wyglada na to ze ow człowiek nie posiada FANOWSTWA w SERCU. Niby sie interesuje, lubi....ale zdaje sie wstydzic. Odwaga to jedna z cech jakie powienien posiadac prawdziwy ry...Fan Gwiezdnych Wojen

jak było Halloween u mnie w szkole to wziąłem płaszcz od Dan Falcona oraz miecz z Toszka i poszedłem do szkoły W zżyciu nie wstydziłbym się powiedzieć, że jestem fanem. Jak się mnie ktoś pyta, czym się interesuję, to walę od razu, że SW

sie nie wstydze, bo nie ma czym. Nie widze w byciu fanem nic, czego moglbym sie wstydzic. W zamilowaniu do SW nie widze nic ujmujacego.
Aczkolwiek czasami spotykam sie z brakiem tolerancji i w tych momentach czuje sie jak homoseksualista w otoczeniu skrajnych konserwatystow. Moj sposob bycia jest czesto wysmiewany (w roznych srodowiskach: dom, szkola): wydawania ostatnich pieniedzy na stuff, siostra mi mowi, ze jestem z tym SW nienormalny i zadaje sie z satanistami...
Wydaje mi sie, ze bycie fanem nie jest ujma na honorze, a moze nawet jest powodem do dumy. W koncu (jak pisal Rumcajs) wiele osob nie ma zainteresowan wogole, a jesli juz to pilka, piwo, dziewczyny i imprezy. Na tym skoncze.

z mieczem to na Politechnice w auli 300 na szkoleniu wojskowym latałem i było bardzo fajnie :O

...ja na stuff nie wydaję tak dużo z racji jeszcze innych zainteresowań, które stawiam zwykle na równi z SW. Dlatego, jak ktoś mnie pyta, czy ten koleś, co napisał książkę w realiach SW (vide Pełnomocnik Sprawiedliwości, chociaż ostatnio też Finalny Skok), to ja, to przytakuję. Czasem, jak w rozmowie wyjdzie, że się interesuję SW, to też spoko. Ale generalnie nie obnoszę się z tym na każdym kroku (chociaż symbol Rebelii na swoim miejscu jest ). A w ogóle to nie lubię obnosić się z czymkolwiek. Poza tym unikam sklasyfikowania mnie jako członka jakiejś subkultury, czy to punkowej, czy rockowej, czy hip-hopowej, czy gwiezdnowojennej. Dlatego z mieczem mnie na premierze nie zobaczycie (chociażby dlatego, że go nie mam), co najwyżej w stosownej koszulce

na TPM po raz pierwszy pojechałem do Londynu - tam móbłym przyjść nago - ale pomalowany na Maula i chyba nikt by nie zareagował. Zresztą jak celnikowi przy wjeździe opowiadałem, że tak na prawdę to przyjechałem na TPM - to mnie wpuścili bez problemu. Wiadomo, bardzo ekscentryczne - a to anglikom się podoba - widać kraj w sam raz dla mnie. W Polsce poszedłem w koszulce z Jar Jarem - niektórzy mieli okazje ją zobaczyć..
Na AOTC - cóż koszulkę miałem pod sweterem, ale było koło północy wiec nie rozpinałem swetra - ale w obu przypadkach wrocławskie premiery były drętwe... fakt duzo ludzi na sali.. i na tym koniec...
Ja tam się bardzo często pokazuje z ksiazaka lub komiksem SW - zresztą nawet w pracy wiedzą - że jeśli chodzi o SW - to chyba do osób normalnie to traktujacych - jak film.. .raczej nie należe .
Zreszta i tak uważam, że lepiej mieć swoje zainteresowania ... niz nie mieć ich wogle... jak wiekszosc społeczenstwa polskiego.

Przez SW muj kumpel dostał gruszkę i kilka siniaków. Wyśmiewał Darth Vadera od "Dark wiader". Nie wstydziłbym się wyjść na ulicę w swowych ciuchach, gdybym takie ciuchy posiadał...

Osobiście wnerwiają mnie ci co się z nas śmieją i mam ochotę im przypierniczyć. Wszyscy wiedzą czym się interesuje ale nigdy nie gadam z nimi o tym... o SW gadam tylko z kilkoma kumplami/kumpelami i Nauczycielem informatyki z rodzicami gadam sporatycznie, a ciotka uważa że jestem nienormalny i chciała mnie umówić do psychologa... Od tego czasu nasze stosunki są bardzo chłodne... SW NISZCZY ŻYCIE TOWARZYSKIE! Brakuję mi w okolicy prawdziwego fana

I powiem wprost: NIE WSTYDZĘ SIĘ BYCIA FANEM A CO WIĘCEJ KOCHAM BYĆ FANEM!!!!!!!

...chociaż nie rozmawiam o tym ot tak sobie Zresztą, wszyscy, a raczej większość znajomych wie, że jestem Fanem SW (Nawet czasami słyszę czytając książkę na wykładach, "Ty to jesteś Maniakiem" :O) Sam z nimi czasami żartuję z SW
Koszulki i inne takie bym nosił, jakbym miał Póki co mam marzene zrobić sobie flagę na drzewcu z Logo Imperium i na każde spotkanie z nią chodzić

bardzo konserwatywny naród W mniejszych miastach i wsiach nie dać w niedzielę na tacę, to prozenie się o kłopoty (dobrze że w miarę dużym mieście mieszkam).
O moim "zboczeniu" wie większość znajomych (i mniejszość rodzinki). Zarty, to niemalże codzienność, ale zawsze staram się, aby obrócić je w żarty o SW.
Nie przebieram się, bo nie mam. Jakbym miał to pewnie bym się przebrał, ale mam szersze zainteresowania i nie wszystko mogę mieć, a akurat stroje są dla mnie najmniej istotnym stuffem.

Każdy mój znajomy wie, że mam tą jedną miłość... SW. Jak można się tego wstydzić ? Nie miałem zbyt wiele okazji takich, żeby ktoś mnie wyśmiał za moje zainteresowania, a nawet jak się zdazało to ja nie potrafie się tym przejmować Nie mam kosszulki SW, nie mam zadnego miecza, ale jakbym mial to bym robił z nimi to na co mam ochote (bez skojazen mi tutaj...). Książki komiksy często biore zawsze jak wychodze (te ktorych nie przeczytalem) W szkole ludzie mówią, że jestem dziwny (ale to chyba nie przez to, że czytam SW..) a niektórym podoba się, że kocham SW. Np. mam kumpla, który przeczytał wszystkie ksiązki SW.... byłem w szoku jak się dowiedziałem. Wogóle nie uważa się za fana, mowi ze to strata czasu itp. To moze byc przyklad fana ktory sie wstydzi, ale nic nie stwiwrdzam.
Star Wars na tle moich innych zainteresowań to jakieś 25%... Odrazu mówie, że to bardzo dużo jak na moje pokręcone życie słotkiego gluta

Może mam to szczęście, że znam wielu innych fanów. A wiadomo w grupie to sie każdy "rozkręca" i łatwiej robić różne "dziwne" rzeczy (jak np. paradowanie w masce JJ przez centrum Wawy . Ale rozumiem tęz te jednostki, które są postrzegane w swojej społeczności jako dziwacy. tak to już w tym naszym kraju jest. na szczęście powoli ludzie się przywyczajają do "inności" (oczywiście w pozytywnym znaczeniu)
Na codzień (ciepły) staram sie wbijac w jakąś koszulkę z SW - przez to sa już strasznie sprane. I do tego logo imperium na masce rodzinnej bryki - o dziwo nawet za bardzo nie musiałem walczyć o to ze starymi . Tylko czasmi niewtajemniczeni pytają sie co to za znak. Pierwsze skojarzenia to pomoc medyczna albo karawan . Ale co tam, ważniejsi są ci, co kumaja. Np. w zeszlym roku, jadac powoli po parkingu zobaczyłem grupe ludzi dziwnie sie usmiechajacych na moj widok - myśle sobie - pewnie nastepni patrzacy na wariata z politowaniem. Ale o dziwo na 3,4 zaczeli intonowac marsz imperialny . Dlatego nie ma sie co wstydzić. Nie przypominam soibie, żebym miał jakieś negatywne sytuacje wynikajace z mojego zakrecenia na punkcie SW. Znacznie częściej mam problemy z powodu długich włosów - a przecież Wołomin ma takich tolerancyjnych mieszkańców.
W domu mam spokooj - wszyscy wiedza, że SW to prawie świętość.
Co do szkoły, to z powodu mojego oflagowania, wiekszośc osób zna moje upodobania i jak na zajęciach padnie jakis żart związany z SW z ust wykładowcy (a zdarza sie, bo jednak Sw jest głęboko zakorzenione w kulturze masowej) to zaraz wszyscy lookają na mnie jakby w oczekiwaniu na potwierdzenie lub ripostę.
Fizyk - z tym sztandarem to super pomysł, trzeba będzie się zmobilizować

Ale nie samemu tylko czasami za Lucasa! Szczególnie przy poazywaniu znajomym AOTC..

