to tylko było zauroczenie, to by wątek zakazanej miłości był bez sensu

jest odpowiedziec na tego typu pytania.
Nie można własciwie nic jednoznacznie stwierdzić, bo kazdy czlowiek -a więc i każde uczucie- jest inne.
Nie zgodzę sie jednak z argumentem jedikinga że zauroczenie nie może trwać np 10 lat. -Może i często sie to zdaża[i czlowiek (niestety ) pewnego dnia swierdza ze zmarnował kupę swojego -a czasem także i cudzego- czasu, na uganianie sie za kimś kto jest zupełnie inny niż osoba którą sobie wyimaginował .]
Tak na dobrą sprawę najlepszym wyznacznikiem tego czy dane uczucie jest milością czy nie, jest wspólne życie -bo to dopiero ono pokazuje czy dwoje ludzi chce naprawde wytrzymać ze sobą, ustepować sobie na wzajem, szukać kompromisów, okazji do okazania uczucia temu drugiemu człowiekowi, i poświęcania siebie samego dla tego kogo kochamy.
Anakin i padme właściwie nie mieli możliwosci przekonania siebie samych o prawdziwości i głębi ich uczucia.

Moja osobista definicja miłości: "Miłośc jest wtedy, kiedy dwie osoby nawet kłucąc sie ze sobą, mimo złości i wzburzenia bardziej chcą być ze sobą w ich prywatnej wojnie niż bez siebie (lub z kimś innym) w spokoju.

Może Zemsta Sithów powie nam coś więcej na temat uczucia Anakina i Padme -zobaczymy. Ja osobiście wstrzymam sie z ostatecznym osądem do momentu gdy zobaczę skutki pierwszej kłutni tych dwojga o np. to gdzie powinna leżeć pasta do zębów, lub jakiegoś Starwarsowego odpowiednika tego typu kłótni.

I potrafi czynić cuda.

Rozwazając kwestię Anakina musymy pamietac, ze padme była ostatnia kobietą z jaką miał kontakt (z którą mógł cokolwiek legalnie) - nie mowie o innych padawankach. Łatwo sobie wyobrazić, zę została ona w jego pamieci, tym bardziej, ze poznał ja w tak bużliwych momentach swojego żcyia. Prawdopodobnie rozmyślał o niej podczas szkolenia, przypomianł ją sobie (kto wie co robił po kątach pod pierzynką ROTFL)...jak sam mówi śnił i marzył o niej, nie mógł zapomnieć. Tak więc jak sie spotkali ponwonie po latach i znowu ciężkie okolicznosci skupiły ich koło sibeie, to poczuli że nie mogą dopuścić do swojego rozłączenia, poza tym oboje mieli takie same wspomnienia o sobie,oboje myśłeli o sobie nawzajem podczas tych wszytskich lat.... Zauroczneie przerodziło się w miłosc i głębokie uczucie...

Ja tam się nie znam na miłościach, ale mimo wszystko fajnie sobie popatrzeć na zakochanych ludzi . Nie wiem na ile to było dojrzałe uczucie, a na ile "uczucie". Prawdę powiedziawszy w bardzo wielu przypadkach mamy do czynienia tylko z "uczuciami" - wystarczy spojrzeć na to jak się ludzie kręcą, jak przychodzą, odchodzą, wychodzą i kto wie co jeszcze . Z Anakinem i Padme było tak samo - przecież oni mieli zupełnie inne poglądy na życie, a ratowali się tylko uśmieszkami. Nie wiem ile tak można zamiatać pod dywan - zakładam, że nawet długo, ale prawda i tak w końcu wyjdzie na jaw i wtedy robi się kiepsko. Niestety tak to wychodzi kiedy wyłącza się głowę i zostawia samo serce, kiedy zwycięża to co byśmy chcieli mieć, a nie to co mieć możemy. Anakin chciał być z Padme, Padme chciała być z Anakinem, jednak zbyt wiele ich dzieliło i stopniowo te różnice zaczynały się pojawiać. Także w tym znaczeniu ich związek nie był przemyślany, poszli na żywioł i później wiele osób musiało za to płacić. Niemniej na początku jest zawsze ładnie. Może już teraz to ich uczucie trochę mi się przejadło, ale i tak jest romantycznie i miło podczas oglądania filmu . Czasami również i taki nastrój jest potrzebny. To zawsze pozostanie w moim odczuciu dużym plusem Ataku klonów.

tak naprawdę jest miłość? Wszyscy tu piszą jakby to było równie jasne jak 2+2=4 a nie jest.

" właściwie nie wiem, czy jest coś takiego jak miłość"

is not a sport... it`s a martial art"

ale to bylo głębokie

Ich miłość byla bardzo głęboka. Świadczy o tym poświęcenie. Głównym marzeniem Anakina było zostać Jedi- a dla Padme jest w stanie zrobić dosłownie wszystko- nawet zaprzepaścić karierę rycerza. Myślę, że pomimo iż poznali się tak młodo- to jest prawdziwe uczucie. W końcu na początku zawsze iskrzy a potem rodzi się miłość...

podczas rozmowy w sklepie Anakin mówi do Padme, że będzie jego żoną.... hmmm od razu widac że chłopak ma Moc i juz od malczaka ma wizje

A czy to była miłość .. jak pisze Paqita o miłości świadczy poświęcenie i wytrwałość w trudach ... co prawda przy zauroczeniu też coś takiego moze być ... ale miłość trwa wiecznie a nie chwilowo ......

i temu nie wierze w miłośc to taka sama bzdura jak Dziadek Mróz i podwyżka płac.

