ale korzystaj z drzewek jak komuś odpisujesz

A bronić trzeba tych, którzy wymagają obrony

Okazuje się, że to wycięty fragment z dyskusji o Tuskenach, ale czy jak zobaczyłem w latest ten temat (obrona Anakina) i pomyślałem, że to kolejny zbędny topic założony oczywiście przez Princess Fantaghiro to miałem rację?

Jestem z Tobą. Walcz do końca i nie przejmuj się trollami. Prawda ich wyzwoli!

Czy za komiczną uznalibyście obronę takiego np. Billa Milligana, wielokrotnego gwałciciela którego uniewinniono właśnie ze względu na jego zaburzenia dysocjacyjne, tzw, osobowość mnogą?

Dobr, a może tylko wg mnie Skywalker ma dwie odrębne osobowości, różniące się charakterem, imionami, itd.

To uczucie, kiedy wchodzisz rano na Bastion a tu...

http://i.imgur.com/f911sgp.png

Dobrą decyzją było danie wam jednego tematu do tych potyczek

Dobra, na początku to było zabawne, ale teraz jest zwyczajnie nudne. Serio nie wiem po co Budziol traci czas na odpisywanie temu trollowi.

*poglądach,
sorry że zjadłam

No nic, nie ma co płakać nad rozlanym mlekiem, ale zacząć od początku jak należy. Otóż...

Po pierwsze - to powinnam w zasadzie kontynuować w temacie o borderline - ponieważ rozdwojenie jaźni, osobowość mnoga, to tylko jedno z możliwych objawów BPD.
Jednak nauczona doświadczeniem, wiem już że występują możliwe punkty zapalne, więc sobie daruję, także by zaoszczędzić Kathi ewentualnej roboty

Dodam też że przy tej analizie będę się podpierać m. in. filmem "The three faces of Eve", gdzie przedstawiony został przypadek rozdwojenia jaźni. Tak właściwie to zaburzenie to jest uznawane za takie którego do końca nigdy wyleczyć nie idzie. Może coś w tym jest...

Uwaga. Podjęcie tematu nie jest próbą zmiany zdania osób bardzo wątpiących w moją teorię, niechętnych jej w stopniu wysokim lub tych którzy otwarcie z tego śmieją. Zdanie tychże osób już znam dobrze, moja nadzieja dotarcia do nich właściwie pierzchła Nie chcę hm, nikogo stresować tym tematem, aczkolwiek odnoszę wrażenie że niektórym się tak wydaje. Osobiście nie wiem jakim cudem może kogoś stresować obroną postaci fikcyjnej, ale...(sama się ostatnio zestresowałam troszkę tym Miliganem, z tym że on i jego postępki istniały naprawdę i skrzywdziły prawdziwych ludzi...i tak, dla mnie fikcja jest czym innym.)Co prawda piszę oczywiście dla każdego zainteresowanego, ale przede wszystkim dla niezdecydowanych, czy też dla tych którzy być może się nie wypowiadają z różnych względów a swoje myślą

Z czym mogę się zgodzić Kathi to z tym że nie każdy doznaje w wyniku traum rozszczepu osobowości. Ale jest to możliwe i uważam że w akurat w przypadku A.S. zaszło…

A teraz gwoli wyjaśnienia, czym właściwie jest owo rozdwojenie jaźni, rozszczep osobowości, zwany też osobowością naprzemienną bądź wieloraką.

Najpierw prosto, za słownikiem języka polskiego:

rozdwojenie jaźni «zaburzenie polegające na występowaniu u tego samego człowieka dwóch różniących się od siebie osobowości


Za Filonim, trochę jakby próbował łopatą, ale coś mu chyba nie wyszło


Vader is Vader and Anakin is Anakin so you are kind of right to refer them as two other people but they are the same person,
it’s very tricky.

Żebyś wiedział XD

Garść suchej wiedzy fachowej:


Zaburzenia dysocjacyjne polegają na braku zdolności do wybiórczej kontroli świadomości. Uważa się je za psychogenne, gdyż ściśle wiążą się w czasie z wydarzeniami urazowymi, traumą, przebytymi w dzieciństwie kryzysami związanymi ze śmiercią lub molestowaniem seksualnym, nierozwiązywalnymi i trudnymi do zniesienia problemami lub zaburzonymi związkami z innymi ludźmi. Zaburzenia tożsamości dotyczą dezintegracji funkcji ego. Wspomnienia, wrażenia lub ruchy kończyn mogą być w odpowiednim momencie „włączane i wyłączane”, tak by znajdowały się w polu uwagi. Przyjmuje się, że w zaburzeniach dysocjacyjnych zdolność do świadomej i wybiórczej kontroli jest ograniczona, a ograniczenie to może zmieniać się w nieprzewidywalny sposób (z dnia na dzień, z godziny na godzinę, itd.)


Pojęcie konwersji wywodzi się z teorii Zygmunta Freuda i odnosi się do nieprzyjemnych uczuć niepokoju i lęku, wynikających z aktualnej sytuacji życiowej pacjenta. W przypadku zaburzeń dysocjacyjnych negatywny stan emocjonalny, spowodowany konfliktami czy problemami, których jednostka nie może rozwiązać, zostaje w jakiś sposób przekształcony w objaw.


Dysocjacja (łac. dissociatio) oznacza rozdzielenie i stanowi jeden z najsilniejszych mechanizmów obronnych. Nieświadomość zaczyna generować różne (pozorne lub rzeczywiste) dolegliwości fizyczne, by dostarczyć jednostce alibi w przypadku niepodejmowania działań lub odwrócić jej uwagę od niechcianych myśli i uczuć. Czasami przeradza się to w utratę kontroli nad świadomością lub w czasową drastyczną modyfikację cech osobowości albo poczucia tożsamości, które określa się często jako rozdwojenie jaźni (ang. multiple personality).

