TWÓJ KOKPIT
0

Weekend 40-lecia :: Newsy

NEWSY (45) TEKSTY (0)

<< POPRZEDNIA     NASTĘPNA >>

Weekend 40-lecia – „Imperium kontratakuje”: Plakaty

2017-09-17 16:26:22



Różnorodność plakatów „Imperium kontratakuje” może nie była tak wielka jak w przypadku „Nowej nadziei”, ale wciąż jest z czego wybierać.

Pierwszy był oczywiście plakat zajawkowy, z 1979. Faktem jest, że on także miał potem swoje wersje i wariacje, ale to norma.



Pierwszy oficjalny plakat, stworzył Roger Kastel. Był on określany mianem „Przeminęło z wiatrem”, bowiem był inspirowany na plakacie Toma Junga stworzoną do tego klasycznego filmu w 1967.



Swoją drogą to właśnie Tom Jung stworzył plakat w wersji B.



Plakat ten stał się podstawą wariacji z 1981. Tam po raz pierwszy do promocji filmu użyto Yodę.



Pojawił się też plakat w wersji C, przypominający trochę stylistycznie jedną z wersji plakatu „Nowej nadziei”.



Oczywiście pojawiały się też wersje narodowe. Noriyoshi Ohrai, który zwykł tworzyć japońskie wersje, przygotował też tym razem australijską.



Brytyjczycy używali tak zwanej wersji „Double Crown”. Czyli zdjęć z filmu z tłem w narodowych barwach.



No i oczywiście polskie wersje. O plakatach Mirosława Łakomskiego pisaliśmy tutaj. Drugi plakat jest autorstwa Jakuba Erola.



Plakat z okazji 10-lecia V Epizodu.



A także do „Wersji Specjalnej”.



Zaś wszystkie atrakcje weekendu znajdziecie tutaj.
KOMENTARZE (13)

Weekend 40-lecia - "Imperium kontratakuje": Nawiązania do epizodu piątego w animacjach

2017-09-17 08:29:03 Rózne



„Imperium kontratakuje” jest uznawane przez wielu za najlepszy epizod „Gwiezdnych Wojen”. Może jest tak ze względu na klimat - oto bowiem film odszedł od baśniowej konwencji „Nowej nadziei”, gdzie zwykły chłopak uratował księżniczkę, a wszystko skończyło się dobrze. Tutaj główny bohater zostaje okaleczony, drugi porwany, a rebelia przegrywa bitwę i traci jedną ze swoich baz. Pod koniec filmu przyszłość nie wygląda zbyt różowo dla naszych bohaterów. A może jest tak, bo to właśnie dzięki epizodowi piątemu „Nowa nadzieja” przestała być samodzielnym filmem. Rozpoczęła się Saga.

Może to właśnie dlatego twórcy animacji sięgają dość chętnie po elementy z „Imperium”. Są to przede wszystkim postacie, bo film może się poszczycić całkiem sporym ich gronem. Ponieważ zarówno TCW, jak i „Rebelianci” dzieją się wcześnie, to często poznajemy pochodzenie bohaterów i ich motywacje. Jest też oczywiście całkiem sporo innych rzeczy.

Postacie



Można się z tym zgadzać lub nie, ale Yoda to niewątpliwie najważniejsza postać wprowadzona wraz z filmem. Mistrz zasłynął jako najmądrzejszy Jedi w dziejach, a młodemu Skywalkerowi przekazał filozofię pokoju najlepiej wyrażoną w słowach: „Wojna nikogo wielkim nie czyni”. Jak to jednak ma się do generała, którego widzieliśmy w prequelach? W TCW, choć można pomyśleć, że stało się to przypadkowo przez anulowanie serialu, to ładnie jest widoczna kompozycja klamrowa,co oznacza, że seria rozpoczyna się i kończy podobnym motywem. I jest nim właśnie wątek Yody, który w pierwszym epizodzie pokazuje klonom ich indywidualność, a pod koniec szóstego sam wybiera się na wyprawę, podczas której bada tajniki Mocy, życia pozagrobowego, a przede wszystkim odkrywa siebie. Nawet na Oficjalnej porównano jego wędrówkę na planetę midichlorianów do przygody Luke'a w jaskini. W „Rebeliantach” ujrzeliśmy jak potrafi komunikować się na odległość dzięki Mocy... i jak poznaje Kanana oraz Ezrę. Nadal czekamy na jakieś logiczne wyjaśnienie jak pogodzić to z jego słowami o Luke'u jako ostatnim Jedi. Sezon czwarty musi przynieść odpowiedzi.

Lando to kolejny bohater, który zadebiutował również w animacji. Przedsiębiorca z Bespina jest jedną z ciekawszych postaci nie tylko z powodu swego oszałamiającego uśmiechu i wyczucia stylu, lecz przede wszystkim dlatego, iż jest niejednoznaczny moralnie. Zdradza przyjaciół, ale nie robi tego do końca w złej wierze. Jego żyłka drobnego oszusta i po prostu zwykły fart są świetnie widoczne w „Rebeliantach”, gdy w odcinku „Idiot's Arrayl” ograł Zeba w sabaka i dzięki pomocy innych rebeliantów zdobył świnkę-rozdymkę potrafiącą wyniuchać minerały. Calrissian pojawił się jeszcze okazyjnie w pilocie drugiego sezonu, ale do tej pory nie powrócił, mimo że liczne plotki mówiły, że tak się stanie. Być może stało się tak z powodu Hantologii - wedle plotek Solo miał się pojawić w serialu, ale zaczęło to kolidować z filmem, więc jego rolę wycofano.

Epizod piąty wprowadził nam też jedną z najsłynniejszych profesji w Sadze: łowców nagród. To właśnie tutaj zadebiutował Boba Fett (choć formalnie stało się to w „Holiday Special”), a animacje bardzo rozwinęły nam tę postać. Finał drugiego sezonu TCW pokazał nam go jeszcze jako dziecko, które zrozpaczone i wściekłe po stracie ojca, próbuje dokonać zemsty na mistrzu Windu. Za swoje czyny trafił do więzienia (widać Republika nie miała problemu z wtrącaniem tam nieletnich), lecz udało mu się tam uciec w sezonie czwartym. Potem widzimy jego początki w karierze łowcy, gdy wraz z Asajj Ventress, Dengarem, Bosskiem i innymi podjął się misji dostarczenia specjalnego pakunku despotycznemu władcy planety Quarzite. Pakunkiem okazała się dziewczyna, która miała zostać żoną tyrana. Ventress poczuła odruch serca i podmieniła nastolatkę na Bobę... który, jak się niedawno dowiedzieliśmy, miał być przebrany w sukienkę, ale Filoni w porę zorientował się, że fani by tego nie zdzierżyli. Potem jeszcze raz jego ścieżka skrzyżowała się z tą należącą do mrocznej Jedi w powieści „Mroczny uczeń”, gdzie pomógł jej w poszukiwaniach Quinlana Vosa. Bardzo duża część historii związana już bardziej z „Imperium” miała być przedstawiona w jednym z aktów TCW. Młody Fett miał tam ruszyć razem z Cadem Bane'em na Tatooine, by uratować dziecko porwane przez Tuskenów. Miał być tam wspomniany Jango, a jego syn po raz pierwszy założyłby swą zieloną zbroję - być może usłyszymy o tym coś więcej po premierze „Heroes of Mandalore”, bo na zwiastunie widać wojowników w takim samym pancerzu. Jeden z filmików wypuszczonych podczas konwentów pokazywał też jak łowca zdobył słynne zadrapanie na hełmie - był to wynik starcia z Bane'em. Czy Duros przeżył walkę, tego nie wiadomo. Dziedzictwo Boby jest widoczne również przy innych postaciach - Fenn Rau posiada na swoim baskar'gamie znaki, które pojawiły się na rysunku koncepcyjnym Joe Johnsona. Zresztą, zanim Boba się w ogóle narodził, to w fazie koncepcyjnej istniał projekt "superkomandosów", czyli lepszych szturmowców. Ostatecznie postanowiono zrobić tylko jednego - Bobę. Ale pomysł został wykorzystany w mandaloriańskich odcinkach "Rebeliantów", w których formacja superkomandosów faktycznie występuje. Byli to Mando, którzy zaakceptowali imperialną władzę na swej planecie. Przecieki z ledwie wczoraj mówią, że zobaczymy ich w „Battlefroncie II”.

Boba mógł pozować na osobę pracującą samotnie, ale tak naprawdę często widziano go w towarzystwie. Dengar to jeden z łowców nagród, których wezwał Vader do odszukania „Sokoła”. Uwagę od razu zwraca jego charakterystyczny turban. W Legendach tłumaczono to wypadkiem, jaki spowodował Han Solo podczas wyścigu i faktycznie na zbliżeniach widać, że mężczyzna ma rozległe blizny na twarzy. W TCW okazało się jednak, że Dengar nosił ozdobny materiał na głowie już podczas wojen klonów. W marvelowskiej serii „Star Wars” już ma blizny, więc historia jak je zdobył jeszcze na nas czeka - może w Hantologii? Drugi słynny łowca to rzecz jasna Bossk, który zadebiutował w „Death Trap”. Dołączył do Aurry Sing i Boby w zadaniu pomszczenia Janga i, co ciekawe, ani tam, ani w późniejszych odcinkach nie miał problemu z zaakceptowaniem zwierzchnictwa nastolatka. Nie pojawił się w „Rebeliantach”, ale przed wydarzeniami z sezonu pierwszego odwiedził Lothal i natrafił na pewnego złodziejaszka, o czym można przeczytać w książce „Ezra's Gamble”. Zresztą, projektów łowców było sporo i oczywiście nie wszyscy trafili ostatecznie na duży ekran. Jednym z nich był obcy, który dopiero w „Rebels” stał się Yushynem, czyli szefem rafinerii gazu w epizodzie „The Call”. Widać w debiucie pomogła dopiero zmiana profesji.

