Nie mogę się już doczekać !

Dłużej przede wszystkim było, postrzelali, pojawili się inni Mandalorianie, fajnie dość

Trzeci odcinek jest zarąbisty. Bardzo mi się podoba, że Mando nie daje sobie rozkazywać i postępuje wedle moralności, nie jakiegoś kretyńskiego kodeksu. Inni Mandalorianie świetni. Nie mogę się doczekać kontynuacji.

37 minutowy epizod, fabuła dalej się ciągnie, ale przynajmniej wracamy do głównego wątku. Trochę akcji, trochę więcej gadają, powrót do (dalej kiczowatych) retrospekcji za Wojen klonów (z udziałem droidów bojowych B2), w końcowych minutach widać że w pozwolili sobie poużywać większego budżetu.
Nic wielkiego, ale w porównaniu do poprzednich odcinków lekko zwyżkowa forma. Takie 5+/10

Ech... Tego Iron Mana za oknem mogli sobie darować.
Ten serial zaczyna być naprawdę głupi. 5/10.

Co raz lepiej to wygląda, te 3 odcinki przywróciły mi wiarę w Star Wars, wiarę że Star Wars jeszcze się nie skończyły, że jest nadzieja na przyszłość.

Po krótkim odcinku z ubiegłego tygodnia, ten jest ciut dłuższy. Nasz Mando wykonał zlecenie i dostarczył przesyłkę. Otrzymał zapłatę dzięki której mógł .... spełnić może swoje marzenie. Chociaż pod koniec odcinka okaże się że ma inne marzenie. Ogólnie jest ok, akcja powoli posuwa się do przodu, nadal jednak nie wiemy o co chodzi w zlecaniu jakie otrzymał Mando. Klimat jest utrzymany i muzyka też trzyma poziom. Najlepsze jednak pozostawiono na 10 minut przed końcem odcinka - cała akcja była zgrabnie pokazana. Na takie sceny liczę. Byle tak dalej.

Po dwóch świetnych odcinkach, w tym odczułem jakiś spadek formy.

Końcówka początek spoilera z wkraczającymi do walki w ostatniej chwili Mandalorianami koniec spoilera strasznie zalatuje jakimiś CW/Rebelsami.

Aż się zdziwiłem że to nie Filoni reżyserował.

to się robi z odcinka lepsze i lepsze ! . Nie będę spoilerował, ale nasz Mando, to po pierwsze pracoholik , a w nowej zbroi i z takimi ficzerami, to kozak, że hej !.
Historii małego zielonego ciąg dalszy, a akcja na końcu - palce lizać ! 10/10 !

Może przy każdym odcinku dawajcie link do tej ankiety gdzie się głosuje na odcinki?

2. Mandalorianin to jest serial dla inżyniera Mamonia, który lubi takie wątki, które już widział.

Nasz Mando jak John Wick początek spoilera sprzeciwia się kodeksowi koniec spoilera i czyni to, co uważa za słuszne, a robi to iście w stylu ww. Wicka. Niezła rozpierducha

najlepszy odcinek jak dotąd, 10/10. Sceny walki po prostu świetne. Tak się robi realistyczne, dobre sceny bez przegięć i kretyńskich Mary Sue. Mam nadzieję, że ten serial pogrzebie tandetę, jaka do tej pory królowała u Disneya. Jest na to nadzieja.

Tak sobie wpadłem zobaczyć, co się tutaj sądzi o pierwszym serialu aktorskim SW, bo sam mam trochę mieszane uczucia. Z jednej strony jest fajnie, bo pomimo, że budżet na odcinek jest ogromny, to nie ma zbytniego efekciarstwa, sceny walki są naprawdę dobrze zrobione, szczególnie urzekło mnie wibroostrze, o którym naczytałem się w literackich SW - na ekranie wyglądało naprawdę świetnie . Jest klimatycznie, soundtrack może nie powala jako taki, ale do serialu pasuje jak ulał. Podoba mi się różnorodność ras i droidów, której ewidentnie brakuje disneyowskim filmom SW. Wątpliwości mam natomiast co do fabuły, która w tym odcinku zaczęła się rozkręcać... No i właśnie początek spoilera Bohater staje do walki ze wszystkimi wokół (nie licząc mandaloriańskiej braci, na którą jak widać zawsze może liczyć ), bo zżył się z kawaii-istotką bo ma słodkie oczki? Na razie tak to trochę wygląda, mam nadzieję, że pójdą jakoś w kierunku powiedzmy długu życia, a nie infantylizacji nieźle zapowiadającej się historii. koniec spoilera

