Szybko poszło z przenoszeniem tym razem
Chociaż właśnie sobie uświadomiłem że ostatnie przeniesienie było w czasie ostatniego Bożegonarodzenia, czyli to jest już faktycznie uzasadnione

Przyszła jesień, MZLP zaczyna znosić z wrockowej biblioteki różne filmy. Na dzisiejszym seansie obejrzeliśmy "Jak Bóg da" (Se Dio vuole), commedia all`italiana z 2015. Dobry, ciepły, zabawny film, w sam raz na sobotni wieczór. "Coś do pośmiania się i do pomyślenia."
Na tle durnych komedii o niczym - na plus. ~

Wczorajsza wizyta w kinie była niezwykłe udana. Po całej serii średniaków, w końcu udało się zobaczyć perełkę.

Cholernie dobrze wysmażona historia i dobrze przyprawiony kryminał. Prawdziwa uczta w kinie, mniam!

10/10, bo od czasów Atomic Blonde żaden film mnie nie cieszył, tak jak powinien

Kolejna udana wizyta w kinie w tym tygodniu.

Co tu dużo pisać - ożywili obrazy i wyszło to bardziej dynamicznie niż w przypadku filmu aktorskiego Młyn i krzyż z 2011 roku. Ten starszy film był bardziej refleksyjny, młodszy jest lżejszy, ale wciąż pobudzający do przemyśleń.

Wykonanie majstersztyk, historia którą starano się pokazać też potrafiła zaciekawić, w jej detektywistycznym stylu.

Sala, choć najmniejsza w Punkcie 44 w Katowicach, to jednak pełna i słusznie bo warto poświęcić te półtora godziny na tę produkcję.

Niestety są momenty w których polskość tego filmu nieco przebija się i zniechęca, ale to jednak marginalne aspekty.

9,5/10

2017 w polskim kinie nie rozpieszcza, ten rok wypełniony jest masą paździerzy, dlatego miło, że obecnie w repertuarze są aż dwa dobre, polskie filmy, na dodatek dość oryginalne i specyficzne. I oba w zasadzie romanse.

Pierwszy to "Zgoda", którego akcja ma miejsce w komunistycznym obozie pracy w Świętochłowicach. Skupia się na trójkącie miłosnym w obozowym srodowisku. Doceniam, ze w niespelna poltoragodzinnym metrazu, szczatkowym zarysie postaci i niewielu dialogach udało się mimo wszystko relacje tej trójki przedstawić. Film jest bardzo brutalny, naturalistyczny, pełen dość mocnych, sugestywnych scen, wygrany bardziej na emocjach czy spojrzeniach niż dialogach. Bardzo kameralny. Reżyser przesadza czasem ze zbyt długimi, nic nie wnoszącymi ujęciami, ale poza tym większych zastrzeżeń nie mam. Przejmujący film, wart obejrzenia, ale zdecydowanie nie jest to lekka rozrywka.

Drugi filmik jest zdecydowanie lżejszy, zdecydowanie bardziej pod użytkowników tego forum. Podróże w czasie, androidy, technologia przyszłości i romans po polsku. Tak, nasze sci-fi, czyli "Człowiek z magicznym pudełkiem". Reżyser czerpie garściami ze znanych filmów tego gatunku. Serwuje zamglone, ponure ulice przyszłości z hologramami-reklamami, pokazuje korporację przyszłości, zderza to z latami 50 w Polsce. Jest bardzo dobra muzyka, bardzo dobry Stankiewicz w roli Bernarda oraz - mimo oczywistej budżetowej biedy - reżyser pokazał jakaś tam wizję przyszlosci. Można, choć trzeba zdawać sobie sprawę, że to nie może wyglądać jak zachodnie produkcje sci-fi, że jest to film mocno specyficzny, trochę dziwny, nie każdemu podpadną dialogi.

Za to nie idźcie na "Ach śpij kochanie". Chyry było za mało zeby uratowac ten film.

Geostorm odpuściłem, w końcy widziałem cały film w trailerze

Byłem na "The Mountain Between Us". Thriller katastroficzno romantyczny (z przewagą tego ostaniego), w pięknych okolicznosciach przyrody. Bez jakichś fajerwerków ale solidna robota. Morał - nie należy się spieszyć na własny ślub.

A, dla wrażliwych - jedzą "kotka" ( a wcześniej kroją itd.)


"Same Kind of Different as Me" - jak dla mnie jeden z kandydatów do filmu roku. Film o miłości, zdradzie, wyvbaczaniu, rasiźmie. Opowieść w opowieści, gdzie jest jeszcze jedna opowieść. i oparte na rzeczywistym zdarzeniu.

Panie nich zabiorą chusteczki.

A, film mówi też o "wartościach" i rodzinie, więdc na Rotten pewnie go zjadą, tym bardziej że nic nie wybucha i nie ma facetów w pelerynach ani kochających inaczej.

Nie idźcie na ten polski fil Człowiek z magicznym pudełkiem.

Fajnie jest pójść na coś bez oczekiwań i większego pojęcia o czym jest i wyjść z kina z najbardziej udanego seansu roku, na dodatek w autentycznie rewelacyjnym humorze. Upchnięta gdzieś między Blade Runnerem, a Thorem filmowa perełka, która u nas przeszła bez echa, nawet w kinie ani jednego trailera nie widzialam.

Film jest generalnie o pasjonatce rapu, która razem ze swoim hinduskim kumplem chce wyrwać się z New Jersey do lepszego swiata dzieki ich wspolnej pasji. To także film o jej relacjach z matką i babka, w tle zycie w stanie bez przyszłości, czyli właśnie New Jersey. Film o outsiderach, przyjaźni, rodzinnej i romantycznej miłości, marzeniach, bolesnym zderzeniu się z rzeczywistością, ale i autentycznej radości z rzeczy małych, o autentycznym oddawaniu się swojej pasji, konflikcie pokoleń, nostalgii, mogłabym wymieniać. Porusza wiele kwestii z taką naturalnością, bezpretensjonalnością i lekkoscia, jakiej dawno nie widziałam. Niby szare New Jersey buzuje od kolorow, film płynie w rytmie świetnego soundtracku (czuję nomkę za songa), mimo, że rapem na co dzień gardzę, ale to wszystko w tym filmie idealnie gra. Zresztą poza rapem znalazło się tu też miejsce dla bardziej klasycznych brzmień.

Film absolutnie robią bohaterowie. Nie ma krzty fałszywej nuty w którejkolwiek z kreacji. Szczególnie wyróżniłabym Danielle Macdonald, która jest imo objawieniem tego filmu oraz Bridget Everett, czyli panią, która gra grube, pyskate baby w durnych, hollywodzkich komediach. A tu proszę. Mam nadzieję, że po tej roli zacznie dostawać poważniejsze propozycje. No i propsy za głos. Jeszcze mała, ale także wyrazista rola babci. Film bogaty w kreacje aktorskie, węszę tu nominacje w kategoriach aktorskich kobiet.

Film się zaczął dość dziwnie, ale potem zupełnie pochłonął klimatem, muzyką, postaciami i zdarzeniami. Bez wad nie jest, w drugiej części jest sporo sztampowych rozwiązań fabularnych, ale to nic. Jest momentami naiwny, ale no nie mogłam się oprzeć jego urokowi i zostawił mnie w absolutnie pozytywnym nastroju.

Jeśli jeszcze u Was nie wyszedł z repertuaru i macie odrobinę wrażliwości i chcecie po prostu wyjść z kina po filmie z myślą, że jest po prostu pięknie to dajcie mu szansę. W końcu w tym roku

10/10 <3

...w Cinema City

Pierwszy dzień prawdziwego luzu od pół roku, a przynajmniej pierwsze luźne popołudnie

Dwa filmy były dzisiaj Tylko tyle i aż tyle.

Pierwszy to Thor 3: Ragnarok.

Moja opinia na jego temat jest tutaj --> /Forum/Temat/20835#695379

Drugi to Geostorm.

Byłem nieco zniechęcony patrząc po komentarzach powyżej nt. tego filmu. Kurczę, to był jednak strzał w dziesiątkę.

Bardzo żałuję że nie dotarłem na ten film do IMAXu - nawet jeśli nie osiągał tam jakiś specjalnych walorów w odbiorze, to jednak im większy ekran do takich filmów tym lepiej.

Ilość scen, rodem z traileru była wyważona, dokładnie tyle ile trzeba. Fabuła niezbyt odkrywcza, ale wciąż z sensem rozpisana i przedstawiona.

Sceny w kosmosie warte uwagi, a wspomniany przez HALa patos... kurczę, był ale bardzo dynamiczny. Dla mnie absolutnie nie był to minus, lubię takie coś.

Mam ochotę zobaczyć to drugi raz, podobnie jak Thora 3. Ostatnio na prawdę rzadko mi się zdarza bym widział dwa filmy jednego dnia i chciał oba powtórzyć od razu po wyjściu z sali.

