Recenzja Lorda Sidiousa

---

Wydawnictwo Grosset & Dunlap szukając nowych potencjalnych rynków spróbowało uruchomić nową serię książeczek młodzieżowych, poniekąd także powiązanych z Wojnami Klonów, acz nie związaną już serialem, przynajmniej nie tak bezpośrednio. Całym projektem zajął się weteran sagi - Ryder Windham. I choć można mu zarzucić, odtwórczość w większości jego dzieł, trzeba, niestety, przyznać, że ciekawiej wychodzi mu właśnie łączenie starego EU (i filmów) z nowym, także z filmami, niż tworzenie własnej fabuły. I to najlepiej ocenia tę pozycję.

Po pierwsze idziemy nową ścieżką, poznajemy nowego bohatera – chłopca – Nuru Kunguramę, który jest Chissem i padawanem w świątyni. Zwykły dzieciak, który ma wielkie pragnienia, ale i obawy, a przede wszystkim moce, które czynią go niezwykłym – czyli Jedi. Jego poprzedni mistrz Skaa - poleciał na Geonosis, bez pożegnania i nigdy nie wrócił, więc chłopak nie chce rozstawać się ze swoim nowym mistrzem - Ring-Sol Ambasem. Gdy Jedi zostaje wyznaczony na misję na planecie Kynachi, musi zostawić chłopca, ten ukradkiem przedostaje się na okręt swego nauczyciela. I tak rozpoczyna się przygoda, w której młody Jedi będzie musiał przejąć dowodzenie nad klonami, a także spróbować uratować swojego mistrza.

I do tego miejsca, opowieść niczym się nie wyróżnia. Jest poprawna, w młodzieżówkach bywały lepsze i gorsze. Mało tego, poziom tej pozycji jest wyrównany, aż do końca, ale nie o tym. Nie to stanowi jej siłę. Po pierwsze kilka dziwnych faktów - planeta Kynachi, która została zablokowana przez Federację Handlową, podobnie jak Naboo, tylko, że nikt o tym nie wie. No a okupacja zaczęła się kilka lat przed wybuchem wojny. Przyznam, że to ciekawy pomysł. Drugim, bardziej kontrowersyjnym jest Cad Bane. Łowca początkowo mocno mnie irytował. Po pierwsze nie mówił jak Bane, mało tego, jego zachowanie wskazywało, że to chyba najgorszy łowca nagród w całej galaktyce. Nieporadny, płaczliwy, jakaś pomyłka, a nie twardziel, ale właśnie na to autor miał najlepszy pomysł. I jeszcze jeden smaczek, na koniec pisarz zasugerował, że wykorzysta Chissów w Wojnach Klonów, nie tylko przez rasę głównego bohatera, ale też zostawienie sobie drogi do kontynuacji.

Muszę przyznać, że wejście na teren, dotychczas zarezerwowany dla Scholastica, wyszło wydawnictwu na dobre. Owszem, pierwszy tom „Secret Missions” nie rzuca na kolana, ba pokazuje nam pewien znany, acz zapomniany schemat, tyle, że w ujęciu innego autora. Jest to o tyle miłe, że seria „Rebel Force” podąża zupełnie innym tropem. Windham doskonale się odnajduje w formie młodzieżowej, której głównym bohaterem jest dzieciak, który swoimi niezwykłymi umiejętnościami może coś osiągnąć w świecie dorosłych. I na dodatek miło jest odpocząć od pomysłów Henry’ego Gilroya (nic mu nie ujmując), spojrzeć jeszcze raz na ten sam konflikt zupełnie innym okiem. Na kolejny tom czekam z ciekawością, wiedząc, że autor jest jednym z najlepszych znawców świata sagi, który regularnie tworzy kolejne pozycje. Więc przynajmniej jednego mogę być pewien, że nie stworzy kolejnego hermetycznego wszechświata, a będzie starał się łączyć ciekawe, acz zapomniane elementy. Tak jak zrobił to w tym tomie z Chissami (i pewnie ten wątek jeszcze pociągnie).

Ocena końcowa

Ogólna ocena: 8/10 Klimat: 8/10 Opis świata: 9/10 Rozmowy: 7/10