A poza tym pozdrawiam wszystkich, trochę mnie tu ostatnio nie było, ale teraz jest szansa, że będę wpadał tu częściej

W końcu szturmowcy trzymają broń jak zawodowi żołnierze a nie strzelają z biodra jak w filmach (chociaż w Rogue One było już całkiem OK).

Kolejny cudowny odcinek, ZŁOTO!

fajowy był ten odcinek! Powrót do klimatu i akcji z pierwszego, miodzia!

+ Bardzo intrygujący wątek Klienta/Pershinga. Kurde, a tak sobie pomyślałam w kwestii dzikich teorii: początek spoilera no dobra. Pershing ma insygnia klonerów. Bąbelek był im potrzebny żywy lub martwy, Pershing wolał żywego chyba tylko dlatego, że po prostu nie jest zły do szpiku kości. Zapewne badali jego wrażliwość na Moc i/lub pobierali materiał genetyczny.

A może tu chodzi o coś z Najwyższym Porządkiem? Przecież była mowa, że w serialu zobaczymy jego genezę. A w TFA Kylo i Hux kłócą się o użycie armii klonów. Może będą jakieś cuda z klonami wrażliwymi na Moc? Sama nie wiem. Bo raczej armia Yód byłaby ciężka do stworzenia. koniec spoilera

+ Momentami czułam się, jakbym oglądała aktorskie TCW. Miło znowu zobaczyć droidy bojowe, podobne odczucia miałam w scenie ataku Mando.

+ Nasz Mando bardzo ładnie zakradł się do siedziby klienta. Widać, że ma głowę na karku i umie się nie tylko bić.

+ Łowcy nagród bardzo kolorowi - widziałam jakby nowocześniejszą wersję 4-LOM-a, jest Zabrak, Kyuzo (Wookiee twierdzi, że to Zuvio, ale dopóki nie ma oficjalnego potwierdzenia, nie wierzę) i chyba Cereanin?...

+ Bąbelek w końcu ma potwierdzoną płeć.

+/- To, że naszego Mando ruszy sumienie, było do przewidzenia i to niestety na minus. Ale nie powiem, bym nie poczuła ulgi, że jednak wrócił po Yodę-chana.

+/- Głębszy wgląd w kulturę Mando - łał, co się stało, że zrobili się tak... radykalni? Nie zdejmują hełmów, te hasła... Znaczy się, spoko, tylko nie mogę pozbyć się skojarzeń wiadomo z kim/czym. Nie lubię fundamentalizmu.

- Carga. Ok, może to kwestia gry Weathersa. Ktoś kiedyś powiedział, że dobry aktor to taki, którego nie widać podczas gry. A jego widać bardzo, a Greef zachowuje się... sztucznie. "Hej, patrzcie wszyscy, do kantyny przyszedł Mando, wszyscy jesteście lamusami, a on nie!". Choć wątek kłótni z gildią może potoczyć się ciekawie.

Czy odcinek był do przewidzenia? A no był? Czy jest mały oryginalny? A no jest. Jednak nie przeszkadzało mi w ogóle bić braw gdy się kawaleria pojawiła. Na dokładnie taką akcję czekałem tyle lat i nie sądziłem, że ją kiedykolwiek ujrzę. Więcej proszę!

