Jednym z pierwszych widowiskowych elementów, które doceniłem w serialu Akolita były właśnie te dwie postaci: sztywny, niezręczny i nieco pyszny siebie rycerz Jedi Yord Fandar i bardzo utalentowana padawanka Jecki Lon. Jestem też wielkim fanem tego co osiągnęła Tessa Gratton w „Temptation of the Force”. Fenomenalna autorka, świetne postaci, ogromny potencjał. Nic tylko czytać. Jakiż zatem wielki zawód mnie spotkał przy czytaniu Crystal Crown. Zamiast barwnych postaci z serialu dostaliśmy ich niewyraźny szkic, bezosobowe kukły, które mają dużo uczuć, ale niewiele przemyśleń. Fabuła też raczej frustruje niż cieszy, bo teoretycznie najlepszy możliwy gatunek przygody Jedi: misja młodych padawanów na zupełnie obcej planecie, na której nie wszytko jest oczywiste, zamienia się w dość podrzędną podróbkę Hunger Games. Nic tu nie łamie kanonu, ale też książka tak naprawdę nic nowego nie dorzuca, ani nie bawi, ani nie uczy. Niestety mocno się zawiodłem.