Geostorm 8,5/10

Tak naprawdę to nawet nie wiem, jaki (i czy w ogóle) ma to polski tytuł.

Thank you for your service

Niesamowity, wybijający w fotel film o tym jak ludzie sobie radzą (a raczej - nie radzą), z traumą, fobiami, lękami czy odbudową relacji rodzinami po spędzeniu czasu w takim uroczym miejscu jak Irak. Samego Iraku jest bardzo mało, jest jako pretekst, nie jest nawet przesadnie krwawy.

Ale, jest to też piękna opowieść o przyjaźni.

Osobna sprawa to to, jak federalna administracja bezdusznie traktuje weteranów. W Polsce to że ktoś musi czekać kilka mięsiecy na operację to norma, tutaj to jesc coś nie do uwierzenia. Lub to, że trzeba udowodnić, że faktycznie ci się "benefity" VA należą, bo to że jesteś wymieniony w raporcie do niczego administracji nie zobowiązuje.
Lub, że wracasz do domu i zastajesz puste ściany i wyczyszczone przez małżonkę konto...

W filmie jest też jeden, może nie "twist plot", ale duże zaskoczenie (i więcej nie spojleruje).

Niesamowicie przygnębiający, taki "feel bad movie" i zmuszający do myślenia. Mimo to jeden z najlepszych, jakie widziałem w tym roku.

I, to się wydarzyło naprawdę - po zakończeniu filmu mamy fotografie pierwowzorów bohaterów i informacje jak się potoczyły ich dalsze losy.

Tym razem odmiana od Katowic i Punktu 44 z IMAXem czy od Silesi. 5 filmów, jeden za drugim w bielskim Cinema City.
4 animacje i jeden normalny film. Opisane w kolejności oglądania.

Potworna rodzinka 3D
Piękna grafika, świetny Dracula z zamkiem i innymi ruchomościami, którymi Shev Palpatine by nie pogardził i jeszcze te trzy stworki dość sympatyczne.
A poza tym to średnie było.

5/10

Lego NINJAGO
Trzy klasy niżej od Lego Batmana, ale było kilka śmiesznych momentów. Relacje rodzinne rozkręcały ten film, ale to zdecydowanie nie było wystarczające.

6/10

Między nami wampirami 3D
Podobnie jak w "Potwornej rodzince", grafika bardzo dobra. Historia była nieco bardziej absorbująca, ale to wciąż średniak.

6/10

Pomiędzy nami góry

Tutaj szczególnie proponuję uważać na SPOILERy
Świetne zdjęcia gór, ja jako przewodnik górski po prostu chłonąłem poszczególne kadry
Fabularnie to nie jest film z zakresu survivalu, ani nawet psychologiczny, chociaż elementy jednego i drugiego są. Ten film to po prostu bardzo dobrze i ciekawie zrobiony romans, chociaż wprost się nim staje dopiero na sam koniec.
Film zdecydowanie wart obejrzenia.

7,5/10

Emotki
Miał być potencjalnie najsłabszą animacją dnia. A wyszła najlepsza animacja od kilku miesięcy
Film jest bardzo zbliżony do "W głowie się nie mieści", z tą różnicą że Inside out było nieśmieszne i ogólnie bardzo słabe, a Emotki są prześmieszne i ciekawe
Ta bajka idealnie parodiuje to wszystko co teraz się dzieje w realu, a jest związane ze smartphone`ami i komunikacją między ludźmi. A ponadto cały intermetowy światek

8,5/10

Co za czasy że nie ma o tym osobnego wątku. Bastion shedł na psy !

A film, hmm jest OK. Sam pomysł jest nawet niezły i ma jakiś tam zwrot akcji oraz pewną dozę niepewności - co jest fajne, bo w pewnym momencie faktycznie nie wiadomo co początek spoilera z jigsaw koniec spoilera

To co nie siada to gra i narzędzia :/

Chyba będzie kontynuacja XD

Jak na 8 film to jest OK.
Piła to dla mnie 10/10

Tutaj jest 5,5/10

Swego czasu
/Forum/Temat/17787#570162
polecałem oficjalne polskie kanały wytwórni.

Teraz polecono mi kanał Action Movies
https://www.youtube.com/channel/UC3p0zGLAg1DnufbHVXkr0dQ/videos
na którym, na dzień dzisiejszy, jest wiele wspaniałych, bardzo dobrych lub solidnych filmów... akcji? Powiedzmy. Sensacji bardziej.

Mniejsza o gatunki. Ciekawe ile wytrzyma. W każdym razie polecam również.

Urządziłem sobie mały maraton nadrabiania filmowych zaległości, w domu.

Autopsja Jane Doe

Ciekawy pomysł i naturalizm, który w tej konwencji oceniam na plus (zwykle niecierpię naturalizmu). Wykonanie nieco kulało, zaś fabuły prawie nie było.

6/10

Diabelski młyn

Świetny horror w stylu retro. Film z 2016 roku, a wyglądał jakby go nakręcili w latach 90-tych. Czuć było tę mroczną część Holandii, klimat to zdecydowanie największy plus tego filmu.

9/10

The Circle

Ciekawy pomysł, bardzo na czasie zresztą. Dobra obsada, ale średnio wykorzystano jej potencjał. John Boyega prawie nieobecny w filmie, pomimo ważnej roli. Tom Hanks też mógłby być łatwo zastąpiony. Emma robiła ten film, ale też bez szału, aczkolwiek przynajmniej nie było drętwo.
Można obejrzeć, ale szału nie ma.

6/10


Tej nocy kolejna seria filmów

Nieszablonowa animacja, łamiąca konwencję gatunku, która oszałamia bogactwem barw, przełamanych biało - czarną retrospektywą. Genialna praca artystów, którzy stworzyli arcydzieło.

Fabuła wartka, wciągająca i wzbudzająca zainteresowanie poprzez główny wątek, jak i postacie, które wiodą prym w całej historii. Poruszająca historia o samotności, poszukiwaniu spełnienia, odrzuceniu i wszystkich ludzkich namiętnościach i słabościach, ale także o tym czym jest piękno, poświęcenie i szczęście.

Gdybym miał szukać jakichś wad na siłę, to dubbing, który specjalnie mi nie leży, aczkolwiek to takie czepianie się dla czepiania, że głosy nie korespondują z mimiką twarzy.

Dla mnie, był to najlepszy film w tym roku, jaki przyszło mi zobaczyć. Arcydzieło.

Kontynuacja świetnego Kingsmana, którym Matthew Vaughn 2 lata temu sprawił niespodziankę. Tym razem do spółki Firth+Egerton+Strong+Cookson dołączyli nam Julianne Moore, Halle Berry, Jeff Bridges czy niesamowicie zabawny Elton John.


Film jest kompletnie zakręcony, dziwny, a przede wszystkim cholernie zabawny. Czego tutaj nie mamy - trochę spoilerując:
-Julianne Moore jako szefową kartelu narkotykowego ze świrem na punkcie lat 50-tych
-Elton John!
-hamburgery z ludzi
-Elton John!
-władze USA tworzące swoiste obozy koncentracyjne dla narkomanów
-morał pouczający: pamiętajcie, że od brania narkotyków lepiej pić alkohol
-Elton John!
-nadajniki na końcówce prezerwatywy, gdzie aby śledzić delikwentkę trzeba w niej umoczyć lub kombinować w inny sposób
-Elton John! po raz czwarty. Po prostu, najlepsza postać z całego filmu

Choć zaraz po nim jest Julianne Moore jako słodka, acz kompletna psychopatka, choć słusznie wytykająca hipokryzję co do współczesnego świata w sprawie używek. Harry Hart czyli Colin Firth też daję radę, choć ze względu na wątek z nim filmie wypada słabiej, niż w poprzedniej części. Za to wymiótł Merlin - w poprzedniej części średnia postać, tutaj rewelacja! Zwłaszcza początek spoilera jego śmierć i piosenka na pożegnanie - bardzo smutna i bardzo podniosła scena, acz na swój sposób zabawna. Choć oczywiście słusznym jest pytanie, na ile ta śmierć jest trwała koniec spoilera.

Choć gdybym ja miał wskazywać na najlepsze sceny, to zdecydowanie hamburger oraz prezydent USA i "szpital", czyli piękna satyra na gargantuiczną hipokryzję Jankeslandu.

Jako całość jednak film jest słabszy od poprzednika - przede wszystkim dzieje się za dużo, przez co na ekranie mamy niepotrzebny chaos. Niektórzy twierdzą, że pomogłoby skrócenie filmu - może i to prawda. Niestety 2 błędy zostały zrobione przez samego Vaughna - jeden to Czajnik Tatum i nic więcej tu dodawać nie trzeba, dlaczego jest to minus. Drugi to Statesman i wątek tej agencji - jak dla mnie kompletnie niepotrzebne i bez nich oraz bez zniszczenia Kingsmana ten film byłby lepszy.

Ale bawiłem się dobrze. Ta cała przesada i gloryfikacja przerysowanej przemocy działa bardzo na plus - zresztą trudno, żeby w filmie związanym z twórczością Marka Millara było inaczej.

