czyli Oryginalna wersja Oryginalnej Trylogii

Ta, w której banthy się nie ruszają, ściany na Bespinie nie są przeszklone, a w pałacu Jabby nie ma piosenki (no i Han...)

I nawet jeśli dziecięce zauroczenie historią Luke`a nie było tym samym, co późniejsze świadome fanostwo, to jednak zdefiniowało postrzeganie SW. Dlatego - to moje prywatne stanowisko, nie aspirujące do bycia Prawdą Objawioną - bawią mnie dyskusje o wyższości kanonów, bo dla wychowanego na SW w 80s, bez choćby możliwości pomyślenia o tym że będą jakieś książeczki tłumaczące co robił Luke między ANH a TESB, sprawa jest jasna: SW to filmy.

Kiedy dziś spoglądam na OT (właśnie mi się przypomniało, że ktoś ostatnio sprzedał mi info o istnieniu fanowskiej zremasterowanej wersji OOT), widzę wciąż niesamowity realizm tej baśni - każdy mógł pomyśleć że piachy Tatooine czy lasy Endoru są za rogiem (choć już nie Jawowie czy Ewoki ofkors), dodatki SE są trochę jak jeleń z papier mache w Bieszczadach, udany, ale... Prequele to z kolei niemal od pierwszych sekund poczucie, że jestem w bajeczce, ślicznej, lecz jednak (też polubiłem, z wyjątkiem dialogów i reżyserii).

U mnie wdrażanie się w Star Wars przebiegało stopniowo. Pamiętam że miałem jakiś kontakt ze Starą Trylogią w dość wczesnym dzieciństwie na początku lat 90tych, ale to bardzo mgliste wspomnienie. Kiedy w 97 zaczął się szał zbierania Tazosów wiedziałem mniej więcej kto jest kim i o co w filmach w zarysie chodzi. Samych filmów jednak nie obejrzałem.

Kolejny kontakt to Epizod 1 na VHS. Tu już miałem niezłe WTF, bo na tym etapie nie interesowałem się zupełnie czym będzie ten film, nie miałem pojęcia że to prequel itd. Zastanawiałem się więc gdzie jest Vader i inne postacie. Wydedukowałem sobie że to się musi dziać już po trylogii i że wygląda fajnie, ale jest głupie.

Później przyszedł pamiętny dla mnie rok 2002 i Star Wars wiosną w Polsacie. Od tego momentu zaczęło się moje fanostwo. Wszedłem w ten świat, dowiedziałem się że Epizod 1 to prequel i nie dość że za chwilę premiera Epizodu 2, to będzie też Epizod 3. Jakiś czas później zawędrowałem na Bastion, wkręciłem się w czytanie newsów, forum, kantynę. AOTC ponownie mnie rozczarował, ale Epizod 3 zapowiadał się fenomenalnie. Świetny czas by zostać fanem.

Także jaki okres filmowy mnie wychował? Stara Trylogia i bastionowe oczekiwanie na Epizod 3. To drugie chyba najbardziej.

Hmm, wydaje mi się że jeśli chodzi o rozpoczęcie fanostwa to masz troszeczkę zbyt "nowe" podejście...
Bo w dzisiejszych czasach faktycznie fanem można zostać praktycznie tylko i wyłącznie przez filmy, ponieważ reszta "produktów" SW kręci się wokół filmów, bez nich nie istnieje i ich adresatem są fani...
A jak to było kiedyś?
Mieliśmy całe serie książek SW niepowiązanych z filmami, opowiadających swoje historie i które mogły wciągnąć w świat SW "przypadkowych" czytelników fantastyki...
Mieliśmy gry komputerowe które były dobre nie dlatego że były SW, ale dlatego że autentycznie były dobre.
W moim przypadku to chyba własnie one były "początkiem końca". Bo o ile premiera TPM w 1999, która była moim pierwszym kontaktem ze SW zrobiła na mnie piorunujące wrażenie i spowodowała "katowanie" VHSów OT w domu to prawdziwe wsiąkanie w uniwersum miało miejsce dopiero po premierze AOTC... I to nie przez film;p
A przede wszystkim przez:
- Jedi Knight II: Jedi Outcast (2002)
- Jedi Knight III: Jedi Academy (2003)
- Knights of the Old Republic (2004)
To ww. historie pokazały mi prawdziwy potencjał SW, wręcz nieograniczone możliwości rozszerzenia uniwersum...
No i wtedy zaczęło się - serial Clone Wars Tartakovskiego, śledzenie na Bastionie słynnej serii "Before the Helmet", szukanie spoilerów ROTS (dzisiaj ich trzeba unikać;p ), książki, komiksy i wszystko co tylko było w jakiś sposób ze SW powiązane

