Recenzja Bolka

---

Death Star Technical Companion, to kolejna pozycja z mojej rosnącej kolekcji podręczników West End Games i należy ona do mojej ulubionej kategorii, czyli tych które mocno rozwijają zarówno aspekt rozgrywki RPG, ale jednocześnie dają nowy wgląd na nadal raczkujące w 1991 roku Expanded Universe. Ale czego można było się spodziewać innego, skoro za tekst odpowiada ojciec EU: Bill Slavicsek.

Już na starcie bardzo mnie uradowało, że jest to kolejna publikacja od tego wydawnictwa pisana z perspektywy „in-universe”, jako zbiór materiałów uzyskanych przez szpiegów Rebelii, odnalezione dzienniki Wielkiego Moffa Tarkina, jak i relacje naocznych świadków budowy pierwszej Gwiazdy Śmierci i jej krótkiej, acz wybuchowej działalności. Znajdziemy tu komentarze między innymi wtedy jeszcze nie-admirała Ackbara, o którym trzeba pamiętać że na tym etapie EU był osobistym niewolnikiem Wielkiego Moffa nim dołączył do Rebelii. Muszę przyznać, że całkowicie umknęła mi wcześniej informacja, że plany stacji bojowej Imperatora na tym etapie budowania uniwersum zdobyto właśnie podczas próby pochwycenia Tarkina, w wyniku której uwolniono najsłynniejszego Mon Calamarianina.

Już od początku autorzy również odpowiadają na pytania graczy RPG, które na pewno narodziły się w niejednej głowie: „Po co mi ten podręcznik, skoro Gwiazda Śmierci została zniszczona?”. Odpowiedź powinna od razu działać na wyobraźnie zainteresowanych: Imperium mogło i wykorzystało tą technologię przy innych projektach. Patrząc po autorach ery Bantam, wielu z nich musiało wziąć sobie tą odpowiedź do serca. Dodatkowo autorzy sugerują żeby wykorzystać przedstawione tu mapki i opisy poszczególnych sektorów stacji bojowej do opisania własnych instalacji Imperium. Nic nie stoi na przeszkodzie, by wykorzystać poziom więzienny jako jedno z więzień w naszej kampanii np. na pokładzie wspomnianej Sfery Torpedowej. Jest to według mnie najmocniejsza strona tej publikacji. Osoby grające w RPGi naprawdę znajdą tu masę przydatnych informacji, mapek i przekrojów które pomogą im stworzyć ciekawe lokacje.

Pierwszy rozdział poświęcony jest historii powstania Gwiazdy Śmierci. Oczywiście należy pamiętać, że podręcznik wydano w 1991 roku, dlatego nie znajdziemy tu historii Starkillera czy Galena Erso, ale i tak zaskoczyło mnie jak wiele faktów jest tu nadal aktualnych względem późniejszych źródeł, które najwyraźniej bardzo długo, bo aż do czasu prequelów, miały na uwadze informacje zawarte w tym podręczniku. Klimatu dodaje fakt, że historię budowy stacji bojowej poznajemy z fragmentów prywatnych dzienników Tarkina. Dowiadujemy się tu między innymi, że inicjatorem projektu był on sam, za co zdobył przychylność Imperatora i tytuł Wieliego Moffa. To tutaj po raz pierwszy pojawia się kolonia karna Despayre, nad którą powstawała stacja bojowa. Jej zniszczenie możemy obejrzeć w grze X-Wing, a także w Lethal Alliance. Ze wspomnianych dzienników dowiadujemy się też, że stację budowali niewolnicy Wookiee, a także, że w przeciwieństwie do kanonicznej Gwiazdy Śmierci, legendarna została ukończona przed planowanym terminem.

Kolejne rozdziały to już konkretny opis poszczególnych obszarów i specyfikacji technicznej stacji bojowej. Znajdziemy tu odpowiedzi na wiele pytań, które przez lata nurtowały fanów, jak chociażby "Jak działa grawitacja na Gwieździe Śmierci?". Znajdziemy tu statystyki ostatecznej broni Imperatora, a także dowiemy się jak działały poszczególne obszary stacji, na co oficerom były cylindry kodowe, oraz jak wytrzymałe były grodzie oddzielające poszczególne korytarze stacji.