Ach, cóż to był za film!

Tak, ten z 1942, właśnie mija 75 lat od premiery.

Tak widziałem go wcześniej, ale nigdy w kinie na wielkim ekranie.

Nie będę pisał o fabule, pewnie każdy i tak widział, ale...

W TV nie widać połowy gry aktorskiej. Gestów, mimiki, mrugnięć, westchnięć, łezki w kąciku oka- a wszystko przecież ma znaczenie. Bogard, Bergman - to jest KLASA, gdyby to oni zagrali sceny Anakin - Padme... Ech, pomarzyć.

I humor dialogowy, bez prymitywnyh gagów, prostackich zagrywek. Ch, dzisiaj sie juz tak nie robi filmów... (wiem, brzmi to że kiedyś trawa była bardziej zielona - bo była)

Film bez efekciarstwa, CGI, rozpierdzielu itp. - i można? Można. To że całkowicie pozbawiony wulgaryzmów to już truizm.

I zupełnie inaczej się to przeżywa w nabitej po brzegi sali (tak, wiem, rocznicowy pokaz, ale takie tłumy były na premierze RO czy na Deadpolu w Walę Tynki). Szczególnie scenę gdy "Marsylianką" głuszą "Wacht am Rhein"

Jest szansa, że będą grali jeszcze raz... Sam.

Ostatni film nieżyjącego Krzysztofa Krauzego, jednego z najlepszych polskich reżyserów, twórcy takich dzieł, jak Papusza, Plac Zbawiciela, czy trochę słabszy Dług. Film dokończyła jego żona. Skojarzenia z ostatnim filmem Wajdy nasuwają się same, gdzie wyszło jak wyszło, ale na szczęście Ptaki śpiewają w Kigali jest o wieeeele lepszym filmem od Powidoków - choć daleko "Ptakom..." do rewelacji, to jest to niezły film.

Film opowiada częściowo o masakrze Tutsich dokonanej przez Hutu w afrykańkiej Rwandzie w 1994 roku, natomiast przede wszystkim o tym, co było dalej - czyli o traumie. Kupa ludzi czytając ten opis pomyśli "A co mnie obchodzi Afryka?"
Spokojnie - jak ktoś chce oddać hołd Krauzemu, to warto film zobaczyć!
Inna sprawa, że jeśli ktoś oczekuje drugiego "Wołynia", to się rozczaruje - scen masakry jest bardzo niewiele i są one głównie ukazywane w metaforyczny sposób, np. martwe afrykańskie zwierzęta, posiłek sępów, itp. Poza tym, to nie o samej masakrze jest film.

Dwie główne bohaterki - grana przez Jowitę Budnik Polka oraz rwandyjska uchodźczyni muszą radzić sobie z tym co zobaczyły w Rwandzie, co prowadzi do tego, że nie mogą się wzajemnie oglądać na oczy, potrafią się ostro awanturować, chwilami są gotowe zrobić wszystko by się odseparować. Nie pomagają przyjaciele bohaterki, którzy próbują pomóc, ale zabierają się do niej od dupy strony (co to za pomysł by kogoś kto widział rzeź ludzi wysyłać do pracy do siekania ryb?), nie pomaga państwo polskie, wrogo lub "na odpierdol" nastawione do Rwandyjki.
I cały ten obraz jest piękny i poruszający - pokazanie, że pewnych rzeczy nie da się przeboleć, a gadki "z czasem to minie/ile można przeżywać" nie mają przełożenia na rzeczywistość. I do tego znikąd pomocy. Brak muzyki w filmie potęguje to wrażenie.
No i scena w Rwandzie, w której Klaudine rozmawia z byłym "ojcem chrzestnym" o powodzie masakry - piękne wyjaśnienia, czemu w kółko będą powtarzać się wojny i trybunały nad nimi, wojny i trybunały...
...a historia nas uczy, że historia jeszcze nikogo niczego nie nauczyła.

Niestety, główną wadą filmu jest jego chaotyczny montaż, identycznie jak w "Ja, Olga Hepnarova" - film jest albo źle zmontowany, albo "artystycznie" czyli żeby człowiek się niepotrzebnie głowił, co też twórca miał na myśli Z tego powodu nie zobaczymy wyjaśnienia w filmie, czemu Claudine nagle zmieniła zdanie i porzuciła ośrodek dla uchodźców dla mieszkania z Anną. Niektóre sceny też wydają się być źle zakręcone. No i niektóre sceny można było sobie darować - ja rozumiem, że poruszające się robale mogły pasować do konwencji, ale aż mnie wzdrygnęło.


Osobną kwestią która mnie zirytowała jest skretynienie umysłowe dziennikarzy i recenzentów: dla jednych to film o obecnym kryzysie wokół uchodźców w UE, dla innych to antypolski film bo broniący "imigrantów uchodźców i lewaków", a dla jeszcze innych "zobrazowanie" wrogości polskiego urzędnika do obcego - i to ostatnie zirytowało mnie najbardziej.
Otóż drogie dziennikarzyny - polscy urzędnicy lat 90-tych nie byli wrodzy i złośliwi wobec obcokrajowców: polscy urzędnicy lat 90-tych, a także lat 2000-nych, byli wrodzy i złośliwi wobec KAŻDEGO PETENTA, niezależnie czy Polak czy obcokrajowiec. Samemu zdążyłem zresztą ok. 2009 roku być potraktowany jak śmieć przez jednego urzędasa.
Dopiero w ostatnich paru latach urzędnicy polscy zaczynają się zmieniać: starają się być życzliwi, uprzejmi i jak najlepiej obsłużyć każdego klienta, obcokrajowca czy nie. Słowem: powoli wkracza tutaj cywilizacja. To, że naród w ostatnich latach zrobił się ksenofobiczny to inna sprawa, której na urzędników bym nie zwalał.

Aktorstwo jest na wysokim poziomie: jest jest niewiele, najlepiej wypadają dwie główne bohaterki i ukazanie trudnej relacji między Anną a Claudine.

Film generalnie polecam. Choć do najlepszych filmów Krauzów to mu niestety trochę brakuje.

Tytuł "McImperium" trochę głupio brzmi i nie oddaje dobrze oryginalnego The Founder. Film, który chciałem obejrzeć w kinie, a koniec końców kasę na niego zostawiłem na inne filmy, przez co obejrzałem go dopiero w zeszłym tygodniu w TV.

A jest to film ciekawy - o Rayu Krocu, który z małego lokalnego McDonalda zrobił światową potęgę, którą wszyscy dziś znamy. Przede wszystkim film jest ciekawy z powodu Michaela Keatona, który zagrał jedną z najlepszych ról - jego Kroc jest zabawny i wkurzający jednocześnie, masz go czasem dosyć a jednocześnie podziwiasz jego determinację.
Również Nick Offerman i John Carroll Lynch świetnie zagrali poczciwych braci McDonald - zwłaszcza ten drugi.
Trochę słabiej wypadają tu aktorki, gdzie kobiety tu są, ale bez wyrazu. Choć ten film to głównie teatr jednego aktora, więc odbioru za bardzo to nie psuje.
Dodatkowy plus za świetnie odwzorowany klimat lat 50-tych, przez co tekst Kroca o Macu jako nowym kościele Ameryki bardzo tu pasuje.

Chwilami jednak film potrafi nużyć - a najdziwniejsze jest to, że nie potrafię racjonalnie wytłumaczyć, dlaczego.

Niektórzy się czepiają, że film jest reklamówką Maca - biorąc pod uwagę, że historia braci McDonald i kulisy stworzenia wielkiej firmy przez Kroca są przykre dla braci i ponure, to nie można się z tym zgodzić, aczkolwiek prawdą jest, że film może i mroczny, ale poczułem się po nim głodny Krótko po seansie obowiązkowo przeszedłem się do Mc na zestaw z Wieśiem, frytkami, shakem - takim, co tak wkurzył Dicka McDonalda - i małym hamburgerem by sprawdzić, czy faktycznie dają do nich równo po dwa plastry ogórka


To, co mnie jednak cholernie zdziwiło, to reakcje ludzi po filmie, czyli: "Nie wiedziałem, że McDonalds miał taką przykrą historię" czy "Teraz nie wiem, czy jeszcze kiedyś tam zjem". Biorąc pod uwagę, ile artykułów o tym napisano - od bardziej lewicowego Racjonalisty.pl, przez Gazetę Wyborczą i Duży Format, po korwinowo-prawicowy Najwyższy Czas - o książkach nie wspominając, byłem przekonany, że historia wydymania braci przez Raya Kroca jest powszechnie znana.
A tu zonk - bo nagle się okazuje, że tą historię zna niewiele osób. Co mnie dziwi, jako że ta historia jest ciekawa i warta poznania.

