Piękny wiek i duży smutek jednak [`]

Dziękuję za masę radości, której mi Papcio dostarczył w mojej młodości.

RIP

Komiksy mojej młodości. Słuszny wiek!

W sumie może warto przez wzgląd na pamięć o Papciu odświeżyć wszystkie stare zeszyty.

Oraz poznać te nowsze, po 1990.

"Tytusy" to najpiękniejsze wspomnienia szkolnej beztroski, kiedy trawa była zieleńsza, a niebo bardziej błękitne.

Dziękuję

Od rana próbowałem założyć ten smutny wątek. Nie potrafiłem. ~

Papcio Chmiel i Jego ekipa towarzyszyli mi od zawsze. Moja pierwsza własna księga, to IV wydanie I księgi z 1974. Ta w której pierwszy raz Papcio pokazał w jaki sposób narodził się Tytus. Mam ją do dziś. ~ Potem były następne i następne, a ile się naszukałem Rozalii...

Dziękuję. Spoczywaj w pokoju, Papciu.

czyli kijem tego, co nie pilnuje swego.

Nie wiem dlaczego, ale to zdanie na zawsze utkwiło mi w pamięci z komiksów o duecie z małpiszonem.

Fajne były.


Ciekawe, swoją drogą, czy gdyby Disney wykupił Papcia (tego drugiego ) to teraz by te treści chował, zmieniał, czy dawał plansze (oczywiście 13+), że pewne treści mogą tutaj negatywne przedstawiać i/lub źle potraktować ludzi i kultury?