Co prawda nie moge o sobie powiedziec abym był naprawde w komś zakochany ale i tak się na ten temat wypowiem.
Moim zdaniem nie można w imie miłości do kogoś poświęcić życia innych.
Gdybym stanął przed podobnym wyborem co Anakin napewno nie wybrałbym życia ukochanej osoby zamiast setek innych gdyż to po prostu niemoralne. Swoje życie mógłbym oddać jak najbardziej ale nie życie setek innych istnień.

ale ty zakochany jesteś o ja pie****ę

Poza tym kwestia ostatecznego losu Padme ma tutaj pierwszorzędne znaczenie. Wszystkie przewały Aniego spowodowane są zaślepieniem wobec kochanej Padmuni. Chęć zaspokojenia jej i jej potrzeb (??) doprowadziła do zasady cel uświęca środki.
No i w końcu małe podduszanko ciężarnej to też było z miłości... wszak wiadomo, że jesli się kobity nie bije to jej wątroba gnije

Oczywiście że wybrałbym inaczej. Tylko co z tego??

to uważam za bezcelowe takie gdybanie, ponieważ w rzeczywistości nikt z nas nie jest w stanie w 100%tach przewidzieć swojego zachowania. Wiem bo sama kiedyś się o tym boleśnie przekonałam. Co zrobimy w jakiejś sytuacji wiemy na pewno dopiero gdy się w tej sytuacji znajdziemy.
Nie wiem jak zachowałabym się na miejscu Anakina. Pięknie jest mówić, że na pewno nie poświęciłambym wielu istnień dla ukochanego, ale przecież jego też bym nie mogła poświęcić.
Anakin był niczym tragiczny bohater, według niego każdy wybór prowadził do tragedii. Prawie jak Antygona.

popatrzcie na to z innej strony. Co jest dla Was ważniejsze ??? Osoba, którą kochacie na zabój, za którą moglibyście rzucić się w ogień; czy też setki tysiecy bezimiennych twarzy, ktorych nie znasz i najprawdopodobniej nigdy nie poznasz... Jak Kasis słusznie zauważył, nikt nie moze byc pewnien swich reakcji. I nikt nie zastanawia sie nad dalszymi konsekwencjami swoich akcji w takich momentach...

Być może gdyby Ani wiedzial do czego to doprowadzi, podjąłby inną decyzje, ale pamietajcie, że dla niego wybór byl prosty - albo nic nie zrobi i Padme pewnie zginie, albo zadziala...

Zdaje mi się, ze zrobiłbym wiele, ale raczej nie poświęciłbym zdrowia, ani życia żadnego człowieka(Życia?! Ludzie, co ja gadam).
Co najwyżej nadszarpnąłbym tylko swoje własne wpadając w poważną deprechę, gdyby się coś niedobrego działo.
Ale... nie będę więcej mówił, tylko tyle, ile wiem na chwilę obecną.
Wszak jeszcze nigdy nie byłem truly in love...
Raz tylko było "fatalne zauroczenie"
I baba czasem to jednak z chopa potrafi zombie zrobić

Ktoś mądry kiedyś powiedzał (ja przed chwilą? ) że granic miłości nie ma, ale jej oddanie jest wyznaczane cierpieniem i miłością do drugiego człowieka (niespersonalizowanej jednostki)
Chodzi mi o to, że zaślepienie miłością jak w przypadku Anakina nie ma nic wspólnego z prawdziwą miłością. Jest to zwykły egoizm.

Pamiętam pewien odcinek "Przystanku Alaska" bodajże, gdzie bohaterowie muszą przejść przez most. Jednak uda im sie to jedynie wtedy, gdy odpowiedzą strażnikowi, jakim sposobem można zatrzymać przy sobie ukochaną osobę. Pierwszy bohater mówi, że kupiłby jej bukiet róż, zaprosił na romantyczna kolację, itp. Strażnik jednak go nie przepuszcza. Natomiast drugi człowiek odpowiada, że nie ma takiej możliwości. Prawdziwa miłość nie może wymagać takich rzeczy. I, o dziwo, przepuszczają go przez most.

Ale czybym dokonała wyboru innego niż Anakin.... na chwilę obecną powiem.... nie wiem, zależało by od tego jakie wartości musiałabym poświęcić by uratować coś lub kogoś kto dla mnie wiele znaczy. Przez długi czas uznawałam zasadę "cel uświęca środki", ale nie do końca jak to przedstawiał N.Machiavelli. Dzięki temu coś w życiu osiągnęłam, była jednak granica której starałam się nie przekraczać. Każdy z nas ma swój system wartości których się trzyma i które przestrzega, to taki kodeks, kościec moralny człowieka. Życie człowieka jest wartością najważniejszą należy więc je chronić zarówno swoje jak i drugiej osoby. Powstaje więc dylemat czy warto poświęcić życie milionów za życie jednostki, albo inaczej czy życie jednostki ma taką samą wartość jak życie wielu ludzi. To trudne pytania, a odpowiedź na nie jest jeszcze bardziej trudniejsza, czasami odpowiedzi na to domaga się samo życie.
Gdyby Anakin wybrał inną drogę, pozwolił by umarła Padme, ratując setki istnień, to z pewnością zapłaciłby za ten czyn wielką cenę do końca życia wypominałby sobie iż mógłby ją uratować a nie zrobił tego - tak czy inaczej skończyłoby się dla niego to albo szaleństwem, albo przejściem na Ciemną Stronę Mocy.
Reasumując, nie potrafię potępić Anakina, nie dlatego że pochwalam to co zrobił, ale że nikt nie potrafił mu pomóc w sytuacji w jakiej się znalazł, w nikim tak naprawdę nie miał oparcia, był po prostu zagubionym człowiekiem pełnym sprzeczności i wątpliwości a jedynym człowiekiem który podał mu pomocną dłoń był Palpatine.