Zresztą pal licho, że Polacy i inne europejskie narody nie znają tej historii - ale że kupa Amerykanów była zdumiona po filmie? Wydawałoby się, że nawet Jankesi uznają za godną uwagi historię dotyczącą, było nie było, kultury kulinarnej ich kraju. A tu zdziwień nie brakowało...

Film warto zobaczyć dla świetnej roli Keatona oraz dla samej historii - jako, że każdy wyciąga po niej inne wnioski. Tak poza tym, jest też dobrym i solidnym dziełem.

Właśnie się zorientowałem, że dałem d... bo częściom 3-7 zakładałem osobne tematy, a tu już troszkę po ptokach

No w każdym razie, wyszła na Halloween nowa Piła. Osoby przybyłe tu po roku 2010, a więc po premierze ostatniej Piły, zapewne nie wiedzą że jestem dużym fanem Piły. Nie w ten dosłowny sposób, jak np. Ludwik jest dużym userem Bastionu, ale po prostu bardzo lubię tą serię. Pamiętam, że przed wyjściem każdego kolejnego filmu robiłem sobie maraton poprzednich, więc w sumie widziałem już te filmu dużo razy i pamiętam naprawdę dobrze. Teraz też odświeżyłem sobie całość, znów ze sporą przyjemnością. Ale do rzeczy.

Nowy film po latach nieco mnie niepokoił. Saga była w miarę zamknięta, furtka była, owszem, ale przeżyłbym gdyby już jej nie wykorzystano. No i co? No i nie wykorzystano, ale film i tak zrobili Dalej będą spoilery.

Mój niepokój wzrósł dziesięciokrotnie, gdy się dowiedziałem że poza Jigsawem nie wraca żadna inna postać. W obliczu końcówki 7ki, istniały dwie ważne kwestie do potencjalnego rozwinięcia:
1. los Hoffmanna (choćby pokazać jego trupa, aczkolwiek w myśl zasady: nie pokazuje jak umiera, więc żyje, powinien w potencjalnej ósemce hasać aż miło). [coś jak w przypadku det. Robertsa, którego i w dwójce i w trójce już w myślach pogrzebałem, a przecież żył ]
2. Lawrence Gordon! Ostatni żyjący i wolny uczeń Jigsawa - przecież to na nim powinien się koncentrować sequel.

Tymczasem panowie nie wrócili xD Za to wrócił Jigsaw, co jeszcze bardziej napawało mnie niepokojem - bo w końcu nie żyje xD wiadomo, można było oczekiwać, że wróci tylko w retrospekcjach, ale patrząc po tym ile serii filmowych mi w ostatnich latach zepsuli... ciężko było być optymistą.

Jak wyszło? Lepiej niż myślałem. Film nie zaprzecza poprzednim częściom, nie jest żadnym soft-rebootem, i o ile momentami fabuła wydaje się być nieco naciągana, to ogólnie spodziewałem się czegoś o wiele, wiele gorszego. Nowe twarze w obsadzie sprawdzają się dobrze (szczególne wyróżnienie dla Laury Vandervoort <3), całość jest już ewidentnie nową odsłoną, nie po prostu kontynuacją 1-7, ale to jest znośne. Momentami można było odnieść wrażenie, że to taki remiks motywów z poprzednich częśći, okraszony mandatoryjnymi plot twistami, bez większego planu fabularnego na kilka filmów, jak było wcześniej. Wciąż wolałbym kontynuację wątku Hoffmanna i Gordona, może powrót Bobby`ego Dagena?, ale to co dostałem nie było złe.

7/10. Nie był to poziom starych Pił, ale nie czułem też że "gwałco mi kolejno sage", a to już coś. W 2017 moje oczekiwania spadły na tyle nisko, że to mi wystarczyło. Mogliby to w sumie teraz kontynuować dalej, pozostawili ścieżki, którymi możnaby dalej pójść.

Mając do wyboru "świąteczne komedie" lub filmy pełne spandexu, ppostanowiłem spróbować czegoś innego.

I nie zawiodłem się.

Powiedzieć, że jest to fim o tytułowym chłopcu ze zdeformowaną twarzą, to nic nie powiedzieć.

To o wiele bardziej skomplikowana historia o akceptacji, zrozumieniu, poświęceniu. Historia opowiadana z punktu widzenia różnych postaci, jak choćby jego nastoletniej siostry, która musi sobie radzić z tym że cała uwaga rodziców skupiona jest na bracie. I o tym że dzieci potrafią być bardziej okrutne niż dorosli. Taka bardzo (mimo wszystko) pogodna i fajna historia o (nareszcie) funkcyjnej rodzinie.

Osoba sprawa to gra aktorska - zaskakująco dobry niekomediowy Owen, czy rewelacyjna Julia która pięknie się starzeje. Ale to w końcu "Pretty Woman"

I jeszcze bardzo dużo nawiązań starłorsowych, włacznie z gościnnym występem Chewbacci i Lorda Sidiousa

W Polsce to chyba będą grali gdzieś dopiero w stuczniu/lutym. Warto sobie zanotować.

Interesujący film. Od skrajnego ateisty do zagorzałego teisty XD. Brakło możę trochę środkowego spojrzenia na tematykę.

Dla mnie film jest o tyle ciekawy że pokazuję motywację pod wpływem pewnych działań - żona nawraca się gdy życie dziecka jest zagrożone, a moż gdy zagrożone jest małżeństwo. W mojej ocenie i odbiorze cała reszta to błachostki. Interesujące.

film jest tylko w W-wa na jednym seansie dziennie i nie we wszystkich kinach ale warto iść. Niestety się nie strzelają. Minusem jest też lektor - za głośno niestety puszczony.

Pierwszy film nakręcony przez Macieja Stuhra, który jednocześnie obejrzałem całkowitym przypadkiem - na toruńskim festiwalu filmowym Tofifest było organizowane spotkanie z Maciejem Stuhrem, które poprzedziła projekcja filmu młodego Stuhra "Milczenie polskich owiec", gdzie sam myślałem, że film będzie wyświetlony godzinę przed właściwym spotkaniem, a tak załapałem się na film.

Film krótkometrażowy - długość około 40 minut - który zresztą został stworzony w ramach zajęć studenckich. Nikogo znanego w filmie nie ma, aktorami są studenci Stuhra z jego zajęć w szkole teatralnej. To jest plus, że Maciej Stuhr wpadł na pomysł projektu na zajęciach, który przy okazji w jakiś sposób pozwoli się wybić młodym aktorom.
Inna sprawa, że po czymś takim można spodziewać się paździerza - a tu niespodzianka, jak na debiut i reżyserski, i aktorski film jest całkiem udany I zabawny.

Najlepiej film można opisać następująco: akcja dzieje się w pubie, w którym barmanka jest świadkiem różnych dziwnych spotkań różnych ludzi, a głównym bohaterem jest... rachunek za alkohol

Spoilerem byłoby zdradzanie ról niektórych postaci, ale wyszło zabawnie. Kilka ról jest naprawdę dobrze zagranych, gdzie jako faworyta wskazałbym początek spoilera rolę młodego kleryka katolickiego organizującego spowiedź przy piwku, jako że spowiadany konsekwentnie odmawiał spowiedzi w konfesjonale ze względu na drażniący zapach drewna koniec spoilera.
Podobnie nad fabułą nie ma co się rozpisywać, jako że w zasadzie jej nie ma - może poza w/w rachunkiem. I poza pociskaniem po polskim środowisku filmowym, na co reżyser pozwolił sobie kilkakrotnie.

Mam też wrażenie, że Stuhr przy dowcipach inspirował się Quentinem Tarantino - podobny specyficzny humor, podobny fetysz stóp, nawet dialogi kojarzą się z Pulp Fiction. Choć niestety mamy i parę sucharów.
Jednak ogółem, jak na krótkometrażówkę, zabawne - choć na długi metraż to by się nie nadawało, to debiut „młodego” w reżyserii można uznać za udany.

Debiut reżyserski, Ogrodnik w obsadzie, główna wygrana w Gdyni, akcja skupiająca się na życiu rodziny. Pewnie coś by się jeszcze znalazło z podobieństw do "Ostatniej rodziny". Trailer mocno wprowadza w błąd, sugerując bardziej komedię z nawalonymi w sztos bohaterami. A jakże jest inaczej...

