amoże nie prawo, akażdy je popełnia. Pytanie jest co takiego złego zrobił abp. Wielgus ? Jeśli była to współpraca dla współpracy - jestem w stanie zrozumieć i wybaczyć, nagonka lustracyjna to prawie jak wyrok smierci w dzisiejszej Polsce :/. Jeśli wspołpraca wyrzadziła krzywdy ludzkie i inne - abp. powinien przejść na emeryturkę i wspomagając biednych i cierpiących już terazzażycia sew grzechy odkupiać.

Pytanie jest też dloaczego klamał - wierzył tak mocno że stanie się cód i prawda nie ujrzy swiatła dziennego ?

Trzeba utworzyć komisję likwidacyjną Kościoła i wziąć Macierewicza - on wszystkie teczki dokładnie przeczyta, sporządzi nową listę, agentów zutylizuje, przeprowadzi uczciwy nabór duchownych i będziemy mieli królestwo niebieskie na Ziemi . Nie ma innej możliwości .

PS. Cała sprawa jest rzeczywiście śmieszna, kiedy tak się patrzy, jak się miotają . Księża tra ta tata, słudzy boży tra ta tata - ich wystąpienia i tłumaczenia się nawzajem nie różnią się stylem od przemówień polityków. Kłamstwo, podwójne standardy, zamiatanie pod dywan . Oczywiście, każdego jest trochę szkoda, ale mają to, na co sobie zasłużyli. Kończę, bo nie ma co się nad ciałem pastwić . Sami się rozszarpują i to na naszych oczach .

wprawdziez kościołem katolickim związana akurat w ogóle nie jestem, ale chyba pozwolicie mi się wypowiedzieć?

Rózne były powody, dla których ludzie decydowali się na współpracę i trudno wszystkich ich od razu potępić. Mnie natomiast w postępowanie Wielgusa głównie przeszkadzało ciągłe upieranie się przy tym, że jest niewinny. Bo zaczynało to juś wyglądać tak: "Współłpracował biskup" " " Nie, nie współpracowałem". "Kiedy my wiemy" " To kłmastwo, nie współpracowałem". "Ale my mamy dowody". " Powtarzam, nie współpracowałem". " Możemy je przedstawić"." To nic nie zmieni, nie współpracowałem". Po przedstawieniu - " No, dobrze, współpracowałem" I gdyby się przytznał od razu, nie miałabym nic do niego, ale jak organizacją, która opiera się głównie na wierze, zaufaniu i sumieniu dowodzić ma ktoś, kto tego zaufania nie budzi i kłamie w żywe oczy?

Tylko po co brnąć w kłamstwa, kiedy sprawa jest już przegrana? Rozumiem, nie mówił na początku, ale poźniej, kiedy już w zasadzie wszyscy wiedzieli, smutne to było po prostu..

czyli nauki o kościele problem Wielgusa da się wytłumaczyć w następujący sposób: "...kościół to wspólnota święta, która składa się z grzeszników...". Tym co w niej dobre ma źródło w Bogu, tym co słabe w człowieku. Mowa o tym bodajże w"Ecclesiam Suam" (szerzej)..
Słabość i upadek, to naturalny składnik kondycji ludzkiej wg. Bibli. Podobnie jak w górach, im wyżej się ktoś wespnie, tym jego upadek jest tragiczniejszy i ma gorsze skutki.
Bez upadków lecz, nie możliwe jest głębsze nawrócenie, rozwój w wierze i wzrost..
Bardziej istotnym jest zatem ile razy dana jednostka się z niego podniesie, niż ile razy upadnie....
Szkoda jedynie zgorszenia "Maluczkich", no i czasem poobijanych "4 liter".

Poza tym, "jakie społeczeństwo, takie i duchowieństwo", nie ma tu żadnych wyjątków w tym względzie-istnieje pełny przekrój. Takich przypadków na pewno było więcej, to co odkryte to zaledwie czubek góry lodowej.

Ja go (Wielgusa) nie potępiam, ale współczuję mu, bo musiał jak Lord Vader żyć w wewnętrznym konflikcie z samym sobą, a mimo to szedł w zaparte tyle lat..

Osobiście jednak to już nie mój problem, jestem ponad tym.
OM MANI PADME HUM

się głośno nie zaśmieje, zamiast tego spróbuje coś napisać...

Ten, który miał być metropolitą warszawskim, skłamał. I szedł w zaparte niemal do samego końca. Przeliczył się - jako, że artykuł ukazał się w ,,Gazecie Polskiej" Wielgus liczył na pewno, że większość osób to oleje i rzuci się znowu na Gazetę Polską, znaną z podobnych wyskoków. Nie wyszło- okazało się, że tym razem GP o dziwo, nie zmysla, nie piszę swojej własnej wersji dziejów , a piszę prawdę ( a przynajmniej choć akapit prawdy).