Co interesujące osobowości zwykle drastycznie różnią się od siebie charakterem, przekonaniami, doznawanymi wrażeniami, nawet wyglądem, ciśnieniem krwi, ostrością wzroku itd.

W dosyć pospolitej odmianie osobowości podwójnej, dominuje przeważnie tylko jedna osobowość, i prawie zawsze jedna nie uświadamia sobie obecności drugiej.

Uważam że o ile Anakin bardzo słabo zdawał sobie sprawę z istnienia w sobie osobowości drugiej „Vadera” raczej nie określał jej jako kogoś, ale „coś” – mówi o tym że „coś przejmuje kontrolę” – uważam te świadectwo za oznakę przejmowania władzy nad ciałem przez Vadera w momencie gdy przed Anakinem stanie jakaś sytuacja bardzo stresowa z którą sam nie jest w stanie sobie poradzić, wtedy zjawia się ta osobowość, ta na V - która sobie "poradzi", jak imo tutaj:

W jego wnętrzu narastał mroczny cień, znacznie gęstszy niż zapadająca noc. Bez trudu mógł wypełnić całą jego istotę.

Krwawy Rzeźbiarz zranił Obi-Wana, zagrażał Jabicie, nazwał Anakina niewolnikiem. Tego nie można było odkupić. Nagromadzona wściekłość groziła wybuchem - czysta i bolesna, gorąca jak serce słońca. Palce Anakina zacisnęły się mocniej. - Mój dobroczyńca mnie przeklął - rzekł Ke Daiv.
Niech się stanie. Anakin podjął decyzję, a może ktoś ją podjął za niego. Nieważne.
Powoli rozprostował palce.
Ke Daiv zbliżał się do niego, zamierzając się lancą.
- Przestań - zimno rzucił Anakin.
- I co mi zrobisz, niewolnicze szczenię?
Tego właśnie Anakin szukał: połączenia między wściekłością a mocą. Jak przestawiony wyłącznik, jak zamykany obwód, zatoczył pełny krąg aż do wyścigu na wysypisku, do bólu, jaki sprawiła mu pierwsza obelga Krwawego Rzeźbiarza, jego pierwszy
nieuczciwy, złośliwy ruch, kiedy strącił go z rampy. I dalej, do mrocznych domów niewolników na Tatooine, do wyścigu Boonta i zdrady Duga, do ostatniego obrazu Shmi, wciąż w niewoli u obrzydliwego Watta, do wszystkich obelg i urazów, i wstydu, i nocnych koszmarów, i hańby nakładającej się na poprzednią hańbę, na które przecież nie zasłużył, o które nigdy nie prosił, a które znosił z niemal nieskończoną cierpliwością.
Nazwijcie to instynktem, zwierzęcą naturą, nazwijcie to wezbraną nienawiścią i ciemną stroną- w duszy Anakina Skywalkera to wszystko leżało tuż pod powierzchnią na końcu podróży, u wylotu z długiej, głębokiej jaskini, wiodącej do niewyobrażalnej mocy.
- Nie! Przestań, proszę! - zawył chłopiec. - Pomóż mi to powstrzymać!
Grzmot narastającej w nim siły zagłuszył to błaganie, zanoszone do mistrza, by
przybył i zapobiegł nieszczęściu. Tak się boję, przepełnia mnie nienawiść i gniew, myślał.

Wciąż jeszcze nie umiem walczyć.
Jabitha stanęła w drzwiach i wytrzeszczyła oczy, widząc chłopca klęczącego przed
Krwawym Rzeźbiarzem. Ke Daiv podniósł lancę. Ruch, który przed chwilą jeszcze wydawał się szybki jak błyskawica, teraz, w oczach młodego padawana, zmienił się w powolny, dziwnie rozciągnięty w czasie gest. Anakin podniósł ręce w podwójnym, pełnym wdzięku znaku sugestii Jedi.
Wszystkie tkanki jego ciała przeniknęła czysta fala woli. Pęd do obrony i zniszczenia
zlał się w jedno. Wyprostował się. Wyglądał, jakby urósł o kilka centymetrów.
Oczy pociemniały mu jak najmroczniejsza noc.
- Przestań, błagam! - krzyknął. - Już nie mogę tego powstrzymać!

Później:

- Próbowałem to opanować - odezwał się Anakin, wynurzając się z mroku. Purpurowy
wir oświetlał ich, przepędzając ostatnie promienie zmierzchu. Krwawy Rzeźbiarz
krok po kroku, zataczając się, kierował się na skraj lądowiska, byle dalej od sekotańskiego
statku.
- Zatrzymaj go -jęknął Anakin. - Błagam, pomóż mi go zatrzymać.
Jabitha u boku chłopca odważyła się podejść do ich wspólnego wroga.
- Czy on umiera? - zapytała.
- Mam nadzieję, że nie - odparł jakby zawstydzony. - Na Moc, mam nadzieję, że nie.
- Chciał cię zabić - przypomniała.
- To nie ma znaczenia - odrzekł. - Nie powinienem był tak tego uwolnić. Wszystko zrobiłem źle.
- Co uwolnić?
Potrząsnął głową próbując pozbyć się koszmaru

Dodam że w momencie gdy moim zdaniem „Vader” wkroczył do akcji, bo imo 12 letni Anakin nie posiadał wiedzy na temat takiego nadużycia Mocy, ba, nadużycia Ciemnej Strony, jakie zastosowane zostało w przypadku Krwawego Rzeźbiarza przez moim przynajmniej zdaniem, tę drugą osobowość. Cóż. To był wielki błąd płatnego zabójcy.

