W 1988 roku wystąpił także u Romana Polańskiego, w thrillerze "Frantic", jako lekarz, któremu nieoczekiwanie porwano w Paryżu żonę. Romantyczne komedie w dorobku Forda to "Pracująca dziewczyna" (1988), gdzie jest rozdarty między urokiem Melanie Griffith i kuszącą Sigourney Weaver, "Sabrina" (1995) - remake klasycznego filmu z Audrey Hepburn i Humphreyem Bogartem, w którym partnerką Forda jest Julia Ormond, i "Sześć dni, siedem nocy" (1998) z Anne Heche, o parze nie znoszących się (do czasu) rozbitków na bezludnej wyspie. Tam spotkał się także z Temuerą Morrisonem, który w Ataku klonów grał Jango Fetta, tu Morrison ścigał Forda, prawie jak Boba w TESB. W dramacie "Odnaleźć siebie" (1991) Mike'a Nicholsa, Ford zagrał niecodzienną rolę człowieka cierpiącego na amnezję, który dzięki temu odkrywa swoje życie na nowo, jednak film ten był niepowodzeniem artystycznym jak i finansowym. W "Zagubionych sercach" (1998) Sydney'a Pollacka razem z Kristin Scott-Thomas odkrywa na nowo miłość. W latach 90. w karierze Forda dominowały thrillery i filmy akcji. "Uznany za niewinnego" (1990) Alana J. Pakuli okazał się sukcesem kasowym i artystycznym. Ford zagrał tu prokuratora uwikłanego w zbrodnię, której nie popełnił, ale za którą czuje się odpowiedzialny. "Ścigany" (1993), film zainspirowany wydarzeniami autentycznymi, również opowiada o niewinnym człowieku, lekarzu oskarżonym o zamordowanie własnej żony. Ścigającego go detektywa zagrał Tommy Lee Jones. W adaptacjach książek Toma Clancy, "Czasie patriotów" (1992) i "Stan Zagrożenia" (1994) w reżyserii Phillipa Noyce'a, Ford zagrał Jacka Ryana - byłego agenta CIA, który po kolei walczy z terroryzmem i kolumbijską mafią narkotykową. W mniej udanym "Air Force One" (1997) Wolfganga Petersena, jako prezydent USA przeciwstawia się terrorystom, na czele których stoi Gary Oldman, a w "Zdradzie" (1997) jest policjantem, który także musi rozprawić się z terrorystą, tym razem w postaci Brada Pitta. Ford ukończył także pracę nad thrillerem w stylu hitchcockowskim "Co kryje prawda" (2000) Roberta Zemeckisa, z Michelle Pfeiffer. American Film Institute uhonorował Forda w 2000 roku nagrodą za całokształt twórczości. Po dwóch latach przerwy Ford powrócił na ekran w „K-19” u boku Liama Neesona. „Wydział zabójstw Hollywood” z 2003 był niestety kolejnym filmem, w którym aktor nie potrafił pogodzić się z wiekiem. W 2006 ponownie próbuje zgrywać macho w „Firewallu”. Obecnie zapowiada powrót do roli Indiany Jonesa.
W życiu prywatnym Harrison Ford najchętniej spędza czas z rodziną na swoim 800-akrowym ranczu w Jackson Hole w stanie Wyoming. Z pierwszą żoną, Mary Marquardt, ma dwoje dzieci, Willarda i Bena, a z drugą, scenarzystką Melissą Mathison ("E.T."), również dwójkę: Malcolma i Georgię. Obecnie związany jest z Calistą Frockhart, znaną głównie z serialu „Ally McBeal”.
Ma dwa sztuczne zęby, wstawione przez dentystę po wypadku, gdy próbował swoich sił kaskaderskich jeszcze w czasach Columbia Pictures. Do roku 1970 podpisywał się jako Harrison J. Ford, by nie mylono go z Harrisonem Fordem, aktorem kina niemego. Jest pilotem helikoptera i uczestniczył nie raz w wyprawach ratunkowych.
Wśród filmów, które odrzucił była między innymi „Lista Schindlera”, gdyż uznał, że jego przeszłość filmowa nie jest na miejscu. Odrzucił także role w filmach „Syriana”, „Traffic” czy nawet postać doktora Granta z „Parku Jurajskiego”. Próbował zająć się także działalnością polityczną, sprzeciwiał się protestowi aktorów przeciw wojnie w Iraku, ale potem się od tego odciął, gdyż nie chciał by go uznano za stronnika Busha. Stwierdził, że jest przeciwny reżimom po obu stronach konfliktu. Jego matka ma korzenie żydowskie i prawosławne, a ojciec po części irlandzko-katolickie i niemiecko-protestanckie, Ford pytany o wyznanie najczęściej odpowiada „demokrata”.
