Kenobi siedzi na Tatooine, czeka na burzę piaskową i wspomina stare czasy. I te wspominki z czasów, gdy był jeszcze młodzikiem w zakonie, zajmują większość zeszytu. Krótka, prosta, randomowa historyjka bez większego znaczenia. W kolejnych zeszytach pewnie będzie podobnie (w drugim numerze misja razem z Anakinem) i szykuje się taka obi-wan`owa-mini-antologia.

W ostatnim czasie nie czytam komiksów SW na bieżąco, ale z racji rosnącego z dnia na dzień hype`u na Kenobiego sięgnąłem po pierwszy zeszyt tej mini-serii. Po kolejne już raczej nie sięgnę

P.S. Czekając na burzę pisze pamiętnik, który już dobrze znamy z głównej serii SW.

Przeczytałem sobie wczoraj wieczorem za jednym zamachem całą historię. Mimo, iż ponownie nie jest to nic co zmienia w jakiś sposób galaktykę i jest niezbędne do poznania uniwersum, to historia w moim odczuciu była dosyć przyjemna. Ot, dziadek Obi-Wan siedzi sobie w chatce czekając na burzę i rozpamiętuje swoje życie kiedy nie ma nic lepszego do roboty. Zdecydowanie taka historia (nieskomplikowana, na pojedynczy wieczór) ma większy sens niż cały serial "Kenobi"