Zaś osobowość zwana Vader, gdy już będąc po Ciemnej Stronie przejął kontrolę nad ciałem Skywalkera, stając się tym samym „osobowością podstawową- gospodarzem,” która rządzi, a Anakin został zepchnięty na bok jako osobowość – nazwałabym ją „dręczycielem sumienia” – chyba lepiej zdaje sobie sprawę z istnienia „tego drugiego”, że przytoczę fr:


Poślubiony zakonowi Sithów, nie będziesz potrzebował innej towarzyszki życia oprócz ciemnej strony Mocy...
Vader poczuł, że te słowa poruszyły coś w jego umyśle, chociaż nie zrozumiał pełnego sensu uczuć, jakie go opanowały...mieszaniny gniewu i rozczarowania, smutku i skruchy. Wydarzenia z życia Anakina Skywalkera mogły mieć miejsce przed
wieloma tysiącleciami...mógł też w nich uczestniczyć ktoś zupełnie inny. A jednak jakaś reszta osobowości Anakina nadal prześladowała Vadera niczym ból po utraconej kończynie.

Wg mnie przynajmniej, problem rozszczepu osobowości jest w tym skrawku myśli postaci bardzo ładnie zaznaczony.


Pierwsze przejście od jednej osobowości do drugiej jest zazwyczaj nagłe i ściśle związane z urazowymi wydarzeniami. Podejrzewa się, że te fragmentaryczne części jednej osoby służą jako narzędzia kontroli trudnych do rozwiązania problemów psychologicznych. Później wytworzone tożsamości w nawracający sposób przejmują kontrolę nad zachowaniem danej osoby i ich pojawienie ogranicza się do wydarzeń urazowych, stresowych, bądź też występują w czasie sesji z terapeutą obejmujących relaksację, hipnozę albo odreagowanie.


Zaburzenia dysocjacyjne bazują na działaniu blokady poznawczej, czasami nazywanej wyparciem, która nie dopuszcza niepożądanych i zagrażających myśli na temat stresujących sytuacji do świadomości. W skrajnych przypadkach osoba może przyjąć nową tożsamość.

Właśnie, tu jest zawarta esencja problemu, jak sądzę. Bo imo w momencie totalnej rozsypki wewnętrznej, (po ucięciu dloni Windu i tym samym spowodowaniu sytuacji w której Palpatine mógł go unicestwić) Skywalker przyjmuje nową tożsamość. Jażń „Anakin umiera” ( tak naprawdę to nie „umiera” a zostaje zepchnięta na zupełnie boczny tor, a kontrolę nad ciałem przejmuje żywiąca się negatywnymi emocjami jaźń –„Vader”. Od tego momentu – przejścia na CSM- imo rządzi jaźń Vader – stając się osobowością podstawową.

Okej, może postaram się trochę jaśniej

Otóż. Zaburzenie dysocjacyjne tożsamości charakteryzuje się tym iż pod wpływem stresu lub silnych emocji u chorego dokonuje się często drastyczna zmiana osobowości. Podaję fragment z okładki biografii Chris Costner Sizemore, ostatniej osobowości Ewy White, (podobno) „scalonej w jedno”, wyleczonej :

She was a virgin one minute, a wanton the next. She became pregnant as one woman and gave birth as another. She moved in seconds from vibrant youth to trembling old age. She changed in her husband`s arms from a loving wife to a savage shrew. And, finally, she desperately tried and failed and tried again with the aid of doctors, family and loved ones to find her own true face behind the tortured masks. From Chris Costner Sizemore`s own memories, her torment and hard-won triumph, comes the most remarkable true story that any woman ever lived.

Chciałam zwrócić uwagę na to że przy osobowości naprzemiennej te „inne” osobowości mogą się pojawiać i znikąd nawet z sekundy na sekundę.
Przy czym oczywiście nie twierdzę że Skywalker jest dokładnie jak Sizemore. (Bo np. nie jest ona użytkownikiem Mocy, tak wiem, mało istotne ;P) Pierwsze dwa zdania chyba niezbyt pasują Za to gdy mowa o przemianie w przeciągu sekund z młódki w trzęsącą się staruszkę, cóż. Zaraz przypomina mi się scena z Powrotu Jedi, gdzie mamy starczą twarz Anakina po zdjęciu maski, a gdy widzimy go po raz drugi, to już jest twarz młoda. Mam na myśli że Lucas w swym dziele potraktował tę kwestię jak gdyby w tamtym momencie zupełnie dosłownie I to ma sens z psychologicznego punktu widzenia. Taki Miligan miał w swym "repertuarze" 3 letnią dziewczynkę...

She changed in her husband`s arms from a loving wife to a savage shrew.

Tu bardzo mi się kojarzy zwłaszcza scena na Mustafar, gdzie w jednym momencie tuli się do żony, w drugim ją atakuje.

Ciekawa rzecz która mnie intryguje. Budziol z całą stanowczością uważa że relacja Obiego o dawnym przyjacielu i ojcu Luke to kłamstwo (bo samego Kenobiego uznaje za wierutnego kłamcę). Jest to imo dość intrygujące postrzeganie tej postaci, ale nie mam zamiaru tutaj jest się teraz kłócić o tę konkretnie sprawę, czy Obi jest kłamca czy nie). Okazuje się, że nie jest kłamstwem, z punktu widzenia psychologii.

Co dla mnie jest istotna to to iż:
- Owen Lars, twierdząc że „ojciec Luke’a nie żyje”
- Obi mówiąc iż „Anakin został zamordowany przez Vadera,”
- Yoda twierdząc iż "chłopca którego szkoliłeś nie ma już, pochłonął go Darth Vader”
- sam Vader który raz w myślach uważa że "Anakin umarł na Coruscant w gabinecie kanclerza",
innym razem że osobiście "zamordował Skywalkera"-
zaskakująco przypomina filmowy komentarz narratora z filmu „Trzy oblicza…”dotyczący obu tożsamości kobiety:

Pewnego dnia Ewa White przyszła na rutynowa wizytę i "umarła".