I wiem że to filmy są najważniejsze w uniwersum, ale trzeba pamiętać że (jak mówił Luke w trailerze TLJ) "It`s so much bigger";p

A jeśli chodzi o pytanie który okres filmowy mnie "wychował" i miał największy wpływ na mnie jako na fana to... czy to nie jest oczywiste?;p

W moim przypadku zaczęło się od VHSów OT, które do dziś gdzieś mam w szafie schowane. Niedługo potem były prequele, TPM oglądałem jeszcze na VHS, ale na AOTC już poszedłem do kina i pamiętam jak z wypiekami na twarzy wychodziłem z sali Wtedy to się zaczęło jakoś, potem Clone Wars, Jedi Knighty, Batllefront itd. W sumie, w moim przypadku mogę powiedzieć, że jestem fanem "od zawsze", a wszystko dzięki bratu, który bardzo wcześnie mnie tym zaraził

Mimo, że od zawsze lubię fantastykę i pamiętam, że od najmłodszych lat zaczytywałem się Thorgalem, Yansem i komiksami Ericha von Danikena to jakoś tak SW przez całą moją młodość mnie ominęły. Wiedziałem, że jest taki Vader, taki Luke, ale nigdy nie trafiłem na cały film w TV, nikt mi go nigdy nie pokazał, sam też nigdy się nie zainteresowałem tematem na tyle by samemu sięgnąć po trylogię.

Całość filmów obejrzałem dopiero w okolicach premier prequeli, ale byłem już wtedy względnie dorosły i mimo, że saga mi się podobała to nie zrobiła na mnie jakiegoś piorunującego wrażenia. Zainteresowałem się też dosyć mocno EU, ale jego rozległość, informacje o zaprzeczeniach i poziomach kanoniczności oraz próbki, z którymi się zapoznałem mnie od niego odrzuciły.

Przy okazji głośnej premiery TFA postanowiłem odświeżyć sobie filmy. Tym razem spodobały mi się jeszcze bardziej. Dotarłem do TCW i też zacząłem oglądać. Znalazłem informację o restarcie kanonu i postanowiłem spróbować - zamówiłem sobie wszystko co wyszło po polsku. Prześwietnie bawiłem się na TFA, byłem pod wrażeniem jak nowe serie komiksowe SW i Vader fajnie pasują i uzupełniają filmy oraz oddają ich lekkość i klimat, książki też czytało mi się przyjemnie. No i tak powolutku się wciągnąłem. Zacząłem pisać na forum Bastionu i codziennie przeglądać polskie i zagraniczne strony, fora i filmiki w temacie SW. W tej chwili jestem już chyba maniakiem SW, nie potrafię nawet poczekać na polskie wydania książek i komiksów.

Do ~2013/2014 nie byłem nawet w 1/10 takim fanem jak teraz. Oglądając OT w telewizji jako dziecko strasznie podobał mi się ten świat, czułem jego Moc. Potem w wieku 6 lat poszedłem na Mroczne Widmo i chodziłem z klasą na kolejne części. I jeśli miałbym powiedzieć co mnie wychowało to właśnie byłyby to prequele. Tam poznałem dokładniej cały świat Gwiezdnych Wojen, choreograficznie dopracowane walki na miecze świetlne i świecące statki Republiki i Separatystów. Wtedy prequele podobały mi się bardzo i właściwie do dzisiaj uważam je za bardzo wartościowy kawał Gwiezdnych Wojen. Nawet jeśli pod względem niektórych aspektów nie domagały to miały ogromny wpływ na to w jakim kierunku rozwinęło się SW. Wydaje mi się, że bez prequeli, bez pomysłu na to jak wyglądał świat Gwiezdnych Wojen przed ANH nie byłoby masy genialnych pozycji w EU (książek, komiksów czy gier).

Wychowały mnie na pewno prequele. Ale do fanowania przyciagnęła mnie informacja o wznowieniu Star Wars przez Disneya. Nie wiem kiedy to było, ale gdzieś w okolicy 2013 roku zacząłem masowo sięgać po książki (Bane, Plagueis, Thrawn, TOR, Labirynt Zła). Ekspresowo zacząłem wkręcać się w to uniwersum. I tak już zostało.