Była to gra, gra, w której Wielgus postawił na , w swoim mniemaniu, mocniejszą kartę. Drugą, słabszą kartą wg niego, było przyznanie się do prawdy. Nie można powiedzieć, że podjął te decyzję w mgnieniu oka, pod wpływem decyzji, ale po starannym przemysleniu sprawy ( w końcu milczał kilkanaście dni...) Zaryzykował, rzucił karte na stół i przegrał.

W kraju takim jak Polska, katolickim, z tradycjami ( przynajmniej powierzchownie ) Kościół zawsze miał niejakie przywileje, także w sferze publicznej. Gdyby więc Wielgus publicznie , od razu, przyznał się, że zgrzeszyłi był TW, to prawdopdobnie objął by urząd metropolity. Kościół i naród lubi synów marnotrwanych w kościele, którzy wyrażają skruchę.

Jednak nasz bohater skłamał i przegrał stołek. Jak słusznie zauważył Lord, obrońcy Wielgusa nie mówią o jego kłamstwie nic, tylko rzucają hasła o nagonce na człowieka, i że w ogóle tragedia że nie został metropolitą...A ja się pytam- a czy nie większą tragedią byłoby to, że metropolitą warszawski, pasterz wiernych diecezji warszawskiej, zostałby kłamca, który przyłapany nawet na gorącym uczynku skłamał? To nie polityka świecka, panowie i panie, ale kościelna. Politycy kłamią jak z nut i wszyscy o tym wiedzą, i im to w drodze do kariery przeszkadzać nie musi, natomiast jeśli chodzi o hierarchię kościelną to sprawa tu ma sie zupełnie inaczej. Jak ktoś, wielokrotny kłamca, ma być autorytetem moralnym i pasterzem dla swych owieczek?

Episkopatowi Polski trzeba jednka oddac, że pisząc wspomnaimy przez Ciebie Lordzie list, wykazali się jednak niejaką odwagą- nie są to fundamentalne zapowiedzi, ale może początek jakiś trwalszych zmian?

Aha- mimo wszystko jestem rpzeciw dzikiej lustracji, chociaż jak widać po sprawei Wielgusa, czasami nieoczekiwanie przynosi ona dobry skutek.

Lord Sidious napisał(a):
Od razu zaznaczam, że to temat założony raczej dla osób związanych mniej lub bardziej z kościołem rzymsko-katolickim, bo dla nie wierzących / nie praktykujacych właściwie w obecnej sytuacji nie pozostaje nic innego jak się głośno zaśmiać.
________

Oj pozostaje to i owo. Jest to problem bardziej złożony niż się wydaje. Nie chodzi o sam kościół jako instytucję, która jest dla wielu polaków pewną ostoją moralności(nie ma się tu co śmiać, nie chodzi mi tylko o mohery). Chodzi o samą kwestię lustracji, czy jest sens, dlaczego, czy ktoś tym manipuluje, co jest prawdą a co nie, czy są różnice między księdzem, prezydentem i przeciętnym obywatelem. Tematem tym żyje cała Polska. Trochę głupie jest moim zdaniem wykluczanie na starcie z dyskusji osoby, które nie chodzą co niedzielę do kościoła z róznych powodów.
Co do samej "Szarej eminencji", sam się tak załatwił, jakby nie kłamał to ludzie by to jakoś przełknęli. W końcu kiedyś trzeba było podpisać świstek żeby się odlać, niektórzy w ogóle nie przywiązywali do tego wagi, słusznie czy nie, nie oceniam. Skłamał, przez to popsuł trochę wizerunek władz kościelnych, zresztą nie on pierwszy i nie ostatni. Za to nie dadzą mu spokoju do końca życia, jeszcze się nacierpi z tego powodu. Z drugiej strony trochę żal mi człowieka. Jest już stary, zasłużył na odrobinę spokoju. Nie próbuję go usprawiedliwiać, ale faktem jest że przez te wszytkie lata robił swoje, nawet go chcieli szychą kościelną zrobić. Teraz jest trochę tak, jak z ludźmi którzy co roku, w grudniu, chodzą pod dom Jaruzelskiego pokrzyczeć. Sprawia to że czują się trochę lepiej, że wypełnili swój patriotyczny obowiązek i pokrzyczeli na starego człowieka. Trwa zajebista nagonka medialna, bo wszystkie stacje telewizyjne z takich akcji żyją. Jednocześnie intryguje mnie, czemu sprawa wyszła na jaw akurat teraz? Czemu nie wcześniej, czemu nie później. Jakoś nie wierzę w aż takie zbiegi okoliczności. Wydaje mi się to dość dziwne.