Był jednym z tych aktorów na planie „Gwiezdnych Wojen”, którzy stanali się rozwinąć swoją rolę, nadać jej charakter i ostro sprzeciwiali się zwłaszcza Lucasowi, gdy coś im się nie podobało.
Autorzy: JORUUS, mars & LS
Nagrody i Nominacje:
2000: nagrodzony przez American Film Institute za całokształt twórczości.
1999: Blockbuster, najlepszy aktor w komedii lub musicalu - Sześć dni, siedem nocy
1997: Bambi, Air Force One
1996: nagroda Academy of Science Fiction za całokształt twórczości
1996: nominacja do Złotego Globu, najlepszy aktor w komedii lub musicalu - Sabrina
1995: nominacja Blockbuster, aktor w filmie akcji Stan zagrożenia
1994: nominacja do Złotego Globu, najlepszy aktor w dramacie - Ścigany
1994: MTV Movie Award, najlepszy duet (razem z Tommy'm Lee Jones) - Ścigany
1994: nominacja do MTV Movie Award, najlepszy aktor - Ścigany
1994: Blockbuster, najlepszy aktor w filmie akcji - Ścigany
1991: nominacja do Saturna, najlepszy aktor - Indiana Jones i ostatnia krucjata
1987: nominacja do Złotego Globu, najlepszy aktor w dramacie - Wybrzeże Moskitów
1986: nominacja do Oscara, najlepszy aktor - Świadek
1986: nominacja do nagrody BAFTA, najlepszy aktor - Świadek
1986: nominacja do Złotego Globu, najlepszy aktor w dramacie - Świadek
1986: Kansas City Film Critics Circle Awards, najlepszy aktor - Świadek
1985: nominacja do Saturna, najlepszy aktor - Indiana Jones i Świątynia Zagłady
1982: Saturn, najlepszy aktor - Poszukiwacze zaginionej arki
Filmografia:
2008: Indiana Jones 4 jako Prof. Henry 'Indiana' Jones, Jr.
2006: Firewall jako Jack Stanfield
2003: Wydział zabójstw Hollywood (Hollywood Homicide) jako sierżant Joe Gavilan
2002: K-19: The Widowmaker jako Kpt. Aleksiej Wostrikow
2000: Co kryje prawda (What Lies Beneath) jako Norman
1999: Zagubione serca (Random Hearts) jako Dutch Van Den Broeck
1999: The Adventures of Young Indiana Jones: Mystery of the Blues jako Indiana Jones (w 1950)
1998: Sześć dni, siedem nocy (Six Days, Seven Nights) jako Quinn Harris
1997: Air Force One (Air Force One )jako Prezydent James Marshall
1997: Zdrada (The devil's Own) jako Tom O'Meara
1995: Cent et une nuits, Les jako aktor
1995: Sabrina (Sabrina) jako Linus Larrabee
1994: Century of Cinema, A jako gra siebie
1994: Stan zagrożenia (Clear and Present Danger) jako Jack Ryan
1994: Jimmy Hollywood jako gra siebie
1994: Mustang: The Hidden Kingdom(TV) jako (głos) Narrator
1993: Kroniki Indiany Jonesa(TV) (Indiana Jones Chronicles(TV)) jako Indiana Jones
1993: Ścigany (The Fugitive) jako Dr Richard Kimble
1993: George Lucas: Heroes, Muths and Magic(TV)
1993: Erth and the American Drem(TV) jako głos
1992: L'Envers du décor: Portrait de Pierre Guffroy
1992: Czas patriotów (Patriot Games) jako Jack Ryan
1992: Fox/MTV Guide to Summer’92(TV)
1992: Hollywood Hotshots(TV)
1991: Odnaleźć siebie (Regarding Henry) jako Henry Turner
1990: Uznany za niewinnego (Presumed Innocent) jako Rusty Sabich
1989: Premiere: Inside the Summer Blockbusters(TV)
1989: Indiana Jones i ostatnia krucjata (Indiana Jones and the Last Crusade) jako Indiana Jones
1988: Frantic (Frantic ) jako Richard Walker
1988: Pracująca dziewczyna (Working Girl) jako Jack Trainer
1986: Wybrzeże Moskitów (The Mosquito Coast) jako Allie Fox
1985: Świadek (Witness) jako John Book
1984: Indiana Jones i świątynia zagłady (Indiana Jones and the Temple of Doom) jako Indiana Jones
