ja tylko przypomnę że te urządzenia skanują połączenia neuronalne w mózgu i wysyłają je do chin
tam w probówkach hodowani są ludzie-zmiennicy a Twoja siatka połączeń jest w nich odtwarzana
następnie taki człowiek jest wysyłany do twojego miejsca zamieszkania i powoli przejmuje twoje życie
on sam nawet o tym nie wie, z jego perspektywy jest tobą
ma wszystkie wspomnienia myśli świadomość
niestety robi wszystko tylko nie pójdzie za ciebie do pracy
jeśli masz dzisiaj wolne to uważałbym bo możesz być właśnie nim

Tak, zabawa w gogla VR jest niezła. Sam nie mam, ale kilka razy grałem u kolegi i wrażenia są ciekawe!

Aż tak jednak zachwycony nie jestem, być może kwestia tego, że nie moje gogle tylko pożyczane na chwilę, więc aż tak się nie przejmuje ustawieniami, może po prostu starszy model, albo (najpewniej) mój kiepski wzrok, ale niestety świat wirtualny jest rozmazany. Gdyby nie to, to pewnie byłbym równie podekscytowany jak Ty.

Bawiłem się goglami VR parę razy. Najpierw to były krótkie sesje po kilka(naście) minut, aż kiedyś miałem okazję spróbować na dłużej - ponad godzinę. I to dłuższe spotkanie pozostawiło na mnie właśnie spore wrażenie. Przetestowałem wtedy właśnie X różnych gier. Podobnie jak u Ciebie spore wrażenie na mnie zrobiły "strzelanki" i to nie zależnie czy poslugiwałem się bronią palna czy łukiem to immersja tej przygody była niesamowita.

To co jednak zrobiło na mnie największe wrażenie to symulator lotniczy w którym latałem jakimś starym myśliwcem. Dokładność kontroli przyrządów, obsługa wszystkiego co widać w kokpicie.. A przede wszystkim szalone wrażenie które daje lot, gdy błędnik zaczyna wariować bo przecież się nie ruszasz, a oczy widzą co innego. Przyznaję, że tu po kilkunastu minutach musiałem zrobić sobie przerwę bo zaczynało mnie mdlić, ale było to jedno z ciekawszych przeżyć związanych z grami kiedykolwiek.

Natomiast po tych zabawach prawdę mówiąc nie czuję potrzeby kupna gogli. Fajnie się pobawić raz na kilka miesięcy, ale niekoniecznie na codzień.

Muszę kupić. W lecie u kolegi próbowałem jakiegoś sprzętu, zapomniałem jakiego niestety. Było ok, bez zachwytu ale spoko. Może to kwestia modelu.

Jeszcze nie zaspokoiłem swojej potrzeby pisania o VR, więc przepraszam, ale jeszcze przez jakiś czas trochę tu pospamujuę o konkretnych tytułach

Walkabout Mini Golf

Jedna z pierwszych gier jakie uruchomiłem na goglach i oczywiście pierwsze wrażenie to WOW! Genialne! Trzymamy tylko jeden kontroler, który jest kijem i po prostu wbijamy piłeczkę do kolejnych dołków. Idealna gra na początek, bardzo prosta i co najważniejsza naturalna - kilka razem grałem w minigolfa w realu i w tej grze wrażenie jest bardzo podobne. Lekkie pochylenie, trzeba dobrze przymierzyć, wykonać odpowiednio dokładne i mocne uderzenie i pyk piłeczka leci zachowując się bardzo realistyczne. Daje to genialny feeling i bardzo szybko można się zatracić - praktycznie każda osoba której załączałem grę próbowała chodzić za piłeczką po pokoju i musiałem wciąż przypominać, że naciśnięcie triggera przenosi nas do piłeczki i lepiej nie chodzić bo w końcu dotrzemy do którejś ze ścian. W grze istnieje ogromna ilość bardzo zróżnicowanych kursów/torów (czy jak tam się to w golfie nazywa). Czego tu nie ma - kosmos, Altantyda, lodowce, świątynie, Wenecja, Vegas, świat 8-bitowy i wiele innych - nuda nie grozi. Do dziś jest to jeden z moich ulubionych tytułów VR do luźnej zabawy w online ze znajomymi.