Od razu zaznaczam, że nie czytałem wszystkich postów w tym temacie, więc możliwe, że się powtórze.

O ile sam fakt współpracy z SB już jest karygodny, o tyle kłamanie przez, podkreślam, Arcybiskupa jest dużo bardziej godne potępienia, imho. Nie mnie to osądzać, ale mi wydaje się, że ksiądz Wielgus miał nadzieję, że to wszystko ucichnie. A takie zachowanie nie przystoi przyszłemu Metropolicie Warszawskiemu. Poza tym, abp nigdy tak naprawdę nie przeprosił za to. Podczas swojego niedoszłego ingresu wyraził skruchę, ale nie przeprosił w wyraźnych słowach za swe błędy. Najbardziej jednak nie rozumiem toku myślenia i postępowania Prymasa Glempa. Owszem; mógł bronić abp. Wielgusa dopóki cała sprawa była zagmatwana i nie do końca jasna. Ale bronić Go podczas swojej homili, po tym gdy ten sam [w końcu] przyznał się do winy, uważam za brnięcie w zaparte. Przez takie zachowanie naszych najwyższych rangą duchownych zapominamy o bohaterskiej postawie księży, którzy w czasach PRL-u nie dali się złamać i walczyli o dobro naszego kraju. Osobiście, kiedy wysłuchałem tej homili, poczułem się bardzo dziwnie i nieprzyjemnie.

Lord Sidious napisał:
Ręce opadają.

Pozostaje mi tylko powtórzyć: ręce opadają.

Najpierw co do samej sprawy abp.Wielgusa- zgadzam się z tymi, którzy przede wszystkim piętnują kłamstwa Wielgusa. Fakt współpracy z komunityczną bezpieką czy wywiadem ładną rzeczą nie jest, ale fak,że okoliczności bywały różne i jeżeli współpracujący uczciwie wyzna winę i wyrazi skruchę mozna mu wybaczyć. (Poznajcie prawdę a prada was wyzwoli). Jeśli jednak ktoś idzie w zaparte, w dodatku obrzucając błotem tych, którzy prawdę chcą ujawnić, to gdzie tu skrucha ? Jeśli w dodatku jest to kapłan, a do tego hierarcha to sprawa wygląda szczególnie brzydko.
Warto zresztą przypomnić, że to NIE WSPÓŁPRACA z tajnymi służbami jest penalizowana, tylko KŁAMSTWO LUSTRACYJNE

Teraz parę uwg o liście episkopatu- po pierwsze był dużo bardziej rzeczowy i niekrzywdzący dle osób chcących dochodzić prawdy, niż kazanie prymasa Glempa z 07.01.2007 (Które było brdzo przykre i smutne, ale staram się usprawiedliwiać prmasa tym, że cła ta sytuacja po prostu nagle na niego spadła i go przytłoczyła, a bp. Wielgus pewnie był jego przyjacielem, któremu dotąd ufał. Zresztą w ogóle prymas tego dnia sprawiał wrażenie bardzo starego, zmęczonego i przbitego).
Mam jednak pewne zastrzeżenia (z którymi oml nie wyrwałam się na głos w trakcie kazania kościele ) : cdzi mi o fragment mówiący o tym, że nie można koncentrować sie na takich przypadkach jak ten abp. Wielgusa, gdyż przysłania to ogólnie bohaterską postawę Kościoła w czasch PRL, to że Kościół był oazą wolności i sprzeciwu wobec komunistycznych władz. "No właśnie"- pomyślałam sobie- " Był aką oazą właśnie dlatego, że wiekszość kapłanów W PRZECIWIE ŃSTWIE DO ABP. WIELGUSA odmówiło współpracy z SB !!! Co więcej część z nich przypłaciła to przesladowaniami, a nawet śmiercią. Gdyby wszyscy księża postępowali tak jak abp. wielgus Kościół w ogóle nie miałby się czym chwalić. O ile ogóle by przetrwał.
W zw. ztym my myślę też, że robenie ofiary z kogoś kto dla kariery podjął współprace z komunistyczną bezpieką (nawet jeśli nikogo tym zbytnio nie skrzywdził) jest UWŁACZAJĄCE PAMIĘCI kałanów- bohaterów takich jak ksiądz Popiełuszko, ksiadz Niedzielak i inni (czy chociażby jak ksiądz Isakowi!!cz-Zaleski).!

Niedawno Wilegus odebrał nagrodę KUL-Katolickiego Uniwersytetu Lueblskiego.Miała to być forma rehablilitacji za nagonkę, a ja osobiscie uwazam to za skandal.Jak może TW dostawać nagrodę?!YTen klecha powinien zostac wyrzucony z kościoła raz na zawsze.