Fanką SW zostałam za czasów Disneya, a i to nie od razu. TFA spodobało mi się, ale nie od razu poczułam fascynację. Ale wtedy jakoś odkryłam Bastion, fanfiction, zaczęłam rozmyślać o tym świecie, powtórzyłam sobie TFA i tym razem się zakochałam Spodobał mi się R1, no i zostałam fanką

Prequele i OT znaam wcześniej (nie pamiętam, które filmy oglądałam jako pierwsze), ale nie zainteresowały mnie szczególnie.
Pamiętam, że OT podobała mi się, ale dziwiłam się, czemu to jest takie kultowe

Prequele wychodziły w czasach mojego dorastania. Pamiętam, że miałam w szkole jakieś zeszyty i notesy z droidami, Amidalą i innymi postaciami ^^
Podobało mi się Mroczne Widmo (i Jar Jar też xD), ale już Atak Klonów wyłączyliśmy z bratem przed końcem, nie daliśmy rady tego zmęczyć xD Zemsta Sithów przyciągnęła swoim mrokiem i oglądałam z ciekawością.
Nie zostałam wtedy fanką, ale skoro w ogóle postanowiłam iśc do kina na Przebudzenie Mocy, to znaczy, że jakąś sympatię do tego uniwersum już miałam

ROTJ w kinie (wielokrotnie) od tego się zaczęło.
Później VHS TESB i ANH więc oglądałem od końca i to było świetne. Dlatego różnię się mocno od młodych fanów, którzy muszą mieć najlepiej kilka książek o jakiejś postaci żeby ją polubić.

PT oglądałem już będąc "dorosły" i bardzo mi się te filmy podobały (cieszyłem się jak dziecko, że SW wróciło do kin).

ST oglądam już będąc "dorosły" i bardzo mi się te filmy podobają (cieszę się jak dziecko, że SW wróciło do kin).

PS
Dla mnie najlepsza jest OT, potem PT, a na końcu ST
Można powiedzieć, że SW zchodzi na psy, ale tak nie jest bo np. R1 jest lepsze od PT więc całe te zestawienie wymieszają spin-off`y.
Epizod 9 może być najlepszym filmem SW, ale to nie będzie miało wpływu na całośc:
OT>PT>ST

O ile SW towarzyszą mi prawie całe życie i zawsze je lubiłem, to powiedziałbym, że fanem stałem się dopiero w późnym wieku nastoletnim. Zaczęło się od pożyczonych od kuzyna kaset VHS z niedawno wydaną edycją specjalną OT. Nie pamiętam nawet swoich ówczesnych wrażeń ale nie były chyba oszałamiające bo na żadnym z wychodzących niedługo później prequeli w kinie nie byłem. Oglądałem je dopiero jakiś czas po premierze i były dla mnie czymś normalnym, o ich powszechnie złym odbiorze dowiedziałem się dopiero lata później. Byłem wtedy raczej przeciętnym widzem.

Pewnym przełomem było dla mnie odkrycie KOTOR-ów (wtedy już kilka lat po premierze) i The Clone Wars (serial). Zafascynowało mnie to szersze spojrzenie na uniwersum i jego ogrom, to były początki mojego prawdziwego fanostwa. Nie do tego stopnia, żeby ruszyć to faktyczne, książkowe i komiksowe EU, ale pod innym kątem spojrzałem na filmową sagę, zacząłem bardziej doceniać, dowiadywać się szczegółów in-universe i tych zza kulis tworzenia. W taki sposób na premierę TFA czekałem już jako fan. To miał być pierwszy film na który szedłem do kina w dniu premiery, bez konkretnych oczekiwań ale bardzo podekscytowany.

Tutaj dla dramatycznego zwrotu akcji pasowałby tekst, że TFA było ogromnym zawodem, czyż nie?
Dla niektórych może i tak, ale nie dla mnie. Epizod VII zrobił na mnie duże wrażenie. O ile z perspektywy dwóch lat po premierze to wrażenie w jakimś stopniu już przygasło, to w grudniu 2015 było dla mnie impulsem do sięgnięcia w końcu po książki i później również komiksy. Po prostu potrzebowałem więcej. Przede wszystkim nadrobiłem nowy kanon i obecnie nowości czytam na bieżąco po angielsku, ale Legendy również poznaję. Trochę tego jest, więc w sam raz zajęcie na lata.

