Ja tylko powtorzę, że zaczynasz od specyficznych legend Ale wszystkiego trzeba zaznać, ja machnąłem cale stare Marvele i żyję.

Natomiast to co mnie ciekawi to Twój odbiór tego co po ROTJ na bazie samym komiksów. ENR jest mieszane (raz komiksy, raz ksiażki) i ciekawe jak odbierzesz ten okres bez książkowej serii X-Wing, Trylogii Akademii Jedi czy Dylogii Thrawna. A potem to już w ogóle bo liźniesz Yuuzhan w komiksie, ale przejdziesz do Legacy bez świadomości co stało sie w NEJ i LotF. Cieeekawie będzie. Będe komentował!

Gorąco kibicuję

Aczkolwiek sugerowałbym jednak czytanie erami, i np. porównywanie "starych Marveli" z tym co w Rebelion i z nowymi "SW" równolegle, tak samo wyrwanie DE z kontekstu nie wydaje mi się najlepszym pomysłem, no ale.

Powodzenia

To już moja 3 lektura tego dzieła. Niestety opinia się niewiele zmienia - tragedia. I niestety aż mnie znowu zabolało jak wiele razy przyszła mi na myśl troska Pamiętam jak kiedyś w komentarzach wyśmiewałem lekko ten komiks i ktoś napisał mi w komentarzu, że jeszcze mi będzie głupio. Odpisałem, że jeśli Troska powieli głupoty z DE to będzie mi dużo gorzej niż głupio. Ech... Po prostu delikatnie mówiąc nie jestem fanem fabularnych rozwiązań z tego komiksu.

Drugim sporym problemem komiksu jest to, jak wiele akcji opisują długaśne paragrafy co kilka kadrów. To rysunki w komiksach mają pokazywać akcję, a nie długie opisy. Ogólnie to jest cecha wszystkich starszych komiksów, nie tylko SW, ale w latach 90-tych powinno już być pod tym względem znacznie lepiej. Niestety w tym komiksie nie jest. "Palpi rzuciał się na Luke`a, ale ten wielkim mistrzem Jedi i zdołał zablokować serię jego zdradzieckich ciosów". Na trzeźwo ciężko to wchodzi... Ale nic trzeba się przyzwyczaić, bo pewnie będzie tego dużo w kolejnych pozycjach.

Często krytykuje się ten komiks, za rysunki, ale moim zdaniem nie jest wcale tak źle. Twarze czasami pokraczne (ale tak jest często w nawet w nowych komiksach SW), ale za to niektóre kadry ciekawe, czasami fajne niestandardowe kolory, styl też taki inny i nawet może się podobać. Nie jest źle, czasami wręcz przeciwnie.

Za to bardzo podobało mi się ile tym razem ciekawostek znalazłem (nawet jako legendarny ignorant) i mam trochę pytań z nimi związanych:
- coś bardzo podobnego do World Devastatora widziałem chyba w jakimś odcinku Rebels, mam rację?
- czy w tym komiksie Holokron pojawia się po raz pierwszy czy był gdzieś wcześniej?
- miasta na powierzchni Mon Cala bardzo przypominają te z Vadera od Soule`a. Historia planety też podobna
- Jeśli dobrze rozumiem to ten komiks po raz pierwszy zdradził, że Boba wcale nie został pożarty przez Sarlacca? Trochę mi się nie podobało jak Boba i Dengar wyszli na takie trochę kreskówkowe fajtłapy
- mówcie sobie co chcecie ale Salla jak nic zainspirowała twórców Sany Starros. Podobny wygląd, przeszłość z Hanem, podobieństwo nie jest przypadkowe.
- Nar Shaddaa <3 Pierwsze pojawienie się?
- czy Staruszka z Nar Shaddaa i Jedi z Holokronu jeszcze się gdzieś pojawią?

Ogólnie lektura do super przyjemnych nie należała, ale czas stracony nie był, bo fajne smaczki i (niestety) wyłapywanie podobieństw do troski (których celowo nie wymieniam).
------------------
Dziękuję za komentarze Jest nadzieja, że nie będę pisał tutaj sam do siebie i motywacja do kontynuowania będzie większa. O kolejność i o zaczynanie od specyficznego materiału proszę się nie martwić Wszystkie dłuższe serie z wszystkich okresów mam przeczytane przynajmniej kilka tpb (wiem np. kim był Darth Krayt), także po części wiem co mnie czeka i jakiego rodzaju komiksów się spodziewać. Stare Marvele też już poznałem, bo kupiłem pierwszy tom kolekcji co był za dychę. Wcale znowu taką świeżynką w temacie legendarnych komiksów nie jestem

No i gdzie te fajne miecze na kabelku?!

