AJ73 napisał:
Twierdzenie przykładowo na tej podstawie, że Bóg istnieje, jest tak samo prawdopodobne, jak to, że stworzył świat w sześć dni - bo siódmego zdaje się odpoczywał
-----------------------
No i tutaj strzeliłeś sobie w stopę. Kłania się nieznajomość tekstu, jego interpretacji, która swoją wiarygodność czerpie ze znajomości języków, w których Biblia została napisana, znajomości kulturowej tamtego okresu i starannego tłumaczenia metafor jakimi dość często posługuje się Biblia na podstawie sposobu opisywania rzeczywistości duchowej przez ówczesnych ludzi. No bo słuchaj, wszystkie księgi, które są uznane za wiarygodne źródło historyczne posługują się zrozumiałym językiem, ale te opisujące rzeczywistość duchową (czy ktoś w to wierzy czy nie, jego sprawa) siłą rzeczy muszą posługiwać się metaforami, często porównując ideę duchową itd. do rzeczy materialnych, zwierząt, istot mistycznych i raczej nieistniejących, ponieważ rzeczywistość duchowa tego wymaga. Możesz spotkać się z porównaniem do zwykłego zwierzęcia jak lew, ale też do różnych dziwnych stworzeń jak lewiatan, co nie jest dowodem na jego istnienie, ba, powiem ci więcej, nie w tym rzecz.

Pismo Święte ma cztery podstawowe sensy: dosłowny (historyczny), moralny, duchowy i anagogiczny (uwzględniający perspektywę wieczności).

No po tym długim wstępie, zmierzam do sedna; Bóg według katolików nie stworzył świata w dosłowne 6 dni, gdzie każdy liczył po 24h- w domyśle oznacza to pracę Boga chrześcijańskiego, a sam świat według wiary powstał naraz.

P.S Liczę, że się do tego ustosunkujesz.

Uważam, że każdy temat jest do dyskusji. Mamy wolność słowa, jednakże za swoje słowa winniśmy być odpowiedzialni i je ważyć, a dyskusja winna być na poziomie. O co z całego serca apeluję i proszę. Nie można unikać tematów, tylko dlatego że mogą być kontrowersyjne. To od dyskutantów zależy to, czy będzie kłótnia, czy nie. Sam temat jest czysty i to powinniśmy mieć na uwadze.

Wszędzie tutaj widzicie bait`y i próby szukania poklasku. Chciałem po prostu dać ze szczerego serca temu forum wątek, w którym można się czymś pochwalić i ucieszyć. W przeciwieństwie do wątku o wyżalaniu, choć i taki jest konieczny, niezbędny i bardzo pomocny i jestem za tym by pomagać strapionym.
Jednakże myślałem, by zachować jakąś równowagę.

Pamiętaj, że w związku z tym, co napisałeś, możesz zostać nazwany ateistą, albo INNOWIERCĄ ... tu po prostu mi ręce opadły, ale jak widzę, powyżej już to naprawiłeś za mnie

Wszystko zależy jakie studia i jaka praca po nich. Generalnie studia ogólnie techniczne uczą rzeczy tak teoretycznych jak i mających przełożenie na życie. Oczywiście jak ktoś potem zamierza kontynuować karierę "poza strukturami" zawodu wyuczonego, to metody obliczania kratownic, naprężeń cieplnych czy natezenia pola mu się do niczego nie przydadzą. Podobnie jak teoria liczb zespolonych. Ale gdy będziesz pracować w zawodzie, to będą to wiadomości tyleż podstawowe co bardzo przydatny i będą procentować w przyszłych zarobkach.

Wszystko się zmienia, za chwilę może być i tak, że szewc, hydraulik, spawacz będzie zarabiał trzy razy tyle co dajmy na to jakiś dobry korpo-menadżer mający i praktykę i dobre studia . Lata temu było, gdy pierwsze fale młodych i świeżo po studiach, mogły wybierać w ofertach jak w jabłkach, pensje i bonusy były też do pozazdroszczenia. A wiedza praktyczna - żadna .
Kiedyś, szkoły zawodowe były tymi gorszymi, wiadomo, wszyscy pożądali tego mgr. przed nazwiskiem, a dzisiaj trzeba kształcić w zawodówkach i technikach na potęgę. Papier zawodowy teraz też w cenie.

nie kwestię "durnoty" tu podnosiłem. Sam w tym wieku nie byłem za bardzo ogarnięty, choć zapewne stwierdzam to z perspektywy czasu, bo i wtedy kto o tym myślał...