Dla mnie cąła ta sytuacja esto dośc skomlikownaa gdyz jednak zależy to wszystko trochę od wieku, trochę od samego nastawienia, ale i także i to oczywiste od innych ludzi! Juz wześniej naisaliści że my Polacy jesteśmy jacy jestesmy i sa dla nas pene świętosci i rzeczy którch się nie łamie, dlategow zupełnści mnie nie dziwią słowa ktre cytuje Przemas! ie dziwią, mnie ,ale jednoczesnie wiem ze sa one złe! Ja samemu też z SW nie mam łatwo, starsi trochę na mnie dziwnie patrzą...bo za stary niby jetem na to no a znoajomi to juz inna beczka ! Zresztą zawsze jak ktos mnie obsmiewa, to mówie mu, ze SW to dla mnie forma dokształcania i że np czytam booki po angielsku i to mi wiele daje językowo! Wtedy zawsze wszystkim szczena leci w dół i mam brechę! Jak ktoś chce mnie obśmiac że jestem fanem to mu mówie: Wiesz masz rację jestem trochę pokrecony własnie wczoraj przeczytałem 100 stron jednej ksiązki SW po angielski która sprowadziłem ze stanów za 2$, mówię ci ile mi to daje językowo! A ty co ostatnio cyztałeś???

Kiedyś usłyszałem baardzo mądre słowa :
"Człowiek bez pasji nie może być normalny"
I zgadzam się z tym !!! Nie wstydze się tego kim jestem a powiem więcej ja sie tym szczyce !!! Zawsze mam przy sobie jakis elemęt związany z Sagą kiedyś nosiłem brelok z EI a teraz mam godło mandalorian na plecaku , wygaszacz i logo w komórce (nareszcie sobie kupiłem ). No i bardzo czesto staram się ludzi przekonac do SW co niestety nie zawsze wychodzi. Mam też to szczeście że mam dośc tolerancyjnych kumpli którzy tez maja jakies swoje pasje np. jeden z niech ma niemal Zoo w domu i to dosłownie A co do słów zacytowanych przez Przemasa to normalnie bym pacjenta wyśmiał !!!!! „Ja bym nie zrobił sobie takiej siary” czy to są słowa Fana Nie wydaje mi się !!! W takim wypadku za "robiących sobie siare" trzeba uznac ludzi którzy na święta przebierają się za Św. Mikołaja itp. No ale niestety u nas jest sporo nietolerancji

byc fanem u mnie w domu nikt nic nie mowi ze to glupota,nawed mój jeden kumpel co nie lubi starwars raz obejszał "Nową Nadzieje",ale powiedził że za dużo jest tam przedstawicieli obcych ras.W szkole też nikt nic nie mówi ze moje zainteresowania to dziwactwo.Ale też takim wielkim fanem nie jestem co prawda kocham sw ale mam tez inne zainteresowania,a na premierze E3 moze mnie zobaczycie w stroju jedai z mieczem świetlnym w ręku.

Hmm, ja tam się nie wstydzę, a nawet powiedziałbym, że jestem pokręcony w inną stronę . Otóż ja się za bardzo przyzwyczaiłem, że trochę odstaję od takiego, nazwijmy to, main streamu i nie mam wielu problemów z tym, iż inni są inni. Zresztą do mnie, co jest chyba dziwne, ludzie się nie przyczepiają - widocznie podświadomie wiedzą, że nie mają mi nic lepszego do zaoferowania. To trzeba mieć naprawdę totalny tupet, żeby się z kogoś naśmiewać ze względu na zainteresowanie i na szczęście mnie się takie typki nie imają. No cóż każdy ma swoje zasady, ale dla mnie to by było niewyobrażalne, aby jakiś mój bliższy znajomy nie akceptował mojego stylu bycia - wtedy by po prostu nie mógł być moim bliższym znajomym, w końcu nie ma przymusu... Poza tym ja się przed nikim nie usprawiedliwiam, ani nie szukam na siłę niczyjej akceptacji. Czytając jednego z powyższych postów odniosłem wrażenie, że jednak nie wszyscy mają podobny stosunek. Może inaczej - odniosłem wrażenie, że jedna osoba ma zupełnie inny stosunek... Powiedziałbym do niej tak - nikt nie mówi o izolowaniu się, ale czy na świecie nie ma dość ludzi żeby nie musieć przejmować się tymi, którzy uważają nasze zainteresowania za gorsze? Pewnie, że na rodziców nic się nie poradzi i po prostu trzeba nad nimi pracować , ale już naszych kolegów i przyjaciół, czy nawet znajomych wybieramy sobie sami. Jeśli mi ktoś powie po co zadawać się z takimi, którzy części naszej osobowości nie uznają, to będę wdzięczny, bo sam tego nie zrozumiem niestety...
Trochę innym aspektem jest pokazywanie, że jest się fanem Star Wars. Wizualnie po mnie tego nie widać, trzeba by ze mną pogadać. No chyba, że ktoś by był bardzo spostrzegawczy i zauważył jakiś zeszyt z E1 albo klika naklejek na piórniku z AOTC . Do kina jednak bym się nie przebrał, tzn. na pewno nie przebrałbym się sam. Powód jest prosty - nie czułbym się komfortowo gdybym wiedział, że wszyscy się na mnie gapią; jakoś centrum uwagi to nie jest miejsce stworzone dla mnie . Co innego w jakimś towarzystwie, wtedy moglibyśmy to ewentualnie obgadać .

Nie wstydze sie bycia fanem bo nie mam czego. Wiekszosc moich znajomych wie ze jestem fanem, czesc rodziny tez wie i jakos nic do tego nie maja Stary moj kiedys tez byl fanem nawet ale jakos mu przeszlo o sw z ludzmi gadam zadko, bo co tu gadac jak oni widzieli tylko TPM Do kina moze i bym sie przebral ale tak jak Seba, tylko jezeli bylbym w grupie przebranych ludzi, nie lubie jak sie na mnie gapia

chyba kazdy z nas by chętnie się przebrał ,ale dopiero jakbyzrobili to inni! TO jest normlane taka zbiorowa odpowiedzialność, amemu jest troche gorzej!

W kazdym razie ja nie lubie gadac o SW z moimi znajomymi, bo on po prostu za mało wiedzą, i jak zacznie się coś o tym gadać, to muszę im takie rzeczy tlumaczyć że az wstyd, już przesiąknąłem wami wszystkimi którzy macie wielkie pojęcie o SW i tego równiez bym chciał oczekiwać po mich znajomych! Ostatnio nawet już miałem dosyc gadanai o SW z jednym z moich kumpli który jest mega maniakiem, bo oglądał ANH 276 razy!!! Ale jak się z nim zagłębiłem w dyskusję starwarsową, to sie okazało ze jest nie na czasie...

Po tym jak skończyłem definitywnie rozmowę z tym osobnikiem ten po paru minutach zaczął na mnie „bluzgać” przez inne gg. I zadał mi ciekawe pytanie „Co myślisz teraz że nie jestem fanem SW i widzę w nich tylko Jar Jara” na co ja odpowiedziałem „Jesteś po prostu ograniczony, i lepiej skończ tą rozmowę bo tylko się pogrążasz”. Według mnie powiedziałem mu dobrze mam nadzieje że ta historia już się zakończy i nie będę miał więcej do czynienia z tym delikwentem.
Teraz już tak o tym jak traktują to moi znajomi. Ludzie których mogę nazwać przyjaciółmi czy też bliskimi znajomymi traktują to normalnie a jedne nawet jest także fanem (Pozdrawiam Kisiel’a ). A reszta wiem jaką mam pasje i nawet poszli ze mną na AOTC (gdy byłem za 3 razem) i powiedzieli ze im się podoba. Tylko raz zdarzyło się mi ze koleżanka oglądając ANH przysnął , to jest jej prawo i nie mogę przeczesz się na nią wkurzać. A co do rodziny to siostra twierdzi że zazdrości mi tego że mam jakąś pasje. A rodzice dziwią się że taki dorastający już chłopak może swoje pieniądze wydawać tylko na Gwiezdne Wojny.
A co do otocznia z w którym bywam w szkole (no tego się nie da uniknąć) to mam takiego jednego delikwenta który ciągle mi mówi (najczęściej gdy wyjmę książkę z SW) jak to mu się te Star Warsy (jak mnie to określenie zaczęło irytować) nie podobają , na co ja odpowiadam „Ale czy ktoś cię pytał o zdanie?” i rozmywa się ucina. Ja nigdy się nie wstydziłem tego że jestem FANEM i nie będę się wstydził. Jeżeli taka chwila nastąpi to chyba to będzie znaczyć że nigdy nie byłem naprawdę fanem.

Ja myślę, że jeżeli coś się naprawdę kocha, to nie ma się czego wstydzić. Każdy ma jakies zainteresowania, fioły, bziki... Często się zdarza, że ktoś pyta mnie, co mam wytatuowane na ramieniu (patrz-avatar). Tłumaczę krótko, zwięźle i na temat. Nie zdarzyło mi sie jeszcze, żeby ktoś zwymyślał mnie od świrów. Przeważnie zapada milczenie, ale to co kto mysli na mój temat w związku z tym nie ma dla mnie większego znaczenia, bo to co robię jest dla mnie nie dla ludzi, którzy tego nie rozumieją. Ale przyznaję - rodzicom trudno było przetłumaczyć, że jestem normalna...

