Jak dla mnie to zwykłe odcinanie kuponów, no ale może coś z tego wyjdzie. Pottera bardzo lubię, więc możliwe, że rzucę na to okiem.

Spoilery można też zdobyć na Harry Potter wikia.

Po co?

Znaczy wiadomo po co - hajs, hajs, hajs.

uczucia. Zarówno co do formy (sztuka - jak się to będzie czytało?), sensu takiego powrotu jak i formy - wczoraj czytałem gdzieś że Rowling znów się zarzeka że to ostatnie, co wyjdzie w świecie HP i więcej nie będzie. Nawet nie miałbym nic przeciwko żeby dalej coś wydawała, jeśli ma wciąż coś do powiedzenia w tym świecie, ale takie deklaracje mnie nie przekonują.

No nie wiem, nie wiem. Zobaczymy co to będzie warte. Książkę kupię.

to liczyłem na to, że jednak zrobią z tego powieść na podstawie scenariusza. Sam scenariusz średnio mnie kręci - nigdy nie lubiłem czytać dramatów (co innego oglądać w teatrze przedstawień na ich podstawie!).

Przejrzałem wczoraj streszczenie - fabuła jest lekko przekombinowana, ale wydaje się całkiem ciekawa i tym chętniej kupiłbym to i przeczytał... gdyby tylko było powieścią

Rowling mówiła, że to ostatnia książka o Harrym, ale liczę na to, że jednak coś fabularnego w tym uniwersum jeszcze się pojawi - choćby wraz ze zbliżającą się premierą "Fantastic beasts..." Poza tym - sama Rowling zdążyła w ostatnich latach tak wzbogacić ten świat różnymi ciekawostkami - np. informacjami o szkołach magii z innych kontynentów - że aż żal by było, by tego nie rozwinąć choćby w formie opowiadań

Książki na pewno nie kupię. Przeczytałem już sobie wcześniej spoilery na reddicie i cała fabuła brzmi jak jakiś kiepski fanfick :/

Prawdę powiedziawszy synopsis z angielskiej wikipedii mnie odstrasza; takie zagrywki są już wyświechtane przez inne uniwersa.

Kiedyś na piwie z Vosem rozmawialiśmy o `Fanstastycznych zwierzętach...`, komentując, że nawet jeśli film będzie dobry (a co do tego nie mam przekonania) to naprawdę nie ma w tym większej myśli niż zwykłe odcinanie kuponów. Podobnie tutaj, początek spoilera dalsza eksploatacja Voldemorta i podróże w czasie koniec spoilera jako rozwiązanie fabularne samo w sobie nie są niczym świeżym, a w sensie in-universe - to już jazda po bandzie. Naprawdę nie można stworzyć innego zagrożenia? Trzeba potęgować to co już znane?

Harry Potter i sztuka teatralna? Takie połączenie w ogóle mnie nie przekonuje. Zresztą wracanie do postaci HP nie może się udać. Chyba nigdy coś takiego się nie udało - powrót do jakiejś postaci po zakończeniu jej oryginalnej historii.
Może na deskach teatru wygląda to na nieszkodliwą ciekawostkę, może nawet dobrze zagraną, ale w formie książkowej, kiedy wszyscy rzucą się jak za dawnych lat, z pewnością nie sprosta to oczekiwaniom.

Co innego "Fantastyczne zwierzęta...". Samo uniwersum jest na tyle ciekawe i dobre, że warto dalej je rozwijać i pokazywać różne wątki, choćby te wspomniane gdzieś na marginesie książek.

W najnowszym EW zdjęcia ze sztuki, z promocji książki i niestety trochę spoilerow... Grrrrr....

Nie ma zdjęć Hermiony, ale córka Granger-Weasely Rose też jest czarna. Wygląda sympatycznie. A początek spoilera młodzi Potter i Malfoy to najlepsi przyjaciele koniec spoilera

...jakieś 2-3 tygodnie temu.