Oby dwie strony mają racje.
Owszem dla miłości można zrobić WSZYSTKO, ale z drugiej strony gdyby osoba, którą kochamy się o tym dowiedziała to mogłaby nas zostawić.
Ja osobiście raczej zrobiłbym jak Anakin. Gdybym miał się dowiedzieć, że dziewczyną którą kocham nad życie miałaby umrzeć to zrobiłbym WSZYSTKO, aby ją ocalić. A Anakin kochał Padme nad życie.
Wiem co to znaczy, bo sam kocham moją dziewczynę nad życie.

Ja myślę, że tutaj trzeba wyróżnić dwa rodzaje miłości - miłość idealną i miłość "zwykłą". Przy miłości idealnej nie problemu - osoby będące w takim związku nie cierpią na egoizm, na zazdrość, na zaborczość, nie wyrządzają krzywdy ani sobie, ani innym. Jest to po prostu coś idealnego, gdy dwie osoby uzupełniają się, są dwiema połówkami jednej całości, realizują się dzięki sobie, a nie kosztem pozostałych. Tylko czy miłość idealna istnieje na świecie? Chciałbym wierzyć, że to możliwe, ale jeśli już, to są to wyjątkowe przypadki, obdarzone największym szczęściem, jakiego można doświadczyć.
Niestety przygniatająca większość to jest tzw. miłość "zwykła", czyli albo a) jakiś podświadomy instynkt zwierzęcy, polegający na tym, że człowiek za wszelką cenę próbuje sobie kogoś znaleźć, b) albo też pewna forma szaleństwa, jak to określił Seishiro. Wszystko to są wypaczenia idealnej miłości, do których wkrada się zazdrość, kłamstwo, zdrada, odbłuda, egoizm itd.
I teraz oczywiście wszystko zależy o jakim rodzaju miłości mówimy. Miłość szaleńcza jest potencjalnie najbardziej niebezpieczna, ponieważ ona wyłącza racjonalne myślenie, a zamiast tego włącza inne kategorie, których skutki mogą być opłakane. Przykład Anakina jest tutaj wzorcowy. Jeśli ktoś mnie zapyta jak ja bym postąbił, to gdybym oszalał jak Anakin, to oczywiście postąpiłbym identycznie jak Anakin. Co by mnie interesowały jakieś miliony ludzi, skoro oni i tak umierają co dnia, a ja żyję sobie dalej, dopóki sam nie umrę. Tak więc jeżeli włączą się u nas właśnie takie kategorie myślenia, to można zrobić praktycznie wszystko. Cały problem tkwi właśnie w tym, żeby potrafić się opanować i odczuwać uczucia pozytywne oraz budujące, a nie negatywne oraz niszczące. Niestety to zadanie jest cholernie trudne, bo wymaga idealnej miłości. Każdy inny rodzaj "miłości"* albo się z czasem wypali, albo się wypaczy zanim się z czasem wypali . Generalny wniosek płynie stąd taki, że olbrzymia większość ludzi jest skazana w życiu na porażkę, niektórzy wręcz na tragedię. Pewnym osobom się jednak udaje i niech to będzie promykiem nadziei dla reszty .

*Praktycznie rzecz biorąc każdy inny rodzaj "miłości" nie zasługuje na to, żeby nazwać go miłością, ale powiedzmy, iż to w tej chwili nie takie ważne...

oczywiścue że bym tak postapił. Oczywiście gdybym miałżycie swej ukochanej a Jedi wymordował bym Jedi co do jednego. Taka jest nasza natura.Argumenty Strida mnie zupełnie nie przekonują.

gdy siedzi się wygodnie przed kompem... to co tu wypisujecie jest tylko zwykłym teoretyzowaniem ..."ja bym tak postąpił, a ja tak, a ja napewno tak" .... no cóż... ja osobiście nie będe gdybał jakbym postąpił na miejscu Anakina... aby to sprawdzić musiałbym być w takiej sytuacji jak on.... ludzkie zachowanie w sytuacjach skrajnych jest z regóły nieprzewidwalne (choć są określone wzorce ale trudno określić kto jak się zachowa) ... decyzna Anakina nie była racjonalnie podjęta... wielki wpływ na niego miały emocje i stres..... więc racjonalne ocenianie tej sytuacji jest bezzasadne.