Fabuła przedstawia się tak:

Kiedy Rebelia pokonała Imperium nad Endorem, Leia Organa wierzyła, że to początek długotrwałego pokoju. Ale po latach walk wewnętrznych w Senacie Republiki, ta nadzieja jest daleka od ziszczenia.

Obecnie, jako poważana senator, Leia musi zmierzyć się z niebezpieczeństwami mogącymi zagrozić nietrwałej demokracji - zarówno wewnętrznymi jak i zewnętrznymi. Bossowie półświatka, zdradzieccy politycy oraz imperialni lojaliści sieją chaos w galaktyce. Zdesperowani senatorowie pragną ogłosić wybory pierwszego spośród nich, kto zaprowadzi porządek.

Jako córka Dartha Vadera Leia nie dowierza ewentualnym kandydatom, którzy mogą osiągnąć tak wysoką pozycję - nawet jeśli jej poplecznicy to ją pragną widzieć na tym urzędzie. Ale nowy wróg może sprawić, że będzie to dla niej jedyna droga. Na krańcach galaktyki czai się bowiem tajemnicze zagrożenie...

Ujawniono (gdzieś tam) kilka szczegółów o fabule, które mogą być spoilerem:
początek spoilera
- Star Wars: Bloodline is set 6 years prior to The Force Awakens
- The novel will be written entirely from Leia`s perspective
- Han and Leia are still a couple
- There will be flashbacks to earlier points in Han and Leia`s relationship
- Han owns a shipping company
- Leia is on the cusp of retiring from her political career and becoming a full time crewmember on the Falcon
- Ben Solo is 23 years old in the novel
- Ben is still training with Luke at this time
koniec spoilera

Brzmi ciekawie, liczę na choćby szczątkowe wyjaśnienie wątków z "Przebudzenia". Rozumiem, że o polskiej wersji nic nie wiadomo?

Za pośrednictwem naekranie.pl pojawiły się kolejne informacje o książce z starwars.com. Jest ciekawie!

- Dowiemy się, co się stało, że Leia oderwała się od Nowej Republiki, której poświęciła dużą część swojego życia. Poznamy przyczyny i kulisy powołania do życia Ruchu Oporu widzianego w Przebudzeniu Mocy.
- Poznamy także kulisy powstania Najwyższego Porządku. Mają być to sugestie i coś więcej, co powie, jak do tego doszło i czego oni tak naprawdę chcą.
- Będzie obecna polityczna intryga. Fabuła rozgrywa się jeszcze przed tym, jak Najwyższy Porządek zaczął mieszać w galaktyce, więc sytuacja wygląda zupełnie inaczej. Dowiemy się ,jakie frakcje odgrywały ważną rolę w tym okresie i przeczytamy o tym, jak Leia odkryje wiele machlojek i niekorzystnych sojuszy.
- Han Solo w tej powieści jest jedną z ważniejszych postaci po Lei. Dzięki temu zobaczymy, jak w nowym kanonie wygląda prowadzenie ich związku.
- Pojawią się nowe postacie. Joph – pilot Nowej Republiki, który pragnie przygody oraz Greer, osobista asystentka Lei, która także poszukuje ekscytujących wrazeń. Są oni lojalni Lei i jej sprawie. Poznamy także polityków wrogo nastawionych do Lei.
- Rian Johnson, reżyser i scenarzysta filmu Gwiezdne Wojny: Część VIII, współpracował przy tworzeniu historii i dał kilka istotnych sugestii do jej rozwoju. Wiele wskazuje na to, że jego udział jest związany z ściślejszym związkiem książki z nadchodzącym filmem.
- W książce dojdzie do wielkiego odkrycia. W opisie sugerują związek z Darthem Vaderem znajdującym się na okładce książki. Galaktyka ma poznać czyiś skandaliczny sekret. Czyżby Nowa Republika miała się dowiedzieć, kto jest ojcem Lei? Tak mi to brzmi.
- Leia ma po swojej stronie oddaną grupę młodych ludzi, którzy ją wspierają.

Uff skończone. Zaskakujące, z trochę chaotycznym środkiem, ale świetną końcówką.
I to co u Claudii zawsze najlepsze - z pełnowymiarowymi bohaterami (a jej Han to w ogóle mistrzostwo).

