10-ty epizod 4-ego sezonu, który wraz z 11-tym z dziwnym bestialsko obskurnym Zygerrianinem Darts D`Nar`em - aktywującym przykre wspomnienia Anakina Z Tatooine odnośnie jego matki - skończyłem niedawno oglądać, dał sporo do myślenia jeśli chodzi o grubiańskiego Ponga Krella. Byłem w szoku, zbito mnie z tropu i nie miałem kompletnie ,nawet najmniejszego pojęcia, że jego wścibstwo i nienawiść do Klonów czyli ludzi ale jednak dla niego ,,sztucznych służalczych form życia", będzie związana z dostrzeżeniem w Ciemnej Stronie Mocy nieuchronnie wzrastającej potęgi. Zresztą Krell nie mówił, że przeszedł na Mroczną macierz Mocy. Wyraźnie podkreślał,iż przewidział nadejście, wręcz mistyczne narodzenie się Zagęszczenia Mocy w postaci Nowego Porządku, który będzie dowodzony przez potężnego Lorda Sithów, u którego boku dumnie będzie trwał i niestrudzenie walczył. Okrutna ,,kinderniespodzianka", niespodziewana zdrada w postaci pseudo-mistrza Jedi: Ponga Krella. Dobrze, że jeden z Klonów zdołał pociągnąć za spust blastera i zostawić w piersi Ponga ziejącą dymem ze zwęglonej tkanki: dziurę. Krell zginął. I dobrze, lecz z drugiej strony zastanawia mnie - oby tak nie było - ilu ukrytych dających się skusić Ciemnej Strony Mocy przyszłych Sithów było zakorzenionych pod maską mistrzów Jedi?

Ja bym raczej powiedział, że zabłądził w swoim życiu jako Jedi. Jednego nie można mu odmówić - nie był hipokrytą. Nie darzył klonów sympatią, to fakt. Nawet więcej - gardził nimi i to nie ze względu na to, że zaczął romansować z Ciemną Stroną. Taki po prostu był.

O co chodzi? Otóż o to, że w przeciwieństwie do wielu Jedi objawił realistyczny obraz konfliktu. Shaak Ti wielce rozczulała się nad losem klonów, czyli organizmów takich samych poddanych temu samemu treningowi by posłusznie wykonywać rozkazy Republiki. Była na tyle pełna żalu, że nie przeszkadzało jej to nadzorować produkcję klonów, a jej kolegom i koleżankom z Zakonu dowodzić w konflikcie między Separatystami a Republiką. Doktryna ochrony pokoju w Galaktyce została według mnie nadszarpnięta, gdyż Jedi zaczęli bawić się świadomie lub nie w politykę. Byli także gotowi na poparcie jednej ze stron tylko dlatego, że daje im przywileje i że drugą kieruje dwóch Sithów, mimo że przywódców zbuntowanych sektorów było o wiele więcej.

Reasumując: Pong Krell to był kawał drania, nie lubiłem go i jego nastawienia do innych także przez fakt, że zdradził. Jednakże paradoksalnie był w swoim działaniu bardziej szczery od wielu Jedi.

Osobiście uważam, że wątek Maula i Ahsoki z 5 sezonu są równie dobre, co do 6 sezonu, to cały sezon trzyma poziom, nawet odcinki z Jar Jarem i Windu nie są wcale takie zła jak mogły się wydawać, zwłaszcza jak doda się teorię Dartha Binksa

Jak nie wypatrzyłes, to w tej scenie z Rexem ginie jeden z tychc fajnych klonów z Arcu z Ryloth. Fakt że jedna z najlepszych scen w TCW, obok Asaji calujacej dającej klonowi "pocalunek śmierci" czy samego zakończenia sezonu 5 (ktore było o mały włos od katastrofy)

Dla mnie trylogia Mortis odcinki 15-17 trzeciego sezonu: do tej pory są najważniejszą połączoną miniserią w ,, Star Wars - the Clone Wars", a jest tak ze względu na moją fascynację, zamiłowanie do tematyki MOCY - jako siła sprawcza, tkanka energii okalająca Galaktykę i protoplasta wszelkiego życia.

Na drugim miejscu stawiam ostatnie 2 epizody 4-sezonu - te z charakterystycznym czerwonym, wręcz szkarłatnym pędzącym ku nieskończoności kosmosu Logo ,,Gwiezdnych Wojen". To te odcinki, w których Obi - Wan dobył czerwonego miecza świetlnego i wspólnie z Asajj Ventress odpierał ataki Dartha Maula i Savage Opress`a.


Następnie są dopiero: równie istotne odcinki z Pong Krellem i incydentem na Umbarze. A jeśli tak to można nazwać: to na 4-tym miejscu stawiam : 5x10 oraz 5x11 z Meebur Gascon`em - tym ślimakowatym, dwunożnym Pułkownikiem, ważnym dla Republiki dowódcą, a co ciekawe - w tych epizodach emblemat Star Wars, znów zmienił barwę na niebieską,