1983: Powrót Jedi (Return of the Jedi) jako Han Solo
1982: Łowca androidów (Blade Runner) jako Rick Deckard
1981: Great Movie Stunts: Raiders of the Lost Arks(TV)
1981: Poszukiwacze zaginionej arki (Raiders of the Lost Ark) jako Indiana Jones
1980: Imperium kontratakuje (Empire Strikes Back) jako Han Solo
1979: Hanover Street (Hanover Street ) jako David Halloran
1979: Więcej Amerykańskiego Graffiti (More American Graffiti) jako Oficer Bob Falfa
1979: Frisco Kid (The Frisco Kid) jako Tommy
1979: Czas apokalipsy (Apocalypse Now) jako Pułkownik Lucas
1978: Komandosi z Nawarony (Force 10 from Navarone) jako Mike Barnsby
1978: The Star Wars Holiday Special(TV) jako Han Solo
1977: Gwiezdne Wojny - Epizod 4: Nowa Nadzieja (Star Wars: Episode IV - A New Hope) jako Han Solo
1977: Heroes jako Ken Boyd
1977: The Possessed(TV) jako Paul Winjam
1976: Dynasty(TV) jako Mark Blackwood
1975: Judgement jako sędzia
1974: Rozmowa (The Conversation) jako Martin Stett, sekretarz dyrektora
1973: Amerykańskie graffiti (American Graffiti) jako Bob Falfa
1970: Getting Straight jako Jake
1970: The Intruders(TV) jako Carl
1970: Zabriskie Point jako Bit Part
1968: Journey to Shiloh jako Willie Bill Rearden
1967: Time for Killing, A jako Porucznik Shaffer
1967: Luv jako Bit Part
1966: Dead Heat on a Merry-Go-Round jako Bell Hop
Biografia:
Jest jednym z nielicznych aktorów obsady oryginalnej trylogii, którego gwiazda nie przygasła. Co więcej dzisiaj Ford jest jednym z najpopularniejszych i najbardziej kasowych aktorów światowego kina. Urodził się 13 lipca 1942 w Chicago z matki Rosjanki i ojca Irlandczyka. Miał typowe dzieciństwo amerykańskiej klasy średniej. Wykształcenie zdobywał w Ripon College w północnym Wisconsin. Studiował trzy lata angielski i filozofie jednak nie ukończył studiów i w 1964 został wyrzucony trzy dni przed rozdaniem świadectw. Wszystko odbyło się na jego własne życzenie, niektóre źródła mówią wręcz o tym, że on sam rzucił tę szkołę, bezsprzeczne natomiast jest to, że nie miał pojęcia jak wykorzystać zdobywaną tam wiedzę w życiu późniejszym, więc standardowo opuszczał wszystkie zajęcia. Nie mając żadnych planów na przyszłość Ford ożenił się z Mary Marquardt. Pragnął zostać aktorem ale wiedział że w Wisconsion nie zrobi kariery więc przeniósł się do Los Angeles, gdzie rozpoczął karierę aktorską. O tej decyzji właściwie przesądziły dwie rzeczy, pierwsza z nich to fakt, że uczestniczył w kilku przedstawieniach teatralnych, gdy jeszcze chodził na zajęcia w College’u. Druga rzecz to moneta, która przesądziła by poszukiwać pracy właśnie w Kalifornii. Ford zdawał sobie sprawę, że w aktorstwie można dojść do czegoś jedynie w Nowym Jorku lub w Hollywood, gdzie szukać szczęścia wylosował rzucając monetą.
W Los Angeles imał się różnych zajęć, jednak przełomem okazało się być przedstawienie „John Brown’s Body”, historia o słynnym abolicjoniście z czasów Wojny Secesyjnej wystawiana w teatrze Laguna Beach. Został tam dostrzeżony przez łowców talentów z Columbia Pictures, którzy zaproponowali mu przesłuchanie. Powiodło się. Początkowo był aktorem kontraktowym wytwórni Columbia Pictures w której podpisał siedmioletni kontrakt. Tu trzeba dodać, że w tamtych czasach wytwórnie nie tylko szukały gwiazd, ale starały się przywiązywać do siebie dobrze rokujących aktorów, do ról drugoplanowych względnie statystów. Ford za tę „stałą” pracę dostawał 150 USD tygodniowo.