Przez ani minutę nie miałam wrażenia, że tu ktoś gra. Odnosi się wrażenie podglądania najprawdziwszej, istniejącej, polskiej rodziny, która ma swoje problemy. Relacje między bohaterami - miód. Dialogi niesamowicie naturalne i w punkt. Zespół aktorski osiąga wyżyny, każdego można za coś wyróżnić. Ogrodnik, który zawsze jest dobry i ciągnie akcję do przodu, ale jakie tu są drugoplanówki! Jakubik jako głowa rodziny (swoją drogą do Ogrodnika i Jakubika należy najlepsza scena i wymiana zdań w całym filmie. Scena absolutnie wzruszająca, przynajmniej mnie xD), Paweł Nowisz w roli seniora rodu, który jest nim tak bardzo, że aż widziałam w nim trochę mojego dziadka. Suchora jako matka, rola niby tak niepozorna, niewidoczna, wygrana na takich niuansach. Nie ustępujący Ogrodnikowi Ziętek, brat, którego zachowania nie rozumiemy aż do finału. To jest czysta orgia oglądać tak grających aktrów. Czapki z głów i OGROMNE BRAWA! Akcja toczy się praktycznie w jednym miejscu, są elementy komediowe. Film praktycznie bez muzyki, co było świetnym zabiegiem, bo wrażenie naturalności jest jeszcze bardziej spotęgowane. I najważniejsza zaleta (dla wielu przeciwników polskiego kina to będzie największa wada) - ten film jest tak polski, że aż fizycznie boli. Myślę, że każdy może w którymś z bohaterów odnaleźć część siebie i tym bardziej ten film przeżywać. A jeśli nawet nie - aktorzy się bardzo postarali, żeby nic tu nie było sztuczne. Do kina marsz absolutnie. Najlepszy polski film tego roku jak dotąd bez dwóch zdań.

I tak już dodatkowo od siebie dodam, że cały rok zawodził w polskich filmach, nagle wyskoczyła ta petarda, wcześniej "Najlepszy" z Gierszałem (świetny film, ale o klasę jednak gorszy od Nocy) i naprawdę - nie mamy się czego wstydzić, wręcz przeciwnie. Jeśli Ogrodnik i Gierszał to jest aktorska przyszłość to jest pięknie. Jeśli powstają u nas debiuty na miarę Ostatniej rodziny czy Cichej nocy to jest jeszcze piękniej.

bo nie byłem w kinie jek na poczatku grudnia.

Dżungla
Tam gra chyba ten gość od HP. Film spoko. Ani jakiś hit, ani kaszanka. Można iść.


Magiczna Zima Muminków
A to jest ciekawa sprawa bo jest to film - chyba którys tam - zmontowany z Semaforowskiego serialu tv o Muminkach realizowanego techniką poklatkową w półp,laskiej lalce.

O ile pierwowzór to najlepsza adaptacja ksiażek i komiksów T Jansson o tyle ów film to już luźna dywagacja łaczaca Zime Muminków z komiksową gwiazdką.
Odczucia mam mocno miwszane. O ile super zobaczyc ten materia,l na dużym ekranie to o tylę jest to swoisa herezja na temat Zimy Muminków.

Lato Muninków z 2008 -chyba - oraz Kometa z 2010 wypadają o wiele leiej.

"The Big Sick" to "I tak cię kocham". Dodać do tego fatalny, mdły plakat z parą na jednolitym tle i jawi się komedia romantyczna najgorszego sortu. Jednak wylądowałam na tym filmie, a nie na dziesiątym pokazie SW (co się odwlecze, to nie uciecze ) i absolutnie nie żałuję, bo film nie ma nic wspólnego z naszym sztampowym do bólu tytułem. Romans przewodni jest całkiem uroczy, głównie dzięki Kumailowi Nanjianiemu (co w sumie nie dziwne, gdyż początek spoilera okazało się, że historia w filmie to jego własna historia, a przez cały czas sądziłam, że to jest zmyślone koniec spoilera), ale warto tak naprawdę dla dwóch innych wątków, które "robią" ten film w przeważającej części. Po pierwsze, wątek pakistańskiej rodziny głównego bohatera. W lekki sposób pokazane różnice kulturowe i konflikt pokoleń. Po drugie, rodzice wybranki, najmocniejszy duet filmu. Ray Romano w roli nauczyciela matematyki przeszedł sam siebie - czyste, komediowe złoto.

Całość kipi od subtelnego, ale czasami wręcz rozbrajającego humoru, czy to sytuacyjnego, czy na tle kulturowym i w żadnym momencie nie przekracza on granicy dobrego smaku. A i tak film okazuje się być tak naprawdę o samodzielności. No i zapewne niektórzy sobie na tym poryczą. Idealna propozycja dla par.


No i przy okazji fajnych filmów - Tancerka, nad którą tak się Qel rozpływał. Nie podzielam aż takiego entuzjazmu, ale film jest faktycznie bardzo dobry. Już na starcie ma u mnie plus, bo zaczyna Vivaldim, a to mi wystarcza do szczęścia Dodając do tego taniec serpentynowy i grę świateł, która mu towarzyszy - szczęka opada. Naprawdę, gdy pierwszy raz filmowa Louise zaczęła go wykonywać nie wiedziałam, że na moim komupterowym ekraniku to zrobi takie wrażenie. Aż żal, że tak było tego w filmie niewiele. I jakże by to musiało wyglądać na żywo. Spontaniczna sekewncja baletowa Isadory także bardzo dobrze wyglądała i była sfilmowana. No i trening z zespołem. Piękne ukazanie tańca to najważniejszy, ale niejedyny plus. Soko dobrze oddała determinację bohaterki. Jej trening robił wrażenie. I poboczny, ale satysfakcjonujący i dobrze pokazany wątek lesbijski. I smaczne sceny łóżkowe. Na minus niepotrzebna dramaturgia zakończenia i momentami postać Ulliela. Warto, dla wrażeń audiowizualnych przede wszystkim.

Strasznie dziwna rzecz. Mieszanka ekstremalnych klimatów getto-gangsterskich z fantasy. Wyobraźcie sobie, że wydarzenia z "Władcy Pierścieni" naprawdę miały miejsce 2000 lat temu. Takie jest mniej-więcej tło opowieści.
Film zebrał straszne recenzje od zawodowych krytyków, ale raczej nie jest totalnie tragiczny. Bardzo oryginalny pomysł, mocna akcja, trup ściele się gęsto. Przypomina to trochę oldskulowe produkcje a`la "TRESPASS" czy "JUDGEMENT NIGHT", plus warstwa fantasy. Jak ktoś lubi gangsta rap i nie ma awersji do klimatów rodem z AD&D, to może się podobać. Przekombinowane i przeładowane, ale przynajmniej nie nudne, a w dzisiejszych czasach to już naprawdę coś.

Czyli kojelny głupi film z Netfliksa. Znowu fajny pomysł, odjechany i oryginalny, jak rozumiem oparty na japońskiej mandze czy anime. Niestety wykonanie szwankuje, obsada wydaje mi się źle dobrana, źle prowadzona przez reżysera, filmowi brakuje właściwego rytmu, widać też, że reżyser stara się pokazać piękne i wystylizowane kadry, ale nie do końca potrafi to zrobić. Historia jest interesująca, ale mam wrażenie, że nacisk został położony na eksplorację niewłaściwego aspektu. Śledztwo nie jest tak interesujące, jak mogło być przedstawienie konsekwencji zdalnego masowego mordowania dla "duszy" bohaterów i ich relacji. Zupełnie niepotrzebny był ten japoński demon, który pojawia się właściwie nie wiadomo po co, ponieważ nie ma w filmie żadnego celu. O wiele lepiej byłoby zrobić z Death Note jakąś bezosobową siłę natury, poza dobrem i złem, w 100% obojętną i poddaną woli człowieka.
Bohaterowie jakoś nie budzą sympatii, superdetektyw "L" jest jedną z najbardziej irytujących postaci, jaką ostatnio miałem okazję podziwiać na ekranie.
Mimo wszystko, nie jest to totalna porażka. Przypuszczam, że gdybym miał 15-16 lat, zakochał bym się w tym filmie bez pamięci Jeżeli ktoś się strasznie nudzi, można obejrzeć, lepsze to niż picie wódy i huliganienie

Wiecie co... ten film jest dziwny. Podobnie jak i pierwsza część. Postacie są bardzo fajne (z jednym wyjątkiem), ale wg mnie jest to jeden wielki MISCAST. Niewłaściwie dobrani aktorzy. Nie ma między nimi żadnej chemii, po prostu recytacja kwestii dialogowych. Humor nie działa na mnie zupełnie! Mam wrażenie, że jest strasznie wymuszony. Zły "tajming". Dialogi, które mają być dowcipne i lekkie, w ogóle nie brzmią naturalnie, nie mają tzw FLOW. Wali sztucznością na MAX! Sceny komediowe są niewłaściwie zmontowane, wszystko zagrane jest "nie w tempo". Tak jest, to co miało być lekkie, dowcipne i być siłą filmu, zupełnie na mnie nie działa.
A teraz z drugiej strony. Wszystkie sceny poważne i dramatyczne (których trochę w filmie jest), moim zdaniem działają perfekcyjnie. Kiedy tylko kończą się wygłupy i silenie się na lekką komedię, wszystko nagle wskakuje na swoje miejsce a film się rehabilituje. Nagle dialogi zaczynają brzmieć w sposób naturalny i co ciekawe, mają nawet pewien "ciężar gatunkowy". Między bohaterami pojawia się chemia. Już nie mam wrażenia totalnego MISCASTU.
To jest chyba najbardziej schizofreniczny film, jaki widziałem od lat. Mam wrażenie, że gdyby pójść w przeciwną stronę niż standardowe podejście marvelowskie, byłoby coś naprawdę dobrego. Gdyby w ogóle wywalić tę lekko komediową stronę a uderzyć w groteskę plus slapstick, mogło by wyjść coś wyjątkowego. Pierwszy raz od dawna mam wrażenie, że 100% powaga mogła by filmowi pomóc.
Wracając na chwilkę do postaci. Ten szczur o ksywie Rocket jest po prostu kiepski. Wiem, o co chodziło reżyserowii, ale tylko dlatego, że pod koniec filmu Yondu mówi to na głos. Sorry, ale to jest beznadziejna reżyseria, jeżeli o wewnętrznym rozdarciu bohatera widownia dowiaduje się, ponieważ inna postać objaśnia to na głos. Widzowie mają to INSTYNKTOWNIE CZUĆ! A tak, Rocket jest po prostu niesympatycznym, irytującym kawałkiem CGI ze źle dobranym aktorem podkładającym głos (Bradley k... jego mać Cooper).