Ciekawym fragmentem jest ten poświęcony życiu codziennemu w poszczególnych "miastach" z których składały się sektory stacji. Kompletnie z zaskoczenia wzięła mnie informacja, że na pokładzie Gwiazdy Śmierci działał czarny rynek i wydaje mi się, że nigdzie, w żadnym innym źródle, nie pociągnięto tego wątku.

Uważam, że jest to idealna pozycja dla Mistrzów Gry, którzy lubią korzystać z gotowych elementów do budowania swoich kampanii. Widać to zwłaszcza w rozdziale czwartym i piątym, gdzie dostajemy opis typowego dla Gwiazdy Śmierci hangaru, a także ogólnie dostępnych pomieszczeń jak stołówki, obszary rekreacyjne czy biura, które jak już wspominałem spokojnie można wykorzystać do budowy własnych placówek Imperium.

Z uśmiechem na ustach czytało mi się rozdział szósty poświęcony wszelkim kontrahentom, którzy wspierali działalność stacji. Mowa tu między innymi o technikach, naukowcach, czy lekarzach którzy niekoniecznie byli częścią armii Imperium. Tak więc, czy Luke zabił masę niewinnych osób wystrzeliwując torpedę? Nie wiem, choć się domyślam. Momentami miałem wrażenie, że Bill Slavicsek zbierał zadawane przez fanów pytania i w końcu pozwolił sobie na opublikowanie odpowiedzi właśnie w tym podręczniku. Znajdziemy tu też informacje, że dianoga znalazła się w zgniatarce śmierci umyślnie, a osoby odpowiedzialne za jej sprowadzenie oczekiwały, że pomoże w rozkładzie odpadów. Przeczytamy tu też o droidach wspierających działania stacji, a także jak wyglądała praca medyków oddelegowanych do służby na jej pokładzie.

Oczywiście należy wspomnieć prace rysowników tego podręcznika, czyli Johna Paula Lona i Roba Caswella, którzy dostarczyli świetne przekroje, mapy i oryginalne ilustracje, które uatrakcyjniają lekturę. Poza tym, podobnie jak w przypadku innych publikacji od West End Games, wykorzystano tu prace Ralpha McQuarry’ego i kadry z filmów. Zdecydowanie moim ulubionym rysunkiem w podręczniku jest przekrój działa turbolaserowego w rozdziale poświęconym militarnej stronie Gwiazdy Śmierci. Bardzo przydatna rzecz.

Na samym końcu znalazły się dwa dodatki, z czego pierwszy uważam za najmniej przydatną część Death Star Technical Companion. Rebelianci wymieniają tu wady stacji i to jak wykorzystano je do jej zniszczenia. Nie ma tu nic, czego sami byśmy nie wyciągnęli po seansie filmu, a autor nie nawiązuje tu nawet do innych pozycji Expanded Universe, przez co można ten fragment całkowicie pominąć. Natomiast drugi dodatek, to crème de la crème dla graczy i mistrzów gry, gdyż znajdziemy tutaj statystki najważniejszych osób związanych z Gwiazdą Śmierci, w tym oczywiście Wielkiego Moffa Tarkina, czy Admirała Mottiego.

Wydawnictwo West End Games przyzwyczaiło mnie już do wysokiej jakości wydawanych podręczników i tym razem nie jest inaczej. Tak jak wspominałem na wstępie, jest to idealna pozycja, która ucieszy zarówno osoby zainteresowane tworzeniem imperialnych instalacji do gier RPG, ale docenią go również ci, którzy cenią sobie rozbudowę lore Odległej Galaktyki. Cieszę się, że Death Star Technical Companion znalazł się w mojej kolekcji i po raz kolejny zostałem upewniony w moim założeniu, że bez Billa Slavicseka unwiersum Gwiezdnych Wojen nigdy nie wyglądałoby tak samo.

Ocena końcowa

Ogólna ocena: 8/10 Klimat: 8/10 Rysunki: 9/10 Mechanika: 7/10 Opis świata SW: 9/10