póki co jestem na 441 stronie Zakonu Feniksa - tak czytam dla odświeżenia Tak więc za KP zabiorę się pewnie jutro... ale wiążę z tą książką duże nadzieje

było jednak rozwiązanie z Ksieciem Półkrwi i wątki romansowe Więcej nie napiszę, bo nie jestem w nastroju do złoszczenia ludzi.

żeś mi Burzol smaku narobił,a ja dopiero zaczne czytać w przyszłym tygodniu,bo teraz ksiązke ma sam wiesz kto A nie wypada dziecku z ręki ksiązki wyrywać.
Chociaż tak sobie myśle że w zasadzie to do ciebie mam nie daleko,a skoro już przeczytałeś to może bym na weekend pożyczył.Odezwe się na gg.

śmierć Sami-Wiecie-Kogo, bo Sam-Wiesz-Kto to Lord Voldemort, a on nie umiera (natomiast umiera ktoś inny).

nie czytam tego co tu piszecie bo zostało mi 160 stron do końca wypowiem sie jutro<rotfl>

Najlepsza książka z serii HP. Początek pokazujący w świetny sposób stan wojny. Bardzo fajna postać Snape`a który zdaje sie odnalazł miejsce między dobrem a złem. Bardzo ciekawe przedstawienie postaći Lorda Voldemorta co mi sie strasznie podobało("Wiedziałem że jestem kimś wyjątkowym") O wiele lepszy wątek miłosny, niż ten szczeniacki z Cho. W końcu Harry szybko opuścił Dursley`ów, no i Stworek("Szlama mówi do Stworka, Stworek będzie udawał że jej nie słyszy")Świetna postać
No i Horacy Slughorn

hm IMO najlepsza część, walki w Hogwarcie kojażą mi się trochę z obroną Akademii Jedi w JKII Śmierć tego-o-którym-wiemy troche jakby nie było leszego pomysłu, mało dramatyczna A autorka otwiera sobie drogę do kolejnych części a nie tylko do ostatniej siódmej Skoro harry nie wróci wiecie gdzie to będzie się włuczył szukał najpierw medalionu, potem węża a potem Rowling jedna wie czego:/ Oby nie zrobił się tasiemiec.

Ostatnio nieco chorowałem, więc korzystając z tego grałem w Hitmana i czytałem HPiKP (świetny skrót, swoją drogą ).
Książka różni się nieco od poprzednich pozycji z tej serii, brak w niej końcowego wydarzenia do którego zmierza od początku (jak Komnata Tajemnic, czy Turniej Trójmagiczny), ten punkt kulminacyjny ujawnia się bardzo późno. Przez większość roku życie toczy się spokojnym tempem, przerywanym od czasu do czasu przez narkotyczne seanse z Dumbledorem . Tym niemniej pod koniec akcja przyspiesza i robi się ciekawie.
W moim przekonaniu nieco zbyt słabo oddano atmosferę świata, w którym toczy sie wojna. Autorka postanowiła się chyba skupić na wewnętrznych przeżyciach bohaterów. Wątki "romansowe" przedstawione nieco lepiej niż w "Zakonie", choć też nieco im brakuje. Wątek z Voldemortem niezły, trochę tak, jakby zobaczyc młodego Hitlera . Końcową śmierć dodano moim zdaniem nieco na siłę.
No i co ciekawe, Voldemort (pomijając drobne niedogodności w stylu odpadanie skóry i ogólne gnicie ciała) zrobił z siebie licza (ew. lisza). Najpierw zmiennokształtni, teraz licz z relikwiarzami i zombie, na koniec zobaczymy hordę orków, albo drowy wychodzące z podziemi . Aż się zacząłem zastanawiać, co by sie stało, gdyby wprowadzić tam mojego D&D`owego maga .
Podsumowując: książka niezła, trzymająca poziom serii, acz IMO nieco gorsza od "Zakonu". Wciąż ma to coś, co wywołuje syndrom "jeszcze jednego rozdziału".
Jeszcze jedno: książka mogłaby byc nieco dłuższa, tak na oko ma mniej stron nawet od "Czary Ognia".

