|
Tytuł oryginału: Knights of the Old Republic #32-35
Tytuł TPB: Knights of the Old Republic Volume 6: Vindication
Scenariusz: John Jackson Miller
Rysunki: Brian Ching, Bong Dazo
Tusz: Joe Pimental
Litery: Michael Heisler
Kolory: Michael Atiyeh
Okładki: Brian Ching, Dan Scott
Tłumaczenie: Jacek Drewnowski
Wydanie USA zeszytowe: Dark Horse Comics 2008
Wydanie USA zbiorcze: Dark Horse Comics 2009
Wydanie PL: Egmont Polska 2011 |
Recenzja Lorda Sidiousa
No i mamy wielki finał. Po prawie dwóch i pół roku szwendania się po galaktyce, uciekania przed swym mistrzem Zayne Carrick ostatecznie zmierzy się z Lucienem Draayem i Zgromadzeniem, a przynajmniej na to wygląda.
Wydawać się mogło, że to historia pewnego fajtłapy, który ma więcej szczęścia niż rozumu, choć i tak ładuje się co chwilę w jakąś kabałę. Ale bardzo szybko też zaczęliśmy dostrzegać przyszłe wcielenia niektórych postaci. Najlepiej to widać po Malaku, reszta została w sferze większych lub mniejszych dywagacji. Tyle, że mamy przecież wielki finał i można czytelnika niejednym zaskoczyć, tak przynajmniej myślał John Jackson Miller. Nie tylko definitywnie rozwiązuje sprawę winy Zayne’a, ale też burzy, przynajmniej moje, oczekiwania co do rozwoju postaci. Mało tego Miller doskonale wie, co jest języczkiem uwagi i bawi się tym, choćby sugerując wprost, kto mógłby być Darthem Sionem.
Wielki finał, jest iście KOTORowy, jak na tę serię jest to coś wielkiego, wydarzenia następują po sobie szybko, kto wie, czy nie za szybko. Autorom potrzebna była też pewna odskocznia do zwolnienia tempa i udało się, mamy wspaniałą retrospekcję losów Haazena, oraz Kryndy i Barrisona Draayów. To pozwala nam inaczej spojrzeć na Zgromadzenie, na jego początki i cele, a także widzimy jak zostały one wypaczone. Jest to świetne zagranie, bo w momencie, gdy widzimy, że ta organizacja musi przegrać i przestać istnieć, przynajmniej według prawideł happy endu, powoli zaczynamy tego żałować. Miller wprowadza niejednoznaczność, ukazując nam prawdę, że trzeba uważać z kim się walczy, by samemu się nim nie stać. Zgromadzenie jest tego idealnym przykładem. W tej wstawce podobało mi się także ukazanie mistrza Jetha, chyba największe póki co nawiązanie do serii „Tales of the Jedi”.
Sama akcja dzieje się dość szybko, zaczyna się od tego, że poznajemy prawdziwe oblicze mistrza Xamara i jego nową rolę. Potem Zayne i Gryph zostają wprowadzeni do siedziby Zgromadzenia i dalej akcja wymyka się spod kontroli. Nie obyło się bez finałowego pojedynku, który w fajny sposób wykorzystuje element zmylenia przeciwnika. Ostatnia część komiksu, to już takie postludium, dopowiedzenie historii, przede wszystkim tego, co się stało z dwoma głównymi oponentami. W praktyce wracamy do punktu zero, bo teraz, czego zresztą nie ukrywają sami autorzy, wszystko jest możliwe.
Zazwyczaj nie lubię, gdy w środku serii zmienia się rysownik, tym razem jednak zastosowano ten zabieg świadomie. Brian Ching rysował to, co się dzieje teraz, natomiast Bong Dazo narysował część dziejącą się w przeszłości. I powiem tyle, wyszło fenomenalnie, bardzo łatwo odróżnia się wczoraj od dziś.
KOTOR bardzo długo toczył się flegmatycznie, ciągnąć swój główny wątek. Dopiero pod koniec akcja nabrała tempa, można by nawet rzec, że wiele z poprzednich przygód miało jedynie przedstawić świat, gdyż nie znalazło potem żadnego odbicia w opowieści. Teraz Millerowi będzie dane opowiadać nową historię, z czystym kontem, bez ograniczeń. I mam nadzieję, że uda mu się utrzymać poziom „Vindication”, ponieważ w końcu KOTOR dostał potężnego kopa i trochę szkoda, że coś się skończyło.
|
Ocena końcowa
|
|
Ogólna ocena: 10/10 (trochę awansem) Klimat: 9/10 Rozmowy: 9/10 Rysunki: 9/10 Kolory: 9/10 Opis świata SW: 8/10 |
Temat na forum
Okładki wydań zbiorczych:
|
Pełne okładki:
|
OCENY UŻYTKOWNIKÓW:
|
Aby wystawić ocenę musisz się zalogować Wszystkie oceny Średnia: 9,47 Liczba: 34 |
|
SW-Yogurt2019-03-17 19:09:52
W wersji DeA - "Windykacja". Finał godny całej opowieści. ~:)