Recenzja Slavka_8

---

Seria „Servants of the Empire” opowiada o losach Zare`a Leonisa, młodego kadeta, który pojawia się jako postać drugoplanowa w odcinku Rebeliantów Breaking Ranks (i później epizodycznie w odcinku Vision of Hope).

Fabuła „Servants of the Empire: Edge of the Galaxy” rozciąga się przez cały rok poprzedzający wydarzenia z serialu Star Wars: Rebelianci, czyli około 6-5 BBY.

Czternastoletni Zare Leonis zapisuje się do prestiżowej szkoły AppSci na Lothalu, pragnąc pójść w ślady swojej o rok starszej siostry Dhary, która właśnie dostała się do imperialnej Akademii. Rodzina Leonisów, nie wyłączając Zare`a, jest bardzo pro-imperialna. Przybyli na Lothal dopiero niedawno i nie mają powodów, by nie wierzyć w propagandowe informacje i zapewnienia o panującym w Galaktyce pokoju i dobrobycie. W AppSci Zare zaprzyjaźnia się z dwojgiem uczniów – specjalistką od komputerów Merei i porywczym, pochodzącym z Lothalu Beckiem. Leonis staje się świadkiem niecnych zachowań imperialnych urzędników oraz okrucieństw wymierzanych mieszkańcom Lothalu z rąk szturmowców. Jego wiara w Imperium zaczyna się chwiać, a czarę goryczy przelewa tajemnicze zniknięcie jego siostry z Akademii...

Struktura powieści jest typowa dla przygodowych serii młodzieżowych koncentrujących się na „szkolnym” życiu (czyli podobnych do „Harry’ego Pottera”): historia rozpoczyna się w wakacje poprzedzające rok szkolny w uczelni AppSci na Lothalu i kończy wraz z ostatnim semestrem nauki. Na tym podobieństwa się nie kończą - główny bohater zostaje oczywiście kapitanem drużyny sportowej (w grze zwanej grav-ball, która pojawiała się już w Legendach) i główne wątki fabularne przeplatane są wyczerpującymi relacjami z meczy rozgrywanych przez szkolną drużynę SaberCats.

Niestety, czytając książkę czasami można zapomnieć, że dzieje się ona w uniwersum Gwiezdnych Wojen.

Biorąc pod uwagę fakt, że autorem powieści jest Jason Fry, można by spodziewać się większej ilości nawiązań do EU i Legend - wymagający fani znajdą w książce wzmianki o stacji Hosk i kilku innych mniej znanych planetach, nie brakuje też częstych rozmów o Imperium, technologii i figurach takich jak Tarkin czy Imperator, mimo wszystko jednak klimat jest momentami zupełnie niewyczuwalny. Być może byłoby inaczej, gdyby chociaż jeden jedyny akapit książki dział się na pokładzie statku kosmicznego bądź na powierzchni jakiejkolwiek planety niebędącej Lothalem. Nawet postacie znane z serialu prawie w ogóle nie pojawiają się w książce, z jednym wyjątkiem w formie epizodycznie występującego komendanta Aresko.

Kolejnym minusem, który być może nie dotyczy młodych czytelników ze Stanów, są opisy rozgrywek w grav-ball.

Gra mocno przypomina futbol amerykański. Dla osób niemających najmniejszego pojęcia o tym sporcie (do których i ja się zaliczam) krótki opis zasad grav-ballu zawarty w książce nie wystarczy do pełnego zrozumienia co właściwie dzieje się na boisku. A szkoda, gdyż autor naprawdę się postarał, aby emocjonująco przedstawić mecze i wpleść jakoś mistrzostwa w fabułę powieści.

Dość ciekawie natomiast przedstawiona jest dynamika głównego bohatera. Z biegiem wydarzeń Zare zaczyna dostrzegać bezduszność i okrucieństwo Imperium, początkowo jednak próbuje tłumaczyć je jako błędy jednostek, które mógłby naprawić samemu awansując w imperialnej hierarchii. W końcu jednak gorliwość i patriotyzm Leonisa ustępują zrezygnowaniu i poczuciu bezsilności, aby ostatecznie przerodzić się w iście rebeliancki bunt.

Interesująco opisano również sam Lothal i jego mieszkańców, czy raczej wpływ Imperium na planetę. Beck i inni rodowici lothalscy obywatele chętnie opowiadają jak zmienił się krajobraz planety, jej znaczenie ekonomiczne i ogólnie pojęta jakość życia. Ma to sens i jest przedstawione realistycznie, jak zresztą cała fabuła i dialogi.

Ostatecznie „Edge of the Galaxy” jest przyjemną lekturą i spełnia swoją rolę wprowadzenia do serii, ale być może spisałoby się jeszcze lepiej, gdyby nie było aż tak oderwane od „Rebeliantów” i reszty znanych Gwiezdnych Wojen. Wedle wszelkiego prawdopodobieństwa ostatni rozdział książki i epilog powinny dziać się już w czasie, gdy ekipa z Ducha była na Lothalu. Zabrakło tu więc jakichś delikatnych powiązań, chociażby w formie holonetowej wiadomości opisującej jakieś wydarzenie znane z serialu animowanego.

Ocena końcowa

Ogólna ocena: 7/10 Klimat: 5/10 Opis świata: 8/10 Rozmowy: 7/10