No to tak... jest dobrze
Oczywiście wszyscy już przeczytali spoilery i wiedzą że intensywnie zalatuje odgrzewanym kotletem, że początek spoilera są podróże w czasie koniec spoilera itp.
Fabuła jest przewidywalna i kompletnie nie zaskakuje, choć bardzo miło mi się czytało początek spoilera momenty pod tytułem "co by było, gdyby" - świat po wygranej wujka Voldka itd., wszelkie wariacje na temat postępowania Cedrika po przeżyciu koniec spoilera to na prawdę potrafi cieszyć. Choć pewnie zależy od podejścia - ja na świeżo po kolejnej lekturze serii, bawiłem się świetnie, niemniej dobrze że kontynuacja Pottera ukazała się w takiej formie, bo jako "normalna książka" nie wniosłaby zbyt wiele - zasadniczo nic
Pierwsze 35 stron, jednakże było mordęgą... 3 lata spędzone w Hogwarcie, 4 różne odprowadzanie na peron 9 i 3/4 na tak małej przestrzeni stronicowej, to była istna masakra. Nie wiem jak to wyglądało w teatrze, ale podejrzewam że przez pierwsze 20 minut częściej zmieniano scenografię, niż trwało całe przedstawienie. Później się uspokoiło i było już OK. Po kolejnych 100 stronach mamy punkt kulminacyjny - niby wszystko już dobrze, happy end i te sprawy, ale wciąż jeden wątek nie zakończony - no i oczywiście wszystko się sypie w dość przewidywalny sposób. Z całego tekstu bije wręcz teatralność, zwłaszcza w tych bardziej zabawnych momentach - typowa farsa

Zapewne wrócę do tej pozycji, jak ukaże się polska wersja i będę mógł sobie ze znajomymi o tym pogadać, póki co uświadamiam ich jedynie że takie coś powstało i że jest zjadliwe. Aczkolwiek po jednym przeczytaniu wersji polskiej, zapewne sobie odpuszczę dalsze zgłębianie tej lektury - na jakieś 10 (a może i więcej?) lat.

Tak się pochwalę...
Kumpel z UK przyjechał na tydzień do Polski i przywiózł mi prezent urodzinowy (choć urodziny mam dopiero za ponad dwa miesiące). Tak, tym prezentem jest HP and The Cursed Child w hard coverze

Chyba przeczytam ją jeszcze raz, przed polskim wydaniem - skoro mam tradycyjną wersję

Ma ktoś już książkę? Jak wrażenia? Ocena? Po przeczytaniu?

W największym skrócie :

Nom. Odcinanie kuponików wyszło imo Rowling tak se. Ciutkę lepiej jak np. gdy Sapek włazi dwa razy do tej samej rzeki. Ale ciutkę, szału nie ma. Więcej się śmiałam z pierdołów typu:

MEGA SPOILERY
początek spoilera - socjopata Voldemort plus wariatka Lestrange
-Albus co chwila uderzający w ślinę z Hermioną
-pierdyliarne cofanie się w czasie
- i jak zwykle happy end
- całe szczęście że z tym kiepem Cedrickiem im nie wyszło koniec spoilera

A tak to:
- Harry jak zwykle wku...irytujący
- Tak, synek imo lepszy
- Draco... tu się nie mogę zdecydować czy wolę go jak dosrywa Potterowi czy jak jest taki bardzo wporzo <3
- Scorpiouska stety niestety kocham.
- Babcia z wózkiem mą idolką
- Ron stracił, Hermiona też choć "bunt w wieku 40 lat" mnie rozbroił
- Snape trochę dziwny choć nadal ocieka zarombistością
- Dumbledore, eee, no fajnie ale co ti miałoby być, te wyznania do Pottera jakieś OOC.

Przeczytałem najnowszego Pottera. Powinienem napisać długą recenzję, co o tym właściwie sądzę, ale jakiś czas po przeczytaniu doszedłem do wniosku, że cały ten dramat najlepiej odda następujące wyrażenie:


Okazuje się, że George Lucas nie jest jedynym, który potrafił koncertowo spieprzać we własnym uniwersum. Rowling też to niestety potrafi.

Tyle recki.

Pottera czytałem z dobrych 10 razy (tak, za dzieciaka się lubiło czytać książki po kilka razy ), więc z niesamowitą nostalgią wypatrywałem tej pozycji. Wiedziałem, że raczej to nie będzie nic dobrego, ale książka przerosła moje najśmielsze oczekiwania.

Od tego momentu zaczynają się SPOILERY. Nie oznaczam tego w [spoiler] bo to jest temat stricte pod książkę, więc jak ktoś wchodzi tutaj chcąc uniknąc spoilerów to jest zwyczajnie głupi.

Bo jest, k`wa, tragiczna. A przy tym sympatycznie się czyta. Język i lekkość pisania (wynikająca zapewne z tego że to sztuka, a więc tylko dialogi)stoi w zadziwiającym kontraście z infantylną fabułą.

Z takich najbardziej idiotcznych wad, to razi najbardziej fakt, że postaci mają bardzo mało wspólnego ze swoimi pierwowzorami. Przede wszystkim rzuca się to w oczy w przypadku Rona (który praktycznie nie istnieje w książce, po prostu jest), Malofy oraz Snape`a.