Na pytanie w temacie nie mam jednoznacznej odpowiedzi. Fanem zostałem w erze prequeli, ale już po premierze Epizodów I-III i raczej ze względu na inne rzeczy. Sequele natomiast wywindowały moje zaangażowanie na najwyższy poziom. Bardzo wątpliwe jest, że sięgnąłbym kiedykolwiek po EU gdyby nie one i to dzięki nim zostałem tym fanem którym jestem dziś.

Nie wiem czy można mówić o "wychowaniu" w przypadku osoby dorosłej, ale spróbujemy.

Filmy poznałam późno, dopiero w kinie, zwiewając ze szkoły na edycję specjalną. Ponieważ internet wtedy był na wiaderka i dla wybrańców, to na filmach (i recenzjach i doniesieniach w prasie filmowej) się skończyło. Na prequele już obowiązkowo szłam do kina, ale znowu - jestem w stanie na całego wpaść w jeden fandom na raz (bo właśnie - robię to na całego) i wtedy tym czymś był Potter - fiki i fanowskie tłumaczenia itp.

Prequele widziałam, AOTC mnie podłamał, ale ROTS się nawet spodobał. Tylko jakoś nie czułam potrzeby sięgania po książki i komiksy. Wiem, że wpadł mi w ręce Thrawn ale jakoś miałam meh, kilka komiksów też, ale wciąż "to nie to". Za to na Pyrkonach w czasach starożytnych, gdy odbywały się w szkole na Dębcu, obowiązkowo uczestniczyłam w starwarsowych prelekcjach: o okrętach (do teraz pamiętam pasję prowadzącego i kłótnie z widownią odnośnie rodzaju chyba działek rufowych), o konstrukcjach mieczy itp.

TCW znowu tak jednym okiem i na wyrywki - Ahsoka wkurzała, za to podobał mi się Anakin, o wiele bardziej niż w filmach.

A potem SW były wciąż, czasem się obejrzało coś ponownie. Absolutnie nie uważam, że wtedy wychowały mnie jako fana, byłam ot kolejnym każualem.

Jasne zaciekawiła mnie informacja o przejęciu przez Disneya, oglądałam teasery i trailery TFA, czekałam sobie na film, ale tak na luziku.

Aż latem 2015 roku napisała do mnie przyjaciółka, że tak dzieciom przez ramię zerkała na kreskówkę o takiej patchworkowej "space family" w Gwiezdnych Wojnach i tego jest mało, kilkanaście 20-paro minutowych odcinków i czy bym nie chciała może, bo ona musi z kimś podyskutować.

Miałam czas, odpaliłam pierwszy odcinek bez oczekiwań, oglądałam sobie dość krytycznie, bo nie ukrywajmy animacja średnia, za to postaci fajne i nawet ciekawe, no zobaczymy, te kilkanaście odcinków dam radę, czego się nie robi w imię przyjaźni...

A potem.
Potem ten jeden główny (w kitce i z bródką, z automatu plus 100 do mojego wzdychania ), wyszedł przed szturmowców, uchylając się przed strzałami i stanął i odpalił miecz świetlny.
I bohaterowie w TV zrobili łoooooo
I vilkala przed laptopem zrobiła łoooooo.
I obejrzała całość tej samej nocy.

I poooooszłooooo!
A New Dawn, komiks Kanana na początek, potem komiksy wprowadzające do TFA, TCW w całości, potem TFA, stopniowo nadrabianie książek, rejestracja na Bastionie, oglądanie finału 2 sezonu na żywo o 3 w nocy W ŚRODKU TYGODNIA i potem do pracy robienie prelekcji o SW nie tylko ich słuchanie, dyskusje, poszukiwania, aż w końcu Legendy.

Tak więc można powiedzieć, że jako fana SW wychowali mnie "Rebelianci"

W zasadzie to... międzyfilmie. Fanem zostałem już trochę po premierze "Zemsty Sithów", ale przed premierą kinowych "Wojnen Klonów", które zresztą zobaczyłem dopiero lata później. Od początku wciągnąłem się przez obrzeża EU, filmy oglądając w międzyczasie i porównując je z misjami z Battlefront 2. Było kilka podobnych tematów na forum, więc nie piszę bardziej szczegółowo.

