Warto wydać te pięćdziesiąt złoty? Bo szczerze mówiąc jest to chyba najbardziej interesujący mnie numer, a głupio byłoby wydać tale kasy i się zawieśc.

No i jednak wielka szkoda, że zamieniono tytuł. Opowieści Jedi: Rycerze Starej Republiki jak najbardziej by pasowało. Obie historie nie są powiązane z grami i serią komiksową, ale zarówno historia z Onderonu jak i ta o Nomi Sunrider są przecież wspominane w KotORach - pierwsza na pewno gdzieś w wątku onderońskim, druga - o ile kojarzę - w rozmowach z Jolee`m Bindo. No i poza tym możemy tam gdzieś zdobyć szaty Arcy Jetha i Quel-Dromy. Powiązania są, czasy tak samo odległe - dlatego szkoda, że zdecydowano się na jakichś "Dawnych Rycerzy".

Komiksy.... powiedzmy, dla koneserów . Archaiczne grafiki, ale ładne. Tylko pierwsza część komiksu o Nomi Sunrider narysowana dużo gorzej. W ogóle było to też najnudniejsza część. Wcześniejsza opowieść o Ulicu ciekawa, tak samo dalszy ciąg historii Nomi, gdy ta słucha opowieści z holokronu. Tylko ten Hutt był w tym wszystkim trochę taki niepotrzebny.

Solidne 9/10

O TotJ nasłuchałem się wielu pozytywów. Dla mnie ta seria była legendarną (w pozytywnym tego słowa znaczeniu), zanim Disney opatrzył okładki napisem "Legendy" . Gdy więc na regałach księgarni zawitała ta szlachetna seria, obowiązkiem było ją kupić.

Samo wydanie jest na prawdę eleganckie. Papier, okładki oprawione w skrzydełka, na których widnieją tytuły wydane i te planowane pod szyldem Egmontu, a także przybliżenie sylwetek autorów, są naprawdę bardzo dobrze skrojone i dopieszczone. Fajnym pomysłem było umieszczenie posłowia, gdzie mamy zamieszczone tło historyczne na temat powyższej serii. Szczególnie dobry to manewr w przypadku wzrastania nowego pokolenia fanów, niekoniecznie zaznajomionego z tą częścią uniwersum SW. Cała oprawa w stonowanej kolorystyce, jeszcze bardziej podkreśla wyjątkowy charakter TotJ.

Fabuła jest może sztampowa, bez jakiejś wybitnej intrygi, aczkolwiek jest to zrozumiałe o tyle, że w pierwszych zeszytach poznajemy głównych bohaterów, więc i nie ma powodów do komplikowania życia tak scenarzystom, jak i późniejszym odbiorcom - czytelnikom. Historie uczniów mistrzów Jetha i Thona, mimo swej szybkiej narracji, pozwalają zżyć się Nomi, jak i kompanami Ulica. Każda z tych postaci, przechodzi swoje dramaty, tragedie, miewa swoje wady, które dają o sobie znać. Daje to efekt pogłębionego realizmu. Starożytni Jedi nie jawią się jako herosi bez skazy i zmazy, ale ciągną za sobą cały bagaż przepełniony wadami i zaletami. Jakbym miał się do czegoś przyczepić, to zbyt krótka była ta opowieść. Chciałoby się więcej.

Warstwa ilustracyjna może nie powala, jednakże estetyka nie schodzi poniżej dobrego poziomu. Nie będę ukrywał, iż bardziej przypadły mi rysunki związane z misją na Onderonie, niż na Ambrii, lecz nie zmienia to całokształtu, że pewien poziom jest tu zachowany. Trzeba też pamiętać o tym co napisała powyżej Monique7. Ta seria, to inna era rysownictwa komiksów, a dokładnie sięgająca schyłku XX w., a jakby nie patrzeć minęło od tamtego czasu blisko 25 lat, jak nie więcej. Generalnie, rysownicy dopasowali się bardzo dobrze do tego co wykreował Tom Veitch.

Nie ma co ukrywać, ten zbiór powinien być na półce każdego miłośnika "starożytności". Czekam niecierpliwie na informację, dotyczącą wydania ciągu dalszego, bo jest zaprawdę na co czekać.

Ocena: 8/10.

Ostre, kanciaste rysunki i prosta kolorystyka tego komiksu, to dzisiaj powiew świeżości w zalewie mdłych kolorów i obłych kształtów.
Ja chcę więcej, więcej.