Recenzja mkna

---

W 2015r. przed premierą długo oczekiwanego epizodu VII wydano serię książek pod szyldem „W oczekiwaniu na Przebudzenie Mocy”, które miały wprowadzić i dostarczyć wskazówek na temat nadchodzącego filmu. Okazało się, że z dużej chmury mały deszcz i obiecanych wskazówek i nawiązań czytelnicy otrzymali bardzo mało. Dwa lata później sytuacja się powtórzyła i znowu ukazało się kilka pozycji w ramach oczekiwania na Ostatniego Jedi. Tym razem książki dostarczyły znacznie więcej informacji i smaczków związanych z filmem. Jedną z tych książek jest powieść dla młodzieży „Cobalt Squadron”.

Głównymi bohaterkami są znane z filmu siostry Rose i Paige Tico, które wraz z dwoma eskadrami bombowców biorą udział w misji humanitarnej w układzie kontrolowanym przez Najwyższy Porządek. Siostry dołączyły do Ruchu Opory by właśnie walczyć z Najwyższym Porządkiem, który zniszczył ich rodzimą planetę Hays Minor. Rose jest dobrym i kreatywnym technikiem, Paige to doświadczona pilotka, która pełni rolę strzelca. Razem służą w Kobaltowej Eskadrze i latają w jednym bombowcu o nazwie „Hammer”.

Jeśli chodzi o główną misję to mam mieszane uczucia. Historia nie należy do zbyt oryginalnych. Akcja czasami potrafi zaciekawić i trzymać w napięciu, jednak miejscami też się ciągnie. Do tego wydarzenia nie są czymś co mocno zapada w pamięć. Ciekawy jest za to układ, w którym rozgrywa się większość wydarzeń – znajdują się tam dwie planety oddzielone gęstym pasem asteroidów, z których jedna nie ma własnych źródeł wody i jest zależna w tej kwestii od drugiej. Jest to sytuacja podobna do układu, z którego pochodzą siostry. Motyw dwójki zależnej od siebie przewija się przez całą książkę i można go też oczywiście dopasować do głównych bohaterek.

Bardzo dobrze wypada ukazanie silnej więzi jaka łączy siostry. Momenty gdy podczas lotu w nadprzestrzeni Rose schodzi do Paige i siostry mają jedną z niewielu krótkich chwil tylko dla siebie, gdy Paige opiekuje i podtrzymuje na duchu młodszą siostrę, gdy Rose odmawia lotu na innym niż zwykle bombowcu bez starszej siostry budują nam relację, która jest wiarygodna i smutna jeśli wziąć pod uwagę początek filmu. Z resztą cała książka do najweselszych nie należy. Najwyższy Porządek masowo morduje ludzi i pozbywa się ciał rozpuszczając je w kwaśnym morzu, całe wioski umierają z pragnienia, załoga bombowców ginie płonąć żywcem - jak na książkę dla młodzieży klimat jest dosyć ciężki.

Jednak najważniejszym celem książki jest rozwinięcie postaci Rose oraz wątków z filmu. Jak powieść radzi sobie w tej kwestii? Czego ciekawego się dowiadujemy? Rose wymyśliła urządzenie maskujące, które potrafi ukrywać bombowce na radarach nieprzyjaciela. Są one podstawą głównej misji książki i w filmie te same urządzenia są wykorzystywane na promach, które Ruch Oporu wykorzystuje podczas ucieczki na Crait. Otrzymujemy wyjaśnienie specyficznej reakcji Rose na Fathiery w Canto Bight. Dowiadujemy się co spowodowało, że siostry w końcu się rozdzieliły. Główna misja książki rozgrywa się równolegle do ataku Ruchu Oporu na Starkillera, więc mamy wytłumaczone czemu nie widać bombowców podczas ataku na bazę. Fajne jest też ukazane jak zniszczenie układu Hosnian Prime odczuła eskadra oraz planeta na której stacjonują. Poza tym przemycone jest sporo informacji o samych bombowcach MG-100 Star Fortress, ich funkcjonowaniu oraz załodze, która je obsługuje.

Czy warto przeczytać? Powieść dobrze spełnia swoje zadanie - rozbudowuje postać Rose i wzbogaca odbiór Ostatniego Jedi, ale nie jest moim zdaniem lekturą obowiązkową. Za taką uważam wydaną dwa lata wcześniej „Beofre the Awakening”. „Cobalt Squadron” nie zawiera, aż tak kluczowych i wpływających na zrozumienie filmu informacji. Polecam przede wszystkim osobom które chcą mieć pełniejszy obraz niektórych wydarzeń z nowej trylogii, osobom którym spodobały się nowe bombowce oraz osobom które polubiły postać Rose.

Ocena końcowa

Ogólna ocena: 7/10 Klimat: 8/10 Opis świata: 8/10 Opis walk: 5/10 Rozmowy: 7/10