Co prawda pisałem już o tym wielokrotnie, ale niech tam. Oczywiście w moim przypadku zaczęło się od dwóch kaset VHS tzn TPM i AotC, ze szczególnym wyróżnieniem na tą pierwszą. Także wychowałem się na TPM i poniekąd AotC, i właśnie te dwa filmy wytyczyły tor rozwoju mojego zainteresowania uniwersum SW, tym okresem się najbardziej interesowałem, na z tego okresu książki i komiksy najbardziej polowałem, a kiedy już je dostałem w swoje ręce to pochłaniałem je w błyskawicznym tempie, przynajmniej jak na moje standardy rzecz jasna, takiego Łowcę z Mroku przeczytałem w trzy dni, zazwyczaj męczę takie książki z tydzień, no i oczywiście do dzisiaj moją ulubioną postacią jest Maul, nawet po tym jak zgwałcono tę postać w wiadomych animacjach .

Oczywiście to była pierwsza, najlepsza trylogia .
Ale nie ANH !, pierwszymi StarWarsami w kinie jakie obejrzałem było TESB, no i pamiętam jak wielkie robiło to wtedy wrażenie. Ta część ma właściwie wszystko to, co powinny mieć te filmy, i zawsze jest punktem odniesienia do przyszłych filmów.
Prequele to już jednak nie to samo, nie dla mnie.
O ile OT biorę w całości, tak w kolejnych filmach mam tylko ulubione sekwencje - mniejsze, większe, ale nie całość.
A jak będzie z obecną trylogią ?, sam się zastanawiam, czas pokaże, natomiast bardzo się cieszę, że powstają nowe filmy - nawet jeśli nie zawsze są tym, na co czekałem (TLJ ...), to kurczę, przecież to część mojego życia, i cieszę się, że są ze mną

Edycja Specjalna, a później PT.

na szczęście. Wychowywali mnie Tarantino, Pasikowski, Allen, Kieślowski, Leone, Coppola, Spielberg, Nicolas Cage i Leoś DiCaprio, a wszystko zniszczył Cameron

A to znaczy, że jestem wychowankiem dobrej sztuki filmowej, przemieszanej ze smakiem paździerza i popcornu, przez co doceniam kunszt Starej Trylogii, nawet tej poprawianej.

Jabba fajnie wyszedł, nawet wybrnęli jak Han go okrąża Wtedy pomyślałem sobie, że kino może pójść jednak w złym kierunku, bo jak każdy będzie chciał "ulepszać" swoje filmy po fakcie.

A potem przyszła Nowa Trylogia, dzisiaj pewnie jako zwiastun tego, że każdą rzecz można też zepsuć. Co zostało do dzisiaj

1997 - TAZOsy i pierwszy seans: Powrót Jedi w nieistniejącym już kinie w Pszczynie. Potem było z górki.

Właściwie na seans ANH wybrałem się przez przypadek, gdyż wiązał się on ze szkolnym wypadem do kina. Okazało się jednak, że jest to miłość od pierwszego wejrzenia i wiedziałem już, iż zobaczenia ESB oraz ROTJ na dużym ekranie - już indywidualnie - nie odpuszczę za żadne skarby

Pierwszym filmem SW jaki widziałem było Mroczne Widmo w okolicach premiery gdy byłem młodym gnojkiem.

Oglądałem ten film wiele razy aż pewnego dnia mój Tata (który swoją drogą zaraził mnie pasją do SW) załatwił kasetę VHS z nagranymi wszystkimi 3 częściami oryginalnej trylogii.. To było dla mnie coś nowego i nie rozumiałem dlaczego gdy zbliżała się premiera 2’ki On posiadał już części 4-6. Gdy je w końcu zobaczyłem nie mogłem przestać ich oglądać.. Widziałem je dziesiątki razy i nigdy mi się nie nudziły. Ojciec opowiadał jak był młody i chodził do kina na oryginalną trylogię.. Byłem zafascynowany tym tajemniczym światem!

Od dwójki czekałem na premiery DVD by móc je jak najszybciej obejrzeć jednak po premierze trójki nie liczyłem, że pojawi się coś nowego.. Powtarzałem maratony Gwiezdnych Wojen co pewien czas aż w końcu zapowiedziano kolejna trylogię i ogromny „hype” wrócił!

Taka właśnie była moja historia związana ze światem Gwiezdnych Wojen. Wprowadził mnie do niego Ojciec, z którym obowiązkowo (w ramach podziękowania) chodzę do kina w dniu premiery na każdy nowy film jaki wychodzi.