może nieco spoilerowe dla tych co nie czytali jeszcze 6-ej części więc ostrzegam A teraz pytanie: Nie wiecie o kogo może chodzić w tej ulotce która była w fałszywym horkruksie z jaskini?? Autorka twierdzi ze po lekturze tej części można na to wpaść ale mnie się jakoś nie udało- Myślałem o Karkarowie(mam nadzieję że tak się to pisze) ale nie pasuje do inicjałów R.A.B - może to jakiś były śmierciożerca który w gronie "swoich" miał przezwisko jak np Snape?? Pomóżcie w domysłach

...książka zostawia ogromny apetyt na 7 część i coś czuje Shed, że tamta się sprzeda dobrze, oj tak... pomysł z listem był podły - choćby dlatego będę chciał przeczytać siódemkę. Zanosi się na to, że Harry będzie miał jakiegoś sprzymierzeńca
Najmocniejszym punktem są zdecydowanie jak to określił Vua "seanse narkotyczne" Harrego i Dumbledora - wreszcie dowiadujemy się, jak to i gdzie było z Voldemortem, chociaż oczywiście dużo pozostaje w sferze domysłów. Książka trzyma w napięciu, nie powiem... ale końcówka... końcówka zawodzi. Finał nie jest taki przejmujący jak śmierć Syriusza i bitwa w ministerstwie. Sami śmierciożercy... wybrali jakichś nieznanych, niefajnych. W końcówce brakowało mi przede wszystkim Bellatriks (w ogóle za mało jej w tej powieści, a jak już jest, to tam gdzie nie powinna, ale o tym za chwilę). Natomiast polemizując z Vuą, chciałbym powiedzieć, że jak dla mnie realia wojny czarodziejów zostały pokazane świetnie - poprzez "Proroka" i każdorazowe pytania: "ktoś znajomy?". Czuje się zagrożenie wiszące w powietrzu, czuje się, że zwolennicy Czarnego Pana mogą uderzyć zawsze i znienacka. Co również zawodzi, to... niespodzianka. Kto czytał, wie o co chodzi - PO CHOLERĘ KOMU W TEJ KSIĄŻCE DRUGI ROZDZIAŁ, ja się pytam?! Owszem, te wydarzenia są ważne, ale powinny być pod koniec książki, gdy na czytelnika spada i miażdży zaskakujące wydarzenie - wtedy dopiero powinna zostać pokazana geneza zdrady, jej początki. No i właśnie dlatego panna Lestrange wraz z szanowną mamusią naszego Draco nie powinny nigdy zawitać do Spinner`s End
Wątek miłosny jest dla mnie plusem. Tylko nie wiem, czy dla Rowling też - bo mi dostarczał niezłej zabawy, nie wiem czy w domyśle miał być humorystyczny. Ale mnie się podobał No i szlachetne zachowanie Garncarza na koniec - prawidziwy odpowiedzialny macho
W książce brakuje Syriusza, a Weasley`ów mam już jakoś dość (poza Ronem w kontekście jego podbojów miłosnych i Billem, bo tego jest tak mało, że nie ma prawa się znudzić. Natomiast Molly od 5 tomu nie znoszę).
Quidditcha czy jak to się tam pisze było w sam raz, czyli mało - jako antyfan sportu się z tego osobiście cieszę, bo im mniej tym lepiej Walki w Hogwarcie to jak zauważył OLD dobra rzecz i byłoby naprawdę super, gdyby agresorzy byli bliżej znani czytelnikowi.
Wczuwając się w sytuację Harrego w następnym tomie, możemy już poczuć że będzie się działo, oj będzie. Bez płaszcza ochronnego jaki był wokół niego roztoczony, bez wsparcia [spoiler], za to z morderczym pragnieniem zemsty i krucjatą w sercu - zapowiada się ciekawie. Tylko życzę sobie, żebym nie musiał czekać do 2008 roku.

Od razu zaznaczam, że nie jestem wielbicielem Pottera.