Na gwałt potrzebuję informacji o polityce od osób, które przeczytały Bloodline. Książkę kiedyś przeczytam, jednak zanim to nastąpi minie trochę czasu. Za odpowiedzi dziękuję.

początek spoilera
1. Czy w książce jest podana konkretna data (pokrywająca się, np. z rozwodem Lei bądź wygnaniem Luke`a) powstania Najwyższego Porządku?
2. Luke udał się na wygnanie przed, czy po rozwodzie Solów?
3. Czy rozwód Solów odbił się tymczasowo na życiu publicznym Księżniczki?
4. Jak się nazywa obecny Kanclerz (bo raczej Villecham to nie jest)?
5. Czy jest informacja o powstaniu czegoś na rodzaj zamiennika Federacji Handlowej, bądź innej organizacji zajmującej się handlem?
6. W jakich okolicznościach wydały się tytułowe więzy krwi Lei?
7. Gdzie wtedy znajdowała się stolica Republiki? Czy "nadal" jest to Hosnian Prime?
8. Gdzie znajduje się centrum szkoleniowe Jedi?
9. Czy wiemy coś więcej o San Tecce?
10. Czy Populiści byli (nieoficjalnie) wspierani/sponsorowani przez Imperium?
11. Czy wiemy coś o roli Snoke`a?
12. Jak funkcjonowało Imperium? W sensie, czy miało swojego lidera, jakąś radę, itp?
13. Jakie stanowisko zajmowała Leia w Republice? Chyba nie senatora Alderaanu ?
14. Obecny Kanclerz był Populistą, czy Centrystą?
15. Kto miał przewagę: Centryści, czy Populiści?
16. Czy jest informacja na temat głównej bazy Imperium?
17. Czy znani są jacyś ważniejsi imperialni (oprócz Huxów)?
18. Czy są podane informacje na temat pochodzenia Starkillera?
koniec spoilera

Na razie to tyle, i jeszcze raz dziękuję .

Po raz kolejny autorka nie zawodzi. Książka sporo wyjaśnia w zakresie tego jak wygląda sytuacja Nowej Republiki i obala część teorii, które narodziły się po premierze TFA.

Możecie powiedzieć, jak wyglądała sprawa z Imperium Galaktycznym? Nie było go w ogóle, były jakieś resztki gdzieś? Mieli swojego przedstawiciela w senacie? Jak to wyglądało?
I co z Zakonem Jedi? Był tylko Luke i Ben? Luke miał wcześniej jakichś uczniów? Jak Republika zapatruje się na Jedi? Lubią się czy nie?

Wiadomo coś o polskiej wersji?

Właśnie skończyłem czytać. Strasznie mi się podobało - łyknąłem w 3 dni.
Obok trylogii Aftermath to dla mnie najciekawsza i najważniejsza książka z kanonu. W sumie to ciężko mi się zdecydować, który motyw mi się bardziej podobał - początek spoilera plan awaryjny Palpatina z Aftermath czy afera z ujawnieniem prawdy o ojcu Lei z Bloodline. koniec spoilera.
Tajemnice z okresu między epizodami IV i VII zaczynają się powoli fajnie wyjaśniać i wszystko zaczyna układać się w sensowną całość, a przecież to dopiero tylko początek. Z każdą kolejną książką TFA nabiera dla mnie coraz więcej sensu. Miejmy nadzieję, że we wrześniu Phasma dołoży kolejny element do tej układanki.

Dzisiaj zacząłem, dzisiaj skończyłem.

Podoba mi się polityczność tej powieści. Brakuje tego w gwiezdnych wojnach - ukazywania aparatu państwowego, tych wszystkich intryg. I szanuję za prztyczki w kierunku zwolenników "silnej ręki" - którzy publicznie co prawda wypierają się zbrodniczych ciągot, ale robią to nie dlatego, że tyrania jest zła, ale dlatego, że to nie oni byli tyranami. Komuniści, faszyści i nacjonaliści są nimi tylko pod warunkiem, że w swoim wymarzonym ustroju będą w jakiś sposób powiązani z władzą.

