Akt heroizmu, który na moje oko nic by nie dał. Nie wystarczy być odważnym i gotowym do poświęceń, trzeba jeszcze wiedzieć kiedy.

Duża część odpowiedzi wymaga uprzedniego wyjaśnienia jak to działo działało*, ergo jaki skutek mógłby mieć samobójczy atak (niezależnie od szans na dotarcie do celu).

Dyskutowaliśmy o tym luźno i wychodziło, że trudno byłoby to działo uszkodzić, to nie kolubryna którą można zagwoździć.

*a IMHO to jeden z najgłupszych pomysłów tego filmu

Myślałem, że to faktycznie będzie "heroic sacrifice". Jednak faktycznie, jak teraz na spokojnie to analizuję, to rzeczywiście ścigacz już był papką w połowie drogi, więc i rezultat byłby żaden.

Te ślizgacze ledwo się trzymały kupy...
Wariatowi z Dnia Niepodległości się to udało bo miał przyczepioną rakietę do samolotu;p Finn miał stopione działka, a nie było tam widać żadnego innego uzbrojenia...
Tak więc Finnowi nie wróżyłbym sukcesu większego niż ułanowi z niesłynnej sceny z "Lotnej" Wajdy;p

Ja to w ogóle myślałem, że to działo zniszczy DJ, który pojawi się w ostatniej chwili niczym Han w ANH, a tu zonk - został zły do końca filmu.

Tu chyba da się dość ładnie ukazać cały mój problem z tym filmem. Bo z jednej strony kupuję tą scenę z Finnem, bardzo mi ona pasuje. Z drugiej strony, to co zrobili z Rose - to ręce opadają, całkowicie to wszystko psuje. Ale o tym było w wątku o moralizatorstwie. Tyle, że niestety to jedna i ta sama sekwencja, dostajemy coś wspaniałego i wymieszanego z jakimś mułem.

Natomiast Finn - w TFA jest tchórzem. Nie chce walczyć, nie chce ginąć. Ucieka. Nie kocha Porządku, a ponieważ zdezerterował, ci również go nie kochają.
Finn ucieka na Jakku, ucieka na Takodanie. Jest gotów tam zostawić Rey, ale gdy Rey grozi niebezpieczeństwo, to zbiera mu się na heroizm. Jednak ani on nie czuje się bohaterem, ani nie czuje się pewny siebie wystarczająco. Widać to we wprowadzeniu Rose. On jest wielką rybą, ale on tego nie czuje. Nie widzi, że może kogoś inspirować. Zresztą to do niego nie dociera. Wie tylko, że musi uciec, ale możliwe, że robi to całkowicie podświadomie, wiąże to z koniecznością wywiezienia nadajnika. Złapany, znów uświadamia sobie, że ważniejsze jest ocalenie Rey, więc znów idzie w heroizm. Wynikający z jego szkolenia, ale nie będący w jego naturze. Widać to też na Cantonice, gdy Rose ma zabawę jeżdżąc na fadierach, on jej każe by się przestała cieszyć. Jednak jest gotów zaryzykować i stanąć do walki.

Punkt zwrotny w Finnie to starcie z Phasmą. On w tym miejscu, wie że ma więcej osób do uratowania. Nie tylko Rey, jeszcze Rose, jeszcze Ruch Oporu. Finn robi się odpowiedzialny, odkrywa swoje przeznaczenie. I jak sam siebie określa, jest rebeliancką świnią.

Na Crait robi to co może. Sytuacja jest beznadziejna. Trzeba czekać, aż ktoś im pomoże, ale nie można dać się wystrzelać w jaskini. To Finn (nie Poe) nalega by ruszyć na Porządek wszystkim co mają. Czyli kilkunastoma pojazdami. Jest zdeterminowany, by ochronić Rey, resztę, ale też czuje się częścią Ruchu Oporu. On doskonale wie, że nie ma innej opcji. Trzeba zniszczyć działo, zanim ono zniszczy Ruch Oporu. Gdy inni się wycofują, on jest gotów oddać swoje życie za sprawę. Jednocześnie to nie jest Gwiazda Śmierci z milionem ludzi na pokładzie. To tylko działo. Pociągnie kilka osób ze sobą, owszem. Odegra się przy tym na Porządku, też owszem. Ale przede wszystkim robi to by ratować innych, by walczyć o sprawę, do czego dorósł. Fakt, że ma porachunki z Porządkiem, dodaje Finnowi dodatkowej głębi. Jego motywacja jest niejednoznaczna. To jest piękne. Zamiast zginąć w jaskini, woli zginąć w walce, dając tym, na którym mu zależy, szansę by uciec. Mnie się bardzo podoba, to co się z nim działo, zwłaszcza w kontekście jego drogi.

Nie podoba mi się koniec. Finn albo powinien zginąć (choć wtedy RJ pewnie zanudziłby nas patosem), albo wykorzystać śmieszkowatą scenę z rozwalającym się pojazdem Poe. Co gdyby Finnowi tuż przed działem rozleciał się pojazd? Dałoby się.

Natomiast inna sprawa, że próba zniszczenia takiego działa, lecąc praktycznie pod promieniem, to raczej nie rokowała zbyt wiele. Niemniej jednak patrząc na motywację i rozwój Finna, mnie się to podoba.

Dla mnie mógłby zginąć

Mi osobiście ta scena się podoba. Wygląda bardzo atrakcyjnie pod względem wizualnym. Również jesli chodzi o jej konstrukcję, jest tak sprytnie zrobiona, że widz ma wrażenie, że to jest właśnie to - bohaterski koniec Finna. Ja w każdym razie byłem na to w 100% gotowy! Pod względem fabularnym, i ze względu na "ewolucję" postaci, miałoby to sens. Johnson po prostu wykorzystał kolejną okazję, żeby zrobić coś nieoczekiwanego.
Patrząc z punktu widzenia "in-universe": w tym momencie działania resztek Ruchu Oporu pozbawione są już jakiegokolwiek sensu i znaczenia. Jak napisałeś, Ruch jest zdziesiątkowany, uratować ich może tylko cud. Tak prawdopodobnie myślałaby Rose - poświęcenie Finna nie ma już żadnego znaczenia, a ona go kocha i chce wydłużyć jego życie choćby o chwilkę, bo w tak beznadziejnym położeniu ostatnia rzecz, która ma znaczenie to miłość. No i w sumie miała rację, cud się zdarza, a JJA miał ułatwione zadanie bo nie musi wprowadzać w E9 kolejnej, nowej postaci.