Najpierw grywał epizodyczne role w serialach TV („Ironside”, „Gunsmoke”, „The FBI”). Następnie w 1966 zadebiutował w filmie "Dead Heat on a Merry-Go-Round" grając boya hotelowego. Niestety występ Forda nie wywołał burzy oklasków. Wiceprezes Tony Curtis wezwał go przed swoje oblicze, naubliżał, wyzwał, że nie ma czegoś takiego, co mają gwiazdy, a następnie wysłał go na kurs aktorski. Kubeł zimnej wody załamał go, chciał rzucić aktorstwo, lecz został złapany w sidła siedmioletniego kontraktu jednak po niewielkiej roli w "Getting Straight" (1970) zdecydował, że sprawy finansowe nie będą miały wpływu na jego karierę aktorską. Brak chęci do pracy w Columbii odbił się na jego dochodach. Zaczął zarabiać na życie jako stolarz i odrzucał nieznaczące role. Stolarstwa nauczył się sam z książek, w końcu praktycznie zrezygnował z aktorstwa.
Po trzyletniej przerwie mało znany jeszcze George Lucas zaproponował Fordowi rolę w "American Graffiti" (1973), kiedy ten naprawiał drzwi w biurze, był to skromny film, który odniósł olśniewający sukces kasowy. Lucas oczywiście nie wiedział nawet, że Ford próbował wcześniej swych sił w aktorstwie, ale dzięki temu odrodziła się w Harrisonie wiara.
W rok później zagrał w nagrodzonej Złotą Palmą w Cannes "Rozmowie" (1974) Francisa Forda Coppoli. Następnie dostał role w: Dynastii”(1976) i w „The Trial of Lt. Calley”. Zbliżał się termin kastingu do „Gwiezdnych Wojen” ale Ford nie robił sobie wielkich nadziei, bo wiedział że Lucas raczej nie zatrudni nikogo z ekipy „American Graffiti” ale historia lubi się powtarzać Ford odnawiał biuro, co prawda pracował teraz po nocy bo nie chciał żeby ktoś wiedział że jest stolarzem, ale w dzień kastingu do „Gwiezdnych Wojen” nie zdążył i kończył prace w dzień czując się okropnie, znowu trafił na kasting i dostał rolę Hana Solo. Historia ta ma swoją pikaneterię bo oczywiście Fordowi zależało przede wszystkim by Coppolla i Lucas nie wiedzieli o tym, że dorabia jako stolarz, ale to właśnie odmieniło jego życie. Na castingu początkowo dołączył do jeden z grup, (Lucas wtedy szukał nie pojedynczych aktorów, a grupy, która świetnie prezentuje się razem) i po kilku wymieszaniach, uznano, że jest najlepszy. Rola w "Gwiezdne Wojnach" stała się przełomem w karierze aktora. Następnie zagrał w kilku filmach: „Komandosi z Nawarony” (1978), „Czas Apokalipsy” (1979). Potem zagrał w „Imperium Kontratakuje” (1980), gdzie rozwinął postać Hana Solo mi. dobiegająca od pierwowzoru że scenariusza wypowiedź gdzie zdanie „Pamiętaj o tym kiedy wrócę do ciebie” zastąpił krótkim „Wiem” (a przy okazji zrobił awanturę z tego powodu). Zresztą Ford był bardzo zadowolony ze współpracy z reżyserem Irvinem Kershnerem który pozastawiał wiele swobody aktorom. Natomiast przy zmianie tej sceny pomogły dolegliwości zdrowotne Lucasa (jest cukrzykiem i czasem zdarza mu się zasnąć) jak i problemy z narkotykami Carrie Fisher, dla której niektóre sceny były wyjątkowo głupie i nie mogła opanować się śmiać. Zresztą już po sukcesie „Gwiezdnych Wojen”, gdy okazało się, że postać Hana Solo jest jedną z ulubionych przez fanów, to aktor wymusił na Lucasie zmianę, by przemytnik stał się bardziej centralną postacią (początkowo nie miał występować w późniejszych epizodach). Co ciekawe, finansowo Fordowi się nie polepszyło, a to głównie dlatego, że Lucas znów miał problem z zapięciem budżetu. Natomiast sam Harrison był bardzo pomocny na planie, bo nie tylko grał, był przyjazny, ale często pomagał nawet budować scenografię.