Dziś na uczelni nazwali mnie Jedi :lol (mam nadzieje, że w domyśle jest Mroczny ) Cóżby nie mówić, przyjemna niespodzianka

Słuchajcie, wszyscy wokół mnie wiedzą że fanatycznie kocham fantastykę, SW itd., bo ja się z tym nie kryję i nie zamierzam kryć. I szczerze mówiąc wisi mi zdanie innych - jeśli ktoś nie podziela moich pasji, to jakoś to przeżyję, a jeśli pozwoli sobie na wyśmiewanie się... Cóż, wtedy może usłyszeć "idź sobie stąd" w nieco ostrzejszej wersji
Generalnie to wygląda tak jak mówi Seba: jeśli ktoś nie akceptuje moich zainteresowań (a więc i mnie takiego jakim jestem) to nie zasługuje na to by być mi kumplem (nie mówiąc o byciu przyjacielem). I takich ludzi po prostu omijam. Ci którzy są mi bliscy akceptują mnie razem z moimi pasjami, nawet jeśli uważają mnie za dziwaka (w znaczeniu pozytywnym) - i niczego więcej od nich nie wymagam.

ludzi
ale mam czasami gdzies co myślą
dlatego za bycie fanem nie mam co sie wstydzic
na tegorocznym Halloween byłam na imprezie gdzie zabrałam ze sobą dwa miecze - nietkorzy moze kojarza je ze spotkań fanow na sląsku
świetnie sie bawiłam i jakos nie było sie czego wstydzic bo kto nie chciałaby zobaczyc tańca z mieczem świetlnym
Chociazby wracajac z Toszka byłam obładowana mieczmi , pomalowana i jakos przeszłam całe centrum Kato i sprawiało mi to niesamowita frajde - nie ma to jak zdziwnienie ludzkie
i mogłabym jeszcze kilka przykładow tak podawac
czego tu sie wtydzic heh

Choć w sumie nie miałem wątpliwości co do waszych wypowiedzi. Mam nadzieje że spotkamy się na premierach E3 i będziemy to celebrować na własny „fanowski” sposób. Moc z nami.

Trzeba się umówić na premiery może pojadę do Wa-wy

chociarz wątpie...

ale do Olsztyna napewno

może Bastion coś zorganizuje jest nas prawie 1600, z czego około 300 "aktywnych" możeby tak kino (salę) wykupić? oczywiście koszty transportu pokrywa Bastion

ze my w Szczecinie sobie ojdziemy na premiere

Hmm... w kazdym rtazie co do tego czy sie wstydze. Nie. nie wstydze sie, przebiore sie na premiere. Mam zostawione wlosy za uchem z czego sei ludzie na poczatku smiali ale jak na to zlewalem to przestali... jak sie z kumplem wymieniam karty to wole nei cytowac ich komentarzy, ale ch*j kłade

się wstydzić. Lord Sidious pisał , że lepiej mieć zainteresowania niż wcale nie mieć i ........ masz Lordzie całkowitą rację. Wole wydawac na zabawki Sw niż chlać dzień w dzień i staczac się na dno. W Ełku , czyli mieście gdzie mieszkam nie ma żadnego fana SW oprócz mnie. Czasami fakt dziwnie ludzie reagują na to że stary chłop a interesuje się SW. Nie należy się tym przejmować . SW to jest coś co lubię i nie mam zamiaru sie tego wstydzić. Dzięki rodzicom i właśnie SW jestem taki jaki jestem. Wychowałem się na tym filmie i wiele cech posiadam właśnie dzięki temu że w dzieciństwie miałem okazję przeżywać pzrygody Skywalkera. Koszulek mam chyba z pięć i w lato nie ukrywam swoich zainteresowań bo po co??? Trzymajcie się i niech moc będzie z Wami.

Nie wiem czy wyszłabym na ulice w przebraniu SW. Nie chodzi o to, że wstydzę się, że jestem fanką SW tylko, że ludzie nie są przyzwyczajeni do przebierańców. Będą sie patrzeć tak samo jak na jakiegoś czupka, a ja nie lubie zwracać na siebie zbytniej uwagi. O wiele lepiej jest np nosic zawsze ze sobą cos z SW (znaczek, breloczek itp). Jak ktoś się zainteresuje to fajnie, a jak nie to przynajmniej nie rzucasz sie w oczy na kilometr. Nie wszystkich obchodzi, że jesteś fanem SW.

W domu mam sajgon. Uważają, że SW jest dla dzieci i że za dużo czasu temu poświęcam (chociaż poświęcam bardzo mało), dlatego staram się unikać spotkań pierwszego stopnia SW z moimi rodzicami, czyli np. filmy oglądam tylko wtedy gdy ich nie ma.

Wśród znajomych nie ma problemu. Mam różne gadżety z SW, wszyscy wiedzą, że czytam książki i ogólnie lubie SW. Z resztą na codzień tego aż tak bardzo nie widać, że jestem fanką SW. Ostatnio nie mam czasu, no i wole nie zamęczać moich znajomych powiedzonkami czy innymi nawiązaniami do sagi. Nie wszyscy to lubią. Trzeba też tolerować zdanie innych, a nie tylko: "Jestem fanem SW, więc niech wszyscy to zobaczą i podziwiają".
Jak zdałam egzamin na prawko, to nie założyłam sobie kierownicy na głowe i nie biegałam krzycząc: "Jestem kierowcą!" Kogo to obchodzi?
Myślę, że trzeba umieć zachować umiar i zostawić trochę przestrzeni dla innych.

Chociaż jakby tak wszyscy zaczęli wyrażnie okazywać to czym sie naprawdę interesują, to świat wyglądałby bardzo zabawnie.

się wstydzić. W USA istnieje Kościół Wyznawców Mocy (no może troszkę inna nazwa ale cuś podobnego), który jest OFICJALNIE zarejestowny jako religia w tym pięknym kraju. To jest jazda, a nie wyjście w płaszczu i z saberem za pasem. Zresztą i tak nikt nie podskoczy Sithowi, wiecie Control Mind "odejdź człeku" lub "skocz z mostu" i po kłopocie

tym bardziej, że w niektórych kręgachm, w których się poruszam (szkoła, czasami dom) jest to raczej wyśmiewane - chociaż w domu już się do tego przyzwyczajają a poza tym od czasu kiedy zacąłem jeżdzić na Śłąskie Spotkania, to mi to już nie przeszkadza w ogóle zgadnijcie dlaczego po prostu tam prawie zawsze ludzie patrząna nas jak na nie całkiem normalnych

że mi się jeszcze nie zdażyło by ktoś się śmiał z tego że jestem fanem (no a przynajmniej nikt nie śmiał się po raz drugi )... i wstydzic się nigdy nie musiałem. Choć zastanawiam się czy wyszedł bym w zbroi szturmowca na wioske.... choć i tak mają mnie za dziwnego

Taa z tym wychodzeniem na ulicę to jest tak: trzeba się przełamać.
Ja pierwszy raz swoje fanowstwo okazałam w ten sposób na premierze Mrocznego. Miałam na twarzy makijaż a la Amidala. I szczerze mówiąc troszkę się wstydziłam i było to dziwne uczucie jak tak się na mnie ludzie patrzyli. Oprócz mnie widziałam też chłopaczka umalowanego jak Maul. Rzeszów to w końcu nie metroplia. Ale z czasem przywykłam do takich rzeczy. Później poznałam grupkę fanów i na przykład prowadziliśmy premierę Zemsty w kostiumach. Już mi w ogóle nie przeszkadzało stanie w stroju Padme z mikrofonem i gadanie do ludzi
Zresztą tańczę w zespole ludowym Politechniki i nie raz latałam po mieście w różnych regionalnych kieckach. Teraz to mi już coś takiego nie przeszkadza a miny ludzi są takie śmieszne
Szykujemy z bratem walkę na kije świetlne na konwent a w mieszkaniu trochę ciasno. I raz ćwiczyliśmy na osiedlu, niby wśród drzewek i na uboczu ale i tak zwróciliśmy uwagę jakichś dzieciaków i babci na balkonie
Moi znajomi-nie fani to różnie. Nawet jeśli trochę się nabijają to i tak robią to z symaptią, że tak się wyrażę A część koleżanek to poznała w końcu SW dzięki temu.
Tak. Nie ma się czego wstydzić. Przynajmniej będziemy mieli co opowiadać wnukom i kto wie może pójdziemy z nim do kina na kolejne epizody. A ich koledzy będą mówili "Ale masz spoko dziadka/babcię"

P.S. Koszulki własnych projektów w przygotowaniu

nie maluje się aż a la Amidala(niekoniecznie dobrze byłoby to przyjęte w moim wykonaniu ), ale nie widzę powodu aby się czegokolwiek związanego z SW wstydzić. Moi znajomi są raczej zdziwieni że znalazłem coś co mnie trzyma tak długo,(jakby to jakaś choroba była) Jeden robi dość ostre docinki ale to dlatego że chce mnie przeciągnąć na fantasy i wtedy wymyślam jakąś ciekawą odpowiedź.


A co do wyjścia na ulice(czas akcji: coś koło premiery II ep): raz zauważyłem w sklepie ogłoszenie: SKOMPONUJ NADRUK NA KOSZULKĘ. Z przodu dałem Yode i napis "Czuję Moc, Jestem fanem STAR WARS" a z tyłu diaboliczny uśmiech Maula i podpis "widziałem ten drwiący uśmiech...." Długo to była moja ulubiona koszulka, miałem nawet spore kłopoty przez nią, ale to opowiadanie na inną bajkę

afiszuję sie z tym, ale i nie wstydzę. Na ROTS poszłam w swetrze, bo zimno było jak diabli.
Koszulek z nadrukami nie mam, podobnie jak gadżetów, DVD mi nie pozowlą kupić, więc jak ktoś mnie nie zna to sie nie dowie, jakie filmy lubię.
Na próbie genaralniej Opowieści Wigilijnej w rezyserii naszej anglistki coś mi strzeliło do głowy i gdy niejaki Pasztet vel Scrooge padał na kolana przed III duchem zawołałam Powstań, Lordzie Vader. Na nstępnej próbie Pasztet stwierdził wszem i wobec, że przesadziłam z makijażem i wyglądam jak Darth Maul. Więksośc nie załapało, za wyjątkiem anglistki, która powiedziała, że jak mnie będzie obrażał, to ona użyje mocy by nie zwolnić nas z kolejnej lekcji. I wszystko skończyło sie dobrze.
Ogólnie nie rozmawiam ze znajomymi na tematy SW(mam od tego Bastion), jako, ze za bardzo się na tym nie wyznają

Zdecydowanie nie! Star Wars stało się częścią mego życia i już tego nie zmienie. Dla mnie obrażenie świata Star Wars jest obrażaniem mnie. Kiedyś jedna z moich dziewczyn nie umiała zaakceptować Star Wars, stwierdziłem że nieumie zaakceptować mnie. Dlatego sie pożegnaliśmy. Ja sie nie wstydze siebie i nie kryje tego że jestem fanem. Ba! To jest dla mnie duma!