Muszę przyznać, że rozczarowałem się. Tomy IV i V są zdecydowanie lepsze. Książka nie zrobiła na mnie żadnego wrażenia. Brakowało mi elementów zaskoczenia. Rozstrzygnięcia większości wydarzeń można było łatwo przewidzieć. Dobrze, że przynajmniej klimat został zachowany. Czyta się w miarę dobrze. Chociaż zdarzają się nudne usterki. Wielką zaletą książki jest ciekawe przedstawienie przeszłości Voldemorta. Postać budzi respekt i współczucie. Wątek miłosny był przeciętny. Wiadomo, uczniowie dorastają i takie dylematy są normalne. Humor również trochę zawiódł. Końcówka jest zupełnie inna niż w dotychczasowych tomach. Nawet nieco krótka. Akcja od początku rozkręca się bardzo wolno. W końcu osłabiony dyrektor i Potter wracają z wyprawy i zastają nad wieżą zamku Mroczny znak. Każdy czytelnik wie co się później wydarzy. Niczego rewelacyjnego w książce nie widzę. Moim zdaniem dobrze się sprzedaje, ponieważ jest sprawnie napisana i nie zawiera skomplikowanych elementów. Poza tym ludzie lubią się przenieść do świata magii na parę godzin. Zapominają wtedy o codziennych obowiązkach i zmaganiach. Nie uważam utworów Rowling za wybitne dzieła. Mimo wszystko przeczytać warto.

Shedao, czytałem jakiś czas temu, że ostatni tom zostanie wydany w 2007 roku. Wszystko zależy, w którym miesiącu pojawi się w Anglii. Jeżeli na początku roku to aż tak długo nie będziesz musiał czekać.

UWAGA! SPOILERY, SPOILERY i jeszcze raz SPOILERY!

Jak już pisałem książka ta jest podobna do poprzednich - w wakacje dowiadujemy się o jakiejś tajemnicy, co kilka rozdziałów zbieramy o niej coraz więcej informacji, aż w końcu roku szkolnego...no właśnie HPiKP jednak różni się do poprzedników – po pierwsze zakończeniem, po drugie... W czasie roku szkolnego poznajemy lepiej młodość Toma Riddle`a, dowiadujemy się szczegółów z jego życia i dzięki temu wszystkie wydarzenia z poprzednich części nabierają dodatkowego znaczenia – książka ta generalnie zbiera wszystkie elementy układanki z całej serii i dlatego według mnie, jest przede wszystkim wstępem do części ostatniej. A sam koniec ‘Księcia Półkrwi’ zostaje przesłonięty faktem śmierci najpotężniejszego czarodzieja po „naszej” stronie, a sam Książe zupełnie nie robi wrażenia. Pytanie brzmi, kto teraz wskaże Potterowi drogę? On naprawdę nie ma już żadnego ‘mistrza’. Trochę nie podoba mi się, że to Snape okazuje się być tym bardzo złym. Od pierwszej części jest to jedna z ciekawszych postaci (choć duża w tym zasługa Alana Rickmana) - zły, choć dobry; dawny "Smie(r)ciożerca", teraz nawrócony; IMO to wielka strata dla tej postaci, że stał się łotrem. Z drugiej strony?.. Ale o tym w spekulacjach . Jeszcze co do łotrów – cieszę się, że Malfoy stał się nareszcie zły na wskroś, samodzielny, choć świadomy swojej słabości. Natomiast mało ciekawie prezentują się tematy damsko-męsko-miłosne. Pani Rowling nie umie napisać dokładnie, co dzieje się w umysłach, czy sercach, takich "smarkaczy" i raczej się to średnio czyta. Cóż, nie każdy może umieć pisać tak jak Musierowicz. Poza tym Potter "zadaje się" z Ginny, co mi średnio pasuje – jakoś brakuje Cho Chang w tej książce . Natomiast motyw Rona, który sam nie wie czy i jak zerwać jest świetny . Sumując: dobra książka, dobrze się ją czyta, jest trochę humoru, sporo smutku (żeby nie pisać mroku ) i przede wszystkim: książka ta robi wielką chęć na czytanie kolejnej części.

