https://www.youtube.com/watch?v=d6ro1gChz-w nieźle było

A jeszcze taki mlosy chłop był, a lubić się dawal. Eee za szybko ci ludzie odchodzą.

Niestety pamiętam go jako straszne chamidło, krnąbrny, bez żadnego wyczucia, ogłady, czasami (często) po prostu brakowało kultury.

Ale szkoda człowieka, to nie wiek na umieranie.

Zawieprzny hyhyhy chociaż uważam, że jazda po wyglądzie jest strasznie słaba. Lepiej już po matce.

Tyle że miał tyle samo sympatyków co hejterów (akurat tu to słowo pasuje), a jeśli nie więcej tych drugich.

Problem był taki, że ceniłem go (jak każdego) za swoje zdanie, często na przekór wszystkim, ale też niezmiernie irytowała mnie przesada, fanfaronada, bardzo często szokowanie opinią na pokaz.
Nie tego szukam w dziennikarstwie sportowym, jeśli w ogóle w jakimkolwiek.

Poza tym pamiętam, że zatrudniał Stanowskiego w PS, a jak obydwaj stamtąd polecieli to potem była czysto polska zawiść jak to po nich tylko bród, smród i ubóstwo.


Ostatecznie szkoda człowieka.

Znam go raczej ze słyszenia, nie wnikałem za bardzo w jego obszerną jak mniemam twórczość, toteż nie będę udawał jak to bardzo wgłębiłem się w twórczość i temat działalności Pana Zarzecznego jako dziennikarza sportowego. Przeszkadzał mi jego monotonny ton wypowiedzi w materiałach filmowych, które widziałem (a widziałem ich niewiele).

Częściej czytałem jednak jego felietony sportowe, które reprezentowały porządny poziom, mimo że można było się z ich treścią nie zgadzać w całości lub części. Były po prostu solidnie i dobrze napisane. Pawła Zarzecznego znam głównie właśnie z powodu lektury jego felietonów.

Z tego co wiem to osoby mocno zainteresowane tematem miały o Pawle Zarzecznym mieszane uczucia w tym sensie, że jedno go kochali, inni nienawidzili.

Szkoda mi jednak każdej osoby, która umiera przedwcześnie, niezależnie czy jest sławna czy też nie.

Jak teraz widzę, to koronnym argumentem wśród osób go nielubiących była tusza. Argumenty ad personam w jakiejkolwiek formie świadczą o małostkowości intelektualnej danej osoby, a odpowiadanie np. na treści zawarte w felietonie pejoratywnymi frazami podkreślającymi nadwagę ich autora to jest coś karygodnego. Chyba też potwierdza to, że Paweł Zarzeczny w swoich felietonach był profesjonalistą, skoro jedyną "bronią" (jeśli w ogóle można to tak nazwać) jego przeciwników było ubliżanie.

Niech spoczywa w pokoju.

Nie byłem jakimś wybitnym wielbicielem jego talentu. Ot, jak natknąłem się na jego felieton, to zawsze przeczytałem z zaciekawieniem. Ceniłem jego bezpośredniość, szyderę i celne riposty, które denerwowały nie jedną osobę.

Przy okazji jego przedwczesnej śmierci, dowiedziałem się, że przeżył za dzieciaka nie lada tragedię, kiedy to jego ojciec najpierw zabił matkę, a potem popełnił samobójstwo. Wszystko to na oczach kilkulatka. Trzeba mieć niesamowity charakter, aby podnieść się z takiego dramatu. On na bank ten charakter miał.

R.I.P.