Podoba mi się też paralela Najwyższego Porządku do III Rzeszy - a konkretnie to, że teraz ma sens. W filmie pokazane to było w sposób groteskowy, naiwny i durnowaty - faszyzm to nie tylko uniformizacja i darcie pyska na stadionie, to wyjątkowo płytkie ujęcie. Faszyzm to przede wszystkim fanatyzm i terror. Nie jest to żaden mityczny chłód pięknie ubranych panów, ale dzika, sebiksowa zwierzęcość. Oczywiście z uwagi wrodzony imbecylizm przeciętnego zwolennika faszyzmu, potrzebują oni cwanych, cynicznych liderów. Autorce udało się to wszystko przedstawić. Do tej pory żywiłem tylko nadzieję, że zamiast się bawić w karykaturalne wykrzywienia, pójdą w coś głębszego, tak jak NT przestawiała upadek demokracji - i zdaje się, że Disney w tym kierunku idzie. FO to zlepek ludzi z jednej strony zawiedzionych nieudolnością demokratycznych rządów, z drugiej niepoprawnych idealistów, z trzeciej zwykłych patusów. Jedni pamiętali te czasy i tęsknią za nimi (a w zasadzie - za władza i wolnością), a inni są młodzi, głupi i z dobrobytu im się w tyłkach przewraca.

No i ta "gra teczkami" i dziadkami z Wehrmachtu ukazująca wciąż niestety obecny mentalny trybalizm nakazujący stosować odpowiedzialność zbiorową.

Dobra powieść, realistycznie przedstawiająca poruszoną problematykę, dużo wnosząca do nowego kanonu, w dodatku wnosząca to, co potrzebne i szybko się czyta. Do tej pory najlepsza z NK.

Książkę Claudii Grey odebrałam czwartek wieczorem, wtedy zaczęłam ją czytać i zrobiło mi się przykro. Dlaczego ? Napłynęły wspomnienia ze starego kanonu, jakże inne, niosące nadzieję. Niestety nie było mi dane przeczytać książkę w jeden dzień, w piątek byłam z ojcem w szpitalu, a w sobotę złamałam rękę i nie tylko. Nieważne zmieniło mi to trochę odbiór książki. Gdy się zna stary kann prawie na pamięć trudno się czyta nowa historię, a jeszcze trudniej w przypadku gdy się wie jak się ona zakończy. Przeczytałam ją wczoraj. Co mogę powiedzieć – jest to jedna z lepiej napisanych książek nowego kanonu, nie nastawia czytelnika optymistycznie, ale wyraźnie pokazuje kulisy władzy i zasad rządzących polityką. Pokazuje że nie ma ludzi bez skazy i że niektórzy są w stanie zrobić wszystko by osiągnąć zamierzony cel. Czytając książkę było mi żal Leii, ale rozumiałam ją, chciała chronić swoją rodzinę, żal mi też było Ransolma że tak łatwo się dał zmanipulować i zapłacił największą cenę. Mimo jakby to powiedzieć wewnętrznego oporu, czytało mi się ją nieźle, potrafiłam zrozumieć motywację zarówno tych postaci po stronie populistów jak i centrystów, co nie znaczy że popieram działania terrorystyczne. Lady Sindian zasługuje na potępienie, ale czasem jak się mówi : „cel uświęca środki”. Na pewno za jakiś czas wrócę do tej książki, bo zasługuje na ponowną lekturę.

Nie czytałem ale po Utraconych Gwiazdach (ktore prawdopodobnie sa tematycznie zupelnie inna ksiazka) wiem że C. Gray potrafi świetnie rozbudowywać świat wykreowany w SW. Jak wroce z urlopu to kupuje Bloodline i czekam na jej kolejne powiesci.

Książkę co prawda czytałem rok temu, ale widzę że nic na jej temat nie skrobnąłem, a zdecydowanie zasługuje na pozytywną ocenę.

Osobiście uważam ją za najlepszą powieść spod znaku SW, nie tylko w nowym kanonie, ale w ogóle. Przede wszystkim za osadzenie jej w "przyziemnych" klimatach. Nie uświadczymy w niej żadnych inwazji z innej galaktyki, wojen, wielkiej przygody i tych samych osób ratujących po raz setny galaktykę. Dostajemy za to ponury świat polityki, w którym wcześniejsze doniosłe zwycięstwa nie mają większego znaczenia, nikt i nic nie jest jednoznacznie czarno-białe, i dochodzimy do punktu w którym coś musi jebnąć.