Rasy i zwierzęta



Trandoshanina - w osobie Bosska - widzieliśmy w "Imperium" jedynie przez chwilę, a cała uwaga i tak skupia się niemal wyłącznie na Bobie i Vaderze. Ale jak to w SW bywa, rasy i bohaterowie z tła potrafią zrobić ogromną karierę i nie inaczej było w przypadku tego łowcy nagród. Więcej o Trandoshanach dowiedzieliśmy się z końcówki trzeciego sezonu („Padawan Lost” i „Wookiee Hunt”), w którym Ahsoka zostaje porwana przez grupę łowców i wraz z innymi padawanami oraz Chewbaccą musi stawić im czoła na księżycu Trandoshy, Wasskah. Sporo materiału dotyczącego tych gadów zostało zaczerpniętych z Legend, jak choćby ich nienawiść do Wookieech (którzy byli ich planetarnymi sąsiadami) czy polowanie dla sportu. Sezon pierwszy z kolei przedstawił postać Gha Nachkta, złomiarza, który wzbudził początkowo lekką konsternację, bo na Trandoshanina wcale nie wyglądał. Filoni mówił wtedy, że przecież nie każdy jest modelowym przedstawicielem swojego gatunku i zdarzają się osoby zdeformowane czy otyłe.

Jedną z największych tajemnic Sagi jest rasa Yody - tak sekretna, że nie ma nawet swej oficjalnej nazwy. Lucas żartował nawet, że mistrz jest nieślubnym dzieckiem Kermita i świnki Piggy (pewnie jest w tym ziarno prawdy, biorąc pod uwagę, że głosu udzielał jej Frank Oz). W „Mrocznym widmie” rąbek tajemnicy został nieco uchylony, bo pojawiła się Yaddle, żeńska przedstawicielka gatunku. W TCW nie ma praktycznie nic... prócz schodów na Dagobah. Skąd się tam wzięły? Czy Yoda naprawdę widzi je tylko w swoim umyśle? A może są pozostałością po pewnej małej, zielonoskórej rasie? Lucas zarządził, że mamy się nigdy tego nie dowiedzieć, ale Lucas już nie rządzi i już pojawiają się pogłoski o spin-offie o Yodzie.

Bagna Dagobah tętniły życiem, ale tak naprawdę w filmie nie uświadczyliśmy widoku wielu zwierząt. Dopiero w „Bombad Jedi” zobaczyliśmy jak wygląda kawzel maw, stwór zaprojektowany przez McQuarriego, który ostatecznie w epizodzie piątym się nie znalazł. I zamiast na Dagobah, wylądował na Rodii, gdzie pomógł Jar Jarowi w uwolnieniu Padme z rąk Separatystów. Podobnie sprawa miała się z kryknami, ogromnymi białymi pająkami, które grasowały przy rebelianckiej bazie na Atollonie. Zresztą, Ezra musiał się z nimi zmierzyć w jamie w bardzo podobny sposób, jak Luke z wizjami w jaskini na Dagobah.

Po udanym leczeniu Luke'a Han chwali go, że urwałby uszy gundarkowi. Na początku mogłoby się wydawać, że to tylko taki frazeologizm, ale potem w „Ataku klonów” okazało się, że zwierzęta te naprawdę istnieją - Obi-Wan wspomina z Anakinem jak wpadli go gniazda gundarków. I mieli ponownie podobnego pecha w TCW. Zwierzęta te ukazywały się parokrotnie, a z Legend przejęto nie tylko ich wygląd, lecz także ojczystą planetę, Vanqor.

Technologia



Jednym z osiągnięć „Imperium” było ukazanie nowych typów wyspecjalizowanych szturmowców na Hoth. Ich charakterystyczna, zakrywająca szyję zbroja dawała lepszą ochronę przed zimnem. To właśnie do tego pancerza (i rzecz jasna szkiców McQuarriego) sięgnęli twórcy TCW, gdy tworzyli śnieżnych żołnierzy-klonów w odcinku „Trespass”. Skoro przy Hoth jesteśmy, to nie możemy zapominać o AT-AT, kolejnych ikonicznych maszynach wprowadzonych podczas bitwy na lodowej planecie. Wersja z „Rebeliantów” jest mieszanką projektów McQuarriego i Joe Johnsona, a do tego jej debiut następuje na Seelosie, planecie wizualnie bardzo podobnej do Hoth.

Rebelianci mieli zaś w swoim arsenale w piątym epizodzie smukły transportowiec GR-75, którym uciekali z Hoth. Pokazał się również w „Łotrze", a w "Rebeliantach" zadebiutował w odcinku „The Antilles Extraction”. Co prawda przez ograniczony budżet nie pozwolił na stworzenie oryginalnego wnętrza, więc użyto tego z gwiezdnego busa.

Technologia z piątego epizodu, która na dobre wpisała się do kanonu (starego i nowego) to oczywiście zamrażanie w karbonicie. Boba Fett w ten sposób chciał bezpiecznie dostarczyć Hana Solo do Jabby, lecz w "Wojnach klonów" wymyślono inne zastosowanie dla niej. Już podczas tworzenia pierwszego sezonu Filoni i Gilroy zaczęli dyskutować nad scenariuszami, w których dałoby się jakoś oszukać skanery form życia stosowane przez Separatystów. Wymyślili więc, że można byłoby właśnie zamrozić naszych bohaterów. Pomysł trafił jednak najpierw na karty komiksu „Shipyards of Doom”, a dopiero potem do trzeciego sezonu TCW i aktu o Cytadeli, gdzie w ten sposób Anakin, Obi-Wan, Ahsoka i klony przeszmuglowali się na planetę Lotho Minor. Byli zamrożeni dość krótko, także nie mieli takich objawów choroby pohibernacyjnej jak Han.

W serialu wielokrotnie pojawiają się droidy medyczne tego samego modelu, który leczył Luke'a na Hoth. Czasem co prawda służyły nieco innym celom - pokazywały się jako kucharze czy kelnerzy. Może potrafiły serwować drinki i od razu wyleczyć kaca?

Cytaty i varia



  • Nawiązanie do „Imperium” pojawiło się już w „Rising Malevolence”, drugim odcinku TCW. W epizodzie tym Plo Koon i klony zostają uwięzieni w niedziałającej kapsule ratunkowej. Żołnierze próbują ją naprawić i jeden z nich poucza drugiego: "Nie to nie tak. Ten idzie tu, tamten tam", zupełnie jak Han Chewiego.

  • Na kolejne cytaty klonów trzeba było czekać do odcinka „Mercy Mission”. Dwóch żołnierzy Wolffe'a po przybyciu na Aleen i zobaczeniu cokolwiek entuzjastycznych tubylców wymienia między sobą zdania: "Przylatywanie tutaj było złym pomysłem." - "Zaczynam się z tobą zgadzać." Podobnie zareagował Luke na bagna Dagobah.

  • W „Grievous Intrigue” jest scena, w której Yularen nakazuje otworzyć ogień do wrogich jednostek Separatystów. Jest ona niemal identyczna jak ta, w której to kapitan Needa wydaje rozkazy na "Avengerze".

  • Pojedynek pomiędzy Lukiem a Vaderem na Bespinie jest bezsprzecznie jednym z najważniejszych w Sadze. Podczas niego mroczny lord zaczyna obrzucać syna metalowymi szczątkami. Znalazło to swoje odzwierciedlenie w walce Anakina z Dooku w "Ataku klonów" a także w "Wojnach klonów", gdzie hrabia ponownie zastosował tę taktykę w „Shadow Warriorze”.

  • W czwartym sezonie jeden z aktów jest poświęcony działaniom Obi-Wana, który pod przykrywką próbuje zapobiec porwaniu Kanclerza. Anakin nic o tym początkowo nie wie, lecz po zbadaniu poszlak dochodzi do prawdy. Yoda ostrzega go przed podążeniem za mistrzem, mówiąc: "Jeśli odlecisz, pomóc byś mu mógł... ale niepewna jego przyszłość jest." Ponad dwadzieścia lat później niemal tak samo ostrzeże jego syna przed ruszaniem na pomoc przyjaciołom na Bespinie.

  • Jest coś pięknego i jednocześnie prostego w stwierdzeniu Yody, że „świetlistymi istotami jesteśmy”. Mistrz podkreślał, że to duch, a nie ciało, jest ważny. Pewnie dlatego użył tych słów podczas pogrzebu Jedi zamordowanych przez Barrissę.

  • W „The Unknown”, podczas bitwy o Ringo Vindę Fives mówi Tupowi, że ten wisi mu więcej niż tylko jedną przysługę, co przywodzi na myśl podobne słowa, skierowane przez Hana do Luke'a po uratowaniu młodego Jedi od zamarznięcia na Hoth.

  • Słowa Yody o robieniu, a nie próbowaniu, stały się niewątpliwym klasykiem cytatów. Pewnie dlatego jego słowa (oraz podobnie metody nauczania) wykorzystał Kanan w odcinku „Rise of the Old Masters”. Choć sam przyznaje początkowo, że nie rozumie tych słów. Jarrus nabrał mądrości w dalszych epizodach, lecz nadal pozostała w nim doza niecierpliwości, gdy przerwał szkolenie u Bendu jak Luke u Yody.

  • Między Kananem i Herą było trochę napięć, ale to normalne w każdym związku. Ich kłótnia w „The Siege of Lothal” - z białymi korytarzami i rebeliantami kręcącymi się obok - bardzo przypomina tą, do której doszło między Hanem i Leią na Hoth.

  • Młody Skywalker ledwo uszedł niebezpieczeństwa na Bespinie i wezwał dzięki Mocy swoją siostrę. W podobnych opałach znalazł się Ezra w epizodzie „Steps into Shadow”.