Ale pewne rzeczy mi się jednak nie spinają i tak z ciekawości, z nudów rozważam

chociaż nie widziałem nigdzie wspomnienia o egzaminie zawodowym, chociaż i to może nie mieć racji bytu.

Cóż... historia robi się coraz ciekawsza, nieprawdaż X-żółwiu?

No więc...
Może to nie było w wieku 9 lat ale 10. Rok różnicy niewiele robi w tym wypadku? Prawda Bart?
Ale do rzeczy.
Jako kilkuletni szkrab oglądałem bajkę animowaną pt. "Papirus", fascynowałem się antycznym Egiptem i jego dziejami, łaknąłem tego w wieku 4-5 lat. Właśnie przez tą bajkę. W pewnym momencie bajki zabrakło w TV i zacząłem się interesować astronomią dzięki programom dokumentalnym w TV. I jak grom z jasnego nieba zainteresowanie historią u mnie wróciło w 2009 roku gdy premierę miał serial "Czas Honoru". Z perspektywy czasu powiem wam, że to nie jest odpowiedni serial dla 9 letniego dziecka, a szczególnie z możliwym zacięciem do historii i nauk polityczno-prawnych i kultury w szerokim pojęciu. Oglądanie bestialstwa Rappkego, Niemców, okrucieństwa wojny i sytuacji Polaków i Żydów pod okupacją Niemiecką wraz z pełną świadomością, że takie losy są jak najbardziej realne i były obecne w latach 1939-1956 dodaje pigmentu na obraz tego co dzieje się w mózgu dziecka, które w XX wieku rozpocznie spotkanie z historią. Pamiętajmy, że historia jest tym wszystkim, co widzimy teraz ale przeniesionym w czasie w tył, okraszone jeszcze większym bólem i zgryzotą. Do tego doszła jeszcze cała fala antyklerykalizmu od Pana Palikota kilka lat później i fala oczerniania Kościoła publicznie i to dopełniło dzieła zniszczenia we mnie wiary. Moi rodzice nie są, aż tak obyci w tych tematach, co ja więc nie mogli zrobić wiele, gdy coraz bardziej interesowałem rzeczami coraz bardziej mrocznymi duchowo, bo myślałem, że to prowadzi do oświecenia. Choć to prowadziło do ogłupienia i zatracenia duszy. Szatan złapał mnie na tym, na co próbował Chrystusa na pustyni. Na cytowaniu Biblii pod tezę, na łamaniu we mnie wiary w dogmaty wiary i ich sens, łącznie z Eucharystią. O Bierzmowaniu nie wspominając. Jakieś teksty o Ewangeliach nie uznanych przez KRK, jakieś teksty i filmy o symbolach pogańskich w Kościele. O tym jak żyli i modlili się pierwsi chrześcijanie, to był dopiero początek. Potem był okultyzm, spirytyzm i ezoteryka z astrologią. Piszę to nie dlatego, by siebie biczować tylko i wyłącznie i pokazywać jaki głupi i krótkowzroczny byłem ale po to by uświadomić rodziców i przyszłych rodziców, że o ile dziecko zainteresowane chemią może skonstruować bombę, to dziecko bez odpowiedniego poprowadzenia, jeśli nie idzie w stronę ścisłą, tylko kulturalno - polityczno - historyczną, to może się to skończyć problemami psychicznymi, duchowymi i ideologicznymi w głowie waszej pociechy. Program szkolny jest berzpieczny, bo jest nudny i pracochłonny, zaś te głupoty, o których mówię typu okultyzm, krytyka dogmatów Kościelnych, często wymaga tylko artykułu, który nie musi być kompetentnie napisany.

Dobrze Lordzie Bart. Ja na Twoją prośbę odpowiedziałem. Miło by było gdybyś Ty coś odpisał.