Teraz jeszcze trochę domysłów na temat 7 części:
Autorka od samego początku książki 6 nastawia czytelnika, że Snape jest poplecznikiem Voldemorta. A co jeśli to tylko pozory? Teraz zapraszam do krótkiego opowiadanka : http://www.fictionalley.org/authors/aurora/WMBD.html/. Już? No właśnie może tak było? To wyjaśniałoby bezgraniczne zaufanie Dumbledora do Severusa, oraz tą potworną zdradę Snape`a. Wszystko to ukartowano tylko po to, by Snape mógł zbliżyć się do Każdy-Wie-O-Kogo-Chodzi i pomóc Harremu w ostatecznej walce. Może właśnie dlatego czytelnik nie ma tej niespodzianki w 6 kto jest zdrajcą? No jest jeszcze tajemniczy R.A.B. Sprzymierzeniec to, czy przeciwnik? Trudno powiedzieć, ale biorąc pod uwagę, że Harry zupełnie nie przejmuje się tym listem od niego, postać ta pewnie będzie jedną z najważniejszych w ostatniej książce. I ostatnia (znaczy pewnie nie ostatnia, ale już więcej teraz nie wymyślę ) tajemnica: co jest ostatnim nieznanym Horcruxem Voldemorta? A może pewna blizna? A może pewien Chłopiec-Który-Przeżył? Oj, wiele się będzie działo w 7 HP.

mogłam skończyć Harrego, którego czytanie przewała mi na 2 tygodnie sesja.
Jestem baaardzo zadowolona. Rowling trzyma poziom. Książka jest miejscami zabawna, miejscami smutna. I robi wielkiego smaka na statni tom. Już nie mogę się doczekać
Co prawda końcówka była za krótka, trochę za szybko się to potoczyło, ale jestem usatysfakcjonowana. A wątki miłosne, dla mnie bomba Uwielbiam Rona
Po lekturze pojawiło się dużo domysłów. Oby 7tom powstał jak najszybciej.

Niestety sprawdziły się moje najgorsze oczekiwania, to znaczy Rowling praktycznie zniszczyła Snape`a. Właśnie, jak pisze Burzol, najlepsze w nim było to, że balansował na krawędzi Dobra/Zła, ale mimo wszystko stał po słusznej stronie. Teraz okazuje się, że to mistyfikacja... Snape jest w sumie wyjątkowo głupi, ponieważ trwa przy Voldemorcie, który tak naprawdę nie ma nikomu niczego do zaoferowania. Rozumiem, że można w życiu pobłądzić i później to naprawić, ale tutaj mamy już do czynienia ze świadomą recydywą, taką najgorszą z możliwych. Zaufanie to jest jedna z najpiękniejszych rzeczy, jaką jedna osoba może przekazać drugiej - Dumbledore naprawdę zaufał Snape`owi, a ten go bezwzględnie zabił. Stąd nie ma już powrotu. To jest strasznie dziwne i bezsensowne, więc niby rozumiem te wasze spekulacje o umowie pomiędzy nimi. Rowling musiałaby mieć jednak nieźle narąbane w głowie, żeby pójść na coś takiego. To jest krańcowo chory pomysł, żeby ludzie umawiali się na morderstwo i robili z tego jakiś spektakl. Może zaraz policjanci zaczną się wybijać, żeby zinfiltrować grupy przestępcze? Wybaczcie, ale jest jakaś granica perwersyjnego absurdu, która zostałaby w ten sposób przekroczona. Gdyby tak się stało, musiałbym chyba przyznać rację Benedyktowi . Poświęcenie jest piękną rzeczą w sytuacji bez wyjścia, jednak tutaj nie byłoby poświęcenia, tylko cyrk z fatalną wymową. Źle, że Rowling w ogóle do czegoś takiego doprowadziła... Niestety spodziewałem się tego, więc "Książę Półkrwi" był pierwszą książką z serii, która mnie nie zaskoczyła na końcu. Też się dziwię, jak to wszystko możliwe, i też pociągające są dla mnie te spiskowe spekulacje, ale co za dużo, to niezdrowo...
Kolejnym smutnym aspektem książki jest dla mnie wątek zaufania, o którym już zdążyłem wspomnieć. W Potterach zawsze lubiłem właśnie takie nastawienie na przyjaźń, pomoc i zaufanie, które to wartości potrafiły nastroić mnie pozytywnie. Fajnie było po prostu poczuć taką atmosferę... Tymczasem teraz mamy już tego coraz mniej... Na przykładzie Dumbledore`a i Snape`a widzimy, iż jednak na zaufaniu można się srogo naciąć. Wiem, że takie jest w sumie życie, no ale gdzie w takim razie mamy doświadczyć czegoś pozytywnego, jeśli nawet w książce jest tego mało? Trochę (a nawet bardzo) to dołujące...