I zgadzam się z Karasiem - dobrze pokazano kim są zwolennicy Najwyższego Porządku. Analogii do dzisiejszego świata jest w tej powieści mnóstwo.

Książkę zdecydowanie polecam.

Skończyłem dosłownie kilkanaście minut temu i... Czuje się dość rozczarowany. Jeżeli to najlepsza powieść SW to bardzo mi szkoda powieści SW :/

Cóż, na początku to co mi się podobało: na pewno książka świetnie tłumaczy, czemu Leia nie stała się ważną politycznie personą w Nowej Republice. Postaci mimo małej wiarygodności wzbudzały symaptię, a akcja była na tyle wartka, że czytało się szybko.

A jeśli o wady chodzi: ta książka jest przede wszystkim niesamowicie naiwna w treści. Postacie nie zachowują się do końca wiarygodnie a ich reakcje są często przejaskrawione. Największe zarzuty mam jednak do "intrygi" politycznej, która zdaje się być dziecinną gierką i wątkiem pobocznym względem amaxańskich wojowników. Niewiele ma to wspólnego z zimnym i okrutnym geniuszem House of Cards czy Gry o tron (książek bo w serialu polityka już dawno została pogrzebana pod morzem skretynienia). W fabule znajduje się także spora ilość dziur logicznych, a rozwiązanie sytuacji z axamańskimi wojownikami woła o pomstę do nieba bo jest typową deux ex machiną. Nie wierzę także w charaktery bohaterów, którzy są jak wyrwani z książki YA. Końcówka o wiele lepiej smakowałaby w 100% na gorzko bez "kary" dla Lady.

Ogółem mówiąc takie 5/10 w mojej standardowej skali. Była to moja pierwsza powieść SW. Ta recenzja będzie także dostępna na moim koncie na lubimy czytać

Powiem tak, Legendy kupowałem wszystko co jest, teraz chce bardziej roztropnie podchodzić do zakupu.

Więc dla kogoś, kto ma za sobą duuużo książek SW i oczekuje solidnej lektury polecacie tę książkę?.

Narazie przeczytałem rozczarowującego Tarkina, tragiczny Koniec i początek, również tragiczny choć ciut lepszy Mroczny Uczeń, infantylny (ale nawet pozytywny) Dziedzic Jedi, niezłe Utracone Gwiazdy i świetnego Battlefronta. To tak piszę, jakby to miało pomóc w poleceniu lub nie Więzów Krwi.

Bo ja nie chce marnować hajsu na takie "perełki" jak dzieła autorstwa Wendiga. "Katalizatora" nie przeczytałem bo ponoć porównywalny do Tarkina, który zły nie był, ale rozczarował. Opinie też różne.

Dopiero zacząłem, ale co mnie uderzyło pozytywnie to to, że nieźle pokazane są obie frakcje polityczne bez opowiadania się przez autorkę za jedna z nich. Po prostu pokazane sa dwie frakcje z ktorych kazda ma swoje racje.

Drugie co mnie naszlo to spore urealistycznianie kanonu. Legendy wydawały mi sie bardziej baśniowe, natomiast Nowy Kanon obfituje w realistyczne podejścia do roznych tematów. Czasem skutkuje to wieksza nudą, czasem jest bardziej przekonywujące i wciagajace. Nie umiem jeszcze zdecydowac czy to dobrze czy zle. Ale tako jest.

Niestety nie ma za dużo czasu, więc tak tylko krótko, to co najważniejsze.

Jednym z największych żalów względem TFA był brak jakiegokolwiek wyjaśnienia w jakim stanie jest galaktyka - politycznie, militarnie, społecznie. Widzieliśmy przez krótko chwilę parę planet niszczonych przez armię Najwyższego Porządku i tyle. W filmie otrzymaliśmy Ruch Oporu wyglądający kropka w kropkę jak Rebelianci i Nowy Porządek będący Imperium 2.0 (albo 0.9). Niewiele do tego wszystkiego dorzuciła trylogia Aftermath.