Imo odnosiło się to (rzekomego) wyleczenia, kiedy to trzecia - ta zdrowa tożsamość łącząca cechy White (zbyt lękliwa) i Black (zbyt odważna) , nazwana Jane, została "sama" - a tamte dwie, zaburzone, "umarły".

(No, z tym że jeśli chodzi o Skywalkera to jemu akurat rzekoma „śmierć” osobowości podstawowej wyleczenia nie przyniosła, wręcz przeciwnie, pogorszyła jego stan. Dlatego za „wyleczenie” uznaję osobiście moment scalenia dwóch osobowości Anakina-Vadera na krótko przed śmiercią, znany z adaptacji Powrotu Jedi, kiedy to kapiące mu na twarz łzy własnego dziecka wprawiają go w rodzaj jakby majaków, w których to początkowo bierze łzy za deszcz, a ten z kolei przypomina mu własną młodość, to co przeżył, wszystkie wspomnienia wracają, trochę jak za dotknięciem magicznej różdżki  A Anakina – Ducha Mocy w sumie mogłabym spróbować ewentualnie przyrównać do filmowej Jane – scalonej i zrównoważonej.)
Zaś znacznie wcześniej, kiedy stan Ewy White się pogarszał, jej druga osobowość wyjaśniała swoją sytuację terapeutom:
"Wiecie co, mam dobrą wiadomość. Mogę "wychodzić" coraz częściej. „Ona” słabnie, a ja staje się coraz silniejsza. Pewnego dnia „wyjdę” i już „nie wrócę".
Przez ona - rozumiem Ewę White. Myślę że bardzo podobnie możnaby "opisać" przypadek Skywalkera. Gdzie ta druga osobowość Vader, "wychodziła" coraz częściej, aż w końcu przejęła niemal całkowicie kontrolę nad ciałem Skywalkera, zaś Anakin "wychodził" tylko okazjonalnie.
Imo po Ciemnej Stronie Mocy to Vader stał się osobowością podstawową, spychając Anakina na hm, jak gdyby dno podświadomości.
Znalazłam też taką uwagę:

wbrew wykreowanemu przez popkulturę obrazowi, zaburzenie to nie jest widoczne na pierwszy rzut oka. W rzeczywistości objawy są o wiele bardziej subtelne

Tak samo pomyślałam sobie po seansie dzieła Nunnally Johnsona.

W filmie „Trzy oblicza Ewy” są imo zastosowane liczne uproszczenia. Momenty „przejścia” jednej osobowości, to kiedy Ewa White zmienia się w Ewę Black są wyrażnie zaznaczone. Ba, bardzo wyrażnie, wręcz łopatologiczne.
Gdyż Ewa White zostala ukazana jako nadmiernie lękliwa, super nieśmiała, zwykle przyjmowała zgarbioną – dla chyba „lepszego efektu”. Ewa Black, uśmiechnięta od ucha do ucha, ściąga gumkę do włosów (Ewa White miała je ściągnięte w koński ogon) pełna życia, swobodna, frywolna taka famie fatal. Podkoloryzowali to moim zdaniem, choć np. reakcja męża była taka że on, początkowo przynajmniej "nie widział różnicy" i uważał że mu terapeuci wciskają jakieś brednie.
(Choć jest w tym coś, jeśli spojrzy się na sprawę całościowo ) Bo w swoich książkach na bazie których film powstał, panowie Corbett Thigpen i Hervey M. Cleckley ukazali zaledwie czubek góry lodowej, cząstki całej prawdy... Bo prawda jest taka że po typowo hollywodzkim happy endzie problemy kobiety się wcale nie skończyły. Po (rzekomym jak się okazało) uzdrowieniu jakiś czas później doszło do kolejnych rozszczepów osobowości. W sumie Chris przecierpiała w całym swoim życiu podobno zaistnienie 22 osobowości.)


W rzeczywistości, tak jak podejrzewałam - zmiany często nie są tak widoczne „gołym okiem”. Powiedziałabym że przykład Anakina świetnie to podkreśla, bo chociażby w ‘Zemście Sithów” mam wrażenie że mało kto widzi hm, wręcz jakąkolwiek różnicę między Anakinem a Vaderem, ba – powszechnie chyba uważa się że jej – to znaczy tej różnicy to hm, po prostu nie ma wcale.

Kluczem psychoanalizy która daje nadzieję na (przynajmniej teoretycznie) na wyleczenie chorego, jest „babranie się” w bolesnej przeszłości. Podobno bardzo ważne jest dotarcie przez pacjenta do miejsca i czasu traumatycznego zdarzenia/zdarzeń które mogło spowodować rozszczep osobowości.
W przypadku filmowej Ewy White ( gdzie podobno tak naprawdę bardzo okrojono problem jej rozszczepu, za co w prawdziwym życiu wyleczona, ( rzekomo) kobieta po dziesiątkach lat pozwała swych terapeutów do Sądu ) było to zmuszenie jej do początek spoilera pocałowania leżącej w trumnie babci w czasie pogrzebu. koniec spoilera 6 letnia wówczas Ewa nie chciała tego zrobić, ale matka nie zważając na jej protesty zmusiła ją do tego. Nie oskarżam tutaj matki o złośliwość, bo taka była podobno tradycja. To w filmie doprowadza do rozszczepu osobowości. Zdawałoby się, pozornie może błahe zdarzenie tzn, zależy jak dla kogo – chodzi mi o to że skoro taka była tradycja, no to podejrzewam że inni też tak robili, w tym dzieci, a chyba nie u każdego skończyło się to roszczepem. To tak na marginesie odnośnie teorii Kathi, że „nie każdy niewolnik robi to czy tamto”. Owszem, zgadzam się. Nie każdy z traumatycznymi przeżyciami dozna rozszczepu, ale jest to możliwe.
Tak jak nie każda kobieta, cierpiąc wewnętrznie - po tym jak mąż ją skrzyczy za zakup drogich rzeczy przez drugą osobowość - pójdzie i założy własnemu dziecku pętlę na szyję w zamiarze najprawdopodobniej zrobienia mu krzywdy, jak zrobiła Ewa White, choć imo to nie była Ewa White a jej druga osobowość – znacząco nazwana w filmie Ewą Black.

