|
Tytuł PL: Mroczne czasy tom #4: Niebieskie żniwa Tytuł oryginału: Dark Times #13-17: Blue Harvest Tytuł TPB: Dark Times Volume #4: Blue Harvest Scenariusz: Mick Harrison Rysunki: Douglas Wheatley Litery: Michael Heisler Kolory: Dave McCaig, Dan Jackson, Chris Chuckry Okładki: Douglas Wheatley, Marc Simonetti, Dustin Weaver, Travis Charest Tłumaczenie: Jacek Drewnowski Wydanie USA zeszytowe: Dark Horse Comics 2009-2010 Wydanie USA zbiorcze: Dark Horse Comics 2010 Wydanie PL: Egmont Polska 2012 |
Uwagi: Blue Harvest zadebiutował najpierw nie na papierze lecz w internecie. W styczniu i lutym 2009 r. na Myspace Dark Horse Presents (tu i tu) udostępniono bezpłatnie w sumie szesnastostronicowy numer zerowy. W związku z prośbami fanów wydawnictwo Dark Horse postanowiło kilka miesięcy później wydać numer zerowy tym razem w klasycznej papierowej formie. Ta sama historia została w komiksie przedstawiona w dwóch wersjach: kolorowej i czarnobiałej.
Poszczególne odcinki Blue Harvest pojawiały się z dużymi, kilkumiesięcznymi przerwami. Premiery kolejnych części były przesuwane z powodu opóźnień związanych z praca nad rysunkami.
Recenzja Lorda Sidious
Chyba największą wadą serii „Mroczne czasy” jest to, że trzeba tak długo czekać na kolejne zeszyty. Nie licząc Wektora, który pojawił się prawie rok temu, poprzedni tom w USA ukazał się w 2008 roku (przynajmniej jako wydanie zbiorcze - Podobieństwa). A jeśli dodam, że „Blue Harvest” jest bardziej kontynuacją Ścieżki donikąd, to można mieć wrażenie, że to jakiś odgrzewany kotlet. Może i jest odgrzewany, ale napiszę tylko tyle, nadal jest przepyszny.
Minęło trochę czasu od naszego ostatniego spotkania z Dessem Jennirem. Zmienił się, musiał się dostosować, ale i pogodzić ze swoimi wyborami. Ponieść też ich konsekwencje. Doświadczenie sprawiło, że nabrał pokory. To już nie jest przypominający elfa wojownik Jedi, który partyzancko walczy z Imperium. To raczej pustelnik, który bardziej przypomina Bena Kenobiego niż kogoś z dawnego zakonu. Także wygląd się zmienił i to mi się podoba, widzimy jak ta postać się zestarzała. Tyle, że brak zaangażowania w walkę z Imperium nie oznacza automatycznie spokoju. Były Jedi znów wpada w kłopoty, poniekąd na własne życzenie, a świat „Mrocznych czasów” jest brutalny i mroczny. Gangi, które walczą ze sobą, które zajmują się niewolnictwem i handlem przyprawą, oraz świat prostytutek, które chciałby żyć normalnie. Jennir nie potrafi przejść obok tego obojętnie. Zbyt mocno dotknęły go wydarzenia związane z Bomo i jego rodziną. Na ile zatem motywacja naszego bohatera to sprzeciw wobec zastanego świata, a na ile chęć odwetu? On sam musi odpowiedzieć na to pytanie i to jest niesamowite. Przez lata ukrywał się w spokoju, teraz musi przejść próbę.
Prawdę mówiąc trudno przebić „Ścieżkę donikąd”, przynajmniej w warstwie psychologii postaci. Tam widzieliśmy jak Jennir się stoczył, jak podążając za własnym sumieniem i wybierając mniejsze zło rozpoczął romans z ciemną stroną. Teraz jest już starszy, bogatszy o te doświadczenia, spokojniejszy, bardziej pogodzony ze sobą i mądrzejszy. Ale Ciemna Strona naznaczyła go w pewien sposób, piętno pozostało, a on musi się teraz pilnować o wiele bardziej, bo wie jak może skończyć. Tyle, że ból pozostał. I Imperium. I to, co jest dziedzictwem zakonu Jedi. Ten będzie tak długo żywy, jak jego dawni członkowie będą wierzyć w to, co robili. Jedi nie są wojownikami, są strażnikami pokoju i sprawiedliwości w galaktyce. W każdym jej najmniejszym zakamarku. Nawet tym, zapomnianym przez Moc czy Imperium. A Jennir będzie musiał stanąć do walki nie z jednym, a z dwoma gangami, znaleźć się w samym środku ich wojny. Musi działać zgodnie z wolą Mocy, choć zwłaszcza niewolnictwo będzie go szczególnie boleć. To dość smutna i ciężka opowieść, która klimatem jest tak odległa od innych historii, że aż czasem dziwię się, że Lucasfilm to zatwierdził. Siłą tego komiksu jest klimat i silna postać po przejściach.