Popełniłam błąd, włączyłam myślenie i od początku wiedziałam jak się całość skończy i jakiż to drobiazg skłoni Mando do ważnej decyzji.

początek spoilera Szkoda kołyski, Bombelek (uwielbiam!) bez niej może zrobić swemu dobroczyńcy niezły bajzel w kokpicie koniec spoilera

Jakoś mniej od poprzedniego mi się podobało. Może dlatego, że na siermiężne, schematyczne do bólu flashbacki nie mogę patrzeć, może dlatego że latające osom Mando mi jechały TCW i Rebelsami (na które przez Filoniego też nie mogę patrzeć).

Muzyka super, Pedro super, Bombelek super. Tylko lepiej nie myśleć przy oglądaniu, a napawać się bogactwem świata.

Do przewidzenia było początek spoilera że nasz bohater wróci po zielonego stworka. I teraz będzie uciekał. koniec spoilera. Odcinek niezły, ale robi to sie dośc przewidywalne. Efektowne owszem, ale fabuła przewidywalna.

Pani Chow poradziła sobie do tej pory najlepiej moim zdaniem.

9/10

Fajny fajny odcinek choć poprzednie chyba podobały mi się bardziej. Albo jakoś tsk wszystkie po równo, tylko że każdy odcinek za coś innego. Tu naprawdę świetny klimat walk, budowa świata bountyhunterskiego no i ta tajemnica związana z planami Klienta.

Czy tylko ja zauważyłem początek spoilera Aftaba koniec spoilera? Naprawdę? Byłem pewny że juz ktoś o tym wspomni.

Dosyć przewidywalny odcinek (no może poza końcówką) ale i tak wciąga i świetnie się ogląda. Nowa zbroja, sporo akcji, fajne tajemnice, sytuacja ciekawie się komplikuje. WIĘCEJ!

Nadal ładny, ale uganianie za bombelkiem już męczy. Olaboga jestem znajdką jestem zły bo zmusiły mnie do tego okoliczności więc tak naprawdę nie jestem zły patrzcie mam serduszko. Eh. początek spoilera Chyba, że okaże się, że te imperialce to przykrywka i chcieli odzyskać "dla dobrych" a ten swoim chciejdobrstwem pokrzyżuje im plany i gunwiak zginie koniec spoilera

i pierwszych Clonewarsów w tym jest. Powinni dać to Tartakowskiemu. On by to zrobił lepiej i bardziej stylowo. Ale oglądać się da. Dzięki Bogu, że odcinki takie krótkie! Ale i tak za długie moim zdaniem.

Czytałem na starwarsleaksach, że te krótkie scenki - reminiscencje z wojen klońskich to przygotowanie gruntu pod super-klimatyczną zagrywkę. Battle Droid mierzy w małego Mando i w tym momencie scena się urywa. W następnym, a może w ostatnim odcinku sezonu, zobaczymy co się dzieje dalej: robota oczywiście trafia szlag, mały wypełza ze schronu i widzi swoich wybawieńców: OBI-WANA K... JEGO MAĆ KENOBIEGO I ANAKINA PIER... SKYWALKERA, (oczywiście granych przez McGregora i Christensena), w pełnym rynsztunku wojen klońskich. Cała widownia w tym momencie się zesra, mamy "highlight" sezonu, i przygotowanie gruntu pod serial o Obi-Wanie

Widać teraz wyraźnie że drugi odcinek to był killer i nic mu nie dorówna.

Jest dużo facetów w maskach a im więcej facetów w maskach i obcych, tym lepszy film.
Wolałbym większą różnorodność poszczególnych mando ale i tak na szczęście nie są wszyscy na jedno kopyto - oczywiście mando z rozpylaczem rządzi.
Ta ich miejscówka to taka Cepelia, serio oni tam stoją 24/h w tym pustym korytarzu, takie Mando-Piwniczando.
Mogliby z nudów trenować czy coś, na wartowników są zbyt zblazowani
Kuźnia? Sam nie wiem, lepsze to i tak od fabryki droidów z AOTC.

Lokacja - jedna ulica i dwa zaułki (wiadomo, serial z małym budżetem).
Wspomnienia z dzieciństwa - bez komentarza.