Z tego co wiem o naukach Jedi, i jak to było w przypadku Anakina, o którym wiem że bardzo cierpiał wewnętrznie z powodu rozstania z matką, na jego próby choćby wspomnienia o matce reagowano :”STOP!” – nie chciano tego słuchać, ba, był za to strofowany - bo jak wiadomo Jedi ma być czystą białą kartą i nie wspominać przeszłości. Nie chciano pozwolić mu na to by jakoś skonfrontował się z bolesną przeszłością, wręcz przeciwnie, kazano mu zdławić uczucia, nie myśleć o tym a zostawić za sobą, czego imo Skywalker nie potrafił. A próby zepchnięcia tych bolesnych uczuć tylko je spotęgowały, pozwalając osobowości drugiej na częstą aktywność.

Znamienne imo jest to iż Anakin bardzo mgliście pamięta wczesne dzieciństwo, jest to dla niego raczej szereg wstrząsających zdarzeń. Jak opisuje w myślach, wspominając np. napady wściekłości swej pierwszej właścicielki, Gardulli czy też dziewczynkę, zabitą współzawodniczkę z toru ścigaczy.


PS. Jako iż wierzę w istnienie tego zaburzenia, ale też w to, że ktoś z błyskotliwym umysłem jest w stanie ją symulować to...Skończyłam czytać rzekomą biografię Miligana i osobiście jestem zdania że – gdybym miała się opierać tylko na tym źródle – to gościu najprawdopodobniej zrobił amerykański wymiar sprawiedliwości w trąbę Genialny manipulant i wyśmienity aktor, owijający sobie ludzi wokół palca z porażającą skutecznością..

Spróbowałem przeczytać cały temat (jakoś wcześniej uznałem go za śmiszny żarcik, NIE MAM pojęcia dlaczego!) i poszło mi kiepsko także jeśli źle zrozumiałem/pominąłem niech ktoś mnie poprawi (podejrzewam/mam nadzieję że wodzirej to zrobi).
Rozchodzi się o to, że:
Anakin jest chory psychicznie, ma rozdwojenie jaźni.
Anakin jest jednoznacznie dobry, a Vader jednoznacznie zły.
Anakin nie odpowiada za Vadera bo choroba i Moc go zmusiły.
Anakin jest TWOREM Mocy co dodatkowo go usprawiedliwia.

Anakin mnie ciut irytuje dodam swoje trzy grosze aczkolwiek bo zastanawiałem się że na problem krytyki przez to że "irytuje" oczywiście nie cierpi on sam...

Więc tak pierwsza postać która mi się nasunęła to irytujący Frodo Baggins którego gra Elijah Wood niestety ale ta postać jest okropna... irytuje w Władcy Pierścieni w 2 i 3 części jakby był wielce pokrzywdzony... scenariusz napisano mu gorszy a przecież w książce też irytował ale było tego mniej... ale w filmie tego niestety się nie ukrywa i np. Stąd Bilbo jest największym plusem Hobbita


druga postać to Harry Potter (filmowy) którego gra Daniel Radcliffe. Ok w pierwszych częściach filmów mniej irytował ale od czary mogłaby i przypadła mu brożka Anakina niestety... nawet w ostatnich częściach nie udawał że jest na ciągłym haju żałosne... może był zmęczony graniem... nawet był pod wpływem alkoholu na planie nie wiem czy ktoś wie

póki co nasunęły mi się te dwie postacie i aktorzyny od 7-boleści

z nich dwóch wolę chyba jednak Anakina... ale co nie zmienia że moim zdaniem i tak Anakin mógł mniej irytować gdyby się mu lepiej rozpisało dialogi no ale i tak wypada lepiej

to na razie dwie postacie tak na obronę Anakina

Miał wybór. W społeczeństwie egzystują psychopaci, socjopaci, którzy nie mordują ludzi, a zamiast tego wykorzystują większą inteligencje do celów zawodowych czy większych ambicji życiowych. Istnieją ofiary pedofilii, które nie zaczynają gwałcić innych dzieci, tylko dlatego, że ich to spotkało. Istnieją ludzie taplający się od lat w najgorszych nałogach a wychodzący z tego stopniowo.

Anakin miał masę opcji. Mógł "odsiekać" Palpiego i odejść od zakonu po wypełnienu przepowiedni- przecież by go nie zabili z tego powodu. Był utalentowany mógł zostać najemnikiem, łowcą nagród. Mato bosko mógł nawet szybko wspiąć się w wojskowej hierarchii armii Republiki. Padme była szychą, więc z jej finansami i jego zdolnościami mogli zadbać o jej bezpieczny poród. Mógł sobie z nią żyć zapomnieć o całym ty dziadostwie, ale wybrał inaczej. Jednak wolał popadanie w paranoje, bycie emo i mimo wszystko miał w sobie buca- tyrana od początku, skończyło jak się skończyło.

bo pod newsami miejsca jakby mało.