  • W „Warhead” sekwencja otwierająca odcinek - od tego, co widzimy na ekranie, aż po muzykę - ma być w założeniu jedną wielką aluzją do "Imperium". Scena przedstawia bowiem lądowania jednego z droidów infiltrujących na Atollonie. Zostaje jednak szybko zaatakowany przez krykny. W początkowej wersji scenariusza epizodu piątego sonda Imperium miała być zniszczona przez wampę.

  • Rebelianci zostali zmuszeni do opuszczenia bazy na Atollonie w „Zero Hour” Gdy Hera zarządza ewakuację, słyszymy sygnał "Kay Zero One". Takiego samego kodu użyła Leia na Hoth.

Nawiązaniom do „Imperium” zapewne jeszcze nie będzie końca. Przed nami czwarty sezon „Rebeliantów”, a w przyszłości zapewne inne nowe animacje. I oby film nadal inspirował twórców tak samo, jak przez te wszystkie lata.
KOMENTARZE (7)

Weekend 40-lecia – „Imperium kontratakuje”: Gry planszowe

2017-09-16 19:59:26

Kolejny weekend, kolejny Epizod, więc pora na kolejne zestawienie gier planszowych i towarzyskich. Tym razem zajmiemy się tytułami związanymi z „Imperium kontratakuje” a zaczniemy oczywiście od naszej ulubionej serii, czyli „Monopoly”.

Monopoly: Star Wars Limited Collector’s Edition
Po prostu gwiezdnowojenna wersja Monopoly. Wśród pionków znajdują się Luke, Leia, Han Solo, Chewbacca, R2-D2, Darth Vader, Boba Fett i szturmowiec. Gra polega na kupowaniu miejsc znajdujących się w odległej galaktyce i widocznych w oryginalnej trylogii; za środek płatniczy służą monety i banknoty stylizowane na imperialne kredyty. Standardowe domki i hotele również zostały zastąpione starwarsowym akcentem - pojazdami z sagi.



Monopoly: Star Wars
Monopoly w świecie Gwiezdnych Wojen - edycja z Oryginalnej Trylogii.



Monopoly: Star Wars Saga Edition
Wersja gry Monopoly osadzona w realiach wszystkich sześciu filmów z sagi Star Wars.



Trivial Pursuit: Star Wars Classic Trilogy Collector’s Edition
Trivial Pursuit w świecie Gwiezdnych Wojen. Pytania dotyczą oryginalnej trylogii. Gra zawiera figurkę R2-D2, pełniącą funkcję elektronicznej kostki.



Trivial Pursuit DVD: Star Wars Saga Edition
Wersja gry Trivial Pursuit z dwiema dołączonymi płytami DVD. Wraz z postępem gry gracze muszą odpowiadać na pytania dotyczące historii, technologii i postaci ze wszystkich sześciu filmów sagi Star Wars.

Star Wars: The Ultimate Space Adventure Game
Ty i twoi przeciwnicy jesteście dowódcami w Sojuszu Rebeliantów. Oddalona, lodowa planeta Hoth była twoją bazą od kiedy uciekłeś przed mocniejszymi siłami Imperium. Ale czekaj! Imperium wysłało sondy w odległe zakątki galaktyki, a twoja pozycja została odkryta. Już teraz imperialny myśliwiec typu TIE kierowany przez złego Dartha Vadera wtargnął do atmosfery planety Hoth. Aby uciec, musisz pokierować swoim X-wingiem w niebezpiecznej podróży przez nieznane do planety Dantooine. Jeden - i tylko jeden - rebeliancki myśliwiec może zakończyć podróż. Czy to będzie twój?

Assault on Hoth: The Empire Strikes Back
Rozgrywka kręci się wokół bitwy o Hoth. Po przeciwnych stronach mapy znajdują się imperialna strefa desantowa i rebeliancki generator, który musi zniszczyć gracz po stronie Imperium. Celem gracza-Rebelianta jest powstrzymanie sił wroga do czasu wysłania wszystkich transportów (ewakuacji bazy). Rozstawianie sił jest ograniczone do określonych miejsc na mapie, tak, aby przypominało to wygląd bitwy z Imperium kontratakuje. W walce uczestniczą żołnierze i pojazdy; gracz rebeliancki może skorzystać też ze wsparcia Luke'a, dysponującego specjalnymi umiejętnościami związanymi z Mocą. O rezultatach walk decydują rzuty kostką. W grze pojawiają się zdarzenia losowe.

Star Wars: Hoth Ice Planet Adventure Game
Celem gry jest bycie pierwszym graczem, który zdobędzie wystarczającą ilość Mocy do pokonania Dartha Vadera. Kręcąc wskazówką można pilotować Sokoła Millennium nad powierzchnią Hoth. Po drodze mają miejsce rozmaite wypadki i bitwy o karty Mocy z imperialnymi. W trakcie bitew gracz kładzie na szali pewną ilość swoich kart; o ich wyniku decyduje również element losowy w postaci kręcenia wskazówką. Kiedy gracz zdobędzie odpowiednią ilość Mocy, może wejść na środek planszy i rozpocząć walkę z Vaderem.

Star Wars: Yoda the Jedi Master
Bądź pierwszym graczem, który zostanie rycerzem Jedi, zwalczy ciemną stronę Mocy i zwycięży! Odbądź podróż do układu Dagobah, gdzie Yoda, starożytny mistrz Jedi, będzie cię nauczał ścieżek Mocy. Zdobywaj zasługi Jedi, skutecznie wypełniając trudne zadania i próby, które Yoda ustanawia w ramach twojego treningu. Kiedy już zdobędziesz wystarczające zasługi jako Jedi, wkrocz do kręgu rycerza i pokonaj ciemną stronę Mocy, aby zwyciężyć.

Star Wars: Hoth
Wydana tylko w Japonii gra bitewna oparta na bitwie o Hoth. Walka toczy się na planszy podzielonej na sześciokątne pola.

LEGO: 3866 The Battle of Hoth
To gra planszowa wg LEGO, zawiera 32 figurki (uwaga nie są one normalne, bardziej przypominają pionki bądź ludziki z początkowych zestawów LEGO). Planszę budujemy, podobnie jak inne atrakcje w tym blaster E-Webb, wieżyczkę, AT-ST, Tauntauna, AT-AT, śnieżne śmigacze. Gra przeznaczona jest dla min. dwóch osób i można grać Rebelią lub Imperium.



Motywów z „Imperium kontratakuje” można również znaleźć na okładkach dwóch podręczników do systemu Star Wars d20 od wydawnictwa Wizards of the Coast, czyli Arms & Equipment Guide oraz Rebellion Era Campaign Guide.



Wszystkie atrakcje weekendu znajdziecie tutaj.
KOMENTARZE (3)

Weekend 40-lecia – „Imperium kontratakuje”: Premiera

2017-09-16 13:10:50 Oficjalna, Washington Post



W 1980 roku, po raz pierwszy w historii Gwiezdnych Wojen, fani cieszyli się na koniec długiego oczekiwania na kolejny film z serii.
Premiera „Imperium kontratakuje” odbyła się 17 maja 1980 r. w Kennedy Center w Waszyngtonie. Wydarzenie to nazwano „Dziecięcą światową premierą” (Children's World Premiere), a dochód z pokazu został przekazany na rzecz organizacji Special Olympics (Olimpiady Specjalne – organizacja wspomagająca rozwój osób z niepełnosprawnością intelektualną). W imprezie uczestniczyło około 600 dzieci (w tym 300 podopiecznych organizacji). Dzieci gorąco powitały aktorów i członków ekipy, którzy stawili się w Kennedy Center by spędzić z nimi czas podczas lunchu (zaserwowano m.in. hot dogi), rozmów i podpisywania autografów przed seansem.
Wśród przybyłych znaleźli się: Mark Hamill, Carrie Fisher, Harrison Ford, Billy Dee Williams, David Prowse (Darth Vader), Peter Mayhew (Chewbacca), Kenny Baker (R2-D2) i Frank Oz (Yoda), Irving Kershner (reżyser), Gary Kurtz (producent), a także Arnold Schwarzenegger i znani sportowcy. Impreza ominęła rozczarowanego Anthony’ego Danielsa (C-3PO), który leżał wtedy w szpitalu. Pomimo jego próśb, lekarze nie zgodzili się wypuścić go na przepustkę.
Przed spotkaniem z dziennikarzami spięty Ford stwierdził, że nie jest w tym dobry, na co rozluźniony Hamill zaproponował „Zrób to jak Magic Johnson. ‘Cześć mamo. Cześć tato. Jestem po prostu dumny, że mogę pomóc drużynie’.”
Podczas spotkania z najmłodszymi, dzieci miały okazję zadać pytania (Pytanie do Fisher: „Dlaczego kochasz Hana Solo, a nie Luke’a Skywalkera?” Fisher: „Ponieważ ma taki duży… samochód”.) i otrzymać autografy. Na koniec imprezy pokazano film, który został przyjęty bardzo entuzjastycznie, widownia co chwilę wiwatowała (podobno najbardziej jak Han Solo pocałował księżniczkę Leię). „Słyszałeś je? Słyszałeś je? Rany, Kersh, czy słyszałeś jak te dzieciaki się cieszyły?” spytał po seansie ktoś z ekipy Irvinga Kershnera, na co reżyser odpowiedział uśmiechem.
Jeśli chcecie przeczytać więcej na temat tej premiery, to w tym miejscu znajdziecie artykuł z 19 maja 1980 r. z gazety Washington Post.