Po drugie brak logiki w działaniach głównych bohaterów: co dzieciaki mają na celu próbując przywrócić Cedricka do żywych? Bo ja nie widzę żadnej motywacji, która mogłaby im przyświecać.

Po trzecie: Voldemort ma córkę. Z Bellatriks. Trzeba coś dodawać?

Z kolejnych ciekawszych bzdur: dwójka przeciętnych uczniów dokonuje czynów daleko wybiegających poza ich umiejętności. Ucieka przed panią z wózkiem (co to, do cholery miało być?) mimo że nie zrobił tego NIKT wcześniej. Ale to nic. Włamanie do Ministerstwa Magii to jest HIT. Włamują się w ten sam sposób w jaki zrobiła to wiele lat temu obecna Minister Magii. Hermiona pierwszą rzeczą jaką prawdopodobnie zrobiłaby po objęciu stanowiska dokonałaby usprawnienia zabezpieczeń Ministerstwa. Zwłaszcza że na taki eliksir wielosokowy była prosta metoda: ten wodospad oszustów (czy jakoś tak), który był w Gringocie. Apropo eliksiru: uwarzyli go w dzień (przypominam, ze składniki były bardzo rzadkie + calość była gotowa po miesiącu). Idźmy dalej. Potężny artefakt zabezpieczony ZAGADKAMI, które są do odgadnięcia przez słabych wychowanków szkoły. I po raz kolejny wychodzi absurd: w podobny sposób zabezpieczony Kamień Filozoficzny. Hermiona chyba ogłupła trochę na starość.

Dalej: Cedrick, jeden z najbardziej porządnych ludzi w Hogwarcie zostaje upokorzony, więc co robi? No przecież, że zostaje śmierciożercą. Bo to normalne.

Córka Voldemorta - brak jakiejkolwiek charyzmy, bzdurny background i tak dalej. Najbardziej mi się podobało, że tożsamość jej ojca zdradził jej Rudolf Lestrange. Przypominam, że jego żona zdradziła go dla wspomnianego ojca. Normalka.

Finał to już w ogóle jakieś apogeum bzdur. Nie będę się rozwlekał nad tym, ale intryga z kocykiem zaskakuje złożonością i zbyt wysokim poziomem przypadku i absurdu.

Pewnie jeszcze tego było sporo, ale wydaję mi się, że powyższe przykłady w pełni uzasadnią moją ocenę. A w mojej opinii książką zasługuje na 2/10. Czytałem kilka godzin, ale odradzam każdemu. Szkoda czasu, jest tyle fajnych książek.

Wstyd tylko powinna czuć pani Rowling, że się podpisała pod takim badziewiem. Mam nadzieje, że chociaż na deskach teatru to lepiej wyszło...

...chociaż jak sobie przypomnę aferę z czarną Hermioną, to szczerze wątpie.

Miejsce książki jest w koszu na śmieci.

Żeście się popastwili, to tylko kilka słów ode mnie; jako, że dziś przeczytałem.
1. Najbardziej spodobała mi się strona tuż za spisem treści informująca, że jakiekolwiek wykorzystanie bez licencji karane jest rozrywaniem końmi na Placu Tysiąclecia. To IMHO spoiler celu. ~
2. Momentami fajna komedia lub raczej parodia, choć to chyba nie tak miało być. W każdym razie gładko się czyta.
3. "Czarna Hermiona" (chyba w tekście niczego takiego nie było, oprócz nazwiska aktorki na końcu) to proste wyjaśnienie, że książka jest z alternatywnego strumienia czasu. Się cofnęli, przywrócili, ale jak widać nie do końca. Można się nie przejmować. ~
4. Miałem więcej, ale po skończonej lekturze jakoś mi przeszło. Szkoda męczyć elektrony. ~
5. A się ludzie czepiają Sapkowskiego za "Sezon burz"... ~

Nienajlepiej, nienajgorzej. Mam mieszane wrażenia. Z racji formy tekstu, czyta się to błyskawicznie, mamy upchnięte dużo fabuły w niewielu słowach. Nadaje to tej książce(?) ogromnej dynamiki, kosztem budowania świata, klimatu. Mamy tu kilka fajnych pomysłów, kilka nie za dobrych, sporo odcinania kuponów. W sumie "Przeklęte Dziecko" nie przeszkadza, nie niszczy poprzedniego zakończenia sagi, jest raczej jego naturalnym rozwinięciem. Fabuła mnie nie oburzyła, nawet była całkiem ciekawa, chociaż nie był to poziom, rozmach i magia siedmioksięgu.

No można to przeczytać, no. Nic wybitnego, ale nie mam specjalnie wielkich zarzutów. Chociaż wolałbym zwyczajną książkę.