Lord Budziol napisał:

Po pierwsze Anakin nie miał w zwyczaju kłamać tak jak robił to Kenobi, po drugie na takim "kłamstwie" kompletnie nic by nie zyskał a mógł przestraszyć Padme, po trzecie myślisz że gdyby nie wybił całej wioski to pozwoliliby mu wynieść z niej ciało matki? Po czwarte primo ultimo, to że wioska została wycięta co do ostatniego Tuskena jest potwierdzone w innych książkach.


Wiem o tym. Albo może precyzyjniej - uważam że gdy to Kenobi przeinacza prawdę, to jest w tym mimo wszystko o wiele bardziej świadomy. On faktycznie może chcieć- nawet jeśli w dobrej wierze- `coś konkretnego uzyskać`.
Jednak jego uczeń jest z zupełnie innego materiału.
I nie mówię o "typowym" kłamstwie. Mam na myśli to, że Anakin będąc w traumie po śmierci matki, mógł sobie skonfabulować, tak jak robią małe dzieci czy ich niedojrzałe umysły. Fantazjować o czymś co chciałby zrobić tj.wyrżnąć dręczycieli matki do których w tym momencie czuje nienawiść - ale do tego faktycznie nie doszło. Tzn. być może skończyło się na zabiciu strażników i tego Tuskena który do niego podbiegł zaraz po.

Twierdzisz że Tuskeni nie pozwoliliby mu uciec...Nie wydaje mi się.
Czemu nie mógłby uciec z ciałem matki, tak jak tutaj zrobił z ciałem Miraj:

https://youtu.be/oboUg2XKVaI - od 3:30 mniej więcej warto spojrzeć.

Oczywiście mam na myśli filmowego Anakina. (Ten który wiódł rzekomo "całkiem różowe życie jak na niewolnika.)
Bo ten z adaptacji zabił JEDNĄ kobietę, a dziecko się temu przypatrywało. Przy czym nie ma informacji o tym żeby wtedy chwilę później faktycznie zabił to dziecko..
Skoro zaś w adaptacji "Zemsty" są umieszczone fragmenty o rozstrzeliwanych przez klony dzieciach, to nie widzę powodu dla którego nie można było tego samego zrobić przy Skywalkerze i Tuskenach.
A jeśli tak, to może istnieje możliwość iż ominął dziecko? W końcu gdyby faktycznie wybił wszystkich, to z jakiej racji Tuskeni po latach dwudziestu z hakiem, nadal nie tylko pałętają się po tej samej okolicy, ale do tego wciąż prowadzą taki sam zbrodniczy tryb życia? (Próba zmiażdżenia czaszki Luke`owi)
Jeśli to byłoby zupełnie nowe, skądś tam pokolenie to nie powinno mieć własnych, innych zwyczajów skoro rzekomo nie mieli skąd czerpać wzorców" jak Tuskeni z Tattoine powinni postępować"?

I może ta opowieść, przy której Anakin płacze i wrzeszczy jest jeśli nie zupełnie zmyślona, ale jednak bardzo podkoloryzowana? Mówi o tym w taki sposób jakby tych "kobiet i dzieci" było nie wiadomo ile.
Zresztą, wg mnie nawet Padme mu zwyczajnie nie wierzy. Dlatego wydaje się że przyjęła to tak lekko. Inaczej jak w `Zemście" , ale tam rzekomą relację zdarzeń wyłuszcza jej Obi-Wan, ten uznawany za prawego ideał Jedi. Nie Anakin, w sumie "mały Ani" który stale przesadza, gada niestworzone rzeczy o jakiejś nieśmiertelności, powstrzymywaniu śmierci, woła w nocy że chce do mamy.
Wreszcie, czemu miałaby mu uwierzyć że dał radę całej wiosce, w tym masie uzbrojonych Jeżdżców Tusken, skoro wg relacji statecznego Larsa nie dało im rady 30 chłopa, farmerów żyjących na co dzień w tych ciężkich pustynnych warunkach?
Bo dotąd to co widziała z"Mocy" Skywalkera to przecięcie glizd na połowy, unoszenie w powietrzu kuleczki czy ala gruszki, niezły balans ciałem patrz jazda na nabooiańskich shakach.
Nie sądzę żeby to był jakiś imponujący pokaz "siły".
Czemu więc Padme nie mogła przypuszczać, że rozpłakany Anakin, w typowy, bardziej dla dziecka po traumie, sposób zmyślił, wykonfabulował sobie przynajmniej część tej historyjki, żeby ją udramatyzować i lepiej poradzić sobie z cierpieniem po stracie rodzicielki, którą obiecał ocalić, a nic z tej obietnicy mu nie wyszło? Czemu wreszcie my, widzowie nie możemy tak pomyśleć?

PS. Mily, Tobie i paru innym osobom też planuję odpowiedzieć, ale może trochę później bo wyjdzie mi prawdopodobnie elaborat, nie dojdziemy do ładu.

Tytułem wstępu...Z racji na często występujące nasze burze spamowe, poprosiłabym osoby niezainteresowane Anakinem, analizą postaci i dyskusją w temacie, a jedynie wyszydzaniem, lekceważącym podejściem do tematu, śmieszkowaniem, komentowaniem w stylu: a po co to?, Princessa się nudzi/ewentualnie/ jest głupia, nudna, podła, zua, szkodliwa, psychofaniczna, bredzi bez sensu, XDDDD, to nienormalne żeby tak się ekscytować Anakinem/Vaderem NT, przecież to charakterolgiczne połączenie Lei z Chewiem OT! itp, aby przeszły obojętnie. Z góry dziękuję, oziębłe buziaczki przesyłam.

Z tego miejsca chciałabym też szczerze przeprosić Lorda Budziola. Za to że jeszcze nie tak dawno - sama niestety zbyt zaślepiona wypaczonym wizerunkiem Mrocznego Lorda, jaki był i jest nadal kreowany w EU jako `symbolu zła` - wyśmiałam twoją tezę. Tę jakoby szarpany przez Vadera Antilles mógł przeżyć. Oczywiście, że miałeś rację. Bardzo Cię przepraszam, za moje głupie zachowanie, było zupełnie nie na miejscu. Możesz ustrzelić mnie jak sarenkę Bambi.