Następnie 20 maja odbyła się charytatywna królewska premiera w Londynie, w kinie Odeon, w której uczestniczyła Księżniczka Małgorzata. Z tej okazji do Londynu przylecieli m.in.: Carrie Fisher, Mark Hamill, Harrison Ford i Billy Dee Williams. Aktorzy wręczyli pilotowi samolotu, który odbyli podróż ze Stanów, miniaturę Sokoła Millenium.
Brytyjska premiera była reklamowana jako Empire Day czyli Dzień Imperium. Było to nawiązanie do święta obchodzonego w latach 1902 - 1958 na część urodzin Królowej Wiktorii, w dniu 24 maja. Nazwa tego święta została z czasem zmieniona na British Commonwealth Day, a w 1966 roku na Commonwealth Day (czyli Dzień Wspólnoty Narodów), jednak jego pierwotna nazwa była idealna do promocji nowej odsłony Gwiezdnych Wojen. Na ulicach pojawili się szturmowcy rozdający przypinki z hasłem „Happy Empire Day”, a także aktorzy pozujący dla prasy. Więcej na ten temat przeczytacie na StarWars.com.

W dniach 19 i 20 maja odbyła się seria charytatywnych pokazów, natomiast 21 maja film trafił do regularnej dystrybucji w Ameryce Północnej i Wielkiej Brytanii. W czerwcu rozszerzono zakres dystrybucji i zaczęto wyświetlać „Imperium kontratakuje” w Irlandii, Izraelu oraz Japonii, a w następnych miesiącach film miał swoje premiery w kolejnych państwach. Do Polski V Epizod trafił w 1982 r.

Poniżej możecie obejrzeć zdjęcia związane z premierą „Imperium kontratakuje” i opisanymi powyżej wydarzeniami.



Czy wielu z Was pamięta polską premierę „Imperium kontratakuje”? A może byliście w kinie na premierze Wersji Specjalnej V Epizodu, która w naszym kraju miała miejsce 4 kwietnia 1997 r.?

Wszystkie atrakcje weekendu znajdziecie tutaj.
KOMENTARZE (7)

Weekend 40-lecia – „Imperium kontratakuje”: Lokacje

2017-09-16 11:48:53



Jeśli chodzi o lokacje to „Imperium kontratakuje” nie może się pochwalić długą listą. Wręcz przeciwnie film kręcono praktycznie w całości w studiach, z wyjątkiem scen na Hoth. Ale to właśnie te sceny, które kręcono na lodowcu Hardangerjøkulen w małej miejscowości Finse w Norwegii są chyba jednymi z najbardziej charakterystycznych w „Imperium”. Z jednej strony otrzymaliśmy zapadającą w pamięć bitwę w śnieżnych okopach, z drugiej biel krajobrazu kontrastuje z mrokiem filmu.

Do Finse w Norwegii było dość ciężko dojechać. Zresztą nadal w zimie najlepiej wziąć pociąg z Oslo w kierunku na Bergen. Finse jest dość małe i niepozorne. Stacja kolejowa jest połączona z hotelem, w którym przebywała ekipa filmowa. Śniegu było tyle, że twórcy nie musieli zbytnio udawać się na lodowiec. Wiele scen powstało w najbliższej okolicy hotelu. Czasem wystarczyło wręcz wyrzucić Marka Hamilla na dwór, podczas, gdy cała ekipa siedziała w wejściu i filmowała go.



Główne zdjęcia znów miały miejsce w Elstree Studios. Dodatkowe sceny kręcono w Lee International Studios, oba znajdujące się pod Londynem.

Nie mogąc się chwalić zbyt wieloma lokacjami, twórcy „Imperium” często przypominają, że Ben Burtt nagrywał dźwięk w Alcatraz.



Zaś wszystkie atrakcje weekendu znajdziecie tutaj.
KOMENTARZE (3)

Weekend 40-lecia – „Imperium kontratakuje”: LEGO

2017-09-15 21:14:52



W kolejnym newsie wspominkowym przyjrzymy się zestawom LEGO związanym z „Imperium kontratakuje”. Pierwszy z nich pojawił w tym samym roku w którym firma LEGO otrzymała licencję na produkcję gadżetów ze świata Gwiezdnych Wojen, w 1999. Był to Snowspeeder



W kolejnym roku do sprzedaży trafił zestaw z jednym z najbardziej kultowych statków z uniwersum Star Wars, którym jest Slave I oraz A-Wing Fighter.



W 2002 roku do sprzedaży trafił statek patrolowy z Miasta w Chmurach - Twin-Pod Cloud Car i Yoda.



Kolejny rok przyniósł nam najsłynniejsza maszynę kroczącą AT-AT, wraz z AT-ST mini oraz kolejny zestaw z Cloud City.



W 2004 do sprzedaży trafiła kolejna wersja Snowspeedera oraz mini Slave I



Rok 2006 przyniósł kolejną odświeżoną wersję Slave I. W 2007 otrzymaliśmy natomiast napędzaną silnikiem elektrycznym maszynę AT-AT oraz zestaw z bazą Echo. Jeszcze jeden zestaw z bazą Echo otrzymaliśmy również w 2009.



W roku 2010, z okazji trzydziestolecia Epizodu V, również otrzymaliśmy kilka zestawów: Rebel Trooper Battle Pack, Snowtrooper Battle Pack, AT-AT, Slave I oraz Hoth Wampa Cave.



Ciekawostką był wydany w 2012 zestaw The Battle of Hoth, który był grą planszową. W tym samym roku otrzymaliśmy również Twin-pod Cloud Car & Bespin.



W 2013 do sklepów trafiły zestawy: Snowspeeder & Planet Hoth oraz Battle of Hoth. Rok później natomiast kupić można było składającego się z ponad 1100 elementów AT-AT oraz kolejną wersję Snowspeedera.





Największy jak do tej pory zestaw z Epizodu V pojawił się w 2015 roku. Był to składający się z prawie 2000 elementów Slave I.



Nie są to oczywiście wszystkie kiedykolwiek wydane zestawy z Epizodu V, ale mamy nadzieję, że pomimo to powyższy zbiór był dla Was przyjemną podróżą w przeszłość. Czasami ciężko jest również stwierdzić jednoznacznie do którego epizodu przyporządkowany jest dany zestaw, szczególnie gdy dotyczy to statków.
KOMENTARZE (6)

Weekend 40-lecia – „Imperium kontratakuje”: Tatuaże

2017-09-15 20:41:48 przepastny internet



„Imperium kontratakuje”, będąc drugim kinowym filmem ze świata Gwiezdnych Wojen, wprowadziło do tego uniwersum wiele nowych elementów – postaci, miejsc, pojazdów. Przyjrzyjmy się, które z nich trafiły z ekranu na skórę fanów Star Wars. Poniżej niewielki przegląd tatuaży nawiązujących bezpośrednio lub pośrednio do V epizodu.



Wszystkie prezentowane dotychczas na Bastionie tatuaże znajdziecie tutaj.
Temat na forum

Wszystkie atrakcje weekendu znajdziecie tutaj.
KOMENTARZE (4)

Weekend 40-lecia – „Imperium kontratakuje”: Gry elektroniczne

2017-09-15 19:20:53

Imperium Kontratakuje, podobnie jak Nowa Nadzieja, doczekało się wielu gier bazujących na licencji filmu, mniej lub bardziej związanych z samą fabułą. Zwyczajowo, gry o tym samym tytule ukazywały się w różnym czasie, na różnych konsolach. Trudno się w tym połapać, spróbujmy więc wyodrębnić te najbardziej znane.

Star Wars: The Empire Strikes Back (1982)

Pierwsza z gier w tej serii stworzona została w 1982 roku przez zapomnianą już firmę Parker Brothers i wydana na wiekową konsolę ATARI 2600 i pozwalała stoczyć walkę z machinami kroczącymi AT-AT podczas bitwy o Hoth. Framgent gameplay’u poniżej.




Star Wars: The Empire Strikes Back (1985)

W 1985 roku powstała wersja na automaty, z mocno umowną grafiką, pozwalającą jednak stoczyć bitwę o Hoth z czegoś co od biedy można by nazwać perspektywą pierwszej osoby. Mimo umiarkowanej urody gra odniosła sukces i w 1988 roku została wydana na wiele platform “domowych”: ZX Spectrum, Amstrad CPC, Commodore 64, BBC Micro, Atari ST i Commodore Amiga.




Star Wars: The Empire Strikes Back (1992)

Wydana w 1992 przez firmę JVC gra jest kontynuacją oryginalnej gry pod tytułem “Star Wars”. Tytuł stworzony na platformę NES jest zręcznościówką w miarę ściśle podążającą za fabułą filmu, pozwala więc polatać nad Hoth, zmierzyć się z Wampą a w finale gry nawet z Darthem Vaderem, którego tutaj udaje się jednak pokonać. W tym samym roku gra zostaje wydana przez niewielką wtedy firmę Ubisoft na przenośną konsolkę Gameboy.




Super Star Wars: The Empire Strikes Back

Nie mogło tu oczywiście zabraknąć gry z serii Super Star Wars wydanej w 1993 roku przez firmę JVC kontynuacji udanej gry arcade na konsolę SNES. Gra osiągnęła spory sukces i do dziścieszy się popularnością wśród fanów. Na Playstation Store można dziś zakupić grę przeniesioną na Playstation 4.




Star Wars Rebel Assault

Gra z 1993 roku z całkiem niezłą jak na tamte czasy grafiką, pozwalała doświadczyć Bitwyo Endor w bardzo dobrej wówczas oprawie. Była to jednak kolejna gra na szynach, która nie stanowiła dla graczy wyzwania jednocześnie nie będąc zgodną z wydarzeniami z filmu.




Star Wars Shadows of the Empire

Wydana w 1997 roku gra była częścią projektu, który w samym Lucasfilmie nazywaną “Filemm bez filmu” -powstała gra, książka, komiksy a ścieżka dźwiękowa. Każdy element projektu przedstawiał wydarzenia z perspektywy innego bohatera. Dzisiaj gra mocno się zestarzała, jednak wśród fanów ma miano kultowej. Swoją obecność tutaj zawdzięcza oczywiście bitwie o Hoth, która się w niej znalazła.