W mojej dawnej klasie, z którą miałem przykrość chodzić do szkoły przez 9 lat, wiedzieli o moim zainteresowaniu, ale oczywiście było wyśmiewane. Wręcz było to specjalne eksponowanie swojej niechęci:"Jakie to gópieee!"
Raczej byłem traktowany jako nieszkodliwy dziwak, ale już np, kieyd miałem przy sobie jakąś rzecz SW, stawałem się "exponatem" i przedmiotem kpin. Po minimum dwóch dniach im przechodziło.

Kiedy poszedłem do liceum i trza było przedstawiać klasie swoje zainteresowania, to pomyślałem:
"Wszystko mi jedno. Albo mnie polubicie, albo znienawidzicie, albo olejecie." Śmiechy trwały dobre 3 minuty, ale okazało się, że jest w klasie jeszcze jeden Fan I wychowawczyni też się coś o SW obiło o uszy, tak że ogółem nie jest źle.
Od tego czasu wiem na pewno, że nigdy nie wstydziłem się bycia Fanem, ale też nie widzę potrzeby afiszowania się z tym na każdym kroku. Normalnie, jak ktoś pyta, to odpowiadam i cześć.

ględzą jacy to oni tolerancyjni są, ale gdy przychodzi co do czego, to jest wyśmiewane kazde "dziwactwo" (przynajmniej przez moją klasę) mam powoli dość że nabijają się z SW chcociaż staram się w ogóle im nie przypominać że coś takiego istnieje....zero tolerancji rzucają we mnie jakimiś docinkami, staram się to puszczać mimo uszu...ale czasami aż bolą takie teksty....

Odp: NIE!
Co prawda nie afiszuję się na każdym kroku że jestem Fanem, ale jeśli ktoś mnie pyta to zawsze odpowiadam twierdząco. Trochę rodzina patrzy się na mnie jak na świra, lecz powoli się przyzwyczajają

Nie zapomnę zajęć z informatyki z przed czerech lat. Lekcje te były jedyną okazją do pozyskania najnowszych niusów na temat epizodu II. W koło reszta buszowała po stronach porno lub grali w Counter Strike`a (czy jakoś takoś ) I któregoś dnia, gdy strony porno zawirusowały kompy userów, a Counter został przez owe robaki pożarty, ostał się tylko mój PC. Wówczas wszyscy, włącznie z panią prof. lekko zdziwieni spostrzegli i tu cytat: "że to badziewne gówno" ocaliło ostatni sprzęt. Poczym padły pytania co to takiego jest te Gwiezdne Wojny i o co w tym gra. Gdy kompy ruszyły znowu, rozpoczeła się era gier SW w szkolnej sieci. Ot co taka mała opowieś z morałem, który przypomina że "Fan ratuje, Fan doradzi, Fan nigdy was nie zdradzi"

Dziś gdy jestem starym studentem III roku służę moim znajomym jako źródło wiedzy, które na Bastionowym łonie nieustannie się dokrztałca. Pozdrawiam - sympatyk

Tak prześledziłem moje tutaj posty pisane wcześniej dwa lata temu i musze powiedzieć, ze generlanie się nic nie zmeinia. Jak patrze na to wszystko z perspektywy czasu to uważam, ze za późno ujawniłem przed moimi bliskimi moją pasję do SW, bo wtedy miałem już swoje lata i zaczęli na mnie patrzeć krzywo..ale przyznać im należy ze nikt nigdy słowa złego nie powiedział...widocznie umieją chociaż uszanować czyjąś pasję. Jestem przekonany, ze gdybym już czytał booki w wieku 12 lat (o ile by w Polsce były) to wtedy moi najbliźsi dziś odbieraliby moje fanowstwo inaczej, no ale ja takiej możliwości z racji swojego wieku nie mialem, wiec nie ma co gdybać

jak kiedyś w gimnazjum na polskim czytałem wypracowanie o swojej ulubionej książce "Opowieści z pałacu jabby". Potem przez cały dzień kolega(typ który nie ma żadnych zainteresowań po za piłką) wołał że Jabba jest dla mnie bogiem. Tak poza tym to wsród kolegów wiekszych problemó z tym nie mam. Najgorsze są z mamą która jak widzi że robie cokolwiek co jest związane z SW(a robie to bardzo często) to łapie się za głowe wypowiadając te słowa:O jezu!!!!

dodać, że w końcu przez 3 lata swego czasu paradowałam z warkoczykiem. Chociaż przy moim kucyku nie był on aż tak widoczny i "znaczący" jak np. u Obi-wana.

Cóż... Jestem podwójnym fanem i do obu swoich pasji z dumą się przyznaję. Nie uważam tego za powód do wstydu, bo i czego się tu wstydzić? Że lubię oglądać moje ulubione filmy? Czerpię przyjemność ze zgłębiania świata SW, czy TF? Przecież dalej jestem normalnym człowiekiem, który poza tym ma inne zainteresowania, poglądy na świat i życie. Nie rozumiem co w tym dziwnego. Jedni jarają się i żyją subkulturą (heh, jakbym sam tego nie robił ), inni studiami, a ja SW. I chwała mi za to, przynajmniej mam konstruktywną rozrywkę.

Nie, nie wstydzę się żadnej ze swoich pasji. Daleki jednak jestem od fanatyzmu w jakiejkolwiek dziedzinie i odrzuca mnie od nawiedzonych "apostołów" "nawracających" wszystkich dookoła. Ot, kiedy na lekcji zapoznawczej w LO mówiliśmy o swoich zainteresowaniach powiedziałem, o co biega. Odezwało się kilka śmiechów, ale mam w klasie jeszcze bardziej zakreconych typów . Od czasu do czasu wrzucam w rozmowie jakieś nawiązanie do SW albo fantasy, ale raczej tylko z tymi, którzy będą w stanie to zrozumieć i rozpoznać "o co chodzi jakby". Staram się nie kłuć w oczy swoim fanostwem i oczekuję tego samego od innych. To by było na tyle .

ale jak mnie nauczycielka pyta zainteresowania to informatyka, ale wśród kolegów to SW

może warkoczyka za uchem nie noszę, ale w komórce rządzi SW, dzwonek- Imperial March, tapeta co prawda z 73lab, ale jest za ciemna i ją zmieniam na co... zobaczymy, na pewno napiszę

to jakoś nigdy nie przejmowałem się tym co gadali inni na temat mojej pasji.
A w domu to po tylu latach każdy już wie że ta choroba jest nie uleczalna i raczej się pogłębia
A od czasu jak poznałem tylu śwetnych ludzi którzy też są nieżle zainfekowani,to wręcz jestem szczęśliwy z powodu mojej przypadłości
I kompletnie nie rozumiem czego tu się wstydzić

uważałem, że nie ma sensu robić czegokolwiek czego musiałbym się wstydzić. I tak samo jest z fanostwem. Może nie widać po mnie na pierwszy rzut oka, że jestem fanem ale nigdy się tego nie wypierałem ani nie wstydziłem. Jak ktoś pytał to uczciwie odpowiadałem, brałem udział równiez w akcjach Wrocławskich fanów podczas premiery i kilku innych imprez, więc sporo osób, które mnie nie znało miało okazję zobaczyć nawet przypadkiem, że jestem fanem. Zainteresowanie to jest jak dla mnie jak każde inne, nie moje jedyne i nie widze powodu do wstydu.

ścisłości bo już sie tu wpisywałem to przypomniał mi się moment z LO kiedy raz przyniosłem do budy podręcznik The Dark Side Sourcebook żeby coś kumplowi unaocznić. Wszyscy wiedzieli że interesuję się fecetem w puszce z astmą i wielkim włochaty niedźwiedziem (heheh nieźli znajomi btw ale tak się ludziom ode mnie kojarzyło SW), ale kiedy jedna z "lasek" zapytała mnie czy cena, która była naklejona z tyłu, a nie miałem jej odwagi zerwać żeby nie zostawiać mokr... eee klejąc... śladów po tejże to jest prawdziwa i czy tyle dalem za booka i KIEDY w końcu powiedziłem, że tak to wtedy dopiero wzięto mnie za dziwaka/poje*a/burżuja (niep-skr).

BTW owa "lasencja" wydawała w tygodniu 2x tyle na solarkę i kosmetyczkę, więc szczerze nie ma się czego wstydzić

zawsze patrzono tak jak na nienormalnego, chłopa klasa 4 podstawowa a ona zamias grać w noge to lerzy w chamaku i czyta komu bije dzwon i ojca chrzestnego Kiedy tak na dobre zainteresowałem sie SW i w liceum ludzie sie o tym dowiadywali to jakoś tak dziwnie na mnie lookali ale jak sie podśmiewywali to tylko troche i nie złośliwie a tylko z sympatia. Nigdy nie ukrywałem ze lubie SW, w końcu to pasja jak każda inna choć moze nie tak silna jak u innych bastionowiczów. Dzieki temu ze nie krylem sie z tym to znalazłem w tym roku u siebie w grupie na studiach innego fana SW a konkretnie Acherona który udziela sie troszke na Holo. Tak więc nie ma sie czego wstydzić, nawet jak ktoś sie śmieje to znaczy ze ma niaki rozwój intelektualny i tyle

wg mnie jest to, że niektórzy ludzie uważają zainteresowanie SW jako element dzieciństwa i że kiedyś z tego wyrosne/wyrośniesz...

