nigdy nie był `bystry`, był też sterowany przez Obiego i Yode , pozatym popatrz ile ludzi na swiecie robi coś dobrze dpoiero w drógiej próbie, mi sie wydaje że DE to naprawde dobra pozycja, która daje możliwość innego spojrzenia, zresztą przecież to samo mówi się o NEJ która mimo wszystko też przypomina pewną religie którą trudno zniszczyć wykorzenić ipt...

jak mówi JOR, w Trylogii Luke był jeszcze mimo wszystko tylko młodym wieśniakiem z wspaniałą ideologią, podsycaną jeszcze przez dwóch starych Jedi. I wtedy ta ideologia odniosła sukces - uratował ojca. Ale co się działo potem? Najpierw był C`baoth i Thrawn, i ogrom zniszczeń wywołanych przez tę dwójkę. Jak pamiętamy, w swej młodzieńczej ideologii planował też nawrócenie C`baotha, co okazało się niemożliwe. Pytanie retoryczne - kto i jak pokonał C`baotha. Mara. Podstępem. Uklękła przed nim, po czym zadała cios. Proste, nieprawdaż?
A Luke już nie raz udowodnił, że jest pojętnym uczniem. Zrobił więc potem z Palpatine`m to samo - acz bardziej długofalowo i na większą skalę Rozumiesz, o co mi chodzi?

to jasne dlaczego Luke nie zrobil tak w TESB... jeszcze po pierwsze nie wiedzial ze Vader jest jego ojcem (wiec po co mialby chciec go ratowac)
po drugie Obi Wan i Yoda mowili mu ze z CSM nie ma powrotu.
w ROTJ luke zobaczyl ze jednak da sie wrocic na JSM na przykladzie Vadera. wiec pozniej taki plan podstepu mogl mu przyjsc do glowy.