W kinie jako pierwszy widziałam... Powrót Jedi Na inne byłam za mała. Pamiętam to do dziś, pierwsze wyjście z domu po półtora miesiąca salmonelli, wyglądałam jak dziecko z Oświęcimia i tata zabrał mnie do osiedlowego kina na dwa filmy jeden po drugim. Po czym już na pierwszym zasnął
Nową nadzieję i Imperium oglądałam w tv kiedy tylko się dało. Długo nie mieliśmy odtwarzacza video bo rodzicom zupełnie to do szczęścia nie było potrzebne a starszy brat wolał swojego Atari. Wreszcie dostałam! i mogłam poprosić rodziców aby pod choinkę kupili mi na kasetach video odświeżoną wersję GW. Ale się cieszyłam Mam ją do dziś. W między czasie zabrałam się za książki ale mi nie podeszły i zdecydowałam trzymać się filmów.
Kiedy weszło Mroczne widmo oczywiście pobiegłam do kina. Średnio mnie zachwyciło ale w porównaniu z Atakiem klonów okazało się wg mnie lepsze Do dziś oglądam na pilocie i niektóre fragmenty przewijam. Przepraszam fanów Do Zemsty Sithów też miałam zastrzeżenia ale ok, mogło być.
Na TFA szłam z "pewną taką nieśmiałością" nie byłam pewna czy to będzie to, czy poczuję to samo co podczas Powrotu Jedi? Nie chciałam rozczarowania. Wyszłam bardzo podbudowana. TLJ oraz R1 jak najbardziej mi się podobają ( z małymi zastrzeżeniami), obecnie w GW wciągnął się średni syn więc mam z kim dyskutować na żywo
Podsumowując fanem stałam się dzięki częściom IV-VI.

Ktoś pamięta jeszcze Tazo???
W zasadzie to od nich sie zaczęło, od ich zbierania, niestety bez albumu i nie zdobyłem wszystkich, ale za to miałem je zawsze przy sobie jak dorośli w portfelu tak je sobie trzymałem, dość często je oglądałem, poniekąd stały sie moją małą obsesją.
Potem pojawiło sie Mroczne Widmo i zdrapki z Lays`ów (kolejna obsesja, co ciekawsze nie wciągnęły mnie jakoś Dragon Ball`e ), niestety nie byłem w kinie, ale zacząłem szukać gdzie sie da informacji o Star Wars, sąsiad miał gre Star Wars Racer Arcade w którą sie grało, zbierał także startuetki którymi sie wymienialiśmy, pamiętam że portfel z tazo stał sie schronieniem dla wycinków z gazet, a pilnował wszystkiego startuetkowy Darth Maul (podwójny).
W końcu, na niedługo przed premierą Ataku Klonów po raz pierwszy mogłem obejrzeć Star Wars w TV:
Mroczne Widmo
Nowa Nadzieja
Imperium Kontratakuje
Powrót Jedi
Atak Klonów był już w kinach, ale niestety beze mnie, ja nadal odbijałem sobie wszystko zbierając dodatki do chipsów i wycinki z gazet.
Zemsta Sithów, czekałem na tę część z niecierpliwością, ale niestety i tym razem nie byłem w stanie pójść do kina, więc skupiłem sie książkach pożyczanych w bibliotece i czekaniu, aż będzie już dostępna ładna wersja Zemsty Sithów do pobrania.
Wojen Klonów niestety nie puszczali u mnie w kinie, więc skupiałem sie na czekaniu aż wyjdzie na dvd i czytaniu książek i komiksów.
Teraz staram sie być na bieżąco, mało kiedy można mnie zobaczyć w jakiejś innej koszulce niż ze Star Wars, a na nowe części chodze do kina więcej niż raz, na Przebudzeniu Mocy i Łotrze 1 byłem 2 razy z czego 1 raz z siostrą, na Ostatnim Jedi byłem 3 razy z czego 2 razy z siostrą

pamięta ktoś może mini-karty z chipsów "Maczug"? To były czasy.

Niestety, gdy zapadłem na SW, nie było żadnych okresów, nie było EU, skasowanego, czy nowego. Nie było nawet epizodów! W zasadzie niczego nie było. Był tylko film "Gwiezdne Wojny". Taki prawdziwy...

Dlatego nie miałem wyjścia i zostałem nie-fanem.