Moim zdaniem wstydzić się fanowstwa to jak wstydzić się swojej wiary . Chociaż kilku moich znajomych nieźle dziwi moje "fanowstwo".

ja niestety się wstydzę. Ale tego, że nie znam wszystkich szczegółów, nazw, postaci itp. jak niektórzy tutaj Chociaż mam swoje lata (30), osobnicy z tego forum, niektórzy czasami dużo młodsi ode mnie wiedzą o wiele więcej - książki czytam tylko te, które mnie interesują, większości komiksów na oczy nie widziałem, nie znam całego EU itp. itd.
Aby nie było tak ponuro, kończę optymistycznym akcentem: obiecuję poprawę

Uff, ulżyło mi

PS. To nie jest prowokacja, naprawdę tak jest.

czułem wstyd to dlatego, że na premierze ROTS miałem tylko maskę Vadera, a nie całą zbroję jak wielu innych kolesi

tego że jestem fanem jak sie ldzie wysmiewają to ich poprostu gasze tekstem i sie głupie chichoty kończą (a że ci których nie lubie uważają mnie za gnoja skur** i wogóle to sie nie odzywaja bo wiedzą że ich wyśmieje). TRoche mi głupio że mam przeczytanie coś koło 70 książek i nie pamietam za wiele imion planet itp. poprostu nie mam do tego pamieci. Fanów niestety w okolicy nie znam wieć nie mam zbytniego wsparcia w codziennym życiu. A przydal by sie taki ziom bo jak mam samemu coś robić to mi jakoś zapal szybko mija i nic z tego nie wychodzi

wstydzić się bycia fanem???
Moi "pseudokumple" często z nudów się mnie czepiają że mam głupią fryzurę że głupie zainteresowania... A ja ich zlewam i jest mi ich żal a nawet chce mi się znich śmiać bo nie mają pojęcia o świecie Star Wars a ich jedyne zainteresowania to (chyba najbardziej pospolite) komórki, samochody i skutery, kompy i panienki. Po szkole pewnie siadają do kompa i siedzą przy nim aż do nocy. A ja sobie usiąde, włączę muzyczkę poczytam komiksy i fajne fragmenty z książęk star wars pooglądam różne epizody, pójdę poćwiczyć walkę lightsaberami.
Bycie fanem star wars to najleprza żecz jaka mi się mogła przytrafić i cieszę się że mam do przeczytania jeszcze tyle książek i komiksów.

Nigdy, przenigdy nie powiem że się wstydzę moich zainteresowań.

ale mnie natchnienie wzięło.

Nie wstydźcie się swoich zainteresowań i bądzcie z nich dumni!!

Nieee A czego tu się wstydzić? Z dumą pokazuję kolegą moje zbiory (tj. ksiązki, komiksy, lego, filmy, gry, gazety. Nie chowam ich po kątach gdy mam gości, tylko trzymam je na honorowej półce . Kilkakrotnie próbowano mnie wyśmiać z mojej pasji (np. kiedyś na lekcji ktoś wspomniałem o Star Wars kolega powiedział że powinienem się nazywać Darth Wader (i zaczął oddychać jak Vader). Śmiechy umilkły gdy powiedziałem że mówi się Vader . Pozatym bez żenady przynosze (czasem) książki SW do szkoły i czytam sobie na przerwach (mamy 30 min to co mam lepszego do roboty ). Jak jeszcze wychodziły filmy do kin, to po seansie opowiadłem kolegą swoje ... hmm.. recenzję
Ludzie nie ma się czego wstydzić. Pasja jak pasja

bo przeciez nie ma czego. W szkole raczej się nie chwale, że jestem fanką, bo ludzie w szkole preferują LOTR lub Pottera, ale ostatnio coraz częściej można mnie przyłapać z książką SW na kolanach, pod ławką, na nudnej lekcji... . W klasie jest jeszcze gorsza sytuacja - praktycznie nikt nie wie co to SW!! Ale wszystko nadrabiam w domu gadając z tatą (to on mnie zaraził )

Nigdy się tego nie wstydziłem, nie wstydzę się, i się wstydzić nie będę!
Uwielbiam Star Wars. Chociaż moja rodzina raczej nie pochwala mojej pasji, to ja i tak trwam przy swoim .
Jak nauczycielka Woku w mnie w liceum na początku roku pytała się o nasze zainteresowania powiedziałem hardo że uwielbiam Gwiezdne wojny, a z filmów najbardziej lubię "Imperium kontratakuje". Czasem także pożartuje na ten temat z nauczycielem od angielskiego, ale on jest cynikiem więc on bardziej użyje jakiegoś starwarsowego zwrotu, w chwilach gdy "powinie mi się noga"
Na nieszczęście nikt w mojej klasie nie interesuje się SW. No, ale na 30 osób mam w klasie 27 dziewczyn, a te raczej nie interesują się takimi rzeczami
Z mieczem świetlnym i w jakiś gwiezdnowojennych szatach nie chodzę, bo po prostu nie mam, a szkoda.

W sumie kiedyś kumple lekki szok przeżyli, jak się dowiedzieli ile kasy na książki wydałem, a w domu czasem słyszę, żebym coś poważniejszego poczytał, a nie tylko "ciągle te Gwiezdne Wojny i komiksy", no ale da sie przeżyć.

... owszem. Chyba ze strachu przed wyśmianiem i odrzuceniem przez otoczenie xD. Teraz jednak moja pasja do SW jest moją dumą. Wśród moich znajomych nikt nie podziela mojego entuzjazmu, co więcej niektórzy pukają się w czoło gdy na przykład opowiadam o tym co chciałabym jeszcze osiągnąć w dziedzinie SW. Nie przeszkadza mi to jednak, w końcu my, Fani, jesteśmy nieco inni ze względu na naszą pasję
Czasem nawet perfidnie obnoszę się z moim fanostwem: nucenie Imperial Marsh, parafrazowanie i cytowanie wypowiedzi bohaterów (oczywiście odpowiednio do sytuacji), starwarsowe przekleństwa (moje ulubione to sithspawn i black Empereor`s bones xD)...
Doszłam nawet do takiego lvl`u, że długo musiałam walczyć, by w swoim CV w zainteresowaniach nie wpisać `SW Saga + EU`. W końcu nie wpisałam... Btw, jak myślicie, byłoby to w porządku?
No a jak ktoś mi dogaduje z powodu mojego fanostwa, to albo go olewam albo zalewam naszym Fandomowym żargonem i po sprawie xD
SW to pasja dobra jak każda inna i nie ma czego tu się wstydzić

się nie wstydzę. A to, że nie wszystkim mówię o mojej pasji jest spowodowane tym, że jeżeli wiem, że "kumpel" źle zareaguje na wiadomość, że jestem fanem, to mu tego nie mówię. Bo i po co? Wiem, że jest to człowiek na tyle niskiej klasy, że tego nie zrozumie i wyśmieje, więc w takim razie na co mu to wiedzieć? Wolę w takim razie nie mówić mu tego. Ale jeśli znam daną osobę w takim stopniu, że wiem, że jest na tyle inteligentna by to zaakceptować, to oczywiście to mówię, ba, nawet się tym chlubię. I taki człowiek mnie rozumie, bo sam ma jakieś pasje, choćby i z goła odmienne. I wszystko jest fajnie, czasem się takiego kogoś uda nawet wkręcić może nie w fanostwo, ale chociaż na oglądnięcie filmu .

jako chodząca prowokacja, wychodzę z założenia, że im dziwniejsze hobby tym bardziej trzeba się z nim afiszować A jeśli chodzi o SW.Nie wstydzę się chyba żadnego z moich zainteresowań, lubię o nich opowiadać<na nieszczęście rozmówców> Wszyscy moi zanjomi<a także ich znajomi i zanjomi znajomych> wiedzą, że jestem fanką SW i to w sumie wyklucza problem z prezentami urodzinowym i dzięki temu rzadko dostaję prezent nietrafiony. Mam na koncie kilka nawróceń..może nie na ścieżkę fanostwa, ale ludzi wciagniętych w kategorię"tak, lubię Gwiezdne Wojny". Noszę sobie bez skrępowania od 2 lat warkoczyk padawana<w sumie mam teraz za długie włosy więc go nie widać> i piszę pracę licencjacką związaną z SW, a w zeszłym roku udało mi się wywalczyć 5 na fakultecie z buddyzmu za ukazanie nawiązań do buddyzmu zen....generalnie widzę same zalety bycia fanem...no oczywiście są persony, które stukają się w głowę, ale pozwoliłam sobie nie liczyć się z ich opinią, a moja chochlikowa natura, nakazuje mi zarzucać ich cytatami z filmów, książek, a gdy stwierdzają, iż to bardzo mądre aforyzmy, oświecam takowego delikwenta skąd owa mądrość pochodzi<ale mają wtedy miny>. SW ma jeszcze jedną zaletę, gdy zapytana przez niewygodnego adoratora odpowiedziałam, że jestem fanką SW,tak samo szybko jak się pojawił, odszedł, z miną: "jakaś nawiedzona"
Fanostwo to sama przyjemność, niech wstydzi się ten kto zainteresowań nie posiada

Bo i po co zresztą. Mogłabym oczywiście ukrywać w życiu prywatnym, że interesuję się SW, a później w fandomie, że jestem śpiewaczką, ale co to za życie by mi wtedy zostało... Tu jakieś niedomówienia, tam półsłówka i w zasadzie tylko ciągła ucieczka i przeżywanie, czy się ktoś nie dowie.