Premium Bowling

Tak jak przy minigolfie nie miałem aż tak dokładnego porównania z rzeczywistością, tak już przy kręglach mogłem porównać lepiej, bo w kręgle grywam więcej i częściej. No i kolejny raz WOW! Genialne! Kula leci tak jak w rzeczywistości. Dokładnie tak samo ją rzucamy, podkręcamy i celujemy w odpowiednie kręgle. Już po pierwszych metrach jesteśmy w stanie stwierdzić czy będzie strike czy lipa. Tak samo jak w realu muszę wziąć odpowiedni rozbieg, przyklęknąć i włożyć spory siły w machnięcie ręką, dopiero wtedy wychodzą mi dobre rzuty. Czasami nawet bezwiednie przekraczam linię i robię faul. Ogólnie czad. Super sprawdza się granie w kilka osób z przekazywaniem gogli i ze streamowaniem obrazu na tv. Po ostrym wieczorze z kręglami da się to odczuć na drugi dzień

Eleven Table Tennis

Minigolf super. Kręgle super. Ale dopiero tenis stołowy mnie totalnie zaorał. Ło Panie! To jak tenis stołowy jest tutaj wiernie oddany to jest totalny kosmos! Wszystko jest dokładnie tak jak w rzeczywistości - forehand, backhand, podcinki, podkręcanie, zawijanie spod stołu. Dokładnie tak samo musimy biegać po swojej stronie stołu. Zero laga, ruch przełożony co do milimetra, ciężar paletki jest podobny do kontrolera, piłeczka zachowuje się ultra-realistycznie, więc bardzo szybko zapominamy, że trzymamy w dłoni kontroler a nie paletkę. Do tego gra ma tryb mixed reality i jak go załączymy to wydaje nam się, że w salonie/pokoju rzeczywiście postawiliśmy sobie stół do pingla. Do dziś łapię się, że czasami próbuje się podeprzeć ręką o wirtualny stół, żeby dać dobrą ścinę. Masakra! .

Ale co najlepsze tutaj realnie można nauczyć się i podszkolić w grze w ping-ponga! Grałem trochę za młodych lat, teraz już dużo rzadziej, ale czasem z sąsiadem wybieramy się na piwko i kilka rundek w tenisa stołowego. Sąsiad jest wymiatacz, gram (a raczej do niedawna grałem) dużo gorzej od niego. Ostatnio wyskoczyliśmy na pingla, zaczęliśmy pykać, a mi wszystko wychodzi - dobry refleks, piękne mocne, podkręcone piłki, nawet backhand mi świetnie wychodził, a zawsze miałem z nim problemy. Zacząłem być równorzędnym przeciwnikiem. Sąsiad zdziwiony do mnie "Ty, ale dzisiaj sadzisz, gdzie zacząłeś trenować?". A ja no to "Nie uwierzysz..."
To samo mój młody. Ledwo co serwował i przebijał piłkę na drugą stronę. Były w szkole zawody w pingla, więc mówię zapisz się, potrenujesz na goglach i zobaczymy jak Ci pójdzie. Przez około tydzień przed zawodami codziennie pykał 0.5-1 h i poszedł na zawody. Nie zajął żadnych czołowych lokat, ale wygrał kilka ładnych meczy, wrócił przeszczęśliwy i podekscytowany opowiadał jakie zagrania mu wychodziły.
Zdecydowanie jedna z najlepszych rzeczy jaką do tej pory napotkałem w VR.

Wiem, że miałem odpisać już dawno, ale wreszcie udało mi się do tego usiąść i przeczytać wszystkie Twoje wpisy w tym temacie.

Cieszę się, że nie tylko ja jestem tak podjarany VRem!

Od dawna już jestem szczęśliwym posiadaczem PSVR2, ale od kilku tygodni odkryłem je niejako "na nowo", bo mam nowego kompa i kupiłem sobie tę przejściówkę, za pomocą której można odpalać wszystkie gierki z PC VR na tym sprzęcie (swoją drogą, ciekawa sytuacja. Ta przejściówka aktualnie chyba już jest dostępna w "normalnej" sprzedaży, ale w momencie, kiedy ją kupowałem, była tylko u skalperów za 7 stów albo w trzech fizycznych Media Expertach w kraju. Wysyłali mi to gdzieś z Podlasia, ale co się podzwoniłem postresowałem to moje xD ).
----

Ale dobra, od początku.