PS. Zgoda, że wątki romantyczne były żałosne i infantylne... ale wydawało mi się, że takie właśnie są te szkolne miłostki .

Mi sie nie wydaje, że śmierc Dumbledora jest dołująca...Moim zdaniem Dumbledore byl troche naiwny, że tak ślepo ufał Snape`wi skoro wszyscy wokół niego trombili że Snape to zdrajca. Wydaje mi się że śmierć Dumbledora nawet tak troche motywuje do działania Pottera no i innych...
Hehe wątki milosne mnie osobiście śmieszyły np. to ciąłgłe lizanie sie Rona i Levander Brown... co była jakas akcja z nimi no to sie lizali hehe...

special THX for Leonidas za dostareczenie książeczki.

A sama powieść, cóż powiem tak, że mam dziwne wrażenie, że miejscami siada jej konspekt. Pierwsza połowa książki trochę mnie znudziła. Zdaję sobie sprawę, że autorka robiła wszystko, by nie powtarzać znanych sobie schematów, z drugiej strony nie potrafiła nic na prawdę nowego i interesującego nie stworzyła. Kilka umizgów między postaciami, to było dobre, gdy jest to dodatekiem, a nie treścią książki. Podobnie z całym tytułowym Księciem Półkrwi, też niby kolejna "schematyczna" tajemnica, jednak w porównaniu z poprzednimi częściami, ta cały czas jest z boku, a prawdę mówiąc HP jest bardziej zainteresowany rozszyfrowaniem kim jest RAB na ostatnich stronach powieści, niż kim jest książę, przez wiekszość czasu. Plusem na pewno było dla mnie zrobienie ze Snape`a nauczyciela do obrony przed czarną magią, swoją drogą ciekawe jak rozwiną wątek tej postaci w ostatnim tomie. Mam nadzieję, że tu jeszcze autorka poszaleje z nim, w jedną, bądź w drugą stronę. Faktycznie, powieść rozkręca się w połowie i co najlepsze urywa w najlepszym momencie. HP ma w końcu coś konkretnego do roboty, znaleźć ukryte fragmenty duszy.... No czyli wprowadzenie do następnego tomu, już jest. A że śmierć zawsze dodaje kolorytu, cóż wystarczy poczytać Martina, Feista, ew. Orthank .
Prawdę mówiąc powieść zostawia więcej nadziei na kolejny tom, niż poprzednie, a przy tym, po żadnej innej nie miałem tak mieszanych uczuć. Dla mnie rozbierzność między początkiem a końcówką, jest na prawdę duża.
Z drugiej strony fajnie przedstawili Draco, jako ofiarę samego siebie, żałosną kreaturę, która marzy o swej wielkości. No i największy nieobecny - Voldemort, w końcu i czegoś więcej o nim. Ale tego, czego mi najbardziej brakowało, to klimatu, zwłaszcza na początku. HP się zmienia, zmienia się autorka i pewnie grupa docelowa, ale cały czas uważam, że nawet w najbardziej mrocznej opowieści, powinno być miejsce na humor.
Swoją drogą, jest właśnie tak jak pisałem wcześniej, to co się wydarzyło w powieści, włącznie ze Śmiercią SAMI-WIECIE-KOGO ;P, nie zrobiło na mnie takiego wrażenia, jak potencjalne możliwości. Tym, bardziej, że wspomniana śmierć była bardzo delikatnie i fajnie sugerowana, od pewnego momentu. A na ile teraz HP sprosta oczekiwaniom, kto będzie uczył obrony, kto będzie rządził w Hogwarcie, kto zginie, co zrobi Snape? I kim u licha jest R.A.B. (ja bym mimo wszystko obstawiał Snape`a ). Cóż na to wszystko, przyjdzie czekać do kolejnego tomu.
Dobra jak myślicie kim jest RAB?