Jak to było dawno temu...

Generalnie to pamiętam głównie swoje totalne zaskoczenie, ile się tego zebrało

Ale żebym coś z tego użył, to nie kojarzę. Inna sprawa, że nie bardzo było na co, w czasach Ciemnej Strony

https://giant.gfycat.com/CreepyFocusedIberiannase.webm

#tylkopowazneodpowiedzi

Ale miałem przyjęcie w knajpie, więc z perspektywy czasu stwierdzam, że nie było co zabierać, bo i tak się pewnie nie zwróciło.

Ale pamiętam, że dostałem zestawy LEGO: Slave 1 (ten z 2000 roku) i Qui-Gon, Jar-Jar i Droidy na bagnach. I zegarek Casio.

Dla mnie to było bogactwo, gdzieś mam ten hajs.

Niby na komputer poszło. Ta. A potem się dowiedziałem że ten komphter to jakiś stary rzęch z apteki wujka.

Ale dostałem Kangurka Kao. Chociaż tyle.

No i generalnie trochę na mnie rodzice wydali przez 20 lat

j.w.
Od rodziców dostałem PSP, od wujka rower. Kasę chciałem zaoszczędzić, ale trzeba było pożyczyć rodzicom bo akurat nie mieli gotówki, na zakupy... i ten. Tego. Już się nauczyłem że nie warto oszczędzać i to, co mam wydaję na drobne przyjemności. Nie zdziwcie się więc jeśli kiedyś mnie spotkacie a ja mieć nie będę (bo i skąd, jak grubszych od razu trzeba się pozbyć, a chude... dobrze, jak są).

Co do kasy, to nie pamiętam ... , natomiast dostałem wtedy zegarek elektroniczny, taki z kilkunastoma melodyjkami, stoperem, kalkulatorkiem, i najważniejsze - były w nim GRY (!). Wtedy to był kosmos, więc nawet nowy rower jakoś mnie nie obchodził, a co dopiero forsa ? ...

Nie dostałam żadnej kasy więc nie było co zabierać. Na komunii byli tylko moi rodzice i brat oraz chrzestna (sama, wdową była) i chrzestny wpadł na chwilę bo sam w tym momencie miał przyjęcie komunijne córki. Koniec. Dostałam złote kolczyki, pierścionek złoty z ametystem i medalik z łańcuszkiem.
Swoim dzieciom kasy nie zabierałam.

Nieeee, nie zabrali.

Może najwyżej przypilnowali, żebym nie wydał na głupoty. Ale kaska, tak jak chciałem, poszła na rower i zegarek. Rower mam do dziś, zegarek też gdzieś leży, ale już nieużywany. Ale to było już dość dawno, w międzyczasie się zestarzałem i z modelu wskazówkowo-elektronicznego przesiadłem się na sam wskazówkowy

Swoją drogą najlepszym prezentem jaki otrzymałem, był święty obrazek jeszcze sprzed wojny, ładnie oprawiony, z przepisanym na osobny papier wierszem z odwrotnej strony. Z biegiem lat coraz bardziej doceniam ten upominek. Bardziej ponadczasowy i wartościowszy, niż jakikolwiek zużywający się sprzęt