i wyłącznie OT !!!
Zresztą do dziś gdy komuś nowemu, laikowi tłumacze co to SW i jak ma to ugryźć - to polecam tylko OT!
Dlaczego?
Chyba z tego banalnego powodu że sama tak zaczełam i taki mam sentyment. I wole OT.

W sumie ciekawie by było sobie "wyzerować" pamięć dotyczącą OT i NT - jestem cieakwa jak czuje się ktoś kto nie znając SW ogląda od e1 po e6 - jakie to daje wrażenie?!? hmh...

...oglądać Sagi w kolejności chronologicznej, czyli najpierw NT, a potem CT. Jednak ta magia relacji rodu Skywalkerów ma lepszy klimat i całą historię mi osobiście lepiej się właśnie w taki sposób ogląda. Później można bardziej delektować się fatalizmem wydarzeń w NT a o to tam przecież biega. Najpierw CT potem NT- czysta miodność

zrobić sobie seans i obejrzeć jednej nocy wszystkie 6 epizodów z rzędu Ta historia, przedstawiona chronologicznie musi być świetna!

Ale wszystkim, którzy dopiero zaczynają przygodę ze Star Wars polecałem i nadal będę polecał oglądanie w kolejnośći kręcenia. Bynajmniej nie chodzi mi tu o żadne większe zaskoczenia związane z wyznaniem Vadera tylko po prostu o kwestie zrozumienia filmów. W czwartym epizodzie mamy ładnie wytłumaczone co to jest moc, kim byli jedi itd. Tymczasem jakby ktoś, kto wogóle nie ma pojęcia o SW zaczął oglądanie od epizodu 1 mógłby wiele z tego filmu nie zrozumieć.

w tym, że, jak mówisz, w OT mamy ten szok "I am your father", który przy oglądaniu od E1 do E6 na pewno traci wiele. No i za OT przemawia też fakt, że Lucas po prostu sknocił większość NT. I choć na pewno nie raz obejrzę to w porządku epizodycznym, to myślę, że może to spowodować pewien niesmak, zarówno w różnicy jakościowej NT i OT, jak i mentalnej.

Zdecydowane Najpierw Klasyczna

Bo tak powstawały filmy; bo tak dobrze jest odkrywać zawiłości rodu Skywalkerów ; bo ST jest lepsza; bo tak.

Ale za drugim razem, możnaby już po kolei .

Już był kiedyś taki temat, a ja zdania nie zmieniłem . Najlogiczniejszym rozwiązaniem jest oglądanie w kolejności: od 1 do 6. Jedyną stratą jest wtedy świadomość tożsamości bliźniąt - Luke`a i Leii. Reszta jest praktycznie rzecz biorąc po staremu, a nawet lepiej. Nie mamy świadomości upadku Republiki, nie mamy świadomości upadku Anakina, nie mamy świadomości śmierci Padme, w ogóle nie wiemy, że muszą być jakieś dzieci, nie wiemy że musi być jakiś związek miłosny, nie wiemy kto może zginąć a kto musi przeżyć, mamy okazję związać się z bohaterami - dużo bardziej emocjonalna stanie się scena śmierci Obi-Wana z ANH (Kenobi przestanie być tylko epizodyczną postacią), tak samo scena śmierci Yody; mamy nowy wymiar pojedynku Obi-Wana z Vaderem, w sposób pełny patrzymy na decyzje Luke`a, który w decydujących momentach dokonuje słusznych wyborów, nie tak jak ojciec... Pewnie można jeszcze dłuuuugo wymieniać. Są to same zalety. W poście tytułowym mamy to dosyć skąpo przedstawione . Chyba nad autorem za bardzo wzięły górę osobiste upodobania .

czytam tu wypowiedzi i wielu z was pisze że najpierw OT.Po to Lucas zrobił NT żeby saga była kompletna i koniec.Saga najpierw OT później NT jest bezsensem.

obecnie za chronologią. Dzięki Prequelom Saga zmieniła kształt. Ci którzy znali jej poprzedni, faktycznie mogą czuć pewną nostalgię, ale SW to obecnie całość, historia Anakina w dwóch księgach - pierwszej gdy poznajemy go jako główną postać i drugiej, gdy widzimy go oczami jego syna.
O ile jeszcze gdybyśmy kazali komuś oglądać od Oryginalnej Klasycznej Trylogii, to byłbym w stanie zrozumieć takie pokazywanie (ze względu na nostalgię itp.), ale obecnie, zwłaszcza jak oglądamy Gungańsko-Haydenowy ROTJ - to całość traci trochę na sensie.
A sam już obejrzałem sagę w kolejnośći 1,2, 3 (w kinie), 4,5,6 i powiem tylko tyle, że takiego kopa jak mi dało ANH po ROTS, to jeszcze wcześniej nie dostałem. Spowolnione i ubogie ANH świetnie obrazuje przemianę Stare Republiki (idyllicznej w TPM, romantycznej w AOTC i chałaśliwej i krzykliwej w ROTJ) w mroczny i niebezpieczny okres panowania Imperium. Właśnie to mnie przekonuje, że klasyczna trylogia obroni się sama, nie przez nostalgię, ale przez to czym jest, co sobą reprezentowała, czyli klimat, wyraziste, dobrze nakreślone i zagrane postaci, w których widać rozwój, dbałość o szczegóły, realistyczność i wiarygodność (na pewnym poziomie oczywiście).