Muza dobra, tym razem nawet pomagała dotrwać do końca seansu, zwłaszcza podczas walki w pomieszczeniu.
Walki - 50/50. Trochę dobra i trochę żenady. Czyli OK. Mam na uwadze że w tych strojach i maskach ciężko się poruszać.

Ale i tak, każdą scenę kradnie mały bąbel ❤️
Mam gdzieś tego mando - dawać więcej bąbelka ❤️ !!!

Ocena - jak każe obyczaj - to:
6/10

Akcji było bardzo dużo, jak dla mnie nic jednak nie pobiło występu IG z e1, ale patrząc na całokształt to był najlepszy odcinek. Duża w tym zasługa początek spoilera odseparowania uszatego od Mando koniec spoilera, dlatego ten drugi w końcu robi to, czego się od niego oczekuje. Na końcu niestety znów są razem, ale do tego czasu można się cieszyć. Ten odcinek miał najlepsze tempo, nie przynudzał, ani nie przeginał z akcją, przez co zwyczajnie dobrze się go oglądało. Muzyka też zdecydowanie w tym najlepsza, pojawiały się takie bardziej klasyczne fragmenty. Coś się działo, historia jakoś poszła do przodu. No i w końcu bardziej skupiono się na samych Mandalorianach, a główny bohater dostał bardzo fajną sekwencję przy odbijaniu początek spoilera uszatego koniec spoilera. No i pobili się, też spoko. Jak to w sw Disneya furiatów-mężczyzn musiała rozdzielić kobieta, bo tylko kobiety w tym uniwersum grzeszą rozumem. Że też takie drobiazgi nie rażą akurat w Mando, ale już w sequelach tak. Dla mnie to nadal dziwne. Widocznie tak działa moc współczesnego ewoka.

Problemem jest motywacja Mando żeby początek spoilera odbić uszatego koniec spoilera, bo w zasadzie sprowadza się do tego, za co kochają go fani, czyli, bo jest słodki. I generalnie serial jako całość póki co wydaje się nieangażujący i miałki. Długość odcinków nie jest problemem, skoro widać, że całość to poziom serialu animowanego z tą różnicą, że z aktorami i sporym budżetem. Spodziewałam się jednak czegoś więcej.

Przewidywalność scenariusza powala. Tak na prawdę cały odcinek oglądałem tylko dlatego, żeby zobaczyć jak wizualnie to zrealizują bo jeśli chodzi o treść to niczym nie zaskakiwał.

Dalej wygląda dobrze, klimat ma fajny, ale ktoś zapomniał chyba o sensownej, dłuższej fabule. Jak na killer w postaci pierwszego serialu aktorskiego SW to słabo.

Dobra, nadszedł czas by na poważnie zabrać się za Mandalorianina. Obejrzałem dwa odcinki, po czym nastąpiła ogromnie długa przerwa. I w ogóle miałem na razie jakiegoś dziwnego pecha - każdy z odcinków oglądałem późnym wieczorem lub w nocy. Kończyło się tym, że trochę zamykały mi się powieki Nie dlatego, że nudne, a po prostu ze zmęczenia. Zdawałem sobie później sprawę, że niewiele kojarzę, więc oglądałem jeszcze raz. Sytuacja się powtarzała, wobec czego te pierwsze odcinki widziałem po kilka razy i nie mogłem przejść do kolejnych. Tak samo przy trzecim Teraz już będzie lepiej.

Ten odcinek na pewno był lepszy od drugiego, a może i od pierwszego. Nadal świetna scenografia, fajne brudne lokacje i ciuchy bohaterów. Przy okazji niby widać, że to nie jest budżet na poziomie filmów, ale ta lekka bieda nie razi - jest sympatycznie i klimatycznie.

Gorzej nadal z fabułą, bo jednak znów opieramy się na strzelaniu, wybuchach i niezbyt rozbudowanych wątkach. Ogromnym plusem jest tu jednak wątek Mandalorian i ich obyczajów. Nie ma tego dużo, ale liczę, że kiedyś w przyszłości scenariusz jeszcze do tego wróci. Było to dobre.

