Recenzja Bolka

---

Star Wars Gamemaster Kit to pozycja, która powinna zainteresować przede wszystkim graczy RPG, a nie osób szukających niezbadanych obszarów Expanded Universe. W pierwszym wydaniu podręcznika uwzględniono ekran mistrza gry, ale dla mnie jednak nie był to jednak główny powód do zakupu tego suplementu. Najważniejszymi dla mnie informacjami są te poświęcone Kampanii Bissillirus i budowania komórki Rebelii. Dlatego zdecydowałem się dodać do mojej kolekcji Classic Campaigns , który zbiera w jednym miejscu informacje odnośnie kampanii wraz z materiałami ze Star Wars: Campaign Pack.

Dlatego na starcie zajmijmy się ekranem Mistrza Gry, który w swoim czasie musiał być bardzo przydatny. Mamy tutaj tabelę pozwalającą szybko stworzyć nowego bohatera, skrótowe informacje odnośnie ulepszania ekwipunku, opublikowane po raz pierwszy w Cracken's Rebel Field Guide, ściągę odnośnie bitew kosmicznych, skalowania, leczenia, poziomów trudności, obrażeń broni, listę przydatnego ekwipunku czy zdolności mocy jakimi może władać nasz Jedi. Jest to przydatna ściąga, która w 1991 roku mogła przyspieszyć niejedną sesję, ale w dobie Internetu i podobnych fanowskich projektów, nie sądzę by jakikolwiek Mistrz Gry naprawdę tego potrzebował.

Dlatego przejdźmy od razu do najważniejszej części podręcznika, czyli Kampanii Bissillirus. Treść nowego i starego wydania niewiele się od siebie różni. Co prawda dostajemy tu informacje jak prowadzić kampanię w uniwersum Gwiezdnych Wojen, ale te zostały dołączone w Classic Campaigns na starcie jako element kampanii The Long Shot, tak więc jeśli ktoś chce kolekcjonować podręczniki West End Games, niech wie że nie musi mieć ich wszystkich.

Dostajemy tutaj opis sektora Trax, który jest dość ciekawym miejscem ze względu na znajdujące się tutaj systemy, w tym tytułowy Bissillirus, w którym ma powstać imperialna stacja zaopatrzeniowa, ale też warto wymienić Lexrul, gdzie Imperium rzeczywiście się na coś przydało i zaprowadziło porządek i zjednoczyło planetarne rządy w jeden. Żaden z opisanych tu światów nie został specjalnie rozwinięty w kolejnych źródłach EU, dzięki czemu Mistrz Gry może popuścić wodze wyobraźni i zrobić z nimi cokolwiek uzna za stosowne.

Ważnym rozdziałem dla podręcznika jest ten, w którym dostajemy opis jak zbudować komórkę rebelii. Co ciekawe zostaje on przedstawiony in-universe z perspektywy Generała Crackena, który przedstawia te informacje w formie wykładu dla innych Rebeliantów. Gdy pierwszy raz sięgałem po podręczniki West End Games nie zdawałem sobie sprawy z tego jak wiele z osobowości generała Crackena zostało wykreowane w tych źródłach i miło jest przeczytać nawet krótkie opowiadanie w którym jest głównym bohaterem. Pomimo że jest to bardzo krótki rozdział, to świetnie się go czyta, a informacje można łatwo przyswoić dzięki wielu pytaniom, które zadają rekruci. Mają udać się w całkowicie nowe miejsce bez wsparcia szerszej Rebelii, zdobyć dane wywiadowcze o obecności Imperium, a także, o ile to możliwe, skontaktować się z lokalnymi buntownikami i zorganizować rebelię na planecie. Jest to kolejne narzędzie dla Mistrza Gry, które może pomóc w przygotowaniu własnej kampanii, ale przygotowano to w tak przystępnej formie, że czytając ten fragment od razu sięgnąłem po długopis i zacząłem robić notatki. Pomysł że gracze otwierają swój własny bar jako siedzibę lokalnej Rebelii to coś prostego, ale bardzo dobrze działającego na wyobraźnię.

Kampania Bissillirus rozpoczyna się, gdy bohaterowie rebelii zostają przydzieleni do świata Draenell’s Point, by zabezpieczyć dostawę jedzenia dla Rebelii. Tam okazuje się, że sektor wkrótce ma mieć wzmożoną aktywność Imperium ze względu na plany budowy stacji zaopatrzeniowej. Kolejne części kampanii, a jest ich osiem, zostały opisane z bogatymi szczegółami, w tym z nieodzownymi mapkami, które pomogą poprowadzić przygodę, ale opis kolejnych celów kampanii są tak nakreślone, by można było je szybko zmodyfikować i dodać coś od siebie. Podobnie też jak inne kampanie, nie należy brać przedstawionych tu sytuacji za obowiązkowe do prowadzenia przygody, a autorzy w niektórych miejscach nawet sugerują jak można wpleść daną część kampanii dla już istniejącej grupy bohaterów. Dla przykładu cała sytuacja w drugim rozdziale, gdzie zadaniem bohaterów jest uratować zniewolonego Wookieego w ogóle nie przeszłaby u moich graczy, a także nie wyobrażam sobie by miała zajść sytuacja w której bohaterowie graczy musieliby ratować się publicznym transportem zamiast użyć swojego statku. Sama kampania jest skonstruowana w dość prosty sposób, gdzie niekoniecznie musimy rozegrać każdą z podanych misji, ale ogromnym p-lusem jest to, że Draenell’s Point zmienia się z każdym etapem budowy stacji zaopatrzeniowej, a obecność Imperium w sektorze się umacnia.

Warto na koniec wspomnieć, że wydawnictwo na pewnym etapie mocno promowało Star Wars Miniatures Battles, pozwalając rozegrać finałową bitwę kampanii w formie bitewniaka. Miły dodatek, którego pewnie sam nigdy nie rozegram, podobnie jak całej Kampanii Bissillirus. Przynajmniej część z tych przygód nie jest taka zła, ale ich wpływ na większe Expanded Universe pozostaje bez echa, a ich poziom można określić jako kampania dla początkujących graczy. Jeśli szukacie czegoś do wystartowania z grami D6, to nie pozostaje mi nic innego jak polecić po raz kolejny na start Tatooine Manhunt, ale jeśli chcecie od razu uniknąć najsłynniejszej kupy piachu w galaktyce, to Kampania Bissillirus może być równie dobrym startem dla grupy przyjaciół chcących wcielić się w role agentów Rebelii.

Ocena końcowa

Ogólna ocena: 6/10 Klimat: 5,5/10 Rysunki: 7/10 Mechanika: 6/10 Opis świata SW: 5/10