Recenzja ShaakTi1138

---

Doszłam ostatnio do wniosku, że książki paragrafowe nie są jednak dla mnie. Nie chodzi o to, że się źle bawię, czytając je, tylko gdzieś z tyłu głowy zawsze mam natrętne pytanie: „A co by było, gdybym jednak wybrała inaczej? Co się dzieje w tamtej ścieżce?”. Nie lubię wracać do poprzednich punktów, jeśli droga okaże się zła, przewracanie stron w tą i we wtą tylko mnie irytuje. Niemniej kanon poznawać trzeba, więc postanowiłam dać książeczkom Cavana Scotta szansę. Na pierwszy ogień poszła „Przygoda Luke’a i Lei”... I myślę, że są osoby, którym się ona spodoba. Mnie szczególnie nie podeszła.

Najgorsze jest chyba to, że ta książka wpada w najgorszą kategorię, jaką tylko może dostać recenzent: jest przeciętna. Ni więcej, ni mniej, więc ani nie ma za co bardzo ją pochwalić, ani skrytykować. Jeśli chodzi o historię, mam wrażenie, że Scott dostał zlecenie napisania czegoś, w czym byłby „Sokól” (jest ona bowiem częścią programu wydawniczego „Flight of the Falcon”), a o Hanie już przygodę stworzył, toteż nie miał za bardzo pomysłu. Słynny frachtowiec pojawia się zatem jedynie jako środek transportu, który Luke i Leia muszą ukraść właścicielowi, by polecieć szukać statku rebelii zaginionego w mgławicy. Potem rebelianci trafiają na planetę-złomowisko, na której pomagają niewolnikom i znajdują zgubę. Jak widać nawet po tym skróconym opisie, fabuła jest dość typowa. I niestety przekłada się to na główny element książek paragrafowych, czyli wybory. Kliszowatość opowieści przekłada się na kliszowatość decyzji, których konsekwencje dość łatwo przewidzieć. Jeśli nie pomożemy niewolnikom, skończymy pokonani przez droidy; jeśli zaatakujemy głównych przeciwników za wcześnie, zostaniemy wtrąceni do lochu.

Z drugiej strony, trafi się tu parę perełek. Jest jedna ścieżka, którą szłam bardzo długo, a która potem okazała się nieprawidłowa, mimo że byłam pewna, iż postępuję właściwie. I bardzo długo nie miałam o tym pojęcia, co pozytywnie mnie zaskoczyło. Mamy też ładne mrugnięcie okiem w stronę „Ruchu Oporu”, bo poznajemy niejakiego Kragana Gora za młodych czasów, gdy był jedynie majtkiem w pirackiej załodze niejakiego Groksa (Lasata, nawiasem). Śmieszne jednak wydały mi się jedne z wrogich maszyn – eskadra kilku różnych TIE. Wszystkie pomalowane na różne kolorki.

„Luke and Leia Adventure” to nie książka dla mnie, ale mimo wszystko chciałabym, by kiedyś wyszła po polsku. Dzieciaki na pewno dobrze by się przy niej bawiły, choć zapewne musiałyby by być nieco starsze, by pojąć zawiłości dróg do podjęcia. Ja jako zakładki używałam kartki z rozpisaną historią. Rozpisaną na całą stronę.

Ocena końcowa

Ogólna ocena: 5/10 Klimat: 6/10 Rozmowy: 6/10 Opis walk: 5/10 Jakość wydania: 7/10