Wydaje mi się, chociaż mogę się mylić, że pragniesz wydusić ze mnie jak najwięcej tekstu rozbierającego na czynniki pierwsze TLJ, który Ci się podobał, a mi nie, żebym pod koniec na odczepnego powiedział: "dobra, masz rację, ja jestem w błędzie, TLJ to najlepszy film ostatniej dekady". Bo chyba to chciałbyś przeczytać patrząc na niektóre Twoje komentarze na temat tego jaki wspaniały był TLJ. Oczywiście każdy ma prawo do swojego zdania, ale to nie powód, żeby wymagać od innych tłumaczenia się z własnego gustu, nawet jeśli w opinii drugiej strony jest on kiepski.

Zagrywki słowne to słaby chwyt, bo nigdzie nie zredukowałem Star Wars do oryginalnej trylogii. Po prostu ona jest modelowa, bo powstała pierwsza. Stąd przy prequelach pojawiały się głosy, że humor z prequeli ma inny charakter od OT. To samo było przy okazji "Wojen klonów" w 3D.

Jeśli chodzi o filmy o superbohaterach, to obchodzą Cię, skoro komentujesz mój post, który do humoru w nich zawartego nawiązuje. ;p Jeśli gdzieś pojawi się motyw z Charliego Chaplina, jakieś nawiązanie, to trudno powiedzieć "nie oceniam to jako nawiązanie, bo nie obchodzą mnie filmy z Chaplinem". Filmy o superbohaterach pełnią rolę takiego Charliego Chaplina (wybacz Panie Chaplinie!)

Mając tyle różnych filmów trudno stworzyć jednorodny (jak już używamy to słowo tak często) obraz "gwiezdnowojennego humoru", zestawiając tak wiele filmów i odcinków seriali. Najbezpieczniej jest ująć go w postać konwencji zaprezentowanej przez OT i tego, czy późniejsze źródła są mniej lub bardziej zgodne z takim jego ujęciem.

Nie oznacza to, że humor z OT jest jedynym akceptowalnym, nigdzie też tego nie zasugerowałem. Podałem tylko argumenty wielu ludzi nielubiących Jar Jara. Mi jego postać jest obojętna i nie sprawiała, że epizodyczne wygłupy zdominowały cały film. Niemniej natężenie głupawek Jar Jara jest mniejsze niż częstotliwość humorkowatych (czerstwych) zapychaczy w TLJ.

Może dla odmiany opisz obszernie humor w Gwiezdnych Wojnach, podaj mi przykłady tego prawdziwego humoru, zestawienie i syty opis dlaczego humor z TLJ jest super. Nie wykręcaj się, że to ja mam udowadniać zarzucaną ogólną tezę, bo to dyskusja i nietaktownie jest wymagać od kogoś, aby uzasadnił swoje poglądy, aby następnie go kąsać w te poglądy bez twórczego rozwinięcia swojego stanowiska.

No ale właśnie chodzi o przykłady, a nie ogólniki, że w OT żarty są wyważone, nieinfantylne i niezapychające. Konkrety! Skoro stawiasz za wzór oryginalną trylogię to podaj z niej jak najwięcej przykładów.

Czyli ten, w którym Hux nie może uwierzyć, że Poe to robi specjalnie, bo nikt nie może być na tyle bezczelny/głupi.

No cóż, huksowe amputowane poczucie humoru to jeszcze nie grzech To miała być scena komediowa, pewnie, ale in-universe myślę, że Hux naprawdę nie mógł uwierzyć, że on tu przylatuje trzema (a w nowelizacji pewnie okaże się, że więcej, w Słowniku było, że goniło Ruch Oporu co najmniej trzydzieści!) niszczycielami, grozi totalnym zniszczeniem, a jakiś gieroj przylatuje mu tu jednym myśliwcem-pchłą i zaczyna festiwal kabaretowy.