Podsumowując - Gunn nie potrafi robić komedii. Nie potrafi robić akcji. Jednowymiarowe postacie (co samo w sobie nie jest złe) to maksimum jego możliwości. Postacie muszą objaśniać na głos co się w filmie dzieje. Ścieżka dźwiękowa jest źle dobrana.
Thor Ragnarok przy tym to mistrzostwo świata. Taika Waititi zrobił naprawdę fajny film, chwilami naprawdę śmieszny, z przyzwoitą akcją. GotG niestety nie ma startu.

Czas Apokalipsy - ramach odświeżania ulubionych filmów (mniam, mniam).

Próbowałem kiedyś ułożyć swoją dziesiątkę najwybitniejszych filmów w dziejach kina i za cholerę mi nie wychodziła, bo jak tylko minimalnie obniżałem wyśrubowane standardy, to z 10 robiło się 20... 30.
Tak więc ciężko mi wybrać tylko 10, ale jednego tytułu zawsze byłem pewny: Czas Apokalipsy (absolutny top 10).
https://youtu.be/CIrvSJwwJUE

Filmy takie sobie ale książki to jest to!

Film teoretycznie wojenny, gdzie wojny samej w sobie jest bardzo niewiele, za to mamy "kuchnię polityczną" formowania i pierwszych dni funkcjonowania gabinetu Churchila w maju i kulisy jego słynnego przemówienia.

Churchil - apodyktyczny choleryk doprowadzający współpracowników do płaczu, ale jednocześnie człowiek z solidnym kręgosłupem, fenomenalnie zagrany przez Garego Oldmana - musi stawić czoła nie tylko niemieckiej inwazji, ale przede wszystkim politykom, którzy przerażeni sytuacją "chcą pokoju" - w tym pan, który już "przywiózł pokój" w 1938.

Oprócz Oldmana świetny jest Ben Mendehlson jako król Jerzy VI, który w krytycznym momencie odrzuca swoje uprzedzenia i niechęci. Relacje tych dwóch to mocna strona filmu. I królewska rada - "nigdy nie okłamuj wyborców"

No i jeszcze żona Churchila, i ich wzajemne relacje - i typowo brytyjski humor w dialogach:
żona - we are old
Ch - yes YOU are

Oczywiście są drobne nieścisłości historyczne, ale generalnie to solidny, godny polecenia film. Takie 8/10. Dobre uzupełnienie do "Dunkierki"

Obejrzałem i muszę powiedzieć, że przyszły Solo był tam całkiem dobry (zresztą film jest w ogóle dobry, wiadomo - Beatty).

Kurde, dziwię się, że to piszę, ale Alden może jednak da radę jako Han.

Wyjątkowy film dla fanów czerni i bieli

Natknąłem się kiedyś gdy leciał w TVP Kultura. Zapamiętałem tytuł i niedawno udało mi się go kupić - w końcu obejrzałem całość.

Jest to kryminał SF, akcja dzieje się w Paryżu (2054 rok). Twórcy postawili na klimat więc tempo jest raczej wolne (coś w stylu Blade Runner), są zawijasy fabularne ale główną zaletą filmu jest obraz, bardzo kontrastowy (to nie Sin City) i nie każdemu przypadnie do gustu. Dla mnie miód malina:
https://youtu.be/D2B6zrdzIXo?t=8

https://quinlan.it/upload/images/2008/07/renaissance-2006-christian-volckman-04.jpg
Fabuła 6/10
Obraz 100/100

Byłem i widziałem w IMAX - cieszy mnie że TLJ już zdjete XD

No cóż nie jestem fanem serii i nie czytałem ksiazki/ek.

Natomiast 1 podobała mi się całkie całkiem.

Niestety 1 jest najlepsza. Niestety bo jest spadek.

3 Jest w sumie o niczym. Choć początek był zachęcający to dalej juz była nawet nie sieka a sraka & rzygańsko w tym samym czasie - kto kiedy miałt akie cos to wie o co kaman

Film jest też długi 140 min chyba.

No szkoda.

Dam 3/10

Natomias polskiej produkcji DJ jest filmem który przypadł mi do gustu. Niby cała historia gdzieś już była ale tutaj jest podana w przyjemny sposób. Do tego dobra muzyka.

Dam 6,5/10

Bardzo fajne! Niesamowicie klimatyczny film. Świetne zdjęcia, przerażający soundtrack, nastrojowe ujęcia, dobre aktorstwo. Do tego trochę archaiczny język angielski, podobno autentycznie z epoki (1630). Jeżeli ktoś ma słabe nerwy i nie lubi horrorów, to i tak można obejrzeć, bo we "Wiedźmie" chodzi raczej o zbudowanie nastroju niż przerażanie widza. Gorąco polecam.

Czyli nadrabiam filmy nominowane do Oscara.

Wszystkie solidne. Najsłabiej wypada Czas mroku. W zasadzie spektakl jednego aktora. Nominacja za pierwszoplanówkę zasłużona. Dla Oldmana warto. Na drugim planie Stannis i Krennic też robią swoje, w zasadzie interakcje Oldmana z tą dwójką "robią" ten film. No ale obok tego mamy takie wtopy jak wątek maszynistki - po co? Wojna, zakulisowe, polityczne knowania, poprzetykane tym zupełnie zbędnym, wytrącającym z powagi przedstawianych wydarzeń, wątkiem. Czekałam tylko, aż się okaże początek spoilera że jej brat był w Calais i możnaby tu wrzucić jakąś kolejną, zbyteczną interakcję z Winstonem + niezła okazja do jakiejś pompatycznej przemowy koniec spoilera, ale nie wpadli na to, na szczęście. Im dalej, tym więcej patosu, którego kulminację osiągnięto w scenie z metrem, która nie pasuje do całości i jest po prostu, no, śmieszna. Symbolika i wydźwięk to jedno, ale po takich wstawkach realizm całośi leci na łeb. Takie 6/10, głównie za Oldmana.

Wszystkie pieniądze świata, czyli film, z którego wycięto Spacey`a. Jak wyszło? Dokrętki w żaden sposób nie są odczuwalne. Gdyby ktoś mi powiedział, że na szybko w ciągu 3 tyg. nakręcono z nowym aktorem sceny - wow! Tym większe brawa dla Plummera i tym bardziej zasłużona nominacja. To jest absolutny pokaz profesjonalizmu aktora starej daty. Po prawdzie czy naprawdę mocno ucharakteryzowany Spacey byłby lepszym wyborem? Wiadomo, że taka charakteryzacja twarzy mocno przeszkadza w oddaniu mimiki i nie da się ukryć, że ją widać. To też tyczy się Oldmana i jego Winstona - wyszło tam dobrze, ale jednak wiemy jak naprawdę wygląda Oldman. A Spacey w trailerze wyglądał bradzo słabo. Krytykowałam decyzję o wycięciu Kevina przede wszystkim z samego faktu, że świństwem i głupotą jest robić coś takiego tylko z powodu plotek (i tu się nic nie zmieniło - to nadal idiotyzm), ale też dlatego, że od strony artystycznej film na tym ucierpi. Pewnie się nie dowiemy jak wypadł ostatecznie oryginał, ale w tym momencie tego drugiego już nie jestem pewna.

Co jeszcze o tym filmie? Otóż, Plummer, mimo, że dobry, to jednak aktorsko utkwiła mi najbardziej Michelle Williams, pominięta w tegorocznych Oscarach zupełnie. Szkoda. Film dobrze zrealizowany - piękne zdjęcia i muzyka (za nią odpowiedzialny człowiek od Króla Artura - musiało wyjść dobrze). Kilkoma scenami fajnie oddano atmosferę włoskiego półświatka. Sporo też lekko czarnego humoru. Na minus rozbuchany w stosunku do całości finał filmu, ale w sumie to jakoś na całokształt nie wpływa. Mocne 7/10.