Następnie Ford zagrał w kolejnym filmie produkcji Lucasfilmu „Poszukiwacze zaginionej arki” (1981) który umocnił pozycje aktora robiąc z niego gwiazde i milionera. Ale tu po raz kolejny pomogło mu szczęście, bo początkowo rolę tę miał dostać Tom Selleck, lecz on związał się z serialem „Magnum” i nie chciał rezygnować z pewnej roboty, by brać udział w ryzykownym projekcie Spielberga i Lucasa. I choć sam reżyser traktował Indianę jako film klasy „B”, to jednak sukces ugruntował jedynie pozycję Forda. Stał się on już gwiazdą i milionerem.
W 1982 Ford zagrał w "Blade Runner" ( "Łowca androidów"), kultowy film science-fiction Ridleya Scotta, okazał się niezrozumiały dla większości widzów i krytyki na początku lat osiemdziesiątych, ale doceniły go rzesze fanów gatunku. Po „Łowcy androidów” Ford wcielił się po raz kolejny w role Hana Solo w „Powrocie Jedi”(1983), twierdził on nawet że Han Solo powinien zginąć gdyż nie ma on ani mamy ani taty, nie ma po co żyć. Następnie zagrał w drugiej części trylogii o Indianie Jonesie („Indiana Jones i Świątynia zagłady” (1984)) a w 1989 w trzeciej razem z Seanem Connerym („Indiana Jones i Ostatnia Krucjata”(1989)). Do poważniejszych ról zaangażował Forda znany australijski reżyser Peter Weir: w "Świadku" (1985), z Kelly McGillis i Lucasem Haasem, aktor zagrał policjanta ukrywającego się wśród społeczności Amiszów - otrzymał za tę rolę nominację do Oscara, a w "Wybrzeżu moskitów" (1986), obok Helen Mirren i Rivera Phoenixa (z którym później spotkał się na planie Ostatniej krucjaty), wcielił się w postać nawiedzonego naukowca, który próbuje stworzyć utopię w dżunglach Ameryki Środkowej, z tragicznym skutkiem. Ford przyznaje, że była to jego ulubiona rola. W 1988 roku wystąpił także u Romana Polańskiego, w thrillerze "Frantic", jako lekarz, któremu nieoczekiwanie porwano w Paryżu żonę. Romantyczne komedie w dorobku Forda to "Pracująca dziewczyna" (1988), gdzie jest rozdarty między urokiem Melanie Griffith i kuszącą Sigourney Weaver, "Sabrina" (1995) - remake klasycznego filmu z Audrey Hepburn i Humphreyem Bogartem, w którym partnerką Forda jest Julia Ormond, i "Sześć dni, siedem nocy" (1998) z Anne Heche, o parze nie znoszących się (do czasu) rozbitków na bezludnej wyspie. Tam spotkał się także z Temuerą Morrisonem, który w Ataku klonów grał Jango Fetta, tu Morrison ścigał Forda, prawie jak Boba w TESB. W dramacie "Odnaleźć siebie" (1991) Mike'a Nicholsa, Ford zagrał niecodzienną rolę człowieka cierpiącego na amnezję, który dzięki temu odkrywa swoje życie na nowo, jednak film ten był niepowodzeniem artystycznym jak i finansowym. W "Zagubionych sercach" (1998) Sydney'a Pollacka razem z Kristin Scott-Thomas odkrywa na nowo miłość. W latach 90. w karierze Forda dominowały thrillery i filmy akcji. "Uznany za niewinnego" (1990) Alana J. Pakuli okazał się sukcesem kasowym i artystycznym. Ford zagrał tu prokuratora uwikłanego w zbrodnię, której nie popełnił, ale za którą czuje się odpowiedzialny. "Ścigany" (1993), film zainspirowany wydarzeniami autentycznymi, również opowiada o niewinnym człowieku, lekarzu oskarżonym o zamordowanie własnej żony. Ścigającego go detektywa zagrał Tommy Lee Jones. W adaptacjach książek Toma Clancy, "Czasie patriotów" (1992) i "Stan Zagrożenia" (1994) w reżyserii Phillipa Noyce'a, Ford zagrał Jacka Ryana - byłego agenta CIA, który po kolei walczy z terroryzmem i kolumbijską mafią narkotykową. W mniej udanym "Air Force One" (1997) Wolfganga Petersena, jako prezydent USA przeciwstawia się terrorystom, na czele których stoi Gary Oldman, a w "Zdradzie" (1997) jest policjantem, który także musi rozprawić się z terrorystą, tym razem w postaci Brada Pitta. Ford ukończył także pracę nad thrillerem w stylu hitchcockowskim "Co kryje prawda" (2000) Roberta Zemeckisa, z Michelle Pfeiffer. American Film Institute uhonorował Forda w 2000 roku nagrodą za całokształt twórczości. Po dwóch latach przerwy Ford powrócił na ekran w „K-19” u boku Liama Neesona. „Wydział zabójstw Hollywood” z 2003 był niestety kolejnym filmem, w którym aktor nie potrafił pogodzić się z wiekiem. W 2006 ponownie próbuje zgrywać macho w „Firewallu”. Obecnie zapowiada powrót do roli Indiany Jonesa.