...to powiem, jak ja to widzę.
TESB - Luke, szlachetny i pełen werwy oraz zapału młody Rebeliant, który od trzech lat nie robił nic innego, tylko ratował przyjaciół (lub oni jego), leci robić to samo. Jego podstawowym priorytetem jest ocalenie Hana` Chewiego i Leii z rąk Vadera. Samego Vadera spotkał już dwa razy: na Jazzibinie i na Mimban, za każdym razem wychodząc cało (jeśli zrobił to częściej, prosiłbym Mihoo o uzupełnienie wypowiedzi ). Teraz w dodatku był przeszkolony przez Yodę. Nie do końca, ale jednak. Nie zdawał sobie sprawy z zagrożenia, jakim był Vader, i z odpowiedzialności, jaka na nim ciąży. Obalenie Imperium było celem dalekosiężnym i nie myślał o nim wtedy.
Na Bespinie Luke wpada w pułapkę; musi zmierzyć się ze śmiertelnie groźnym przeciwnikiem, który okazuje się być jego ojcem. Burza emocji, strach i rozpacz, które kotłują się w Luke`u podczas tej potyczki, uniemożliwiają racjonalną ocenę sytuacji; Luke musi walczyć z rewelacjami Vadera, ani mu w głowie koncepcje wallenrodycznego rozwalania Imperium od środka itp. Wybór jest jasny; albo da się skusić Vaderowi, podporządkowując się mu, a wiec ciemniej stronie, albo czeka go śmierć. Wybiera śmierć, lecz zostaje ocalony przez przyjaciół, których nota bene przybył uratować.
SOTE - świadomość potęgi Vadera i ogromu odpowiedzialności narasta. Luke powoli zaczyna rozumieć, że tylko on może ocalić galaktykę. Nic sie jednak nie zmienia; cały czas albo to on ratuje kogoś, albo ktoś ratuje jego.
ROTJ - Luke jest już w pełni świadom swojego celu. Dorasta. Jako pełnoprawny rycerz Jedi musi się najpierw zmierzyć z uczuciami względem własnego ojca. Odrzuca nienawiść, chce mu pomóc i go nawrócić. Idea zniszczenia Imperium zchodzi na dalszy plan, i chociaż Luke cały czas ją realizuje, nie jest ona jego priorytetem. Tak po prawdzie robi przede wszystkim dlatego, że realizuje sie we wspólnej walce u boku przyjaciół. Główne zadanie to jednak Vader. I udaje mu się; nawraca Vadera, który atakuje Imperatora, a przy okazji Rebelianci niszczą Gwiazdę Śmierci. Nadal nie ma tutaj bezpośredniego zamysłu obalenia Imperium ani kalkulacji, w jaki sposób można to zrobić najlepiej. Tym wszystkim zajmują się przyjaciele i przełożeni Luke`a.
DE - mija 6 lat od Bitwy o Endor, co daje w sumie 10 lat walki o wolność w galaktyce, z paroma przerwami. Luke jest już od dawna dojrzały, chociaż wciąż świadom, że nie wie wszystkiego. Poszukiwania uczniów czy też informacji, które możnaby było wykorzystać przy zgłębianiu swojej wiedzy i technik szkolenia Jedi, nie przynoszą wymiernych rezultatów. Dochodzi jeszcze zawód spowodowany przez Joruusa C`Baotha i permanentny stan wojny. Podchodzący pod trzydziestkę Luke zaczyna być zmęczony tym wszystkim.
Wtedy odbicie Coruscant przez wewnętrzny krąg Imperatora, wielka bitwa i zawierucha, podczas której znaczne połacie miasta zostaą wręcz zmiecione z powierzchni ziemi. Miliony ofiar, walka zdaje się nie mieć końca, a w dodatku wróg uderza z nową siłą. Ciemna strona znów daje o sobie znać; Luke ją zna, czuje, że to sam Imperator wrócił, chociaż logika zdaje sie temu zaprzeczać. Rebelianci znów muszą się ukrywać, wszystko wydaje się beznadziejne, zupełnie, jakby te 6 lat walk poszło na marne. Luke,coraz bardziej dojrzały, jest świadom swoich umiejetności i ograniczeń, ale daje sie zauważyć jego desperacja, by zakończyć ten konflikt. Podobnie, jak nad Endorem, podświadomie wie, że tylko on może tego dokonać. Postanawia więc uderzyć w samo serce nowego przeciwnika.
Tam przechodzi najcięższą próbę swego życia. Ponownie staje przed wyborem, który zaofiarował mu Vader na Bespinie. Luke się jednak zmienił. Potrafi się kontrolować, myśli racjonalnie, nie ma w nim konfliktu uczuć względem Palpatine`a. Do tego dochodzi jeszcze zmęczenie wojną oraz wallenrodyczne postanowienie, by wszystko skończyć. Przez 6 długich lat Luke nie miał też mistrza, który mógłby go dalej poprowadzić. Wybiera więc najbardziej racjonalną drogę, wchodząć jednocześnie w wir machinacji i intryg, jaki zgotował dla niego Imperator.
Reperkusje tego wyboru i zanurzenia się w ciemnej stronie pokutują jeszcze przez 9 lat, co nieźle opisuje Zahn w RT. Dopiero wtedy, podczas kryzysu bothańskiego i wyprawy na Nirauan, Luke wraca do siebie po wszystkim, co stało się wtedy na Byss.
Reasumując: czy mamy tutaj odwrócone Chrześcijaństwo? W pewnym sensie tak. Chociaż z drugiej strony Luke zawsze dokonywał słusznych (jego zdaniem) w danej chwili wyborów iw ostatecznym rozrachunku nie zawiódł. Rzecz w tym, że te wybory nie były zwykłą rotacją między dobrem, a złem, ale wypadkową licznych czynników, jakie składały się na daną sytuację. Luke starał się zawsze postępować zgodnie ze swoim sumieniem i pod tym względem postępował dobrze. Czy winił siebie za ofiary krucjaty Imperatora? Na pewno. Wiedział też jednak, że tak naprawdę to nie on był wszystkiemu winien, a w krytycznej chwili wybrał tak, jak nakazywało mu serce i rozsądek. To moim zdaniem jest wystarczające usprawiedliwienie jego działań.

Sidious jak zwykle podstępnie kombinujesz... Nie jest powiedziane, że dyby Luke przyłączył się do ojca a następnie w jakiś sposób udałoby się im pokonać Palpatina to zakończyłoby to waśnie w galaktyce. To Imperium, a nie Imperator, było wrogiem i tym przeciwko czemu występował Sojusz. Imperator był tylko, w ich mniemaniu, mózgiem. Zniszczenie imperatora wcale nie oznaczało zniszczenia Imperium. Moim zdaniem nie było okoliczności do takiego "podstępu"...
A osłabienie republiki wynika z czego innego... Oni nie byli gotowi na tak wielkie zwycięstwo. A może skala zwycięstwa pod ( albo nad, jak kto woli) Endorem sama ich zaskoczyła?
I jeszcze inna sprawa... Luke nie chciał przeciągnąć Vadera na JSM w ten sposób! Ja podejrzewam że naiwniak myślał, że Vader sam wyłączy pole ochronne DS2 i w ten sposób stanie się kolejnym rebeliantem. Dodatkowo, gdyby się to udało zakończyłoby wojnę bo całe imperium przeszłoby na stronę Rebelii (Vader po śmierci Palpiego był pierwszą personą w Imperium). Piękny plan, prawda?

zawęzimy do wizji Lucasa, to tego tematu by nie było, bo to jest reprkusja tego jak "ładnie" EU (tutaj raczej jako całość, a nie DE) - współgra z tą wizją .

o czym sie spierac gdyby kazdy autor trzymal sie jakiegos odgornego planu a tak nie jest, w tym momecnie zawsze mozna napisac ksiazke w ktorejLuke zostaje lordem Sith... i bedzie wladal galaktyka...........