Być może zapędziłem się z przekładaniem swych gwiezdnowojennych myśli i ,,twórczej mocy" na mowę pisaną, co finalnie zaskutkowało wyraźnym nieporozumieniem pomiędzy mną a odbiorcami powyższego posta. W realnym, zamieszkanym przez prawdziwych ludzi świecie, klon jakiegoś zwierzęcia, tym bardziej ssaka, a gdzie tam, dopiero Naczelnego, który posiadł na drodze naturalnego zapłodnienia własne dziecko, jest w ustosunkowaniu się do naszej rzeczywistości, czymś nielogicznym, niemożliwym i niepoprawnym. W świecie Gwiezdnych Wojen, natomiast, to prawie chleb powszedni: przykłady w tym względzie znajdą się i w "Legendach" i w głównym "Kanonie". To, właśnie klony, bez względu na to kogo lub czego dotyczą, w zaprawionym w przygodach galaktycznym Uniwersum są po prostu wszędzie - w literaturze i w komiksach jest ich najwięcej; w kwestii gier video się nie orientuję, bo nie grywam w ogóle w starwarsowskie gry, na żadnej z platform. Cóż, może kiedyś w końcu zacznę fanowski gaming w realiach Gwiezdnych Wojen, kto wie, kto wie... Najdziwniejszym paradoksem informacyjnym dotyczącym Imperatora i jego Klonów, i różnych w związku z tym relacji powiązań, w "The Rise of Skywalker", jest to, że w adaptacji książkowej filmu, ponoć, Imperator był wytrącony z równowagi, wręcz ,,wściekły" na któregoś ze swoich Klonów, gdy ten majstrował jakiś plan w związku z Rey. Jeśli nowelizację kinowego Epizodu IX w końcu, w spolszczonej wersji rzecz jasna, przeczytam, wtedy też będę miał o wiele szerszy obraz i odbiór całego tworu książkowo-filmowego zwieńczenia Sagi Skywalkerów. Wyda się w końcu ta niby-kombinatorka - jeśli takowa ze strony Palpatine`a była - wyznaczająca losy jego Klonów, Snoke`ów i innych produktów ,,ze słoika z formaliną". Aż samej tej powieści nie mogę się doczekać. Wziąłbym robotę na czarno od Jabby the Hutta, czy jakieś jego zlecenie, aby jak najszybciej zdobyć tę książkową adaptację i wczytać się w nią do geekowskiego uniesienia!