Nie nawracam ludzi na Sw, o ile nie chcę bym nawracani, dlatego, że sama byłabym wkurzona , gdyby mnie ktoś np. na Pottera ( którego czytałam, oglądałam w kinie, a mimo to ciągle nie lubię) próbował nawrócić. Kiedy ktoś mnie odwiedza, nie chowam książek, komiksów i płyt za szafę. nie wyciągam ich też na stół i nie zaczynam rozmowy od nawiązań do SW. Po prostu niech to sobie stoi na półce, tam, gdzie zawsze. Czasem czytam książki na próbach. Nikt jeszcze nie komentował...

bARDZO A BARDZO WSTYDZę I NIE WIEM JAK TO USPRAWNIć!

ja jestem dumny z tego ze jestem fanem SW i nie wstydze sie tego to jest czesc mnie i bez tego to ciezko by mi bylo pozddro fani niech moc bedzie z wami

Ja bycia fanem się nie wstydzę. Nawet na co dzień.
Chodzę do szkoły z mieczem świetlnym w plecaku( a co się będę ograniczać), mam kilka koszulek to często zakładam, a moi koleżanki(i koledzy) z klasy są szczerze przekonani że jestem z innej planety( i z innej galaktyki) kilka osób nawet zainteresowało to do tego stopnia, że obejrzało film.(wczoraj jedna dziewczyna przez GG rozpływała się nad tym jaka to Stara Trylogia jest wspaniała)
Uważam że bycia fanem czegoś tak wspaniałego wstydzić się nie należy. Po prostu ten świat jest tak cudowny że nie ma się czego wstydzić 

Nie będe pisał esejów, jak co poniektórzy. Jestem fanem i lubie to; mam prawo do własnego zdania. Nikomu z resztą to nie przeszkadza - wręcz przeciwnie, ludzie zaczynają się interesować SW!!! STARA TRYLOGIA RLZ

ja sie nie wstydze i jestem dumny z tego ze jestem fanem. mam głeboko gdzies ze wszyscy mi wypominaja "juz z 60 razy ogladałes ta Zemste Sithów stukniety jestes". olewam to bo kocham SW i nikt mi tego nie zabroni i od tego nie odwiedzie.

Moim zdaniem ten kto wstydzi się bycia fanem wcale nim nie jest!!!!!!!!!!

Cześć jestem tu nowy i chciałem napisać że ja sie nie wstydze bycia fanem. u mnie w szkole wszyscy wiedzą że lubie SW a tych których to śmieszy to chyba maja mocno na bani. Chcialbym kiedyś mieć jakiś strój najlepiej szturmowca albo klona i oglądałęm strony klubów i organizacji gdzie można dołaczyć ze strojem. Bardzo chcialbym byc w 501 ale tam chyba trzeba miec 18 lat a mi jeszcze brakuje znalazłem też stronę czegoś co nazywa się SWAT bo tam nigdzie nie ma że trzeba byc pełnoletnim, ale nzalazłem tam u nich coś takiego : http://www.swat.org.pl/czlonkowie/Czym%20jest%20i%20dla%20kogo%20jest%20Star%20Wars%20Artistic%20Team.pdf
i oni tam napisali że nie są dla fanów- fanatyków to ja już nic nie rouzmiem. to znaczy że jak się bardzo lubi gwiezdne wojny to nie można miećstroju i do nich dołączyć? a poza tym co to znaczy, ze "polska placówka legion 501" jest elitarna? patrzyłem na ich forum i wydają się w porządku. W tym tekście piszą też, że prawdziwi fani ich odnajdą - to znaczy jacy "prawdziwi"? Trochę się pogubiłem, myślałem że jak ktoś ma strój i chce coś robić to jest fanem zwłaszcze że Wy tu piszecie że Ci co mają strój to właśnie tacy bardziej fanatycy są bo wydają kasę i w ogóle. Co Wy na to?

Nie nie powinien się wsydzić a jeśli ktoś mówi ,że to siara.To poprostu jest człowiekiem płytkim który się wszystkiego wstydzi

Ja nie wstydze sie swego fanostwa. Wiele osób, jakie znam, wyśmiewa mnie, i mówią że SW jest niemodne. Skoro mamy setki, może i nawet tysiące, fanów w Polsce, jak SW może być niemodne? Otóż, jak nikt mnie nie pyta, to nie propaguje SW, bo wiem że co po niektórzy są za tępi na nasze kochane universum. Tak myślę. Lecz, jeśli ktoś mnie zapyta, cz lubię Gwiezdne Wojny, odpowiadam z całych sił "TAK!". Czyli- nie, nie wstydzę się być fanem.

Moim zdaniem błędne jest twierdzić że Star Wars jest modne czy niemodne. Może przeminąć moda na jakiś ciuszek, ale fanostwo SW jest raczej zjawiskiem, które dotyka niektórych ludzi w różnych okresach czasu, niektórych w 1977 innych w 1997, 1999 czy w 2008. Modne jest coś co z czasem przemija, SW na razie jeszcze jest, mimo 30 lat na karku.

Można stwiedzić że Star Wars jest niemodne, w czasie gdy liczba fanów skurczy się do liczby równej liczbie ludności małej wsi na zadupiu gdzieś w Polsce .

i nie widzę powodu dla którego miałbym się tego wstydzić. Oczywiście spotkałem się z ludźmi którzy nie przepadają za SW i potępiają moje fanostwo ale moim zdaniem każdy ma swój gust.

ja się nie wstydze...cała moja rodzina, moi sąsiedzi, kalsa, szkoła wie, ze jestem fanem

Ja się nie wstydzę i nie ukrywam z powodu, że jestem fanką SW. Znajomi wiedzą co czytam i co lubię. Przynajmniej w Halloween nie mam problemu, jak się trafi jakaś przebierana impreza - dyżurny płaszcz sitha jest zawsze gotowy do użycia (i tak wszyscy myślą, że przebieram się za śmierć albo zakonnika) Tylko w momentach, gdy w czymś nawalę, większość twierdzi , że to dlatego że się rozpraszam Gwiezdnymi Wojnami. Na szczęście jestem innego zdania i mam to gdzieś (mogę sobie wyobrazić bardziej rozpraszające zainteresowania).

coś ty... nigdy nie ukrywałem i się nie wyparłem, wręcz przeciwnie. Wszyscy wiedzą oprócz dziadków bo oni nie rozumieją nic Ale tak to każdy mój znajomy wie

U mnie kto chce wiedzieć ten wie, nie latam i nie krzyczę "Kocham SW!". Ale dużo osób wie że jestem Mando ale większość nie wie co to.

Umnie w sumie dużo ludzi lubi sw ale nikt nie jest na bastionie

Ja się tam raczej jako fan SW nie określam, milczę jak coś ludzie o tym mówią, a że fandomu w Szczecinie nie ma, to jedyna działalnośc moja to ta w sieci.

U mnie jest teraz tak, że moja rodzinka jedynie wzdycha jak znów oglądam trylogie na DVD.
Kiedyś mocno się identyfikowałem że jestem fanem, nawet nosiłem obciachową obcisłą koszulkę (już jej nie mam). Teraz mam tylko jedną i chodzę w niej tylko po domu, bo mi się rozciągła .
O moim fanowstwie (kiedy było max. natężone) wiedzieli tylko kumple, których też trochę fantastyka kręciła, reszta była obojętna. Teraz raczej ograniczyłem się tylko do neta swóje zainteresowanie.

A dlaczego wstydzić się swojej pasji? Czym sie różni bycie fanem SW od bycia fanem np. piłkarzy Lecha Poznań czy jeżdzenia na spotkania filatelistów. Posiadanie pasji to skarb, a jesli ktos tego nie rozumie to trudno jego problem. Szkoda go tylko bo ma mało ciekawe zycie.Pasja dodaje kolorytu naszemu zyciu i warto ją miec i nie wstydzic się z nią pokazywać. A że ktoś się zaśmieje, trudno. Widocznie nie wie ile radości może przynieś bycie fanem. A wiemcos na ten temat bo fanem SW jestem od... 1979 roku (ale old-jedi ze mnie)
Co do S.W.A.T-u to Taraissu powiedziała wszystko na ten temat tak więc drogi Darth Gucio przeczytaj jeszcze raz to dziwne "wezwanie" tej organizacji a sam na pewno zauważysz ze jest to "jedyna słuszna organizacja" w Polsce (według SWATu oczywiście). Oprocz tego ze w sposób, delikatnie mówiąc "nietaktowny" robi z 501st (ktorej jestem dowodcą )organizację snobów, a z fanów robi fanatyków którzy nie potrafia sie bawić w Gwiezdne Wojny. Dziwna to organizacja ktora wyciaga takie wnioski wyciąga nie wiadomo skąd. Bedąc z 501st na kilku konwentach w 2008 roku widzialem swietnie bawiacych sie fanow a SWATu tam nie było. Tak więc mam pytanie dla kogo jest SWAT? Komu ma słuzyc? Jesli nie wiadomo o co chodzi to... Ech, dlaczego SWAT nie zajął się Star Trekiem?

A czemu mam się wstydzić swojego fanostwa? Jeden jest fanem Star Wars, inny jest fanem BSG, kto inny fanem Tokio Hotel (), a większość w ogóle nie ma zainteresowań xD Ot co.

przyniósł jej św. Mikołaj

a najgorsze było przymierzanie butów na śpiące nogi

Ja swojego fanostwa nie ukrywam, ludzie znajacy mnie wiedza, ze jestem fanem SW. Oczywiscie 3/4 z nich mysli, ze wierze w ufoludki i bajki, ze chodze po domu ze swiecacym patykiem i udaje kapiatana ufo. No coz, takie w Polsce mamy wyobrazenie o Gwiezdnych Wojnach, a nawet calej fantastyce.