LEGO Star Wars II: The Original Trilogy

Druga część serii LEGO od Travelers Tales opowiada historię Oryginalnej Trylogii, nie mogło więc w niej zabraknąć wątków znanych z Imperium kontratakuje. Jest więc bitwa o Hoth, jest wizyta na Dagoba czy wizyta w mieście w chmurach.




Star Wars Trilogy Arcade

Gra wydana w 1998 roku przez Segę na zlecenie Lucasfilm, przy okazji powrotu do kin Oryginalnej Trylogii. Tytuł jest typową dla tamtych czasów “grą na szynach”, w której pojawiają się także przerywyniki filmowe. Poza sekwencjami z Imperium pojawiają się tam także bitwy z pozostałych dwóch epizodów. Można jednak śmiało powiedzieć, że była to w najlepszym razie “umiarkowanie udana” produkcja.




Sama bitwa o Hoth jako jedna z największych bitew przedstawionych w sadze znalazłe się w wielu tytułach, często bez związku z ich fabułą. Gracze mogli w niej wziąć udział między innymi w serii gier Star Wars Rogue Squadron, dwóch pierwszych Battlefrontach czy ostatnio w Star Wars Battlefront od DICE, a to zapewne nie koniec.
KOMENTARZE (6)

Weekend 40-lecia – „Imperium kontratakuje”

2017-09-15 18:00:35



Choć w kontrakcie George’a Lucasa na „Nową nadzieję” była mowa o ewentualnych sequelach, tak naprawdę nikt o nich specjalnie nie myślał. Z Flanelowcem włącznie. George miał zaledwie zarys tego, co się będzie działo dalej i nic więcej. Z drugiej strony praca nad „Nową nadzieją” kosztowała go tyle, że miał wszystkie dość. Gdy się jednak okazało, iż pierwszy film osiągnął nie tylko gigantyczny sukces, ale stał się fenomenem, powstanie sequela było nieuniknione. Zwłaszcza z powodu jednego z zapisów w kontrakcie, który zobowiązał Lucasa do nakręcenia filmu w określonym terminie inaczej prawa przeszłyby na Foxa. Przed premierą „Nowej nadziei” ten zapis właściwie nie był istotny, ale po niej stał się kluczowy, gdy włodarze 20th Century zwietrzyli pieniądze.



Zmęczony „Nową nadzieją” Lucas stanął przed trudnym zadaniem. Znów musiał walczyć z korporacją o swoją niezależność, tyle, że teraz nie miał już w sobie, aż tyle siły i samozaparcia. Dodatkowo druga (jak i kolejna) część zawsze stanowi problem, bo ludzie mają już wobec niej pewne oczekiwania, które niekoniecznie twórcy mogą i chcą spełnić. To coś, z czym „Mroczne widmo” czy „Przebudzenie Mocy” także miały duże problemy. Ostatecznie „Imperium kontratakuje” wyszło ze starcia z oczekiwaniami obronną ręką, ale do tego była potrzebna długa droga.

Reżyser nauczył się jeszcze jednej rzeczy. Nie chciał mieć wiele wspólnego ze studiem, więc tym razem finansował wszystko samodzielnie. Fox miał zająć się jedynie dystrybucją. Lucas wiedział, że nie da rady napisać scenariusza sam. Czuł także, że nie podoła reżyserii. Potrzebował pomocy, musiał oddać swoje dziecko komuś innemu, jednocześnie nadzorując i pilnując swojej wizji. To wciąż był ryzykowny projekt. Sequele w tamtych czasach nie zarabiały tyle, co oryginały, w dodatku najczęściej były gorsze.

Do pisania scenariusza zatrudnił Leigh Brakett, ponad sześćdziesięcioletnią już wtedy panią, która na swoim koncie miała kilka skryptów do słynnych westernów („Rio Bravo”, „Rio Lobo”, czy „El Dorado”) i kilku innych filmów, które święciły tryumfy dwie lub trzy dekady wcześniej. Brackett jednak nie sprostała oczekiwaniom Lucasa. Jej scenariusz w większości nadawał się jego zdaniem do wyrzucenia. Lucas był gotów w ogóle ją zastąpić kimś innym, jednak wyszło na jaw, że scenarzystka jest umierająca. Zmarła na raka 17 marca 1978, krótko po skończeniu prac nad pierwszą wersją scenariusza. Lucas zatrudnił nowego scenarzystę, Lawrence’a Kasdana. Ostatecznie wycięto praktycznie cały wkład własny Leigh, jednak George chciał uhonorować w pewien sposób jej pracę, więc w napisach to ona i Kasdan są wymienieni jako scenarzyści, Lucas tylko jako osoba, która wymyśliła historię. Faktycznie wkład George’a w scenariusz jest dużo większy niż Leigh. Z Kasdanem zaś współpraca układała się Lucasowi bardzo dobrze, nic dziwnego, że zaproponował mu potem pracę przy „Powrocie Jedi” oraz „Poszukiwaczach Zaginionej Arki”.

Inaczej sprawa miała się z reżyserem. Lucas zaproponował tę funkcję swojemu dawnemu nauczycielowi ze szkoły filmowej, Irvinowi Kershnerowi. Mimo, że Kersh był starszy od George’a, nie mógł się pochwalić takimi sukcesami jak jego uczeń. Zresztą właśnie dlatego początkowo odrzucił propozycję Lucasa. Nie chciał się mierzyć z sukcesem „Gwiezdnych wojen”. Do zmiany zdania nakłonił go dopiero agent, sugerując, że w ten sposób zapisze się w historii kina. Irvin od razu powiedział też Lucasowi, że w ogóle nie interesują go sprawy techniczne, efektów i całej tej reszty, woli zająć się postaciami i mistyką. To było dokładnie to, czego Lucas potrzebował. Reżysera, który zajmie się aktorami, zaś da się poprowadzić tam, gdzie Flanelowiec radził sobie dobrze jak nikt inny.

Ivrin praktykując zen, wpłynął także na wizję Mocy i nauczania Yody. Zresztą kukiełka stworzona przez Stuarta Freeborn operowana przez Franka Oza to było jedno z większych wyzwań, nie tyle technicznych. Trzeba było przekonać widzów, że Yoda wygląda i zachowuje się prawdziwie.

Zdjęcia rozpoczęły się 5 marca 1979 w Norwegii. Na plan wrócili Harrison Ford (choć miał problem z dotarciem na lokację), Carrie Fishier oraz Mark Hamill, który na krótko przed rozpoczęciem zdjęć miał wypadek, co wymagało pewnych zmian w scenariuszu. Do głównej obsady dołączył też Billy Dee Williams.


Jednak, to wyglądało tak dobrze na początku, wcale takie nie było. Lucas musiał liczyć się z ograniczonym budżetem, Kersh zaś kręcił bardzo powoli. Zmieniał scenariusz bez konsultacji, próbował wielu ujęć, szukał. To doprowadzało George’a do białej gorączki. Film się ślimaczył. No a producent Gary Kurtz nie potrafił nad Irvinem zapanować. Zresztą problemy były także z aktorami, w szczególności z Carrie Fisher, której stan nie raz utrudniał kręcenie ujęć.

Problemy na planie „Nowej nadziei” nadwyrężyły małżeństwo Lucasa i Marcii Lucas. George usiłował spędzać z nią więcej czasu, naprawić pewne rzeczy, ale materiał jaki został nakręcony wymagał od niego bardzo dużo uwagi. Pierwszy montaż był wręcz fatalny. Wymagało to dokrętek i to bardzo intensywnych. Ostatecznie to właśnie „Imperium” pogrzebało związek Marcii i George’a. Jednocześnie kosztowało też stanowisko Gary’ego Kurtza, który już nie wrócił do prac przy „Powrocie Jedi”. Irvin także dostał od Lucasa wilczy bilet.

Jednocześnie George’a czekała kolejna batalia, tym razem ze związkami filmowców. Te wcześniej, nie licząc na sukces „Nowej nadziei”, pozwoliły Lucasowi przenieść napisy na sam koniec filmu. Teraz powiedziały nie. Film miał się zacząć od informacji o scenarzystach, reżyserze i tak dalej. Tego Lucas zaakceptować nie mógł. Nałożono więc na niego grzywnę, podobnie jak na Kershnera. Lucas zapłacił obie, ale też wypisał się ze związków. Zresztą miał z nimi problemy jeszcze przy kolejnych filmach, nie zapomniały mu tego.

Potem przyszła premiera. Pierwsze recenzje były raczej chłodne, ale stosunkowo szybko zaczęło się to zmieniać. Z czasem film okrzyknięto najlepszym sequelem wszech czasów. Lucas w końcu mógł wybić się na niezależność, ale cena jaką zapłacił była spora. Wkrótce „Imperium” stało się ikoną, najsłynniejszym i najlepszym sequelem wszechczasów i filmem z jednym z największych zwrotów akcji. Film dostał cztery nominacje do Oskara, w tym za muzykę Johna Williamsa. Dostał dwie statuetki, za najlepszy dźwięk i efekty specjalne. Nagrodzono także Oskarem honorowym Aleca Guinnessa.

„Imperium” zresztą jak wszystkie inne filmy, przeszło też wiele zmian. Do kin wróciło z okazji 20-lecia sagi, wraz z „Wersją specjalną”. Konwersja 3D prawdopodobnie nie doszła do skutku.



„Imperium” poświęciliśmy też cały tydzień.

Tydzień Imperium kontratakuje:




Dziś zaś zaczynamy weekend poświęcony temu Epizodowi. To kolejny z naszych weekendów z okazji 40-lecia sagi. Zapraszamy też do specjalnego quizu.