W życiu prywatnym Harrison Ford najchętniej spędza czas z rodziną na swoim 800-akrowym ranczu w Jackson Hole w stanie Wyoming. Z pierwszą żoną, Mary Marquardt, ma dwoje dzieci, Willarda i Bena, a z drugą, scenarzystką Melissą Mathison ("E.T."), również dwójkę: Malcolma i Georgię. Obecnie związany jest z Calistą Frockhart, znaną głównie z serialu „Ally McBeal”.
Ma dwa sztuczne zęby, wstawione przez dentystę po wypadku, gdy próbował swoich sił kaskaderskich jeszcze w czasach Columbia Pictures. Do roku 1970 podpisywał się jako Harrison J. Ford, by nie mylono go z Harrisonem Fordem, aktorem kina niemego. Jest pilotem helikoptera i uczestniczył nie raz w wyprawach ratunkowych.
Wśród filmów, które odrzucił była między innymi „Lista Schindlera”, gdyż uznał, że jego przeszłość filmowa nie jest na miejscu. Odrzucił także role w filmach „Syriana”, „Traffic” czy nawet postać doktora Granta z „Parku Jurajskiego”. Próbował zająć się także działalnością polityczną, sprzeciwiał się protestowi aktorów przeciw wojnie w Iraku, ale potem się od tego odciął, gdyż nie chciał by go uznano za stronnika Busha. Stwierdził, że jest przeciwny reżimom po obu stronach konfliktu. Jego matka ma korzenie żydowskie i prawosławne, a ojciec po części irlandzko-katolickie i niemiecko-protestanckie, Ford pytany o wyznanie najczęściej odpowiada „demokrata”.
Był jednym z tych aktorów na planie „Gwiezdnych Wojen”, którzy stanali się rozwinąć swoją rolę, nadać jej charakter i ostro sprzeciwiali się zwłaszcza Lucasowi, gdy coś im się nie podobało.
Autorzy: JORUUS, mars & LS
Nagrody i Nominacje:
2000: nagrodzony przez American Film Institute za całokształt twórczości.
1999: Blockbuster, najlepszy aktor w komedii lub musicalu - Sześć dni, siedem nocy
1997: Bambi, Air Force One
1996: nagroda Academy of Science Fiction za całokształt twórczości
1996: nominacja do Złotego Globu, najlepszy aktor w komedii lub musicalu - Sabrina
1995: nominacja Blockbuster, aktor w filmie akcji Stan zagrożenia
1994: nominacja do Złotego Globu, najlepszy aktor w dramacie - Ścigany
1994: MTV Movie Award, najlepszy duet (razem z Tommy'm Lee Jones) - Ścigany
1994: nominacja do MTV Movie Award, najlepszy aktor - Ścigany
1994: Blockbuster, najlepszy aktor w filmie akcji - Ścigany
1991: nominacja do Saturna, najlepszy aktor - Indiana Jones i ostatnia krucjata
1987: nominacja do Złotego Globu, najlepszy aktor w dramacie - Wybrzeże Moskitów
1986: nominacja do Oscara, najlepszy aktor - Świadek
1986: nominacja do nagrody BAFTA, najlepszy aktor - Świadek
1986: nominacja do Złotego Globu, najlepszy aktor w dramacie - Świadek
1986: Kansas City Film Critics Circle Awards, najlepszy aktor - Świadek
1985: nominacja do Saturna, najlepszy aktor - Indiana Jones i Świątynia Zagłady
1982: Saturn, najlepszy aktor - Poszukiwacze zaginionej arki
Filmografia:
2008: Indiana Jones 4 jako Prof. Henry 'Indiana' Jones, Jr.
