Tym razem Bryan Young zabrał się za film, którego tytuł powszechnie uznaje się za jedno z najdziwniejszych osiągnięć polskich tłumaczy i jednocześnie jeden z najważniejszych filmów sensacyjnych związanych ze świętami. Ten film to oczywiście „Szklana pułapka” (Die Hard). Okazuje się, że Dave Filoni go obejrzał, więc jako twórca, który ma mnóstwo oryginalnych pomysłów, przerobił ten film na „Wojny klonów”.
„Szklana pułapka” z 1988 z Brucem Willisem i Alanem Rickmanem w reżyserii Johna McTiermana to prawdopodobnie jeden z najlepszych, choć często pomijanych, filmów związanych z Bożym Narodzeniem, jakie powstały. Willis gra tu Johna McClane’a, policjanta poza służbą, który znajduje się w miejscu gdzie wzięto zakładników. Jego żona i wielu innych kierowników jest przetrzymywanych dla okupu przez przestępczego geniusza Hansa Grubera (Alan Rickman).
I żeby jeszcze dodać, McClane nawet nie ma na sobie butów, gdy plan terrorysty się rozpada, a on ratuje sytuację.
Wiem, pytacie siebie samych:
- Co u diabła może mieć to wspólnego z „Gwiezdnymi Wojnami”?
Ale to mi mówi, że zapomnieliście o fantastycznym odcinku „Wojen klonów” zatytułowanym Hostage Crisis. Zamiast w Nakatomi Plaza w Los Angeles akcja dzieje się w budynku Senatu na Coruscant. Głównym graczami są Cad Bane (pojawia się po raz pierwszy na ekranie w „Wojnach klonów”) jako przywódca terrorystów oraz Anakin Skywlaker jako John McClane.
Bane bierze grupę senatorów (w tym żonę Anakina, Padmé!) jako zakładników w senacie, a Anakin jest jedynym, który może ich ocalić. Zamiast jednak braku butów, Anakin został obrabowany z miecza świetlnego, który powierzył Padme jako symbol jego miłości i oddania, by go przechowała bezpiecznie podczas jego czasu wolnego.
Podobnie jak John McClane w „Szklanej pułapce”, Anakin musi się ukryć i powoli infiltrować porywaczy, by zapewnić bezpieczeństwo swojej żonie i w końcu uratować wszystkich. Co prawda Anakin nie jest w stanie w pełni zniweczyć planu Cada Bane’a, odcinek jednak bierze bardzo dużo elementów ze „Szklanej pułapki” od pościgów, po eksplozję na końcu.
„Szklana pułapka” to świetny film, cudownie zrobiony, emocjonujący i posiadający tempo. Robi on niezapomniane wrażenie na współczesnej publiczności, dopóki są wstanie uwierzyć w technologiczne ograniczenia komunikacji obecne w latach 80. Jak wiele filmów z lat 80. ma on rating R z powodu (zadziwiająco realistycznej) przemocy, języka, narkotyków i krótkich ujęć nagości, ale to ten tym filmu, który jest wręcz uszyty pod wrażliwych nastolatków i młodzież. Oglądałem go z moim synem i przykuło jego uwagę, choć mieliśmy po filmie dyskusję na temat zawartości.
Film ma też kilka powiązań z sagą. Występuje w nim Paul Gleason, czyli Jeremitt z „Bitwy o Endor”. Natomiast w kolejnych częściach pojawia się czasem Samuel L. Jackson.