Zaś wszystkie atrakcje weekendu znajdziecie tutaj.
KOMENTARZE (11)

Weekend 40-lecia – „Zemsta Sithów”: Kończąc Sagę

2017-08-20 20:52:48



„Zemsta Sithów” to pożegnanie, nie tylko z trylogią, ale też w pewien sposób z sagą. Wiąże się ona z trzema końcami. Po pierwsze należało właściwie zwieńczyć trylogię, zamknąć jej wątki. Po drugie ustawić grunt pod klasyczną trylogię. George Lucas musiał doprowadzić przynajmniej część postaci do miejsca, w których je odnajdujemy później, jak również ukazać choć część historii o których mowa w oryginalnych filmach. Trzeci koniec jest bardziej związany z samym reżyserem. Dziś wiemy, że targały nim sprzeczne odczucia. Z jednej strony chciał kontynuować sagę (i zaczął ją pisać koło roku 2010/2011), z drugiej niezbyt przychylne przyjęcie „Ataku klonów” i „Mrocznego widma” sprawiło, że chciał to wszystko zostawić. Zamknąć i skończyć na zawsze.

Jak zwykle miał też problemy z procesem twórczym. Inaczej wyobrażał sobie koniec Padme, chciał nawet wykorzystać Hana Solo.

Zakładając, że Lucas może już nigdy nie wrócić do „Gwiezdnych Wojen”, twórca postanowił wykorzystać kilka rzeczy z oryginalnych scenariuszy. Jedną z nich jest nazwa Utapau. To planeta, która parokrotnie mogła pojawić się w filmach, ale ostatecznie zawsze zmieniano jej nazwę. W oryginalnej trylogii jej miejsce zajęła Tatooine, zaś w „Mrocznym widmie” ostatecznie Naboo. Tym razem George znalazł miejsce dla Utapau.

Podobnie jest z inną planetą, Kashyyyk. Bitwa z udziałem Wookieech znalazła się w pierwotnej wersji „Nowej nadziei”, jednak ostatecznie nie została zrealizowana. Pozostała tam dżungla na Yavinie i tyle. Potem pomysł Kashyyyku wykorzystano w „Star Wars: Holiday Special”, co było wystarczającym powodem dla Lucasa, by pominąć tę planetę przy „Powrocie Jedi”. Tam użył, tak jak początkowo chciał, bitwy wśród wielkich drzew, tworząc Endor. Wookieech zamienił na Ewoki. Dopiero przy „Zemście” ostatecznie udało się ukazać planetę Wookieech w kinie i jeszcze przeprowadzić tam bitwę.

Od czasu „Imperium kontratakuje” Lucas miał też pomysł na planetę z lawą, miejsce w którym Anakin ostatecznie stał się Darthem Vaderem. George wrócił do tego pomysłu ukazując Mustafar, wulkaniczną planetę, na której Anakin się spalił. Wszystko tak jak chciał wcześniej. Jedyne czego zabrakło to zamku na tej planecie, ale to już poprawiono w Łotrze 1.

Ostatecznie ukazano też, choćby na chwilę Alderaan, tak istotny w „Nowej nadziei” i tak nieobecny w prequelach.

Temat kończenia sagi jest też obecny w partyturze Johna Williamsa, który postanowił stworzyć most między III i IV Epizodem. Więc muzycznie obserwujemy ewolucję. Pierwsza połowa filmu to nowe tematy, mieszane z tymi znanymi już z prequeli, druga, to coraz częściej powrót do klasycznej trylogii. Czyli takie swoiste zamykanie.

Wychodząc zaś z klasycznej trylogii, George musiał pokazać kilka rzeczy. Choćby to jak Obi-Wan walczył w Wojnach klonów z Bailem Organą. Niby była o tym książka, czy nawet serial, ale w filmie również należało spleść drogi tych dwóch postaci. Trzeba było również ukazać, co się stało z tymi wszystkimi Jedi, jak powstało Imperium. To Lucasowi się udało, stworzył tym samym jedne z najbardziej niesamowitych sekwencji w swojej sadze.

Owszem pojawiło się także kilka rozbieżności. Cześć z nich wynika wprost ze zmiany wizji, lub jej braku, gdy powstawała klasyczna trylogia. Obi-Wan mówiący Luke’owi, że jego ojciec chciał dać mu swój miecz, brzmi śmiesznie. Ale trzeba przyznać, że zgrabnie z tego twórcy wybrnęli. Ot, Kenobi trochę rozmija się z prawdą, zresztą nie pierwszy raz. Inny taki przykład to oczywiście kwestia Padme i Lei. Księżniczka w „Powrocie Jedi” mówi o matce, ale jak dziś wiemy, raczej myślała o żonie Organy, niż Padme.
KOMENTARZE (20)

Weekend 40-lecia - „Zemsta Sithów”: Nawiązania w popkulturze

2017-08-19 15:29:31 Różne



„Zemsta Sithów” to najmłodsza część filmowych prequeli i może z tego powodu nie zapisała się jakoś szczególnie w popkulturze. A może dlatego, że po premierze filmu wieści o SW na parę lat mocno ucichły, przynajmniej do czasu TCW. Niemniej można znaleźć trochę aluzji tu i tam.

Postaciami, które się widocznie bardzo spodobały, są buzz droidy. W „Klopsikach i innych zjawiskach pogodowych" jest scena, w której Flint i przyjaciele lecą na wymyślone przez niego urządzenie produkujące jedzenie, które miało awarię. W pewnym momencie ich samolot atakują miśki-żelki, które zrywają poszycie jak droidy w pojazdach Anakina i Obi-Wana.



Podobnie rzecz się ma w „Rodzince Robinsonów”, w której Lewis ucieka z alternatywnej rzeczywistości, w której władzę nad światem przejął zły mechaniczny kapelusz Doris. Jego pojazd atakują zminiaturyzowane nakrycia głowy. Zresztą, cała scena swą stylistyką przypomina pościg za Zam w „Ataku klonów” czy fabrykę na Geonosis, o czym zresztą pisaliśmy ostatnim razem.



W pamięć zapada też scena transformacji Vadera, która pojawia się choćby w „Komedii romantycznej”. Jej główna bohaterka, Julia, jest, delikatnie mówiąc, mało atrakcyjna, ale bardzo chce mieć chłopaka. Udaje się więc do niejakiego Hitcha po poradę, a ten zabiera jej do warsztatu, gdzie dziewczyna jest poddana transformacji. Cała scena jest aluzją do programu „Pimp My Ride”, ale oczywiście znalazł się tam moment, w którym przebrana w zbroję Vadera Julia powstaje... i się wywraca, a Hitch, któremu nagle wyrosły zielone uszy Yody, kręci głową z dezaprobatą.



Scena została też sparodiowana w „Domu dla wymyślonych przyjaciół pani Foster”. W jednym z odcinków chłopiec Maks przestaje się interesować swoim wymyślonym przyjacielem o imieniu Bloo, który to łączy siły z Nemesis, a potworzyca przeistacza go w "lorda Uniscorna", przebranego w czarną zbroję w kształcie jednorożca. Przy okazji jest też standardowy żart z ojca.

W "South Parku" w taki sposób z martwych powstał Szef. Tylko zamiast hełmu ma czapkę kucharza, zamiast miecza kuchenną łopatkę, a zamiast martwić się losem żony, składa dwuznaczne propozycje zebranym. Ciekawostka: głosu użycza mu Peter Serafinowicz, który brzmi zaskakująco podobnie do oryginału.



„Totalna porażka”, kreskówka stylizowana na reality show, idzie krok dalej w naśladowaniu, bo nie tylko scena jest podobna, lecz także okoliczności, jakie do niej doprowadziły: Alejandro, jeden z uczestników programu, wpadł do lawy. Po zostaniu cyborgiem krzyczy jeszcze słynne "NOOOO!"



W sitcomie „Rockefeller Plaza 30” (w którym aluzji do SW jest sporo) główna bohaterka, Liz, spotyka się z Stewenem LaGrange (gra go Peter Dinklage, czyli Tyrion z „Gry o tron”). Rozmawiają na temat pokoju konferencyjnego Narodów Zjednoczonych i kobieta porównuje go do Senatu Galaktycznego, na co mężczyzna odpowiada, że jest podobny, bo również obawiają się rosnących wpływów lordów Sithów. To można uznać za aluzję do wszystkich prequeli.

W jednym z odcinków serialu „Gilmore Girls” („Kochane kłopoty”) dwójka bohaterów - Lorelai i Luke rozmawiają o „Zemście Sithów”, którą widzieli kilka miesięcy wcześniej. Luke krytykuje pojedynek Anakina z Obi-Wanem (a dokładniej sławne „I have the high ground” - „Mam lepszą pozycję”), a Lorelai odsyła go do Internetu, gdzie miliony ludzi dyskutują o filmach Star Wars. Później, w tym samym odcinku, gdy dochodzi między nimi do sprzeczki, Luke, który akurat stoi na dachu, kończy ją twierdząc, że skoro stoi wyżej, to on ma rację.



Z kolei w mieszkaniu Barneya z serialu „Jak poznałem waszą matkę” (to kolejna seria z mnóstwem aluzji do SW) stoi zbroja klona z Epizodu III.

Morderstwo młodzików również trafiło w takiej czy innej formie do popkultury. W jednym z odcinków „American Dad!” córka tytułowego bohatera zostaje przezeń wtrącona do „jamy, z której nie ma wyjścia”, gdyż przeszkadza mu rozmawiać z prezydentem Bushem. Gdy stamtąd wraca, oznajmia, że „zabiła je wszystkie” (tzn. mieszkające tam dzikie zwierzęta), a zrozpaczony ojciec pyta, czy również młodziki, na co dziewczyna pokazuje mu portfel zrobiony z ich skór.