Mnie bardzo podoba się także to w jaki sposób akcja odzwierciedla uczucia naszego bohatera. Jennir jest spokojniejszy, więc i akcja nie pędzi na łeb na szyję. Wręcz przeciwnie, jest stonowana, a my powoli odkrywamy świat z jego niuansami. W końcu teraz mamy opowieść o prawdziwym mistrzu, który wie, że sięgnięcie po broń to ostateczność. Są inne sposoby, czasem wystarczy zaufać Mocy. I to właśnie widzimy w scenach gdzie Jennir ze „Ścieżki” sięgałby po miecz, załatwiał sprawy nie widząc innego wyjścia, teraz czeka. Spokorniał. I to jest dla mnie rewelacyjne. To ukazuje jak wiele ta postać przeszła i jak wiele się nauczyła.
Miłe jest też nawiązanie do „Podobieństw”, które nie są tym razem głównym wątkiem ale nie możemy o nich zapomnieć. W końcu pojawia się ten Jedi Verpin, którego w kilku miejscach zapowiadano. I gdy widzimy jak walczy, robi to z niesamowitą gracją, aż chciałoby się go zobaczyć na ekranie, gdzieś w jakiejś walce na filmie. Widzimy też, że Jennir dojrzał do ponownego spotkania z dawnymi przyjaciółmi, ale czy oni dojrzeli?
Za rysunki ponownie odpowiada Douglas Wheatley, główna siła sprawcza opóźnień serii. Ale gdy patrzy się na zbiorcze wydanie, nie mam wątpliwości, że warto było czekać na ten komiks.
Długo czekałem na ten komiks. To jest prawdziwa kontynuacja „Ścieżki donikąd”. Dwa poprzednie tomy „Mrocznych czasów” to niestety tylko i wyłącznie substytut. A ten komiks idealnie się wpasowuje w pierwszym tom. Mam nadzieję, że na kolejne tak mocne i przemyślane dzieło nie będę musiał czekać kolejne trzy lata. A ocena końcowa? Gdybym patrzył tylko i wyłącznie przez pryzmat „Ścieżki” skrzywdziłbym ten komiks. On nadal jest fenomenalny, ale jednocześnie pozostaje tylko dopełnieniem pierwszej części.
|
Ocena końcowa
|
|
Ogólna ocena: 10/10 Rysunki: 9/10 Klimat: 10/10 Rozmowy: 10/10 Opis Świata SW: 9/10 |
Temat na forum
Temat na forum (polskie wydanie)
Okładka polskiego wydania:
|
Okładka wydania zbiorczego:
|
Pełne okładki:
|
OCENY UŻYTKOWNIKÓW:
|
Aby wystawić ocenę musisz się zalogować Wszystkie oceny Średnia: 9,33 Liczba: 21 |
|
Dark Count2019-08-17 22:46:29
Jeśli "droga do nikąd" była historią o upadku Jennira to "niebieskie żniwa" z pewnością są opowieścią rozpoczynającą jego odkupienie. Siłą rzeczy sam wydźwięk jest trochę pozytywniejszy niż w ostanich komiksach z tej serii i stanowi lekki przedsmak tego co czeka nas w pozostałych zeszytach, ale nie jest to jakaś wada samego komiksu, który świetnie pokazuje przemianę głównego bohatera. Na początku komiksu Dass zachowuje się jeszcze jak zwykły najemnik łasy na kasę, podczas gdy na końcu dojrzewa do tego by ponownie wrócić do roli jedi. Nie dlatego że wykonuje rozkazy jakiejkolwiek ze stron, nie dlatego że robi dla kogoś przysługi, tylko dlatego że chyba po raz pierwszy wie co należy zrobić samemu. Wszystko to w otoczce filmu noir z ponętną femme fatale mieszającą za kulisami.
Jeśli już miałbym się czepiać, to zwróciłbym uwagę na to, że plot twist z nieszczerą zleceniodawczynią był łatwy do przewidzenia, tym bardziej że Dass poinformował ją o swoich zamiarach. Nie wiem też czego spodziewała się po przejęciu władzy w mieście przez przemytników przypraw, że jako burdel dama będzie władać planetą ?
