Recenzja Lorda Sidiousa

---

Oryginalna nowelizacja Jamesa Kahna szóstego epizodu miała jeden wielki plus. Wspominała też trochę o historii Vadera, a zwłaszcza pojedynku w wyniku którego Darth Vader wpadł do lawy, dzięki czemu stał się bardziej maszyną niż człowiekiem. Poza oddaniem klimatu filmu, sceny te dodawały mu tajemniczości i rozszerzały wizję świata Gwiezdnych Wojen. Tyle, że to było w roku 1983, a nawet wcześniej, stąd niektóre rzeczy nie mogły być wiernie oddane w stosunku do filmu. Wraz z premierą „Zemsty Sithów”, wszystkie te drobne scenki będą raczej przypominać wydarzenia z filmu, a nie odkrywać nowe karty przed czytelnikiem. Powieść jako taka, straci i to bardzo, gdyż straci swój największy atut, dzięki któremu jej lektura stawała się niezapomnianym przeżyciem.

Ale teraz mamy nową wersję, młodzieżową adaptację Windhama. O ile niestety nie mówi ona nic o lawie, walce Vadera i Obi-Wana, o tyle trudno jej cokolwiek innego zarzucić. Zresztą gdyby wnosiła te same sceny, była by mocno odtwórcza, a „Powrót Jedi” to chyba najlepsza część młodzieżowej trylogii, wnosząca w świat Gwiezdnych Wojen na prawdę wiele nowego.

Oczywiście najbardziej znamienną różnicą, w porównaniu do poprzedniczki, jest fakt, iż wiemy, że Luke na końcu zobaczył ducha młodego człowieka, zapewne swojego ojca, zanim przeszedł na Ciemną Stronę. Było to już widać w Imperium Kontratakuje, że książki te były pisane pod wersję DVD, tu widać to jeszcze bardziej, acz nie pojawiło się Naboo.

Jednak poza wiernym oddaniem zarówno dialogów (acz niektóre kwestie obcych nie są oddawane w charakterystyczny i obrazowy sposób Kahna, tylko skrócone – w stylu Chewie odwarknął) jak i scen dokładnie z filmu. Z tym, że Windham wykorzystuje w praktyce cały dorobek, jaki powstał na potrzeby prequeli, rozbudowując właściwie najbardziej postać Vadera. Luke to postać pierwszego planu, ale Vader jest intrygujący jak nigdy dotąd. Zwłaszcza, że nikt nie wie co myśli, co czuje, wszystko ukrył za swą maską. Czy Vader spodziewał się, że Imperator może chcieć go wymienić na Luke’a? Przecież znał dobrze zasadę panującą od czasów Bane’a, może się zastanawiał czy Imperator chce ją zmienić, a może liczył, że skuszony Luke uwolni ich od Imperatora.

Jedną z najdziwniejszych rzeczy w książce są zdjęcia. Oczywiście, każda młodzieżowa adaptacja ma w środku wkładkę ze zdjęciami, ale tym razem dostaliśmy zdjęcia sprzed wersji DVD, mimo, że całość referuje właśnie do DVD. Choć w praktyce, to na prawdę drobnostka.

Cała trylogia młodzieżowa Windhama bije na głowę stare adaptacje klasycznej trylogii (Fostera [ghostwriter Lucasa przy ANH], Gluta czy Kahna). Mają one oczywiście wiele wspaniałych momentów, ale zarówno zgodność z filmami, jak i pewien poziom naiwności wydaje się być lepiej rozwiązany właśnie w młodzieżowych adaptacjach, które czyta się doskonale, także ze względu na niezbyt wysublimowany język. Bardzo żałuję, że szanse na pojawienie się ich w wersji polskiej są praktycznie zerowe, bo powieści te, mimo kilku błędów (zwłaszcza ANH), lepiej rozszerzają trylogię, dodając im elementy interpretacyjne, o prequele, niż dodawanie nawiązań na siłę, tak jak to było w przypadku wydania DVD.

Ocena końcowa

Ogólna ocena: 9/10 Klimat: 10/10 Opis świata SW: 8/10 Rozmowy: 9/10