„The Daily Show” jest pełen aluzji do „Gwiezdnych Wojen”, choć o „Zemście” mówi się raczej rzadko. W styczniu 2009 wzmianki doczekał się generał Grievous. Cyborg został również wspomniany w jednym z odcinków „Simpsonów”, który jest poświęcony postaciom, które zmarły w Sadze. Prócz niego wspomina się o „kimkolwiek, kogo grał Jimmy Smits” - chodzi rzecz jasna o Baila. Zresztą, Kent Brockman, prezenter z serialu, w jednym z odcinków ma zdjęcie z R4-G9, astromechem, który poleciał z Obi-Wanem na Utapau. Zwierzaczek bardzo podobny do Grievousa - zresztą, noszący wdzięczne imię Griefer - pojawia się w internetowej grze „Neopets”. Niektórzy też próbują się doszukać aluzji do generała w „Insygniach śmierci”. Hermiona czyta tam „Opowieść o trzech braciach”, w których pojawia się upersonifikowana śmierć, której czaszka bardzo przypomina generalską.

Czasem zdarza się, że twórców popkultury i jej bohaterów zastanawiają rzeczy zdaje się na pozór błahe. Ot choćby w „Family Guyu” Stewie Griffin, dzieciak, który chce przejąć władzę nad światem, duma dlaczego w „Zemście” Palpatine ma biurko.

Ostrokołowce - czy monocykle - podobne do tego, jakie miał generał Grievous, istnieją naprawdę, może tylko są sporo mniejsze. Taki pojazd pojawia się w kreskówce „Jimmy Neutron” i „Facetach w czerni III” w scenie, w której J i K ścigają Borysa Zwierzaka.



Twórcy „Pogromców mitów” to wielcy fani SW, także co chwilę w programie można usłyszeć jakąś aluzję. Do „Zemsty” padła w odcinku, w którym tak zwana młodsza ekipa testowała wykrywacz kłamstw. Grant próbował okłamać Kari i Toniego, że był jednym z Wookieech na planie trzeciego epizodu. Zresztą, odcinek numer 208 ma tytuł „Revenge of the Myth” lub „Sithbusters”.

„NOOOO” Vadera też doczekało doczekało się aluzji nawet w na ogół poważnych programach National Geographic. W odcinku programu „Tornado Intercepts” główny łowca trąb powietrznych nosi maskę lorda zmieniającą głos i głośno wyraża swą dezaprobatę, gdy po kilku tygodniach jego starania nadal nie przynoszą efektów. Z drugiej, mniej poważnej strony, Randy Marsh z „South Parku” krzyczy "NOOOO" jak Vader, gdy okazuje się, że wszyscy Meksykanie opuścili Stany i wrócili do ojczyzny, toteż wszystkie amerykańskie trawniki są pełne liści. „No to zaczynamy zabawę” - cytat Anakina - nie doczekał się aż tak wielu nawiązań, ale można go usłyszeć w "Dead Space 3".

Było też trochę reklam. Orange wykorzystał Vadera przed premierą "Zemsty" i tytuł jest wymieniony w poniższym filmiku, ale poza tym jest tam więcej aluzji do oryginalnej trylogii.



A jak iść do kina, to z pełnym brzuchem. W ten sposób klientów próbowali zdobyć Burger King, Pepsi, M&Ms i Pringles.









Bardzo wiele skeczy z „Robot Chickena” jest poświęconych epizodowi trzeciemu, w tym słynne „I have the high ground”, które rozsławiło słowa Obi-Wana. Ale więcej o tym jutro.
KOMENTARZE (10)

Weekend 40-lecia – „Zemsta Sithów”: Plakaty

2017-08-19 13:41:20



Wraz z prequelami odeszła bogata i interesująca tradycja tworzenia własnych plakatów filmowych w różnych krajach. Dotyczyło to niestety nie tylko Lucasfilmu, a wszystkich filmów. Przez to nie ma takiej różnorodności jaką mieliśmy przy klasycznej trylogii. Ale to nie znaczy, że tych plakatów nie było.

Pierwszy oczywiście był teaser poster, czyli taki plakat zajawkowy.



Trochę trzeba było poczekać na oficjalny, główny plakat. Od Wersji Specjalnej robił je Drew Struzan. Dokończył swego dziaea. Plakat jest oczywiście mocno w stylu poprzednich, ale właśnie o to chodziło.



Pojawiały się także plakaty promujące film, ale niejako przy okazji. Jak choćby na Celebration III. Zresztą rozdawanie plakatów na tym konwencie ma swoją tradycję, która jest wciąż kontynuowana. Inny specjalny plakat promujący, był związany z obchodami Dnia Ojca.



Najwięcej różnych plakatów pojawiło się przy okazji wejścia filmu do kin. To są tak plakaty, które wisiały w gablotkach, jak również były przewidziane dla kolekcjonerów, czy fanów, którzy chcieli je kupić. Większość z nich ma jednorodny styl.



Zaś wszystkie atrakcje weekendu znajdziecie tutaj.
KOMENTARZE (11)

Weekend 40-lecia – „Zemsta Sithów”: Fanowskie video

2017-08-19 12:47:32 YouTube



„Zemsta Sithów”, jak każdy z epizodów, zainspirował wielu fanów Gwiezdnych Wojen do stworzenia najprzeróżniejszych dzieł. O fanowskiej twórczości zainspirowanej tą częścią Sagi pisaliśmy m.in. tutaj i tutaj. Zaprezentowaliśmy tam fanarty, fanfiki, torty, budowle z Lego i wiele innych przykładów fanowskiego rękodzieła. Dziś skupimy się natomiast na innej dziedzinie - na wszelkiej maści filmach i filmikach. W sieci znaleźć można różnego rodzaju fanowskie montaże, zwiastuny, parodie, a także przemyślenia na temat tego epizodu przedstawione w formie video.

Pierwszy z prezentowanych tytułów - „What if Star Wars Episode III were good?” - to fanowska propozycja ulepszenia „Zemsty Sithów”. Przedstawiona tam opowieść jest podobna do tej, którą wszyscy znamy, ale jednak inna. Sami oceńcie czy taki III Epizod bardziej przypadłby Wam do gustu. Jest to oczywiście część trzecia z cyklu, więc jeśli ktoś jest ciekaw całości, to poprzednie dwie znajdzie tutaj i tutaj.



"Honest Trailers" to seria parodii trailerów, które mają szczerze zapowiadać poszczególne filmy. Wśród sparodiowanych tytułów nie zabrakło oczywiście "Zemsty Sithów". Przy okazji warto przypomnieć inną popularną serię prezentującą alternatywne zakończenia filmów, czyli "Jak powinno się skończyć" ("How It Should Have Ended"), w której również wystąpił III Epizod, o czym pisaliśmy w tym miejscu.



Dla równowagi, proponujemy obejrzeć też materiał, w którym wymieniane są zalety „Zemsty Sithów”. Nawet jeśli ktoś ma wyrobione negatywne zdanie o tym filmie, to warto spojrzeć na niego z innej strony. Może znajdzie się w tej opinii coś ciekawego? (Istnieje też oczywiście filmik prezentujący „grzechy” tego epizodu).



Natomiast poniżej przedstawiamy garść fanowskich zwiastunów do "Zemsty Sithów". Przy tworzeniu niektórych z nich, autorzy inspirowali się trailerami do nowszych filmów z serii Star Wars.









Wszystkie atrakcje weekendu znajdziecie tutaj.
KOMENTARZE (6)

Weekend 40-lecia - „Zemsta Sithów”: Gry towarzyskie

2017-08-18 21:26:58



Podczas tygodnia Zemsty Sithów opisaliśmy dla Was bitewniaka, Star Wars Episode III: Revenge of the Sith video game oraz karcianki. Tym razem przyszła kolej na gry planszowe i towarzyskie. Głównie są to tytuły, które nie nawiązują do samego Epizodu III a do całej Sagi, gdyż w czasach, kiedy wychodziły opisane poniżej tytuły Zemsta Sithów była zapowiadana jako ostatni rozdział Sagi. Dziś już wiemy, że jest inaczej, ale z perspektywy czasu bardzo ciekawie to wygląda.

Zaczniemy oczywiście od naszego ulubionego Monopoly:

Monopoly: Star Wars Saga Edition


Trivial Pursuit DVD: Star Wars Saga Edition
Wersja gry Trivial Pursuit z dwiema dołączonymi płytami DVD. Wraz z postępem gry gracze muszą odpowiadać na pytania dotyczące historii, technologii i postaci ze wszystkich sześciu filmów sagi Star Wars.

Trivial Pursuit - Star Wars, Bite Size
Gwiezdnowojenna wersja gry Trivial Pursuit, charakteryzująca się podręcznym rozmiarem. Ze względów objętościowych nie zawiera planszy, a jedynie sześćset pytań umieszczonych na kartach oraz specjalną kostkę, która służy do losowania kategorii pytania. Dotyczą one postaci, pojazdów, broni, droidów, astrografii i innych dziedzin.

Pytania mogą być dołączane do innych wersji gry Trivial Pursuit - Star Wars.


Trivial Pursuit DVD Star Wars - Case Version
Wkrocz do odległej galaktyki... Przeżyj ponownie swoje ulubione momenty z całej sagi „Star Wars” i doświadcz filmów jak nigdy przedtem w tej grze Trivial Pursuit DVD. Zobacz klasyczne sceny "Gwiezdnych Wojen" i galaktyczne konflikty, podczas gdy twoje ulubione części „Star Wars” budzą się do życia na Twoim ekranie!

W tej wersji gry Trivial Pursuit gracze muszą odpowiadać na pytania związane z filmami z sagi „Gwiezdnych Wojen”.



Stratego: Star Wars Saga Edition
Gra Stratego osadzona w realiach wszystkich epizodów Gwiezdnych Wojen.

Istnieją cztery rodzaje rozgrywki: klasyczna i ze specjalnymi mocami, które są przyznawane niektórym postaciom, a także The Rise of the Empire i The Rebellion. The Rise of the Empire jest oparty na nowej trylogii, stąd też wykorzystuje się w nim jedynie elementy dotyczące części I-III. Zgodnie z wydarzeniami z Zemsty Sithów figurka Anakina w pewnym momencie rozgrywki zmienia strony (z dobrej na złą), a po pochwyceniu jej przez armię dobra zostaje wymieniona na Dartha Vadera. The Rebellion opiera się na oryginalnej trylogii. W obydwu tych trybach korzysta się z umiejętności specjalnych i korzysta ze zmniejszonej planszy.