Wiele scen z komiksu zapada w pamięc, finałowy pojedynek z Demaną bardzo efektowny w swojej prostocie, podobnie jak rozmowa Dassa z młodym Dado. Rozluźniające urozmaicenie stanowi też droid H2 i jego dialogi, będące takim comic reliefem. Sceny z Vaderem czy z załogą Uhumele nie popychają fabuły specjalnie do przodu i o ile szczególnie te drugie kiepsko tłumaczą potrzebę ponownego spotkania z Dassem, to na te pierwsze nie można już narzekać. Wszystkie sceny z Vaderem są w Dark Timesach niesamowicie klimatyczne.
Ode mnie 9,5/10
SW-Yogurt2019-05-08 19:03:10
Znów czytając Żniwa (dawniej "Niebieski", teraz "Smutne") widziałem "Ostatniego sprawiedliwego". ~:D Ogólnie b.dobrze, choć momentami się dłuży.
Ponownie wkurzające podziały w DeA; DT#13 i koniec dwudziestego ósmego DeA. Dobrze, że miałem pod ręką DeA#29. Choć ten, pod względem podziałów, jest jeszcze gorszy. ~XD
Vergesso2015-10-01 15:04:16
Ludwik -> To się nazywa dobre zakończenie - wybrałeś się po chłam, a zamiast tego kupiłeś arcydzieło :P
Louie2015-09-16 14:23:02
Dziś sobie wstąpiłem do Imago w Katowicach, żeby kupić sobie ten marvelowy "Star Wars", ale nie było. Za to było coś lepszego: "Niebieskie żniwa" w przystępnej cenie. :D
Znakomity komiks. Mroczne Czasy to jedna z moich ulubionych serii komiksowych. "Ścieżka donikąd" to jeden z najlepszych komiksów jakie czytałem (nie tylko ze Star Wars). "Podobieństwa" to całkiem niezły komiks z okropną szatą graficzną, a "Wektor" z kolei powraca do świetnych rysunku, niestety obniżając jakość scenariusza. W "Niebieskich żniwach" mamy powrót do formy "Mrocznych Czasów" jaką seria zaprezentowała w pierwszym tomie.
To co mnie zachwyca w "Dark Times", to fakt, że nie są to cukierkowate komiksy, jakie czasami nam oferowano. Jest mrocznie, jest brudno, roi się od gangsterów. Tak właśnie powinny wyglądać "Gwiezdne wojny" w okresie pomiędzy "RotS" a "ANH". Druga sprawa to psychologia postaci. Po prostu widać, że scenarzyści się troche zastanowili jak je poprowadzić. Jenir bardzo się zmienił od wydarzeń z pierwszego tomu. Tak jak wspomniał LS bije po oczach to, że nabrał pokory. Jest spokojny i opanowany, a broni dobywa tylko w ostateczności. Widać, że żałuje niektórych decyzji i sam nie wie co ze sobą zrobić. Trudno zachować swoje ideały i zasady w tak ciężkich czasach. Przez te kilkadziesiąt stron widzimy jak jego postać dalej ewoluuje i nabiera pewności, że pomimo upadku Zakonu wciąż pozostaje Jedi. Dlatego świetnie wypadł ostatni kadr, w którmy wreszcie dobywa miecza świetlnego.
Podobało mi się też kontynuowanie wątku Vader-Palpatine. Vader wciąż nie wie jakie plany ma wobec niego Imperator, jest pełen rozterek, ale przy tym bardzo bezwzględny. Fajnie się to uzupełnia z komiksem, który czytałem dwa dni temu, czyli "Darth Vader i Widmowe Więzienie". Chociaż zgodzę się z powyższą opinią: niewiele wnosi to do samej akcji komiksu. Ale sam fakt rozterek Vadera nad istnieniem czegoś w rodzaju rozkazu 66 odnośnie jego osoby jest genialny. :D
Wojna gangów i cała ta intryga kobiety, która wynajęła Dassa, przechodząca później w intrygę Jenira wypada nieźle. Szczególnie wątek tego "honorowego" typa, a przy tym lekcja płynąca dla czytelnika: duma to nie honor. :D Najbardziej zapadło mi w pamięć jak Jenir rzuca oskarżeniami - jak handlarz niewolników może mieć coś do powiedzenia na temat honoru? Trafne.
Bałem się, że w komiksie nie pojawi się załoga "Uhumele", ale pozytywnie się zaskoczyłem. Zwłaszcza, że ich wątek szczególnie mi się spodobał dzięki Jedi rasy Verpin.
Rysunki są świetne. Kocham takie realistyczne kadry, które są takimi małymi dziełami sztuki. :D Wspaniale oddają klimat komiksu. Mam nadzieje, że w kolejnym tomie to nie ulega zmianie!
9/10
Master of the Force2011-05-29 15:24:56
Niezły kawał porządnego komiksu. Polecam.
Ephant Mon2011-05-27 13:35:47
mam nadzieję, że na następny TPB Egmontu wybiorą to :)