Recenzja Rusisa

---

Od czasu pojawienia się pierwszej informacji o tym, że nadchodzi Epizod VII, zaczęliśmy dostawać coraz mniej zapowiedzi książkowych, a niektóre pozycje wręcz skasowano (czy też odsunięto na bliżej nieokreślony termin). Szczególnie dotyczyło to książek, których treść mogłaby kolidować z tworzonym filmem. Jak się zatem okazuje Crucible autorstwa Troya Denninga jest ostatnią powieścią, której akcja toczy się po Przeznaczeniu Jedi, a która została wydana jeszcze przed filmową ofensywą. Zadanie stało więc przed Troyem niełatwe, w jednej książce skończyć niedokończone w 9-tomowej serii wątki i zrobić to tak, aby nie komplikować EU przed filmem, który mógłby dziać się później (co wcale nie jest potwierdzone).

Książka zaczyna się jak, jednotomowa przygodówka. Han i Leia ruszają na pomoc staremu przyjacielowi, Carlissianowi, który prowadząc swój najnowszy interes ma problemy z piratami. Dosyć szybko się jednak okazuje, że sprawa nie jest tak banalna jak by się wydawało. Problemem są nie piraci, a organizacja prowadzona przez Columi, której macki sięgają w każdy zakątek galaktyki i zdaje się kontrolować każdy biznes w niej prowadzony. Jakby tego było mało to w rejonie mamy jeszcze Sithów i tajemniczy monolit zaginający czasoprzestrzeń oraz oddziaływujący w nadzwyczajny sposób na samą Moc. Prosta przygodówka zamienia się więc kolejny raz w ratowanie galaktyki.

Crucible miało posprzątać uniwersum po poprzedniej serii i zakończyć niedokończone wątki. I o ile, z uwagi na czasowe następstwo mamy kilka nawiązań i autor wykorzystuje stworzone w Przeznaczeniu Jedi postacie, o tyle o sensownym zamykaniu wątków nie ma mowy. Książka jest typową jednotomową powieścią i jako taką należy ją niestety traktować, nie licząc na to, że jej historia będzie spajała uniwersum. Co więcej, na potrzeby tej jednotomowej powieści autor wprowadza sporo nowych wątków, jak wspomnianą powyżej ogólnogalaktyczną organizację braci rasy Columi, czy tajemniczy monolit Mocy. Co prawda zawsze byłem fanem rozszerzania uniwersum, ale w tym przypadku otrzymaliśmy rozszerzenie o rzeczy, które nawet w połowie nie zostały wyjaśnione tak jak powinny być. Zamiast zatem zamykania wątków, otrzymaliśmy jeszcze więcej pytań. Najgorsze w tym rozszerzeniu jest jednak to, że wyszło bezsensownie. Tworzenie kolejnego ogólnogalaktycznego wroga w tak krótkim czasie jest zwyczajnie nieprzekonywujące. Do tego dochodzi monolit, który sprawia takie cuda, że w głowie czytelnika powstają tylko pytania – jak to możliwe i czy to na pewno są Gwiezdne Wojny?

Bohaterami powieści są stare, dobrze nam znane postacie. Przy czym słowo stare, nie odnosi się tylko do tego od ilu lat o ich przygodach czytamy. Czytając tę książkę ma się wrażenie, że czas zaczął dościgać naszych bohaterów, a jednak mimo to wielka trójka jak i ich towarzysze są wciąż w centrum uwagi. Owszem, pojawiają się w książce młodsze postacie, jak Ben czy Tahiri, ale ponownie są tu tylko dodatkiem. Tak jakbyśmy nie mogli oderwać się od przygód Luke’a i kompanii.

Ciężko szukać plusów w treści tej książki, a jednak czytało mi się ją dosyć szybko. Więcej w tym chyba zasługi pióra Troya Denninga, które lubię i zawsze wydawało mi się dosyć lekkie niż samej treści. Niestety tym razem Troy zwyczajnie przedobrzył, pakując w powieść wiele wątków, których sam nie potrafił porządnie wytłumaczyć i do bólu kolejny raz eksploatując znanych nam ze starej trylogii bohaterów. Przy czym zrobił to tak nieprzekonywująco, że kończąc książkę, żałowałem, że i ona nie została skasowana.

Ocena końcowa

Ogólna ocena: 4/10 Klimat: 4/10 Opis świata: 3/10 Rozmowy: 7/10