Moje drugie podejście do TotJ. Zaczyna się całkiem fajnie - bajanie przy ognisku i ciekawa, fajnie opowiedziana historia Onderona(u?). Niestety dalej już jest gorzej - oklepana historia zakończona wielką bitwą gdzie o przechylaniu się szali zwycięstwa dowiadujemy się opisów w styulu "użyła CSM i złamała wolę najeźdźców" i "przyleciał wielki mistrz, medytacją złamał CSM i na nową natchnął wojowników do walki". Litości :/ Ale i tak wszelkie braki wynagradza Onderon, byłem mile zaskoczony ile z tego arcu zostało wykorzystane w TCW, warto poznać oryginał.

Druga część o pani Sunrider niestety jescze gorsza. Koncept mistrza Thona pokonującego planetę CSM i decydującego się ją zamieszkać fajny. Twist z samym mistrzem świetny. Tylko, że czytałem drugi raz i już to znałem, także została mi już tylko w tym komiksie kiczowata historia Nomi i jej rozterek - te dialogi po prostu zabijają :/ Do tego te rysunki. Nigdy nie były dla mnie w komiksach najważniejsze, ale tutaj miejscami zniżają się do takiego poziomu, że się krzywię i oczy bolą (szczególnie środkowy zeszyt). Gdyby jeszcze historia nadrabiała niektóre potworne kadry...

Ogólnie słaby komiks, który zupełnie nie wytrzymał próby czasu, ale warto było przeczytać ze względu na Onderon. Mam nadzieję, że dalej będzie lepiej - bohaterowie z obydwu arców łączą siły, wracamy na Onderon, powinno się poprawić.

Ogólnie całości nie można brać do końca poważnie. Już od pierwszych stron pojawia się Warb Null, który chyba pomylił komiksy i raczej powinien pojawić się w starych Marvelach, które równolegle łykam, bo tam idealnie pasuje. Sposób opowiadania historii też bardziej pasuje do starych Marveli niż do lat 90-tych, ale do braku skilla scenarzysty już zdążyłem się przyzwyczaić. Zwolennicy Nadda raz wyglądają jak rzymscy legioniści, innym razem jak żólnierze z II WŚ w beretach z pomponami. I ten wygląd statków. Beka i oldskul

Ale są też fajne rzeczy. Ommin jako antagonista daje radę, ze swoja aparaturą nawet spoko wygląda. Chyba pierwszy raz w komiksach pojawia się Ossus(?). Pojawia się Coruscant na długo przed PT i zadziwiająco dobrze pasuje do filmowego odpowiednika, tylko 4000 lat wcześniej. Podobał mi się też wątek Satala i Aleemy, bo ogólnie lubię motyw entuzjastów CSM próbujących zgłębić jej tajniki i poszukujący reliktów (Acolytes od the Beyond w kanonie <3). Czekam na dalsze losy tej dwójki.

Łyknięte, jakoś weszło, trochę pośmiane, trochę smaczków, ale proszę niech dalej poziom się trochę podniesie, bo inaczej będzie ciężko.

Uff, zaliczone. Nie dość że adaptacja, to jeszcze w mega-retro stylu.., ale dałem radę
Zapamiętałem 3 rzeczy:
1) Leia Antilles
2) Jabba trochę inny niż ten znany z filmów
3) dodatkowa sceny z Biggsem na Tatooine - to akurat całkiem fajne.

Do przodu pcha mnie perpektywa Valance`a i Dominy Tagge.

No to wypłynąłem na szerokie wody i muszę przyznać, że czyta się lepiej i ciekawiej niż adaptację. Nie mam wysokich oczekiwań, wiem czego się spodziewać i na co nastawiać - nie ma takiego rozczarowania jak przy TotJ. Crimson Jack i Serji-X wymiatają

Ekipa, którą Han zbiera na Adubie to jest totalny odlot. Jaxxona i Amaizę już miałem okazję poznać w SW Adventures. Po zapoznaniu się z oryginałem nadal nie wiem co strzeliło do łba Scottowi i kto mu zatwierdził przenoszenie tej pary do kanonu :/ Już lepiej było się zabrać za Don-Wan Kihotay`a - mimo, że trochę bekowa postać, to imho nawet ciekawy pomysł i ma potencjał na podanie w nowoczesnej i ciekawszej formie.

Najfajniejszy smaczek całej historii na Adubie to oczywiście Cloud Riders <3 Ekipa Enfys Nest nie była na nich wzorowana wprost, ale Kadan przyznał, że zbieżność nazw nie jest przypadkowa.

Pierwszy raz mogę stwierdzić, że czas na czytanie totalnie zmarnowany. Historyjki dla dzieci na poziomie SW Adventures tylko jeszcze dodatkowo pozbawione smaczków i nawiązań, które w SWA jestem w stanie wychwycić. Względnie zaciekawiła mnie tylko historyjka o kamiennych ludkach, ale pewnie dlatego, że bardzo przypomina historię C-3PO i Chewiego na K43 z arcu Rebels and Rouge głównej kanonicznej serii SW. Ogólnie nędza, zaliczone i za chwilę pewnie zapomniane.

Ostatnio chyba gdzieś na początku tego tomu odpadłem i zakończyłem przygodę z tą serią, tym razem jadę dalej. Jest Moc!