Moja przygoda zaczęła się od Horizon: Call of the Mountain (dostępne tylko na PS5), i O KURDE jakie to jest mocne na początek. Pięknie pokazuje możliwości tego sprzętu. Szybko odkryłem, że szczęśliwie nie jestem podatny na żadne z dolegliwości, które czasem dotykają graczy na VR: nie boli mnie od tego głowa, nie chce mi się rzygać ani nic. Także mogę w pełni cieszyć się zabawą. Gram w okularach - na szczęście PSVR2 ma na tle miejsca, że mieszczą się. Ciekawe jakie optyczne mumbo-jumbo się tam odstawia, że bez okularów nie widzę ostro, chociaż jestem krótkowidzem. xD Przecież te soczewki są kilka cm od moich oczu, powinienem dobrze widzieć? Nie wiem, magia.

W każdym razie po miesiącach użytkowania (może nie jakoś super często, ale w miarę regularnie) mam kilka spostrzeżeń, którymi chętnie się podzielę.

1. Misconceptions.
Wiele osób nie jest zainteresowanych VR, bo wyobrażają sobie, że to jest tylko taki gimmick do grania w Beat Sabera i jakieś inne mini-gierki.
Nic bardziej mylnego! Tzn owszem, Beat Saber, Job Simulator, Keep Talking... i podobne gry dedykowane tylko pod VR są fajne i często się w to pyka, ale wg mnie to świadczy tylko o wszechstronności VRa. Bo można grać TYLKO w to i tylko dla tych gierek kupić VR. Ale można też spędzić 100+ h w No Man`s Sky, i przysięgam, że w tę grę na VR gra się tak samo jak bez VR, tylko LEPIEJ. Serio, jak widzę, że ktoś odpala No Man`s Sky bez VR, to widzę tylko ten mem z wampirami na balkonie. Pathetic common folk.
Może się też wydawać, że na VR nie da się tak długo grać, co normalnie. Ale da się. Pewnie Quest ma ograniczenia baterii, ale ja gram na kablu i nie wstydzę się przyznać, że zdarzyło mi się zdjąć gogle o 3:30 w nocy po długich godzinach oderwania od rzeczywistości.
Także nie - gry VR w niczym nie ustępują "normalnym" grom komputerowym, za to kosmicznie zmieniają wrażenia z rozgrywki.

2. Immersja.
Bo to było tak. Odkąd w ogóle wymyśliłem kupowanie konsoli, to moim endgame było zagranie w Squadrons na VR z joystickiem i przepustnicą. Miałem w końcu PS5, miałem HOTAS, miałem Squadronsy... ale niestety chodziły na stare PSVR i nie było portu na PSVR2. Smutek. Natomiast po zakupie adaptera PC wreszcie mi się udało, i O MATKO jakie to jest niesamowite. Wsiadasz se do X-Winga i lecisz. Serio, to jest marzenie z dzieciństwa, z czasów, kiedy się grało w Rogue Squadron 3D i w stare X-Wing / TIE Fighter. Z tego samego powodu lubię Space Dockera (mkn jeśli jeszcze nie grałeś to graj!) i pewnie kiedyś spróbuję polatać na MS Flight Simulatorze. Ale mimo wszystko wątpię, żeby cokolwiek równało się z siedzeniem w autentycznym kokpicie j**nego X-Winga.