Ale wracając do sedna sprawy.
Przedstawiam analizę, którą przeprowadziłam już jakiś czas temu. Brakowało mi tylko wstępu i paru drobiażdżków, ale ten „problem” już został zażegnany.

Otóż. Kilkakrotnie użyłam tu na forum określenia "typ impulsywny", odnośnie mojej ukochanej postaci. Nie było to wcale przypadkowe.

Domyślam się też, że moja opinia jest wbrew wszystkim, (choć szczerze myślę, że wśród przeglądających te forum znajdzie się kilka(naście) czujących i myślących o sprawie podobnie, i do nich, przede wszystkim, kieruję ideę zawartą w poście) ale ja widzę w tej postaci...
osobowość chwiejną emocjonalnie.

Jak to ujęła kiedyś bodajże Biała Wilczyca - nie jestem do końca pewna, ale wydaje mi się że to była ona…Bardzo mądre słowa strasznie lubię zapamiętywać - postaci fikcyjne mogą chorować na nieistniejące w naszej, realnej rzeczywistości, zaburzenia. Zgadzam się z tym.

I o ile wątpię, by zaburzenia osobowości chwiejnej emocjonalnie mogły "zamieniać się" podtypami u kogokolwiek rzeczywistego, tak u Anakina Skywalkera zaobserwowałam podobne zjawisko.
W Nowej Trylogii, jak już wielokrotnie podkreślałam, moim zdaniem postać cierpi na typ zaburzenia zwany dalej Borderline. Ponieważ w NT, George Lucas moim zdaniem poszerza i pogłębia zagadnienia poruszone w OT. Np. kwestia Mocy - midichloriany – tak tyczy to również głównej postaci Star Wars.

I jako że, zarówno wg mnie, jak i najwyraźniej według George Lucasa:
https://youtu.be/UqLsQClut5c - który zaczyna myśl mniej więcej od 2:34
- "Vader złol" to wielokrotnie wyolbrzymiona szufladka i łatka, jaką błędnie postaci przyklejono. Vader stał się symbolem zła, przewyższającym w swej sile przekazu pierwotne intencje twórcy.

Dlatego dla mnie, Vader OT, jest również osobą chorą, bardzo silnie zaburzoną emocjonalnie. Jednak od Anakina S z NT, różni się on podtypem, charakteryzującym to zaburzenie.

Mianowicie, uważam że Mroczny Lord z Oryginalnej Trylogii cierpi na zaburzenie osobowości chwiejnej emocjonalnie – typ impulsywny.

Czym się ono charakteryzuje?

Za portalem abczdrowie.pl

https://portal.abczdrowie.pl/osobowosc-chwiejna-emocjonalnie


Osobowość chwiejna emocjonalnie typ impulsywny

Osoby o typie impulsywnym cechują się przede wszystkim niestabilnością emocjonalną i brakiem kontroli działań impulsywnych. Dominują wzorce zachowań gwałtownych, szczególnie kiedy otoczenie pozwoli sobie na krytykę takich osób. Dobrym odzwierciedleniem reakcji ludzi o tym typie zaburzeń osobowości jest określenie „behawioralne eksplozje” albo „erupcje gniewu”. Ponadto chorzy odznaczają się wybuchowością, łatwo ich zdenerwować, rozdrażnić, sprowokować do agresji, gdyż nie są w stanie ocenić konsekwencji swojego postępowania.

W ich głowie kłębi się zwykle mnóstwo myśli, odczuwają napięcie psychiczne, są niespokojni, kapryśni, o niestabilnym, zmiennym nastroju. Niejednokrotnie chcą wyżyć się na sobie albo prezentują wrogą postawę wobec otoczenia. Mogą być pełni nienawiści i nieprzewidywalni w reakcjach. Wykazują skłonność do inicjowania konfliktów, są kłótliwi i mało cierpliwi – trudno im kontynuować pracę, kiedy nie widzą natychmiastowych efektów albo nie doznają bezpośrednich korzyści czy przyjemności.

Za wikipedią:

Osobowość chwiejna emocjonalnie typ impulsywny – zaburzenie osobowości, w którym występuje wzorzec zachowań gwałtownych, przy braku przewidywania ich konsekwencji.

W ICD-10 występuje pojęcie osobowości chwiejnej emocjonalnie (F60.3), która występuje w dwóch podtypach:
•typ impulsywny (F60.30)
•typ borderline (F60.31)

Kryteria diagnostyczne ICD-10
•niestabilność emocjonalna
•brak kontroli działań impulsywnych
•wybuchy gwałtownych zachowań
•tysiące myśli w głowie
•ochota wyżycia się na innych
•duże napięcie w sobie
•wroga postawa
•wrogie spojrzenia na ludzi
•nienawiść

Muszą wystąpić co najmniej trzy spośród cech wymienionych powyżej, a w tym druga:
•wyraźna tendencja do nieoczekiwanych działań bez zważania na konsekwencje
•wyraźna tendencja do zachowań kłótliwych i do wchodzenia w konflikty z innymi, szczególnie jeżeli impulsywne działania zostały pokrzyżowane lub skrytykowane
•ciążenie ku erupcjom gniewu lub gwałtowności, połączone z niezdolnością do kontrolowania wynikającego z tego wybuchowego zachowania
•trudność utrzymania jakiegokolwiek kursu działań, który nie wiąże się z natychmiastową nagrodą
•niestabilny i kapryśny nastrój


W mojej, dość szczegółowej analizie, na pierwszy ogień pójdzie oczywiście Mroczny Lord i I część Oryginalnej Trylogii. 😊