Poziom się trochę podniósł, historia się rozkręciła, momentami nawet jest ciekawie.

Na plus.
+ Historia Ulica, Nomi, Satala i Aleemy - bardzo przyjemnie się śledzi
+ Mam wrażenie, że poznałem właśnie kawał bardzo ważnej historii - Yavin i Massassi, Exar Kun, chyba po raz pierwszy Korriban itd.
+ rysunki miejscami nawet fajne

Na minus.
- histora Exar Kuna trochę mnie rozczarowała. Taka kultowa postać, a na razie tak trochę meh, może jeszcze się to zmienić
- brak skilla scenarzysty drażni gdy mamy ostrą akcję, a on wjeżdża ze swoimi opisami
- fajne momenty przeplatają się z kiczem i przez to trochę trudno mi do końca się wczuć i po prostu chłonąć historię

Ciekawostki:
* wszyscy mistrzowie Jedi to są jakieś bardzo egzotyczne rasy - pewnie dlatego, że w tych czasach filmach był tylko mistrz Yoda
* w historii Ulica dostrzegam trochę podobieństw do historii Anakina
* kanon chyba na razie olał siedzibę Sithów na Yavinie - Aphra w komiksie eksploruje te ruiny, ale odkrywa tam wskazówki odnośnie lokalizacji Ordu Aspectu

Ogólnie pozycja nr 007 była całkiem ok i jest najlepszym komiksem do tej pory.

Działo się! Nie spodziewałem się, że pożegnamy się z Crimson Jackiem i Jolli. Cała historia z Dragon Lordami miejscami nie taka znowu badziewna, nawet jakiś potencjał by był żeby przedstawić to w nowoczesnej formie i wrzucić do obecnej marvelowej serii jako taki przeciętni zapychacz. Na okładce #16 widzę Valance`a <3 Oh, yeah!

Na historię Valance`a w #16 bardzo czekałem i trochę jestem zawiedziony. Jednak w kanonie fajniej go wprowadzono i ogólnie nowa wersja lepsza. Podobało mi się wykorzystanie odjechanej ekipy - w szczególności Don Kihotaya.

Wyścigów na Tatooine i przygód paczki przyjaciół w #17 już prawie nie pamiętam

Przygoda na Kole w sumie nie wyróżnia się ani bardzo na plus ani bardzo na minus w porównaniu do wcześniejszych historii, ale widzę, że Scott nie tylko Jaxxona i Amaizę przeniósł do kanonu Gdybym znał wcześniej oryginał to może lepiej oceniłbym odpowiednie zeszyty SWA.

Ależ to było złe! No ej no masakra tej!

Ja nie wiem czy scenarzysta tak na serio to pisał, czy to były jakieś jaja i mega-troll, nie ogarniam.
Nie wszystkie klony Imperatora zostały zniszczone, jeden się ostał i znowu sieje postrach w Galaktyce puszczając bomby w nadprzestrzeń. Wygląda jak Dracula i do tego te jego minki i dialogi, litości!
Leia w 9-tym miesiącu ciąży biega po Nar Shaddaa i tnie złoli swoim mieczem, uciekając z Nar Shadda trafia na zapomnianą cywilizację ukrytą niedaleko miasta w chmurze. Rządzi tam były Jedi-kulka-droid, który stwierdza, że opuszcza swoich ludzi, by przyłączyć się do nowo-powstających Jedi. Itd. Itd. Itd. Głupota goni głupotę, stężenie niedorzeczności przekracza wszelkie granice.
Zakończenie też trzyma poziom - Imperator zniszczył nam planetę, nie możemy spać spokojnie, ale Leia wysłała mi wizję, która mnie uspokoiła, będzie dobrze.
Chyba tylko watek Ossusa i ludu Ysanna jako tako daje radę.

Narzekałem na część pierwszą i na troskę, która z niej czerpie, ale po lekturze dwójki muszę przyznać, że jedynka wcale nie była taka najgorsza, a troska to w sumie jest spoko film XD Można w świecie SW tworzyć znacznie gorsze gnioty. Urwana końcówka sugeruje, że w trzeciej części czeka mnie zakończenie tego czegoś. Nie wiem czy jestem gotowy.

Świetna była ta mini-seria. Niezła jazda, uwielbiam taki typ humoru, podeszło mi to idealnie. Dawno się tak nie uśmiałem się przy komiksie SW Wszystkie 4 zeszyty mi się podobały, ostatni ze zdradą Biba najmniej, ale też był spoko.

No to teraz dopiero głęboko w to wszedłem. Ktoś w ogóle jest taki koazak jak ja i też czytał?
Dwie historie jeszcze starsze niż stare Marvele. Każda składa się z dziewięciu 3-stronnicowych rozdziałów. Magazyn anulowano po #16 i 2 ostatnie rozdziały drugiej historyjki dokończono w czarno-białej formie w innym magazynie. Sama zawartość chyba jeszcze bardziej retro i odjechana niż w Marvelach (The Keeper i jego dzieci). Lektury nie żałuję - była to interesująca lekcja historii