Watek miłosny w NT pokazany jest baśniowo i tragicznie. Uczucie daje siły głównemu bohaterowi, ale jest też motywem najtragiczniejszego wyboru w jego życiu. Piszę uczucie- gdyż nie jestem pewna, czy można je nazwać do końca miłością, zarówno od strony Anakina jak i Padme.
Ich pierwszy kontakt był bardzo krótki. Podczas dziesięcioletniej rozłąki widzą siebie przez różowe okulary wspomnień- zacierają się szczegóły, w końcu on widzi tylko anioła, ona dzielnego chłopczyka, co wygrał wyścig, uratował Naboo i został padawanem Jedi. Kolejne spotkanie przynosi wzajemna fascynację, podsycaną przez tragiczną otoczkę wydarzeń- życie pani senator jest zagrożone, on, jej rycerz bez skazy broni jej i umila czas ukrycia. Niebezpieczeństwo, piękno natury, romantyczne relacje księżniczki i rycerza, sny, wyprawy ratunkowe, wyznanie, dramatyczna walka na arenie. Zagrożenie działa jak afrodyzjak. Rozpoczyna się wojna klonów i oboje myśląc, ze nie ma czasu do stracenia zgadzają się na cichy ślub.
Tu należy się zastanowić, czy był to ślub z miłości? Żadne z nich nie zdawało sobie sprawy z tego czym jest małżeństwo. Anakin nie miał ojca, męża matki poznał rozpaczając po jej śmierci. Może gdyby znalazł pamiętnik Shmi i zobaczył, ze małżeństwo to nie tylko radośc, ale i problemy, które trzeba umieć pokonać. Padme wcześnie wyszła z domu, a gdy wracała czekali na nią uśmiechnięci rodzice, ciepły obiad, kochająca siostra i dokazujące siostrzenice.
Nie przyszło jej do głowy, że związek to nie tylko romantyzm, ale codzienne problemy, z którymi trzeba się uporać.
Przez kolejne trzy lata znowu żyją w romantycznej aurze, spotykając rzadko, tęskniąc i marząc. Padme zachodzi w ciąże, oboje się cieszą.
Tutaj pojawiają się problemy. Anakin boi się o żonę, próbuje to przekazać, ale nie potrafią rozmawiać. Ona zbywa go zapewnieniem, że nie umrze w porodzie. Sprawa załatwiona. Zamiast usiąść i pogadać Anakin szuka rozwiązania na własną rękę. Wszystko co robi- robi dla Padme, jej miłości, ich dziecka. Tyle, ze nie zastanowił się, co wolałaby ona. Nie wiem co myślał wykonując kolejne rozkazy nowego mistrza. Czy przypuszczał, że dowiedziawszy się o masakrze w Świątyni żona przyjmie go z otwartymi ramionami? Padme tymczasem sama nie wie co robić, chce go ratować, ale sytuacja ją przerasta.
Nie można zaprzeczyć, że uczucie między nimi było gwałtowne, szczere i gorące. Mam jednak wątpliwości czy było uczuciem trwałym, czy zdołaliby przetrwać, gdyby porzucili życie pełne adrenaliny, wybierając, jak chciała Padme, spokojne życie na Naboo?

dość złożona sprawa.
Po pierwsze dla mnie nie ma wątpliwości, że oni się kochali. Dlaczego? Bo tak miało być w zamyśle Lucasa - wielka, zakazana, nieszczęśliwa miłość. Inna sprawa, że zabrakło mu zdolności by wiarygodnie to przedstawić. To tyle jeśli chodzi o pradziwą genezę
Teraz samo uczucie. Myślę, że miłość między dwojgiem osób zawsze jest trochę inna. Co związek to inny odcień tej miłości. W końcu wszyscy jesteśmy inni, pochodzimy z różnych społeczeństw, mamy różne wzorce. Osobiście znam parę, która jest ze sobą od jakiś pięciu lat. Przez ten okres średnio raz na pół roku rozstwali się ostatecznie by po tygodniu, miesiącu, pięciu miesiącach znów się zejść, bo żyć bez siebie nie mogą. Dla mnie to jest związek raczej toksyczny, są razem to się męczą, osobno nie potrafią, lub nie chcą. I czy to jest dojrzałe uczucie? Ja wątpię, ale za 3 miesiące się pobierają. Jak na nich patrzę, to Anakin i Padme wydają mi się bardziej wiarygodni.
Myślę, że oni się kochali, tylko niekoniecznie do końca dorośli do związku i to ich zgubiło. Nie brak uczucia, nie niedojrzałość emocjonalna tylko to, że w związku z zaistniałą sytuacją nie mieli czasu się dotrzeć i nauczyć wspólnego życia. Nie umieli wspólnie rozwiązywać problemów.
Tak jak napisała Eire, Anakin nie potrafił zwrócić się po pomoc do Padme, nie zdążyli jeszcze nauczyć się rozmwiać ze sobą. Na to potrzeba czasu, a oni tak mało się widywali. Anakin był zbyt zamknięty w sobie (to zresztą częściej kłopt facetów niż kobiet, o który rozbijają się czasem związki) i to go zgubiło. Gdyby porozmawiała z żoną lub Kenobim, napewno wszystko potoczyłoby się inaczej.
Sądzę, że gdyby żyli długo i w spokojnych czasach to byliby szczęśliwi. Inna sprawa czy w takim układzie kiedykolwiek by się spotkali?

PS. Ich historia przypomina mi pewną cienką książeczkę "Opętanie" Raymonda Radigueta o pewnej szalonej i trochę niedojrzałej miłości. Tu on też jest troszkę młodszy i jest to związek zakazany, a koniec... zastanwaiająco podobny. Miłość niejedno ma imię.