Oczywiscie kto zna mnie blizej i widzial kiedys Epizody, wie ze fanostwo wyglada zupelnie inaczej. Choc czasami zastanawiam sie kto jest gorszym recenzentem naszego hobby: czlowiek ktory nie ma o nim pojecia, czy czlowiek ktory wyciaga bledne wnioski? Takie czasami odnosze wrazenie gdy widze, jak ludzie reaguja na moja kolekcje: "Ty to wszystko przeczytales?" (pozdro Burzol), "Nie szkoda ci na to pieniedzy?", "Ale musiales na to wydac, ja nigdy bym tak nie zrobil". Oczywiscie wiekszosc ludzi mysli, ze kolekcje uzbieralo sie w jeden dzien, a przeczytanie ksiazki w ciagu tygodnia, ba, nawet mieisaca, to istny cud. W koncu przecietny czlowiek jest tak potwornie zajety, ze nawet nie ma czasu "przycupnac" i poczytac.

W ogole sama nazwa: Gwiezdne Wojny odstrasza. Ludzie nie wiedza czego sie spodziewac. Kosmos, statki, ufoludki. Takie skojarzenia ma przecietny obywatel RP. Mlodziez zazwyczaj wysmiewa nasza pasje, bo ona jest malo trendy i troche wymaga od hobbysty. Pod tym wzgledem wspolczuje wszystkim, ktorzy pasji nie maja. Bo tak naprawde w co oni sie angazuja? W ogladanie telewizji, granie na komputerze, nasza-klase, imprezy? Gdzie tu glebia, czy tez spelnienie?

Zazwyczaj ludzie z ciekawymi hobby maja bardziej rozwiniete osobowosci. Z nimi latwiej nawiazywac kontakt etc. Choc osobiscie tyle juz razy slyszalem wjazdy na SW, ze powoli mam dosyc ocen innych. Dlatego uciekam sie do takich trikow o jakich pisal Krogulec.
Co lubisz? Fantasyke. Prosto i bez klamania.

Nie chodzi jednak o ukrywanie czegokolwiek, nie tedy droga. Trzeba jednak wiedziec, kto nas zrozumie a kto nie, bo poziom znajomosci kultury populatnej jest u nas w kraju zenujacy i ogranicza sie do MTV Cribs i Kroliczkow Playboya.

Krogulec napisał(a):
a nie, to ja ślepnę ^_^

Widzę ogromną różnicę, ale kulturalność z kulturą są w bezpośredni sposób powiązane.
________
Nie w takim sensie jak myślisz. Mylisz kulturę osobistą, osobę kulturalną , wydarzeniem kulturalne itd. (czyli to co odnosi się do bycia kulturalnym) ze zjawiskiem kulturowym jako takim Gdyż zjawisko kulturowe to dowolne zjawisko będące przejawem działalności ludzkiej, a kultura osobista to pewien etos zachowań zmienny w zależności od kultury, która go ustanawia nota bene

Ja wstydzę się być fanem i to bardzo. W domu nie mam żadnych gadżetów związanych z sw, nie mam DVD, nawet do was pisze z ukrycia żeby mnie mama nie nakryła, bo mnie zbije.Nie wiem czemu, ale gdy ktoś powie przymnie słowo związane z sw, to dostaje ataku szału....

Czego się mam wstydzić , tego że lubię Star Wars? Tego że minęło prawie 30lat od pierwszego nakręconego filmu, a nadal ma rzesze fanów i to coraz większą. I ja bym tutaj zadał dwa pytania:
1) Wstydzisz się być fanem?
Nie
2) Jesteś dumny z tego że jesteś fanem?
Tak

Załóżmy że kochacie jakaś osobe. Dziewczyne, nażeczoną, żonę. Kochacie również STAR WARS-y. A ta ukochana osoba wam mówi że albo ona, albo star wars-y. Co wybieracie?

Zaobserwowałam ostatnio ciekawe zjawisko- ludzi którzy chyba podświadomie szukają zaczepki na terenie swojego hobby. Dzień w dzień noszą przy sobie tomik mangi albo książkę SW/podręcznik RPG wymachując spotkanym ludziom przed nosem swoimi skarbami. Tylko czekają aż zapytasz się co to jest- zasłonią rzecz własnym ciałem, zaczną nawijać o pogodzie, by nagle bohatersko zamachać człowiekowi przed nosem krzycząc "możesz się śmiać"(ale pożyczyć już nie)

Skromność, nieśmiałość? Raczje jej kompletny brak. Niestety często wiedzę, ze osoby posiadające jakieś hobby traktują siebie jako elithę na każdego dookoła patrząc z góry. W takich grupkach bycie ofiarą jakichkolwiek prześladowań jest powodem do chluby- tyle, ze na nieszczęście ludzie nie mają na wyśmiewanie innych czasu i ochoty.
Trochę skromności, drodzy fani.

Inna rzecz, że zdarza mi się, że dzwoni z dawna nie widziany znajomy narzekając, że rodzice trują mu, ze ogląda anime zamiast uczyć się do matury, a on obejrzał dzisiaj tylko jedną 12 odcinkową serię i musi przed końcem tygodnia "zaliczyć" Legend of Galctic Heroes

Ja swoją pasję do SW staram się pokazywac na każdym kroku
Nawet przez głowę mi nie przeszło żeby się tego wstydzic
Wstydzic się mogą osoby które nie są zbyt idywidualne i inetersuje je tylko zdanie swoich "przyjaciół "
Po prostu niektórzy nie mają żadnej pasji i nam zazdroszczą , bycie fanem to coś wyjątkowego i ja nie wyobrażam sobie życia bez sw
Można powiedziec że człowieka z sw wyrwac można , ale sw z człowieka wyrwac się nie da

tylu latach to raczej wstydziłbym się,gdybym nagle przestał poświęcać czas mojej pasji jaką jest SW.
A poza tym już nie mogę ,bo wszyscy są już tak do tego przyzwyczajeni,i nie chodzi mi tu o ludzi dzielących ze mną zainteresowanie do SW,ale zwykłych szarych "normalnych" obywateli
Po prostu jak pewnego dnia bym im powiedział ,że już koniec rzucam to wszystko w cholerę ,to mogło by się okazać ,że nie mam pracy domu i ogólnie znajomych

ten gościu jest jakiś dziwny jak mnie ktoś pyta czym się interesuję walę bez ogródek ze Star Wars! ja się tego nie wstydzę bo nie ma czego!
Niech Moc będzie z Wami!

Trochę nie rozumiem czego tu się wstydzić. Ja tam sobie w pokoju nauczycielskim na przerwach czytam ksiazki SW (zresztą inne też, ale w tym roku na razie chyba tylko SW czytałem). Jakbym zobaczył u któregoś z uczniów miecz świetlny, albo inny gadżet SW to napewno bym był zadowolony, że na ludzi wyrośnie Zresztą ja ogólnie lubię jak młodzi pasje mają jakieś (niekoniecznie SW). Ze znajomymi nie gadam zazwyczaj o moich zainteresowaniach, ale nie dlatego, że się wstydzę, tylko mamy inne tematy po prostu. Zresztą znam przynajmniej jedna osobę, która potrafi mówić TYLKO o swoim zainteresowaniu i wiem jak to jest męczące dla odbiorcy Ja nie zameczam znajomych Ale ogólnie to nie rozumiem tego co tu piszecie, że niby fani SW są źle odbierani przez niewiernych. Osobiście nie spotkałem chyba nigdy osoby, która by nie znała SW i miała jakieś wypaczone wyobrazenia na temat SW. Nie wiem, może młodsi faktycznie tego nie znają, ale jeżeli chodzi o ludzi mniej więcej w moim wieku to przecież każdy wie co to jest SW.

mam tylu kumpli którzy kochają Star Wars. W mojej rodzinie wszyscy (oprócz dziadków bo oni nawet nie kumają o co chodzi) wiedzą że dla mnie Star Wars-y to wszystko. Czytam książki(najczęściej w szkole na przerwach a kolesie z mojej klasy uważają mnie za wariata bo nie latam na pauzie po korytarzu tylko czytam SW) i oglądam filmy jak tylko nadarzy się okazja.
Niech Moc będzie z Wami!

wstydzę się bycia fanem, bo i czego? Mam mnóstwo różnych zainteresowań i żadnego z nich się nie wstydzę. Wstydziłabym się, gdybym nie interesowała się absolutnie niczym
Moi znajomi od czasów licealnych wiedzą, że mam fioła na punkcie filmów i SW. Nawet udało mi się namówić kilka koleżanek na obejrzenie SW i przeczytanie kilku książek Z kolei mój narzeczony, który nigdy wcześniej nie oglądał SW i uważał, że to straszne głupoty, ogląda ze mną obie trylogie od czasu do czasu (gdy miał obejrzeć SW po raz pierwszy mieliśmy umowę: on obejrzy SW, a ja filmy Pasikowskiego, m.in. Psy i Demony wojny).
SW to takie samo hobby jak np. sklejanie modeli czy zbieranie militariów - kosztowne, czasochłonne, większość ludzi nie rozumie jak można wydawać kasę na takie badziewie i śmieci, ale dla nas ważne. I nie ma co się przejmować opiniami innych

Tak, wstydzę się. Całą mają kolekcję ukrywam pod łóżkiem (mam problem, bo zaczyna mi się miejsce kończyć), na Bastion wchodzę tylko jak jest sam w domu, a i tak potem całą historię czyszczę. Star Wars czytam tylko jak rodzice są na zakupach i pilnuję żeby nikt mnie na tym nie przyłapał. Książki kupuje tylko w sklepie 300 km od mojego domu, a gdy tam wchodzę mam czarną maskę i przyklejone wąsy oraz brodę.