Każda armia składa się z czterdziestu elementów.




Tak jak wspominaliśmy przy okazji Weekendu 40-lecia z Ataku klonów, tak i teraz na jednej z okładek do podręczników systemu Star Wars D20, jedna z okładek nawiązuje swoją stylistyką do Epizodu III a dokładniej Threats of the Galaxy.



Wszystkie atrakcje weekendu znajdziecie
tutaj.
KOMENTARZE (1)

Weekend 40-lecia – „Zemsta Sithów”

2017-08-18 19:26:33



„Zemsta Sithów” to temat naszego, kolejnego weekendu obchodów 40-lecia sagi.

Dwanaście lat temu miał to być film zamykający kinową sagę i historię Skywalkerów. Jak każdy film z prequeli, tak i ten spotkał się z mieszanym przyjęciem. Jednym bardzo przypadł do gustu, uznają go za najlepszy z prequeli, najbliższy oryginalnej trylogii, drudzy zarzucają mu rozmycie tematu, zbędną kolorowość, słabe (i krótkie) bitwy, czy w końcu fatalna grę aktorską, w szczególności łamiącą serce Natalie Portman.

Tym razem film George Lucas pisał ponownie sam, tak jak i reżyserował. Znów zdjęcia kręcono w Australii. Jest to pierwszy film z sagi, który w całości był kręcony w studiu. Aktorzy nie wyjechali na lokacje. To nie znaczy, że ich w ogóle nie było. Lucas wysłał drugą ekipę, by nakręciła kilka ujęć, które umieścił w tle. I to nie byle gdzie, filmowcy pojechali do Szwajcarii, Tajlandii, Chin czy Etny. Formalnie są jeszcze zdjęcia z Tunezji, ale te zostały nakręcone przy okazji „Ataku klonów”.

Zdjęcia zaczęły się 30 czerwca 2003. Tym razem Lucasfilm dał nam wgląd w realizację filmu, oczywiście w pewnym ograniczonym zakresie. Po pierwsze Pablo Hidalgo, jeden z nowym wówczas redaktorów oficjalnej strony dostał za zadanie pisać krótkie reportaże z planu, dzień po dniu. Oczywiście były pewne restrykcje. Po pierwsze publikowano je na Hyperspace, płatnej części oficjalnej strony. Po drugie nie wchodził w fabułę. Opisywał wszystko tak by nic nie opisać. Budują coś tam z drewna, dziś na planie pojawił się Hayden Christensen, albo że żegnamy na planie Natalie Portman. Hyperspace wciągał też fanów w produkcję filmu, mogli zarówno nazwać pewne stwory, jak i szczęśliwcy pojawić się na planie. Jednocześnie Jonathan W. Rinzler również pracował dość intensywnie nad pierwszym swoim „Makingiem”. Inna zabawa z fanami, to choćby obiecanie im wykorzystanie jednej z postaci z Expanded Universe. Wyglądało, że to będzie Quinlan Vos, ale ostatecznie padło na kogoś innego.

Technologicznie ILM znów się bardzo postarał i sprostał wyzwaniom. Film może nie był tak przełomowy jak cyfrowy „Atak klonów”, ale kontynuował tę rewolucję. Dzięki Video Village Lucas w końcu mógł oglądać nagrany materiał zaraz po nakręceniu sceny. Mógł go nawet zacząć wstępnie montować. W końcu tym filmem osiągnął to, o czym od dawna marzył, czyli wymieszał proces twórczy. Do tego stopnia, że część scen można było pisać na planie, nawet nie przejmując się dekoracjami. Przecież był blue lub greenscreen. Tak powstała choćby scena w Operze, w dodatku podczas dokrętek, przynajmniej w tej finalnej wersji.

„Zemsta Sithów” zadebiutowała 19 maja 2005. No i stała się najbardziej dochodowym filmem roku, przebiła też „Atak klonów”. Jest też powszechnie lubiana i w przeciwieństwie do dwóch poprzednich filmów, uznawana za względnie dobrą. Są tacy, którzy uważają, że to najlepszy epizod.

O III Epizodzie pisaliśmy nie raz. Z okazji dziesięciolecia przygotowaliśmy też specjalny tydzień.

Tydzień Zemsty Sithów:

W ten weekend zaprezentujemy jeszcze kilka ciekawych wieści związanych z „Zemstą Sithów”, ale póki co zapraszamy do specjalnego quizu.

Zaś wszystkie atrakcje weekendu znajdziecie tutaj.
KOMENTARZE (17)

Weekend 40-lecia – „Atak klonów”: Gry planszowe i towarzyskie

2017-07-30 19:25:42



Mieliśmy już gry karciane, mieliśmy elektorniczne tym razem zaprezentujemy Wam gry planszowe i towarzyskie. „Atak klonów” podobnie jak inne filmy z cyklu były idealnym pretekstem aby wprowadzić do sprzedaży wiele gier, które sprawiały większą czy też mniejszą radość z rozgrywki fanom na całym świecie.


Monopoly
Na początku warto wspomnieć, że również Epizod II w 2002 roku doczekał się swojej edycji jednej z najpopularniejszej gry na całym świecie, czyli Monopoly. Więcej informacji można znaleźć w tym miejscu.


Dodatkowo w 2005 roku do sprzedaży trafiła wersja Saga Edition, która osadzona była w realiach filmowej Sagi.



Star Wars: Attack of the Clones Card Game
Jest to prosta gra karciana, w której celem jest skompletowanie zestawu kart. Wśród nich są m.in. specjalne karty akcji. Ponadto gracz musi czasem wykonywać określone zadania,a cała rozgrywka składa się z trzech rund.



Star Wars: Epic Duels
Gra opiera się na bitwach pomiędzy postaciami z uniwersum Star Wars, rozgrywającymi się w różnych miejscach. Gracze wybierają bohatera, który ma przy sobie dwóch mniej ważnych kompanów. Każdy zestaw postaci ma swoją własną talię kart używanych do ataku, obrony i umiejętności specjalnych. Każda talia ma specjalne moce, charakterystyczne dla najważniejszego bohatera. Na różnorodne tryby gry składają się pojedynki jeden na jednego, walki do trzech drużyn, z których każda walczy z każdą, a także bitwa maksymalnie sześciu graczy w walce wszyscy na wszystkich do czasu wyłonienia jednego zwycięzcy.

Walki toczą się na Geonosis, w sali tronowej Imperatora, pomieszczeniu do zamrażania karbonitu i na lądowisku. W zestawie znajduje się trzydzieści jeden figurek, dwanaście kart postaci (ze znacznikami poziomu życia głównych i pomniejszych bohaterów), trzysta siedemdziesiąt osiem kart akcji (trzydzieści jeden przypada na jedną grupę postaci), cztery plansze, kostka i znaczniki obrażeń.



Star Wars: Jedi Unleashed
W tej grze gracze wcielają się w Jedi w bitwie przeciwko potworom i droidom na Geonosis. Otrzymują parę losowych kart Jedi i zostają rozmieszczeni wokół okrągłego pola bitwy, tak samo jak ich przeciwnicy. Następnie gracze przesuwają jednego ze swoich Jedi, aby zaatakować przeciwnika, po czym poruszają jedną z wrogich postaci, atakując Jedi któregoś z pozostałych graczy. Gracze mogą spróbować wspiąć się na reeka i miażdżyć nim swoich wrogów. Równolegle do bitwy do planszy zbliża się Yoda, poruszający się, gdy jego twarz zostanie wyrzucona na kostce. Gdy Yoda dociera do końca swojej trasy, gra zostaje zakończona, chyba że przedtem wszyscy wrogowie zostaną zniszczeni. Gracze wygrywają, jeśli zniszczą najwięcej potworów. Wyeliminowany gracz może powrócić do gry, korzystając z nieużywanych kart Jedi.

W zestawie znajduje się plansza do gry, osiemnaście kart Jedi, trzy kostki z wyznacznikami ataku i siedemdziesiąt cztery karciane pionki z podstawkami.



Star Wars: Rescue on Geonosis
Na spieczonej, czerwonej skalistej planecie Geonosis tajemniczy hrabia Dooku i jego poplecznicy spiskują, by obalić Republikę Galaktyczną. Obi-Wan Kenobi, wykonując misję dla Rady Jedi, zostaje pochwycony po śledzeniu łowcy nagród Jango Fetta do tej odległej planety.

Podczas próby uratowania swojego przyjaciela Anakin Skywalker i Padme Amidala udają się do ogromnych odlewni droidów ukrytych pod powierzchnią planety, a potem w głąb separatystycznej twierdzy Dooku.

Musisz użyć Mocy i spróbować odnaleźć Obi-Wana Kenobiego, zanim odkryją cię armie droidów i hrabia ucieknie...




Podręczniki RPG do systemu D20
W 2002 roku z okazji premiery „Ataku klonów” do sprzedaży trafił odświeżony podręcznik do systemu D20, czyli Roleplaying Game Revised Core Rulebook. Dodatkowo do sprzedaży trafiły również rozszerzenia zawierające elementy zarówno z nowego jak i poprzendich filmów. Wśród dodatków pojawiły się: Power of the Jedi Sourcebook, Ultimate Alien Anthology, Geonosis and the Outer Rim Worlds, Coruscant and the Core Worlds, Ultimate Adversaries. Cechą charakterystyczną był fakt, że owe podręczniki posiadały okładki nawiązujące do „Ataku klonów”.




Wszystkie atrakcje weekendu znajdziecie tutaj.
KOMENTARZE (2)
Loading..