Trochę trudniej jest z grami "chodzonymi". Tutaj pierwszym, i dla mnie obowiązkowym krokiem jest wyłączenie wszystkich ustawień "dostępności". Jeśli nie wiecie o co chodzi, to gry VR domyślnie mają włączone kilka ustawień, które mają chronić gracza przed negatywnymi efektami, typu zawroty głowy i mdłości.
Po pierwsze, teleportacyjne poruszanie się. Domyślnie w większości gier VR poruszasz się wskazując na podłodze punkt, po czym teleportujesz się do niego. Nie wynika to z żadnych ograniczeń sprzętowych - po prostu "płynne" poruszanie się, podczas gdy w rzeczywistości stoisz w miejscu, oszukuje Twój błędnik w taki sam sposób, jak wrażenie poruszania się podczas siedzenia na tyłku w autokarze na wycieczce szkolnej w 3 klasie podstawówki i patrzenia przez okno. Ergo, rzyganko. Można to totalnie wyłączyć i poruszać się płynnie - wtedy czasem błędnik szaleje, ale jeśli nie jesteś osobą wrażliwą na takie rzeczy, to +50 do immersji.
Po drugie, ograniczenie FOW. Podczas szybkich ruchów głową widzenie peryferyjne jest wyciemnione - masz wrażenie tak jakby "widzenia tunelowego", widzisz tylko na wprost, z czarną obwódką. Ja myślałem, że to jest ograniczenie wynikające z grafiki, że rzeczy po bokach się nie renderują. Ale NIE, to jest robione specjalnie, bo podobno zmniejsza też zawroty głowy, i da się to wyłączyć w opcjach. Co oczywiście polecam każdemu.
Po trzecie, skokowe obracanie się. Być może użytkownicy Questa nie mają tego problemu, bo się swobodnie kręcą dookoła, ale ja na kablu muszę uważać na to, że jeśli kilka razy obrócę się o 360 stopni, to niczym AT-AT na Hoth wyp****lę się na gębę z nogami owiniętymi kablem. Dlatego kręcę raczej tylko głową, a kiedy muszę się cały obrócić, to używam grzybka na kontrolerze. No i oczywiście domyślne ustawienia działają tak, że pchnięcie grzybka w prawo obraca Cię skokowo o jakieś 30 stopni. Wywala to całą immersję na plecy. W ustawieniach trzeba zrobić tak, żeby obracanie było płynne. Owszem, wtedy błędnik nie rozumie momentu, w którym zaczynasz /przestajesz się obracać, ale trudno, musi sobie z tym poradzić, for the sake of dobra zabawa.
Najlepszym przykładem będzie tu Serious Sam. CAŁY oryginalny Serious Sam, w wersji HD, a także Second Encounter i trójka, dostały porta na VR. Jeżeli ktoś nie zna tych gier - to są normalne, pełnoprawne i dość hardkorowe FPSy. Wersja VR nie jest jakaś ugrzeczniona albo okrojona - wszystko to, co robiło się na klawie i myszce, trzeba umieć zrobić naprawdę celując ze spluwy do kosmitów. I co ważniejsze - naprawdę uskakując przed szarżującym bykołakiem. Zaprawdę powiadam Wam - NIE DA SIĘ w to grać na domyślnych ustawieniach. xD Trzeba wyłączyć teleportację, odblokować FOW i swobodny obrót. Tylko wtedy stajemy się jednością z Serious Samem i możemy ocalić świat przed hordami Obcych, czy coś.

3. Ograniczenia.
Jak zwykle, coś za coś. Ja jestem bardzo zadowolony z PSVR2 - Soczewki mają 4k na każdym oku, więc przy dobrze zrobionej grze grafika naprawdę potrafi zmiatać z planszy. Mkn pisał wcześniej o braku głośników, ale to trochę nieprawda - można mieć włączony tv podczas gry (ale nie trzeba!) i wtedy dźwięki lecą normalnie z głośników. Więc da się grać bez słuchawek, ale ja i tak gram zawsze w słuchawkach dla dźwięku przestrzennego.
No ten kabel to jest jednak ograniczenie - nie mogę swobodnie się obracać, ale z drugiej strony wystarczy wyrobić nawyk obracania się kontrolerem i jest git. W zamian za to nie muszę się martwić, że po 1,5h zabawy zacznie mi coś piszczeć, że kończy mi się bateria w goglach.

WOW! Wczoraj ujawniono na oficjalnej nową grę/doświadczenie VR od ILM

https://www.starwars.com/news/star-wars-beyond-victory-announce

- wyścigi podracerów w czasach filmu Solo
- wykorzystana zostanie rzeczywistość mieszana
- tylko na Quest 3/3S
- będzie powiązany komiks od Marvela
- pojawi się Sebulba
- więcej informacji oraz demo na tegorocznym Celebration

Niby brzmi przezaje**ście, ale "doświadczenie w trybie rzeczywistości mieszanej" trochę budzi obawy, że to mogą nie być wcale wyścigi, ale coś innego.
Ostrożnie się jaram. Biorąc pod uwagę poprzednie gry ILM czyli Vader Immortal oraz Tales from the Galaxy`s Edge jestem dobrej myśli. Jeśli rzeczywiście będę się mógł pośmigać podracerem w VR, to samozapłon.