Najmocniejszy w stawce - Tamte dni, tamte noce. Minimalnie przydługi, mógłby się skończyć o dwie, trzy sceny prędzej (imo na ujęciach zamarzającego jeziora). Dla niektórych będzie to zupełnie niestrawne, bo to TYLKO gejowski, wakacyjny, zwyczajny romans, pozbawiony dramatyzmu Moonlight czy Brokeback Mountain. Ale nie ten rodzaj dramatu był jego celem i nie w tym jego siła. To zwyczajne, naturalne, niewymuszone przedstawienie jest jego największą zaletą. Między bohaterami jest spora różnica wieku. Pokazanie tego z perspektywy młodszego, który nie do końca to ogarnia jest urocze i co najważniejsze, bez krztyny fałszu. Timothée Chalamet dostał nominację za swoją rolę, ale partnerujący mu Armie Hammer w niczym mu nie ustępuje. Znakomity duet.

Całość i tak kradnie finałowa rozmowa ojca z Elio. Kwintesencja świadomego, mądrego rodzica. Całość 8/10

Nie chce mi sie rozpisywać, więc krótko: o pierwszych dniach Churchilla na stanowisku premiera, o problemach, z którymi się borykał, zakulisowe gry są, komizm jest (choć zdaje się, że Churchill był żywszy i radośniejszy od grającego go Oldmana). Film na plus, bilety z konkursu się nie zmarnowały.

Klasyka filmu wojennego.
Widziałem jakieś ćwierć wieku temu w TVP i miło wspominałem, więc gdy nadarzyła się okazja kupiłem:
https://www.zavvi.com/blu-ray/tora-tora-tora-steelbook-edition/10938594.html

Jestem bardzo pozytywnie zaskoczony tym filmem, bo tego mi było trzeba!
To jest prawdziwy film wojenny a nie te popeliny Gibsona, Spielberga itp.
Co z tego że w nowych filmach rozrywane są ciała na kawałki i tryska krew, jak całość jest miękka i słodka, wręcz melancholijna.

W filmie z 1970 roku krwi i rozrywanych ciał raczej nie zobaczymy, ale jestem przekonany że współczesny widz wymięknie na tym filmie, bo to czysty hardcore. Od pierwszych minut ryk silników japońskich samolotów
WRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRR
WRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRR

Bohater zbiorowy.
Żadnych łzawych wstawek, listów do rodziny czy żenującego humoru. Nikt nie tęskni za chorą babcią, pieskiem czy kotkiem. Tylko ryk samolotów
WRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRR
WRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRR

W drugiej cząści filmy dojdzie jeszcze
BOOOM BOOOM BOOOM
i
TATATATATATATA TATATATATATAT TATATATATTATAT
TATATATATATATAT TATATATATATATA TATATATATATAA

Tak to brzmi:
https://youtu.be/qd5ZBoRzr3I?t=77

Teraz lepsze robimy tylko zwiastuny
https://youtu.be/IoFD-c740Y0?t=6
Ja chcę więcej!!!

PS
Behind the Scenes
https://youtu.be/WS_da33g5ac

Niewesoła historia łyżwiarki Tonyi Harding, acz z humorystycznymi momentami, z morałem że jak życie cię uderza to oddaj mu z nawiązką, że matki się (w tym przypadku niestety) nie wybiera, ktoś kto chce Ci pomoć może zupełnie przypadkiem zniszczyć Ci życie, a jak dziecko chce futerko z króliczków to sobie je musi samo zastrzelić.

I świetna muzyka z lat 80/początków 90, idealnie dobrana ilustracyjnie,( kto się wychowywał w innym okresie nich żałuje )Czego tu nie ma "Devil Woman" Cliffa Richardsa w temacie matki, "Romeo and Juliet" Dire Straits w wątku romantycznym. "Passengers" na zakończenie i tak dalej.

Jak mi się ten film spodobał, historia, jak zagrany, klimat, tego potrzebowałem , mocne 9/10

A Margot Robbie rewelacyjna, kradnie cały show.

Ciąg dalszy Oscarówek. Oba, z różnych powodów, absolutnie warte obejrzenia.

Nie da się ukryć, że "The Disaster Artist" jest filmem zdecydowanie gorszym i jedynym powodem, by się nim zainteresować jest James Franco jako Tommy (ewentualnie kultowość obrazu "The Room"). Obraz poprawny scenariuszowo, poprawny aktorsko, solidny, ale nie byłby niczym więcej, gdyby James nie stworzył takiej postaci. Skradł dla siebie całe przedstawienie, brawurowo oddał Tommy`ego, dlatego aż serduszko się kraje, że został tak potraktowany i nie dostał nominacji za pierwszoplanówkę. Słyszałam, że to także z powodu podejrzeń o molestowanie czy coś, także już się w sumie nie powinnam dziwić na tę głupotę. Ale nadal - jest Kaluuya, nie ma Franco, echh...

Po seansie właściwym są pokazane jednocześnie sceny z "The Room" i "The Disaster Artist", gdzie widać jak dobrze Franco oddał tę postać. I nie, to nie było tylko tępe małpowanie, naśladowanie mimiki czy akcentu. Portretując tę nietuzinkową postać można było bardzo łatwo popaść w sztuczność i groteskę i stworzyć mało wiarygodną kreaturę. Nic z tych rzeczy. Tommy Franco jest faktycznie tajemniczy, magnetyczny, niejednoznaczny, da się odczuć tę aurę wokół niego, której dał się ponieść Greg, a przy tym wszystkim jest najnormalniej w świecie ludzki. Pełna paleta zachowań i emocji. A poza tym wszystkim, gdy ma być śmieszny jest cholernie śmieszny! Nic mi nie pozostaje tylko bić brawo!
Wspomnieć jeszcze należy o świetnym, podtekstowo sugerowanym, zainteresowaniem erotycznym Tommy`ego Gregiem. Podteksty są najlepsze, a ten jest naprawdę fajny Całościowo 7/10, z czego 95% oceny za Jamesa.

No i "Trzy billboardy...". Zupełnie mnie nie dziwią głosy zachwytu nad tym filmem. Właściwie to obraz kompletny. Świetny scenariusz, który niczego nam nie wykłada wprost (nawet chyba pójdę drugi raz, żeby się przekonać co do właściwej interpretacji pewnych wydarzeń) - absolutnie zasłużona nominacja. Piękny soundtrack, idealnie współgrający z wydarzeniami, i sam w sobie miły w słuchaniu (tu także nominacja zasłużona, choć wyżej jednak widzę muzykę "Dunkierki").

Jest to historia w głównej mierze smutna, ale mnie najbardziej zaskoczyło jak znakomitą czarną komedią ten film się okazał. Powiem szczerze, że dawno nie miałam tak autentycznego ubawu. Humor czasami jest tu upchany scena po scenie, wiemy, że gdy pewne postaci się znów spotkają to będziemy kwiczeć ze śmiechu. Mildred i ksiądz, Mildred i James (Dinklage), Mildred, jej były i jego dziewczyna xDDD, przepychanki słowne na posterunku policji - wszystko to jest komediowym złotem. A kulminacja to scena początek spoilera Jasona, dowiadującego się z listu swojego mentora, że ma się opanować, a za nim pożoga, wywoływana przez Mildred, której nie jest świadomo xDDDD koniec spoilera.

I bohaterowie, o tak. Gdy już myślimy, że o nich wszystko wiemy, że przynależą do tej lub przeciwnej strony, bo od początku film nas na to naprowadza, a tu zonk! Stron tak naprawdę nie ma, każdy ma coś za uszami i nic nie jest takie, jakie nam się wydaje z początku. Uwielbiam <3<3<3

Są tu trzy wielkie kreacje, wszystkie nominowane i wszystkie absolutnie na te nominacje zasłużyły - Harrelson, Rockwell i McDormand. Wszystkie niejednoznaczne, koncertowo zagrane, ale jednak największym z tej trójki jest Rockwell i jeśli Jenkins z "Kształtu wody", którego jeszcze nie widziałam, nie narobił w tym filmie jakichś cudów to Rockwell musi to wygrać. Oczywiście, duża zasługa napisania postaci początek spoilera film robi z niego od początku villaina i długi czas jesteśmy zwodzeni tym, że w końcu dopnie swego, a potem się okazuje, że chłopak ma dobre serduszko i zmienia strony - I love this shit! koniec spoilera, ale Rockwell oddaje idealnie ten miks rasistowskiego, agresywnego, wybuchowego policjanta-tyrana z synkiem mamusi (sceny z matką to także złoto!), który jest mocno zagubiony i potrzebuje kogoś, kto mu pokaże właściwą drogę. No uwielbiam <3<3<3

Nie będzie dyszki z dwóch powodów. Po pierwsze, główny wątek - tragedia Mildred, choć fantastycznie zobrazowany to nie wybrzmiał we mnie tak mocno, ponieważ zbyt dobrze się na tym filmie bawiłam jako komedii. Może trochę twórcy przegięli z ilością humoru, coś jak w TLJ? Po drugie, tu zachwycam się kreacjami, a biorę sobie taką "Cichą noc", gdzie poziom aktorstwa jest jeszcze wyższy. Także "tylko" 9/10.