Krótko, jak na mnie bardzo zwięźle i na temat, odnośnie drugiego i trzeciego odcinka pierwszego sezonu "The Mandalorian". Po pierwsze nasz tytułowy bohater ,,Mando", po drugie 50-letni, o zjadającej najtwardsze ludzkie serce z kamienia słodyczy w swym tyci malutkim ciałku, Baby Yoda, którego potęgi słodkości nie powstydziłby się Szeregowy z "Pingwinów z Madagaskaru". Po trzecie Kuiil, niby nierzucający się w oczy farmer z planety / księżyca Arvala-7 (na której to też toczy się duża część akcji pierwszych trzech epizodów produkcji), który prezentuje nad wyraz piękną szlachetność swą osobą tudzież bezinteresowność, o którą w dość trudnych post-imperialnych czasach raczej ciężko; to, jak pomógł on Mando (zauważmy, trzy odcinki pierwszego cyklu serialu za nami, a my wciąż nie znamy tożsamości tego, ,,który nie może zdejmować hełmu") nie da się dokładnie ocenić. Sęk w tym, że taki wyczyn określać tylko ,,uratowaniem skóry" Łowcy Nagród, to mało powiedziane. I w końcu ,,po czwarte": Jawowie - tyle jawowości w jednym, skromnym drugim odcinku, tyle scen wokół świetnie wizualizacyjnie uwydatnionego Piaskoczołgu, tan dużo obecności ekranowej tych małych pustynnych humanoidów, że Epizod IV "Star Wars" - "A New Hope" z kreacją w nim Jawów przy tym, co zaprezentowano w "The Mandalorian" wymięka. I czy mi się zdawało, czy właśnie Jawowie nie rozmawiali w tym językowym słowotoku, jak to mają w zwyczaju bablać śmieszkowato Minionki? Jak bardzo potężny będzie Baby Yoda? Skoro uratowanie życia Mando przed napierającym na niego sporym rogatym stworzeniem nie sprawiło mu ,,jak na bobasa" większego kłopotu, poza tym, że takie sięgnięcie wgłąb Mocy fizycznie go zmęczyło, oznacza to, że potencjał w scaleniu z Mocą Baby Yody jest ponad górne limity. Zresztą, 5 odcinków pierwszego sezonu jeszcze przede mną, więc ktoś coś o potędze zjednoczenia w Mocy naszego lilipuciego zielonego gnomika może jeszcze dopowiedzieć. Ostatecznie rozdziałom nr 1, 2, 3 stawiam ocenę: 9/10.

Odcinek z wątkami przepełnionymi Beskarem, losem Mandalorian, jak i ich obyczajami. Intrygujący ze względu na niedopowiedzenia, pozwalające na swobodną interpretację sekwencji wydarzeń ludu Mandalory. Oczywiście jest to ewidentny wybieg w przód dla scenarzystów, którzy mają dzięki temu swobodę w dopisaniu historii tej frakcji na późniejszym etapie, co mam nadzieję - ziści się w 2 kolejnych sezonach. 10/10

Zdecydowanie najlepszy odcinek drugiego sezonu.
Dałbym 10/10 gdyby nie ten sweterek.

Największym szokiem w tym odcinku było, gdy zobaczyłem, kto to reżyserował. Na Deborze Chow wieszam psy, a tu proszę. Jak ma producenta nad sobą, to potrafi babce powiedzieć, weź się do roboty, albo wypad, no to się wzięła.

Sam odcinek - miejscami trochę przydługi - zwłaszcza, że główny twist jest niejako oczywisty i czeka się, kiedy Mando pójdzie ratować malca. Na plus ukazanie kultury mandalorian. Bitwa pod koniec odcinka też niczego sobie, choć muzycznie po raz pierwszy odczuwam, że trochę kuleje. Wciąż o wiele lepiej niż Obi-Wan, ale... dało się z tego jeszcze wycisnąć.

W tym momencie mam wrażenie, że skończył się pilot układający dwóch głównych bohaterów i jednocześnie kładący pewne zarzewia potencjalnych konfliktów i sojuszy. Bardziej niż sam odcinek podoba mi się w którym kierunku to poszło.