Recenzja Shedao Shaia

---

Bardziej doświadczonym fanom główne założenia fabularne „Dzikiej Przestrzeni” mogą nasunąć na myśl pewną młodzieżową serię książek sprzed dwóch dekad: Galaxy of Fear. I tu i tam głównymi bohaterami są brat i siostra w wieku wczesno-nastoletnim, z jakiegoś powodu odcięci od rodziców, podróżujący po Galaktyce i przeżywający różne przygody.

Milo i Lina Grafowie są przyzwyczajeni do częstych podróży – ich rodzice są odkrywcami, eksplorującymi najdalsze zakątki Dzikiej Przestrzeni. Podczas jednej z ekspedycji, ich statek zostaje zatrzymany przez patrol Galaktycznego Imperium, a rodzice – aresztowani przez złego kapitana Kordę. Dzieciom udaje się uciec, ale staje przed nimi poważne wyzwanie: uwolnić rodziców, jednocześnie omijając siły imperialne, mając za kompanów jedynie droida CR-8R i kowakiańską małpojaszczurkę...

Tak rozpoczyna się pierwszy tom serii „Co kryje Dzika Przestrzeń”, pisanej na przemian przez Cavana Scotta i Toma Huddlestona. Seria ta liczy sześć tomów, a właściwie siedem, bo doliczyć należy jeszcze prolog – The Escape. Podejmując decyzję o jej zakupie, należy być świadomym faktu, że są to książki dla dzieci. Nawet nie dla nastolatków, jak „Młodzi Rycerze Jedi” czy „Uczeń Jedi”, tylko – jak podaje wydawca – dla dzieci w wieku od 8 lat wzwyż. Pociąga to za sobą szereg konsekwencji, takich jak mocno uproszczona fabuła, nieco infantylne dialogi i naiwne przedstawienie świata.

Głównym złym pierwszego tomu jest imperialny kapitan Korda. To na jego rozkaz zostali aresztowani rodzice Milo i Liny i to on nadzoruje pościg za uciekinierami, mając oczywiście w tym wszystkim złowrogą agendę. Żeby nie było wątpliwości, że jest zły, odstręczać ma nawet jego wygląd: jest cyborgiem z mechaniczną szczęką (na skutek obrażeń odniesionych podczas bitwy). Uciekające rodzeństwo na swojej drodze napotyka same przeszkody: pomijając już imperialny pościg, ich statek jest uszkodzony, a rzekomi sojusznicy mogą nie być godni zaufania.

„Sidła”, jak i każdy kolejny tom serii, to krótka książka, napakowana akcją i zwrotami akcji. Dorosłemu człowiekowi jej lektura nie zajmie więcej niż godzinę, a rozwój fabuły będzie dla niego oczywisty i przewidywalny. Pamiętać jednak należy, że to pozycja dla młodszego czytelnika, któremu mogą się spodobać relacje między rodzeństwem czy humorystyczne wstawki towarzyszącego im droida. Uważam, że dzieciom ta książka może się jak najbardziej spodobać - jest to dobra pozycja do próby wciągnięcia naszych pociech w gwiezdnowojenną literaturę. Starszego fana zainteresować może rozbudowanie uniwersum o nowe planety w Dzikiej Przestrzeni – rejonie od zawsze niedostatecznie wyeksplorowanym. Warto też dodać, że z racji osadzenia akcji w tym rejonie i w danym okresie czasowym (16 BBY), nie znajdziemy tu żadnych konfliktów z Expanded Universe. Ja podczas lektury nie bawiłem się źle, „Sidła” podobały mi się bardziej niż niektóre gwiezdnowojenne powieści dla dorosłych.

Ocena końcowa

Ogólna ocena: 5/10 Klimat: 6/10 Opis świata: 6/10 Opis walk: 3/10 Rozmowy: 4/10