Obecnie "Billboardy" i "Dunkierkę" widzę z największą szansą na najlepszy film. Co wybrać - aktorski popis z pierwszego czy przeżycie audiowizualne z drugiego? Bardzo trudno, ale w tym przypadku chyba jednak dłużej będzie mi siedzieć w głowie jednak "Dunkierka". W tym tygodniu "Kształt wody", może się coś zmieni.

W przypadku tego filmu widać ile roboty robi znakomity trailer. Zanim się dowiedziałam, że to lider w liczbie nominacji do tegorocznych Oscarów, w kinie zobaczyłam trailer, który z miejsca mnie kupił i wyniósł ten film do najbardziej oczekiwanego w tym roku. Kupił przede wszystkim klimatem niczym z gry "BioShock" i nie odstraszył, a wręcz zaintrygował potencjałem wątku romansowego. Głupia ja xD

Faktycznie film jest ładny. Wylewa się ten klimat lat 60., który obiecywał trailer, muzyka robi swoje (ale do soundtracku z "Dunkierki" czy "Billboardów..." jednak brakuje), scenografia, kostiumy, to wszystko jest na poziomie.

Aktorsko też jest bardzo dobrze, choć powiedzmy sobie szczerze, że poza Hawkins, która z automatu miała trudniej (wszak grała niemowę) nie było tutaj nic szczególnego do zagrania. Także jej nominację bym dała, natomiast czy reszcie? Richard Jenkins gra starego geja. I poza tym nie ma w tej postaci nic ciekawego. Blado to wygląda przy konkurencji z "Billboardów". Za niego wrzuciłabym z tego samego filmu Michaela Shannona, który obok Hawkins dał najlepszy pokaz umiejętności. Po prawdzie on obok walorów audiowizualnych filmu jest jednym z niewielu powodów, dla którego warto ten film zobaczyć. Octavia Spencer jest jak zawsze urocza, tylko mam wrażenie, że zamyka się w bardzo podobnym typie ról, przez co zawsze mniej więcej gra to samo.

Na co jednak mi to wszystko, skoro historia mnie najzwyczajnej nie poruszyła w żaden sposób. Zaczyna się intrygująco, ale im dalej, tym gorzej. Bez napięcia, bez emocji. Gdzieś tam przebija się wątek zimnej wojny, który powinien dodać temu jakiegoś życia, ale też nie działa. W zasadzie to chce być i romansem, ma elementy filmu szpiegowsko-sensacyjnego, chce moralizować, a przegrywa na wszystkich tych frontach. Może gdyby się reżyser zdecydował w który konkretnie kierunek chce iść - wątek zimnowojenny czy romans - by się to lepiej oglądało, bo tak mam wrażenie, że żaden nie jest w pełni dobrze ukazany, a jeden wybija z rytmu drugiego. Moralizowanie jest też tak w twarz, że odpycha. Nagromadzenie w tym filmie "inności" też narzuca od razu wyświechtane i błędnie używane słówko "poprawność polityczna", ale akurat naprawdę w tym przypadku trudno znaleźć mi inne powody, dla których ten film dostał nominację w kategorii najlepszy film.

Podejrzewam, że to też kwestia czystej wrażliwości i jeżeli kogoś porwie wątek Elizy i humanoida to będzie miał zupełnie inne postrzeganie. Ja jednak odradzam. Takie 5/10.

Ech, dużo siedziałem w kinie na TLJ, miałem multum innych spraw na głowie, no i jeszcze prawie dwa miesiące przerwy od Unlimited. Także mój ostatni kinowy wpis tutaj jest z końca października. To trochę po nadrabiam zaległości


Liga Sprawiedliwości
Uszło, ale szału nie było. No i jak w WW Diana zachwycała, tak tutaj niekoniecznie.

6/10


Morderstwo w Orient Expressie
Historia znana, także jej nie oceniam. Klimat, sceneografia, plenery i aktorzy (Poirot i Mary zwłaszcza) super!

8/10


Coco
Animacja pierwsza klasa, a nawet parę plot twist`ów było

9/10


Pitch Perfect 3
Głupie, ale dobrze się bawiłem. Ujdzie

5,5/10


Jumanji: Przygoda w dżungli
Bardzo miłe zaskoczenie, na prawdę fajna komedia choć w kategorii młodzieżówek
Miał być gniot, a było super

8/10


Fernando
Fajna bajka, chociaż aż takiego szału nie ma. Animacja bardzo ładna.

8/10


Król rozrywki
Niby nic specjalnego, ale dobrze mi się to oglądało.

7/10


Tedi i mapa skarbów
Tytuł oryginalny mówi sam za siebie - Tedi Jones. Lekka przygodówka w stylu Indiany, można zobaczyć i dobrze się pobawić.

8/10


Naznaczony: Ostatni klucz
Było dobrze, ale czegoś mi brakowało. No i te dwa głupki w horrorze...

7/10


Paddington 2
Słodko, miło, sympatycznie i w ogóle wszystko w kwiatkach, nawet więzienie. Totalne infantylne głupotki, ale OK - takie to ma być.

8/10


Pasażer
Kolejny film z Liamem Neesonem o tym samym A jednak, jak zawsze bardzo dobrze się to oglądało, choć już widać że odtwórca głównej roli jest już dziadkiem...

8/10


Cudowny chłopak
Dobrze zrobiony, ale wybitnie tendencyjny i huraoptymistyczny film. Ukazanie postaci siostry zrobiło na mnie dobre wrażenie, reszta na poziomie, ale bez szału.

7/10


Gnomy rozrabiają
Ujdzie, ale nie porywa. Z uczniami na zimowisku fajnie się to oglądało.

7/10


No i tutaj będzie wyjątek, wszystkie powyżej oglądałem w takiej kolejności, w jakiej są opisane. Teraz będzie mała zamiana.

Winchester. Dom duchów
Pomysł OK, ale trochę brakowało mi klimatu.

8/10



A teraz coś, co pewnie wywoła zdziwienie... Będzie trochę z zapisów moich rozmów na privie (na F z dwiema koleżankami.

Nowe oblicze Greya

"Szczerze?
Nie widziałem jedynki, ale po trójce mam ochotę zobaczyć

Rok temu poszedłem na dwójkę, bo zerowałem repertuar kina i chciałem się przekonać czy faktycznie jest aż tak do dupy. Zawiodłem się, bo okazało się że to ani nie jest gniot, ani jakieś super coś. Oceniłem 2 na 5,5 czy tam 6/10.

Na trójkę poszedłem z zamiarem dobrej zabawy i mogę spokojnie dać 7,5/10 czy nawet 8/10"

Ten hejt na tę serię jest dla mnie w ogóle niezrozumiały

Znalazłem moją opinię sprzed roku (z 10 marca):
Ciemiejsza strona Greya

Widziałem we wtorek. Poszedłem dla beki, "bo przecież wszyscy hejtują tę serię, to znaczy że będę miał się z czego pośmiać".
Niestety tak się nie stało...
O ile po seansie doszedłem do wniosku że mnie takie filmy zdecydowanie nie kręcą, zaś szczególnie nie lubię "scen intymnych" w filmach, to jednak... Film nie zasługuje na hejt!

Jak sobie przypomnę jak w żałosny sposób pokazywane są "te momenty" w polskich filmach, to tutaj było to całkiem... kulturalne, nie prymitywne tak jak np. w Pitbull 3 którego pragnę wyprzeć z pamięci.

Ogólnie doszedłem do wniosku że film hejtują po prostu ludzie zazdrośni.
Zazdrosne baby które skrycie marzą o takim bogatym księciu z bajki o wybujałej fantazji w pewnych sprawach. Zazdrośni faceci którym brak poczucia własnej wartości bo nie mają wiele €$ na koncie a o jakiejkolwiek wyobraźni nie pomnę.

Tematyka filmu mnie nie interesuje ani nie porwała, ale film jako taki jest dobrze zrobiony. Chociaż wyszedłem z kina zawiedziony bo chciałem arcygniota do wyśmiania, a dostałem produkt w mojej ocenie po prostu średni. 5/10.



To tyle gwoli wstępu. Na seans Nowego oblicza Greya, udałem do IMAXu w sobotę 10.02., przed moim ostatnim seansem TLJ i Spotkaniem Śląskich Fanów Star Wars.

Bawiłem się świetnie! Jak pisałem swoim koleżankom - po trójce miałem ochotę nadrobić jedynkę i zrobiłem to.
Mogę powiedzieć tylko tyle że jedynka jest najsłabsza. Aczkolwiek w całej trylogii widać nieźle jak się rozwijają dwie główne postacie, a bez takiej jedynki po prostu by tego nie było.
Także w świetle dwójki i trójki, jedynka jest na plus, ale jako samodzielny twór szału nie ma.

Ech, nie spodziewałem się tego po sobie - ale bardzo chcę iść drugi raz na Nowe oblicze Greya i pójdę na pewno!

8/10