Ale wysyłanie na linię frontu małych dziewczynek (no i nie tak małych) nie wzięło się z próżni - to jednak standard w EU, i tam to się kończy wielokrotnie o wiele gorzej niż tutaj. Pewnie dlatego, że trudno było szybko uzupełniać straty na wojnie "pelnoprawnymi Jedi. Jak to szyderczo w jedym z odcinków określił gen. Grievious "Republic is runnig out of Jedi".

Natomiast co do "zaczynania" - ostatnio oglądaliśmy z kolegą 40+ bo chce zobaczyć całą historię "jak to było z tym Maulem" (po tym jak go zobaczył w Solo) i z jego synem 10 lat, dla ktorego to były pierwsze SW, nie licząc gier LEGO na PS. I się podobało, a mały był wręcz zachwycony, potem jeszcze "lyknelismy" kilka odcinków i bylo to "jeszcze" - więc dla mlodych nadaje się jak najbardziej.

A, i ciekawostka - to co wielu drażni, mojego kumpla najbardziej "kupiło" - humor w wykonaniu droidów bojowych.

Ostatni raz "Star Wars: The Clone Wars", jako pełnometrażowy film, oglądałem 22 listopada 2017 roku; dzisiaj animację tę obejrzę po raz kolejny.
Jeszcze raz skupię swą uwagę na wyglądzie Anakina i jego zachowaniu, czyli mówiąc krótko, na to jak daleko lub jak blisko było mu do Ciemnej Strony Mocy. Na pewno swoje fanowskie zmysły zwrócę również na Hrabiego Dooku, którego ostre, wydłużone rysy twarzy i mroczna postura wyglądają w tej technice animacji genialnie, oraz na jego uczennicę Asajj Ventress.
Uśmiech zagości na mej twarzy, gdy usłyszę ,,rozkaz, rozkaz" i biadolenie C3PO, rzecz jasna.