2006: Firewall jako Jack Stanfield
2003: Wydział zabójstw Hollywood (Hollywood Homicide) jako sierżant Joe Gavilan
2002: K-19: The Widowmaker jako Kpt. Aleksiej Wostrikow
2000: Co kryje prawda (What Lies Beneath) jako Norman
1999: Zagubione serca (Random Hearts) jako Dutch Van Den Broeck
1999: The Adventures of Young Indiana Jones: Mystery of the Blues jako Indiana Jones (w 1950)
1998: Sześć dni, siedem nocy (Six Days, Seven Nights) jako Quinn Harris
1997: Air Force One (Air Force One )jako Prezydent James Marshall
1997: Zdrada (The devil's Own) jako Tom O'Meara
1995: Cent et une nuits, Les jako aktor
1995: Sabrina (Sabrina) jako Linus Larrabee
1994: Century of Cinema, A jako gra siebie
1994: Stan zagrożenia (Clear and Present Danger) jako Jack Ryan
1994: Jimmy Hollywood jako gra siebie
1994: Mustang: The Hidden Kingdom(TV) jako (głos) Narrator
1993: Kroniki Indiany Jonesa(TV) (Indiana Jones Chronicles(TV)) jako Indiana Jones
1993: Ścigany (The Fugitive) jako Dr Richard Kimble
1993: George Lucas: Heroes, Muths and Magic(TV)
1993: Erth and the American Drem(TV) jako głos
1992: L'Envers du décor: Portrait de Pierre Guffroy
1992: Czas patriotów (Patriot Games) jako Jack Ryan
1992: Fox/MTV Guide to Summer’92(TV)
1992: Hollywood Hotshots(TV)
1991: Odnaleźć siebie (Regarding Henry) jako Henry Turner
1990: Uznany za niewinnego (Presumed Innocent) jako Rusty Sabich
1989: Premiere: Inside the Summer Blockbusters(TV)
1989: Indiana Jones i ostatnia krucjata (Indiana Jones and the Last Crusade) jako Indiana Jones
1988: Frantic (Frantic ) jako Richard Walker
1988: Pracująca dziewczyna (Working Girl) jako Jack Trainer
1986: Wybrzeże Moskitów (The Mosquito Coast) jako Allie Fox
1985: Świadek (Witness) jako John Book
1984: Indiana Jones i świątynia zagłady (Indiana Jones and the Temple of Doom) jako Indiana Jones
1983: Powrót Jedi (Return of the Jedi) jako Han Solo
1982: Łowca androidów (Blade Runner) jako Rick Deckard
1981: Great Movie Stunts: Raiders of the Lost Arks(TV)
1981: Poszukiwacze zaginionej arki (Raiders of the Lost Ark) jako Indiana Jones
1980: Imperium kontratakuje (Empire Strikes Back) jako Han Solo
1979: Hanover Street (Hanover Street ) jako David Halloran
1979: Więcej Amerykańskiego Graffiti (More American Graffiti) jako Oficer Bob Falfa
1979: Frisco Kid (The Frisco Kid) jako Tommy
1979: Czas apokalipsy (Apocalypse Now) jako Pułkownik Lucas
1978: Komandosi z Nawarony (Force 10 from Navarone) jako Mike Barnsby
1978: The Star Wars Holiday Special(TV) jako Han Solo
1977: Gwiezdne Wojny - Epizod 4: Nowa Nadzieja (Star Wars: Episode IV - A New Hope) jako Han Solo
1977: Heroes jako Ken Boyd
1977: The Possessed(TV) jako Paul Winjam
1976: Dynasty(TV) jako Mark Blackwood
1975: Judgement jako sędzia
1974: Rozmowa (The Conversation) jako Martin Stett, sekretarz dyrektora
1973: Amerykańskie graffiti (American Graffiti) jako Bob Falfa
1970: Getting Straight jako Jake
1970: The Intruders(TV) jako Carl
1970: Zabriskie Point jako Bit Part
1968: Journey to Shiloh jako Willie Bill Rearden
1967: Time for Killing, A jako Porucznik Shaffer
1967: Luv jako Bit Part
1966: Dead Heat on a Merry-Go-Round jako Bell Hop
