Holy shit... najpierw Chris a teraz Chester.. Masakra. HT-Meteora-Reanimation-MtM, świetne albumy.

Faktycznie szkoda gościa. LP nie był nigdy moim ulubionym zespołem ale mają w moim sercu szczególne miejsce, mimo, że kiedy ich słuchałem byłem już "mocno dorosły".
Bennington zawsze miał kłopoty ze zdrowiem. Zrujnował je sobie latami jazdy na amfetaminie. Kolejna ofiara nadużywania pewnych środków i ciśnienia w "szołbiznesie".

Generalnie z Linkin Park jest mi obecnie bardzo nie po drodze, ale płyty takie jak Hybrid Theory, Meteora i szczególnie Reanimation były przeze mnie w wieku nastoletnim skatowane do porzygu. Collision Course dalej - raz na rok albo rzadziej ale wciąż - zdarzy mi się odsłuchać. W sumie Chester problemy ze sobą miał od kilkunastu lat, ale byłem pewien, że się z tym uporał. Toteż gdy dziś usłyszałem, że się zabił, to szczerze myślałem, że to jakiś pojebany clickbait, a tu taki szok. No cóż, przykra sprawa.

...a pierwsze co mi przez myśl przeszło (i pewnie nie tylko mi na Bastionie): co na to Ogór.

On się podobno przyjaźnił z Chrisem Cornellem a samobójstwo popełnił w jego urodziny... czyżby psycha nie wytrzymała? Szkoda ludzia...

Nie będę robił jakiś większych wywodów, pobprostu napiszę to co napisałem na swoim profilu na Facebooku ( https://www.facebook.com/OgorTheOgur/posts/1866320190049730 )

Szok, niedowierzanie i.. olbrzymi smutek.

Pamiętam, gdy ponad te 15 lat temu usłyszałem po raz pierwszy ich utwór - był to "Crawling", który sprawił, że zaciekawiłem się tym zespołem. "Hybrid Theory", "Reanimation" i "Meteora", czyli trzy albumy, które stały się integralną częścią mojego dzieciństwa.

Tak, wychowałem się na tej muzyce, która dla większości jest "słaba" czy określana innymi nieprzyjemnymi epitetami. Nigdy się tymi opiniami nie przejmowałem, każdy ma swój gust i szedłem do przodu. Identyfikowałem się z tym zespołem, zaczytywałem artykułami, w których fani rozkładali teksty ich utworów na czynniki pierwsze, byłem na bieżąco z każdym wywiadem, którego udzielali.

Każda premiera nowego albumu była dla mnie wielkim wydarzeniem, a ich twórczość zmieniła się wraz ze mną, jak na ironię im nowszy album tym stawał się dla mnie coraz lepszy. Akceptowałem ewolucje w ich brzmieniu, nie krytykowałem, nie wieszałem psów na nich. Szkoda mi było czasu, wolałem ich po prostu słuchać.

Od dawna wiedziałem, że Chester ma problemy sam ze sobą co można wyczytać w wielu tekstach, szczególnie najnowszy album "One More Light" wydaje się być teraz albumem, który był swojego rodzaju apelem o pomoc, ostatnim pożegnaniem czy zwróceniem uwagi innych na problemy, które doskwierają jemu oraz wielu ludziom na całym świecie.

Byłem trzy razy na ich koncercie i zawsze po byłem naładowany pozytywną energią na jakiś czas. Wszystko to dzięki zespołowi oraz samemu Chestserowi, który zawsze dawał z siebie 100% czy nawet więcej, żadnych półśrodków. Nie wiem gdzie teraz jesteś, gdzie poszła Twoja dusza, ale w moim sercu masz i zawsze będziesz miał szczególne miejsce. To okropne uczucie, tak, jakbym stracił członka rodziny albo kogoś kto zawsze był obecny w moim życiu i był zawsze jego jaśniejszą częścią.

Dziękuje za wszystko przez te wszystkie lata, dziękuje za bycie integralną częścią mnie.

Dziękuje, Chester.

Szkoda. Też nigdy nie byłem jakimś wielkim fanem Linkin Park, ale podobnie jak Ty - za dzieciaka lata temu słuchałem ich muzyki z przyjemnością i powiem, że z dużą częstotliwością. Przykre, że kolejny ze sławniejszych artystów zakończył swoje życie w taki sposób.

Wielkim fanem LP nie byłem, ale słuchało się, w szczególności katowałem Numb z Jay-Z. Wielka szkoda.

To był pierwszy utwór na którego punkcie zwariowałem dorastając i pierwszy album po który pobiegłem do sklepu. Jestem strasznie przybity śmiercią tego człowieka.

Kiedy dzisiaj rano na przerwie w pracy podszedł do mnie supervisor innego działu (wielki fan LP) i zapytał czy słyszałem wiadomości o Chesterze nie uwierzyłem. Dopiero gdy znajomi z pracy potwierdzili mi tą tragiczną wiadomość dzień się dla mnie skończył. Podobnie jak Ogór (z którym znamy się równierz z czasów świetności LPZion) słucham LP praktycznie połowę swojego życia. I mogę tylko mieć nadzieję, że w końcu Chezy Chaz odnajdzie spokój, gdziekolwiek się teraz udał. Ogromna strata, ogromny smutek.