Atak się udał!
Miłośnicy gwiezdnej sagi w Polsce mogą spać spokojnie. Drugą część "Gwiezdnych wojen", a piąty film z serii, można śmiało zaliczyć do udanych. Dla wielu osób będzie to również najlepszy film całego cyklu.
Ale przed seansem nie byliśmy tak bardzo pewni efektu. W końcu "Mroczne widmo" okazało się filmem nie najlepszym, ujmując to bardzo delikatnie. Dlaczego teraz miałoby być inaczej? Przejdźmy jednak do filmu, bo jak napisałem we wstępie, "Atak klonów" okazał się znakomitą ucztą.
Wygląda na to, że Lucas i jego zespół bardzo mocno przemyśleli poprzedni film. Wyciągnięte wnioski widać na ekranie przez 142 minuty – ale o tym za chwilę.
Mam nadzieję, że nie przerazi was to zbytnio, ale Lucas wykorzystał strukturę "Titanica" do budowy swojego filmu. Pomysł Camerona na sukces był genialnie prosty – zrobić film dla wszystkich. I Lucas poszedł tą samą drogą, ponieważ w "Ataku klonów" każdy znajdzie coś dla siebie. Oczywiście najwięcej frajdy będą mieli miłośnicy kina science fiction, no bo wiadomo... gwiezdna saga.
Mamy więc w "Ataku klonów" wątek miłosny, który spodoba się
dziewczynom (Hayden Christensen sprawdza się, a co najważniejsze, to bardzo
urodziwy młodzieniec) i chłopcom (coraz ładniejsza i bardziej kobieca Natalie
Portman). A jeżeli ktoś w obecnej chwili nie jest zakochany, z pewnością
podziwiać będzie wyczyny Ewana McGregora, którego rola nadaje filmowi powagę.
Lucas odnalazł też sposób na sukces w klasyce kina amerykańskiego. Mam nadzieję, że nie zdradzę za dużo, ale mamy w "Ataku klonów":
- film detektywistyczny – Obi-Wan niczym P. Marlowe prowadzi śledztwo, a wszystko w strugach padającego deszczu, zaułkach ciemnych ulic, podejrzanych knajp i nowych nieznanych miejsc;
- western – pojedynki rewolwerowców (nie tylko na świetlne miecze), ale też ujeżdżanie dzikich zwierząt (tutaj Lucas trochę przesadził, ale... wybaczam);
- melodramat – w dodatku z wątkiem zakazanej miłości;
- film wojenny – atak i walka klonów, wyczyny rycerzy Jedi, a na deser lądujące pojazdy jakby żywcem ściągnięte z "Helikoptera w ogniu", czy jakiegoś filmu o Wietnamie;
- klasyczne kino akcji – myślę tutaj o pościgach, które przypominają te najlepsze sceny z "Bullitta" czy "Francuskiego łącznika";
Spróbuję wymienić naprędce wątki, które przeplatają się w filmie (bez kolejności jakiejkolwiek i z pamięci):
- miłość Anakina i Amidali,
- próba zabicia Amidali,
- śledztwo Obi-Wana,
- nowy świat Kamino,
- nowy świat Geonosis,
- armia klonów – dlaczego,
- tajemniczy hrabia Dooku,
- wojna,
- matka Anakina i powrót na Tatooine,
- Jango Fett i Boba Fett,
- wiadomo R2-D2 i C-3PO.
Zalecam też omijanie wszelkich streszczeń filmu i fragmentów scenariusza – ta niewiedza pozwoli znacznie lepiej bawić się podczas oglądania.
"Mroczne widmo" było filmem kolorowym, zbyt ładnym, zbyt czystym, zbyt chaotycznym (Jar Jar), a przez to sztucznym – zbyt sztucznym. W "Ataku klonów" mamy światy przeróżne. Nie brakuje słońca na ekranie, ale jest to przede wszystkim świat ciemnych barw. Dlatego z przyjemnością patrzy się na Kamino i Geonosis, bo są to światy bardzo odmienne, ale fascynujące i na długo zapadające w pamięć.
Z pewnością znajdą się malkontenci, dla których wykreowane światy i natłok efektów specjalnych będą trudne do zniesienia i do zaakceptowania. Historia opowiedziana w tym filmie do ambitnych nie należy, ale też cykl ten trudno porównać do kina Bergmana czy Felliniego. Tutaj tego nie ma. Za to widz będzie miał możliwość zakosztowania prawdziwej rozrywki na bardzo wysokim poziomie.
No bo co więcej jest potrzebne, by w kinie przeżywać prawdziwą przygodę przez dwie i pół godziny. Tym razem Lucasowi uwierzyłem i aż drżę na myśl, co też obejrzymy w trzeciej części. Mam takie wrażenie, że co sobie autor wymyśli (i niech to będą nawet najbardziej nierealne pomysły), to zobaczymy na ekranie, a "Atakiem klonów" Lucas otworzył sobie ogromne możliwości.
Udowodnił też, że w kinie można pokazać już wszystko – w kinie
amerykańskim rzecz jasna...
Krzysztof Spór, Stopklatka
Recenzja pierwotnie została opublikowana na Stopklatkce.