Analiza wybranych scen z Nowej Nadziei:
Brutalny atak na kapitana Antillesa.
W tym zdarzeniu dostrzegam u mrocznego lorda:

- niestabilność emocjonalną czyli - niestabilność emocjonalna - jest to zaburzony sposób przejawiania się osobowości w różnych sferach funkcjonowania i na różnych jej poziomach. Oznacza cechę osobowości polegającą na silnym niezrównoważeniu emocjonalnym o charakterze nerwicowym. Przeciwieństwem neurotyczności jest równowaga emocjonalna.
Osoby neurotyczne bardzo często reagują wrogością, lękiem, drażliwością i odczuwają poczucie winy. Neurotyczność przejawia się również podatnością przeżywania negatywnych emocji oraz wrażliwością na sytuacje.
Vader kilka chwil wcześniej zdawał się przyjąć śmierć swoich towarzyszy klonów z rąk rebeliantów, na chłodno. Jednak uważam że te pierwsze wrażenie jest mylne, ze względu na ogromny ładunek gniewu, z jakim reaguje na pierwszego napotkanego rebelianta.

Lord, moim zdaniem, głęboko przeżywa kolejną stratę towarzyszy „broni” z Legionu 501. Jest to czynnik na tyle stresujący, że powoduje u niego:

- brak kontroli impulsów
- wybuch gwałtownego zachowania
- ochotę wyżycia się na innych
- wzrost wewnętrznego napięcia

Postać przyjmuje względem pierwszego napotkanego na swej pechowca wrogą postawę. Zdaje się być przesiąknięty wrogością, czy wręcz nienawiścią. Myślę że po skrajnie gwałtownej reakcji Vadera, spokojnie można założyć, pomimo faktu iż nosi zakrywajacą twarz maskę, że rzucane Antillesowi spojrzenia są wrogie.

Dalej.

Szarpanie Antillesem, brutalne i gwałtowne połączone z rzuceniem nim o kolumnę uznaję za przykład ciążenia ku erupcji gniewu. Jest to też gwałtowność połączona z niezdolnością do kontrolowania wynikającego z tego wybuchowego zachowania.

Nastrój Vadera, najpierw sprawiającego wrażenie chłodnego (oględziny martwych szturmowców i rebeliantów) ulega moim zdaniem ogromnej zmianie. Ruchy lorda niemal natychmiast po tym stają się pośpieszne. Kiedy łapie Antillesa, jest wściekły, wręcz kipi nienawiścią.
A więc Vader przejawia tutaj niestabilność nastroju.

Dalej.
Kłótnia z Księżniczką Leią, która jest oburzona postępkiem Mrocznego Lorda. Napad na statek ambasadora zdradza wyraźną tendencję do nieoczekiwanych działań bez zważania na konsekwencje.
Tłumaczenia senatorki na nic się zdają. Vader z miejsca obwołuje ją zdrajczynią. Znaczy że przyjął wrogą postawę. Podejrzewam że spojrzenia też rzuca jej wrogie. 😉
Macha jej palcem przed nosem. Zdaje się być wyraźnie zagniewany.
Cała ta sytuacja wskazuje moim zdaniem na wyraźną tendencję lorda do zachowań kłótliwych i do wchodzenia w konflikty z innymi.

Podczas posiedzenia Zarządu Wojskowego mamy taką oto sytuację, gdy Vader poddusza generała Mottiego.

Zauważam tutaj:
- brak kontroli impulsów
- gwałtowne zachowanie
- ochotę wyżycia się na innych
- duże napięcie
- wrogą postawę
- bardzo możliwe że lord rzuca swej ofierze w tym właśnie momencie wrogie spojrzenia
- może także odczuwać do Mottiego nienawiść.

Moim zdaniem widać tutaj :
- wyraźną tendencję do nieoczekiwanego działania bez zważania na konsekwencje.
(Motti mógł doznać uszczerbku na zdrowiu)
- wyraźną tendencję do wchodzenia w konflikty z innymi. Vader reaguje agresją fizyczną na krytykę słowną ze strony Mottiego : "Nie strasz nas czarami, lordzie Vader. Twoja antyczna religia jakoś nie pomogła ci odzyskać ukradzionych planów, ani znaleźć ukrytej bazy rebeliantów".

Dalej.
W następnej swojej scenie mroczny lord blokuje egzekucję księżniczki Lei.
Najpierw porwał, teraz puszcza. Widzę tutaj trudność w utrzymaniu jakiegokolwiek kursu działań.

Dalej.
Po "wyczuciu" obecności Kenobiego biegnie do Tarkina żeby mu naskarżyć zameldować o tym fakcie. Gdy już to zrobił, oznajmia bez pytania Tarkina o zdanie, że sam się tym zajmie.
Dostrzegam tu jakąś niestabilność nastroju.

Kolejna scena: Walka z dawnym mistrzem

- Vader zdradza, że po głowie kłębi mu się wiele myśli „Znowu się spotykamy. Koło się zamyka. Teraz ja jestem mistrzem…”

Dostrzegam w tej sytuacji u lorda:
- duże napięcie
- ochotę wyżycia się na Obim
- przyjmuje on wrogą postawę i przypuszczam że spojrzenie też
- nienawiść również może być obecna
- ciążenie ku erupcji gniewu lub gwałtowności

I jeśli chodzi o ANH, to by było ode mnie na tyle.


Niestety, pewien problem stwarza niewielka ilość minut Dartha na ekranie. Żałuję że nie ma go – a także poszlak dotyczących jego możliwego zaburzenia – więcej w Nowej Nadziei.
Ale proszę się nie lękać. Czeka Was jeszcze analiza dwóch pozostałych części…mam nadzieję 😉