A tak na poważnie, to "moją klasę" g*wno (nie wiem już co cenzurować, co nie) obchodzi co mnie interesuje. Rodzice nie mają nic przeciwko, tylko mówią, że szkoda, iż nie mam takiego samego zapału do nauki jak do mojego Star Wars
W wprawdzie ciocia coś tam narzeka, żebym się za "coś porządnego" wziął, ale ja wiem swoje i mojego hobby nie porzucę. Natomiast koledzy wiedzą, że "Star Wars to moje życie", ale pozostają wobec tej informacji "neutralni".

Czy wstydzę się bycia fanem Star Wars? Kategorycznie i stanowczo mówię tak, eee... znaczy NIE! Nigdy się tego nie wstydziłem, nie wstydzę się i wstydzić się nie będę.


STAR WARS (AND EMPIRE) RULES!!!

trochę się wstydziłam. Bałam się, że ludzie ze szkoły mnie wyśmieją. Niesłusznie jak się okazało. Gdy zrobiłam sobie warkoczyk za prawym uchem i przyszłam tak pierwszy raz do szkoły wiele osób się pytało "A dlaczego taki warkoczyk?" I zamiast żebym to ja odpowiedziała że chodzi o SW, to mówiła to za mnie koleżanka, bo ona uważała (dalej uważa), że nie mam się czym wstydzić. Po tym incydencie, gdy moi zacni koledzy tylko pokiwali głowami, uśmiechnęli się znacząco i wbrew temu co sądziłam nie dokuczali mi. A teraz jest jak? Prawie codziennie w szkole czytam jakąś książkę SW i nie wstydzę, bo nie ma czego A jak się śmieją? Ich problem xD

Ja się raczej nie wstydzę bycia fanem. Rodzice wiedzą o moim hobby, czasem narzekają że za dużo siedzę na stronach starwarsowych zamiast się uczyć. W klasie raczej każdy wie że jestem fanem SW, więc nie mam co ukrywać.

W szkole jest różnie, czasem pozytywne, czasem negatywne komentarze.

Bycie fanem nie różni się niczym od bycia przedstawicielem jakiegoś narodu lub religii. Trzeba zaakceptować to, że inni wykpią, a inni pochwalą nasze hobby.

Niby tak jak napisałe Prezi rodzice wiedzą o moim Hobby tylko nie pozwalaja wydawac Kasy na gadżety SW. Gorzej z kumplami jak im tylko mówie, że ide na kompa zeby posiedzieć na Bastionie to sie zaraz zaczynaja śmieć, że mnie potną mieczem świetlnm itp. (maja po 14-16 lat a zachowuja sie jakby po 2 mieli). Ale tak czy siak ja się nie wstydze ze jestem fanem. Bardzo lubie Star Wars i tak pozostanie.

Czesto jest tak ze zagozali fani nie sa akceptowani.Ja jak np. wstawiłam na swojego bloga pare zdjec i moje rysunki z postaciami ze SW od razu pojawiły sie zlosliwe komentarze.Dziewczyny w moim wieku interesuja sie wylacznie ``Zmierzchiem`` i nie maja pojecia co to jest SW.Ale ja ciesze sie ze jestem fanka i nie bede sie tego wstydzic

Nie dziwię się że nikt nie lubi organizacji S.W.A.T bo już w samych założeniach jest ona kiepską kopią Legionu 501, tyle że posiadają oni trochę większe zaplecze finansowo logistyczne.Co do bycia fanem to mam to totalnie gdzieś czy komuś się podoba że na hełm Royal Guarda wydałem 1.5 tys złotych na kopię piki 250zł i z następny tysiąc wydam na strój.Bycie fanem SW bezcenne są rzeczy których kupić nie można za resztę zapłacisz kartą IMPERIAL CARD

Nie wstydzę się być fanem. Oczywiście, rodzice mówią mi zebym dał sobie spokój z tym moim hobby, ale ja wiem swoje. Z kumpli to najwyzej dwóch się śmieje, jeden tylko za kazdym razem gdy widzi mnie i coś związanego z SW mówi do mnie " Ty maniaku jeden" Poza tym reszta akceptuje to ze interesuję się SW a i ja nie mam powodów by się wstydzić. Juz prędzej by być dumnym

Co prawda jestem większym fanem Star Trek niż Star Wars, ale widzę że sytuacja jest podobna. Też ciągle słyszę: "Maniak", "Nerd", "Geek", choć to takie drobne złośliwości.

Munduru gwiezdnej floty jeszcze nie mam, ale coraz bardziej poważnie o nim myślę

Ja tam się nie wstydzę. W szkole zawsze jak gadam z kolegą staram się gadać o sw czyli np :
kolega - [bla,bla,bla] a słyszałeś, że rosbił się samolot i zniszczył przy okazji bubynek, ale ludzie przeżyli
ja - To tak jak w RotS, gdy Anakil lądował na Coruscant połową Invisible Hand.
[w tym miejscu zaczyna się dyskusja o EP3]
Albo czasem jak mamy do szkoły przynieść szary papier, to nawalam się z kolegą, lub udaję, że biegnę z mieczem świetlnym itp.
PS. No dobra, znowu odbiegłem troszku od tematu :|

Ja jestem z tego dumny , bo lepiej mieć jakieś zainteresowanie , niż nie mieć żadnego. Kocham Gwiezdne Wojny i będą mi towarzyszyły do końca moich dni , a jak się da , to manią Star Wars zarażę swoje potomstwo

Jestem dumna iż jestem fanką Star Wars.Mam w nosie to,że niektórzy chodzą za mną i wołają "Ej!!!Star Wars!".Ja KOCHAŁAM od zawsze Gwiezdne Wojny i KOCHAM je i nikt mnie nie złamie,bo będę je KOCHAC do końca swoich dni,a na moim pogrzebie puszczą Marsz Imperium i Across The Stars Kiedyś się wstydziłam ,że bardzo lubię Michaela Jacksona i to było głupie.Lubię to co lubię.Dzięki temu jestem sobą i nic tego nie zmieni!!!!

a czego tu się wstydzić. Uważam, że to troszkę jak wstydzić się swoich sukcesów lub nazwiska. Dla mnie STAR WARS to nieodłączny element życia. Jedyne czego się wstydzę w związku z sagą to to, że... sam kiedyś nienawidziłem Gwiezdnych Wojen. Na szczęście mi przeszło.

I tak. Jestem dumny z bycia fanem STAR WARS !! I nikt, ani nic tego nie zmieni.
A to, ze inni mnie czasem wytykają jak trędowatego i mówią "Uważaj. To fanatyk SW", to podchodzę do takich ludzi z uśmiechem i mówię Ja przynajmniej mam coś, czego mogę być fanatykiem. A nie jak ty pustakiem, który nie ma nic" I koniec

Niech się wstydzą inni

Nie ma się czego wstydzić. To raczej moi kumple robią się nerwowi, kiedy wychodząc z autobusu mówię "Niech Moc będzie z Tobą"

Fanostwa nie ma co się wstydzić! Na szczęście większość ludzi to g*wno obchodzi (oprócz jednego, który powiedział "po***ało cię?"), dwóch kumpli też SW lubi, a mniejszość już zaakceptowała.

bo na te co nudniejsze wykłady zacząłem nosić książki SW i zamiast się nudzić to je czytam. Kilka osób się nawet zaciekawiło co czytam, a jednemu się chyba spodobało, bo on ogólnie lubił fantastykę w tym Gwiezdne Wojny.

eee... a ja jak raz kupowalam ,,Empire at war" to sprzedawca byl tez (dziwne) fanem star wars... poznalam to po tym, ze zaczal sie usmiechac jak kasowal ^^

tak. bo potem na pozegnanie ,,niech moc bedzie z toba" palnął

Ja kocham Gwiezdne Wojny. Jak miałem 5 lat zobaczyłem Nową Nadzieję. Mimo komentarzy babci która mówiła, że Leia to prostytutka(WTF?!) to się nigdy nie zrazaziłem. Gdy jakiś gość do mnie powiedział, że SW jest żałosne, to ja mu odpowiedziałem, że załośni są ludzie którzy tak uważają o ludziach z pasją

Kiedyś bardzo wstydziłem się być fanem SW, teraz już nie...ale...niekiedy miewam takie przeczucie, koledzy mówią jak można tak lubieć SW ,a rodzice ciągle gadają że tylko GW i GW.
PS.- Tak sobię przesuwam temat w dół i tak sobie przeczytałem czyjegoś posta gdzie była wzmianka o Marszu Imperialnym na pogrzebie, jeden raz mój kolega zapytał się czy chciałbym by na moim pogrzebie zagrali Marsz I. , oczywiście odpowiedziałem-tak.

Zanim mnie wysmieją, zdąze im to wbic do głowy i zwolenników wiecej...

no cóż, jak to ktoś powiedział, jest fanostwo i fanatyctwo.. fan uwielbia ale widzi niedostatki, a fanatyk za złą opinie da w ryj.

No cóż. Ja się bynajmniej nie wstydzę swojego fanostwa. Co prawda to musi dość komicznie wyglądać, jednego dnia ze Slayerem na koszulce a drugiego z Jar Jarem.. ale cóż. Kocham kontrasty