Na szczęście powstało coś takiego jak Blodline Claudii Gray. Z góry mówię (i pewnie wiele osób o tym wie) - jestem nieobiektywny względem jej książek, gdyż w Utracone Gwiazdy wsiąkłem po całości, a Więzy Krwi cechują się podobnym stylem, są podobnie dynamiczne ,itd. Jednak najważniejsze co zrobiła Gray w Bloodline to wyjaśnienie sytuacji w Nowej Republice - i zrobiła to w wyśmienity sposób. Genialnie pokazała, że Republika w wydaniu Star Wars, czy Stara czy Nowa jest skazana na niepowodzenie i zawsze znajdą się rzesze ludzi, którym taki ustrój nie odpowiada. I mają w dużej mierze wiele racji. Poza tym genialnym posunięciem było przedstawienie początek spoilera Palpatine`a, Vadera, Imperium jako zabawny relikt przeszłości - jako takie straszydło dla dzieci. Szczególnie ruszyło mnie kiedy Joph zauważył, że na jakiejś planecie sprzedają figurki z Vaderem koniec spoilera.

Dodatkowo Gray nakreśliła bardzo ciekawe postacie. Jednym z głównych problemów Nowego Kanonu są nudne nowe postacie. Czy to Tarkin, czy to Aftermath czy Lordowie Sithów - wszędzie postacie, o których zapominam, które nie wnoszą nic ciekawego do tego uniwersum. Tu mamy świetną postać Ransolma Casterfo (jak bardzo chciałbym go jeszcze zobaczyć w jakiś komiksie/książce), Jopha Seastrikera czy Greer będącej przedstawicielem bardzo ciekawej rasy.

Wizerunku Lei, jej zachowań i charakteru powinni się uczyć Marvelowi komiksiarze, bo żaden z komiksów z Leią nie był w stanie ogarnąć tej postaci tak dobrze. Ja wiem, że w książce autor ma więcej narzędzi do wykreowania postaci, ale kontrast w tym przypadku jest dużo.

Nie jest tak, że jest to książka bezbłędna. Główni "źli" początek spoilera Lady Sindian czy ta siwa baba koniec spoilera czasami zachowywali się, moim zdaniem, niezrozumiale. Widać było, że początek spoilera Sindian odegra jakąś ważną rolę, bo co chwile pojawiały się fragmenty na jej temat o jakiś zupełnych pierdołach. koniec spoilera Dodatkowo trochę nienaturalne wydało mi się zachowanie Ransolma początek spoilera na końcu. Co z tego, że Leia była córką Vadera? Ransolm zdążył ją poznać naprawdę dobrze i jego wcześniejsze zachowania sugerowały, że powinien starać się to zrozumieć, porozmawiać z nią. koniec spoilera

Tak czy inaczej Bloodline to kawał dobrej książki i obecnie jest dla mnie w TOP2 książek Nowego Kanonu. Tak się składa, że obie to Gray, ale mam nadzieję, że Thrawn Zahna będzie ciekawy i trochę zmieni ten trend.

Ale niesamowita książka!!!

Te zaskoczenia do samego końca. I nie spodziewałem się aż tylu informacji o First Order tak nagle.

https://starwarsencyklopediamocy.blogspot.com/2017/08/recenzja-wiezy-krwi-claudia-gray.html\

Generalnie świetna książka (Caludia jak zwykle pisze pięknym językiem) z którą mam kilka problemów. Ale zacznijmy od pozytywów.

Przedmówcy już wspominali, że w końcu pojawiła się powieść FAKTYCZNIE wprowadzająca do TFA, mamy początki FO, mamy kontynuację historii Lei z Hanem i S-ką w tle, mamy świetnego drugiego bohatera książki, pana C., mamy rysujący się konflikt polityczny z przemytnikami, kartelami itd. w tle. Zdecydowanie jedna z lepszych książek SW nie tylko nowego kanonu. Niemniej, nie jest to powieść na miarę "Lost Star" - co zrozumiałe, Caludia to nie Victor Hugo czy Tołstoj.

Co w książce zgrzyta - trzy sprawy:

Leia - jest świetnie przedstawiona, "uczłowieczona", z całym bagażem wad i zalet. Podoba mi się taka Leia. ALE - jednocześnie, to NIE JEST moja Leia zapamiętana z ekranu ANH- moja najbardziej ulubiona postać kobieca z całego Uniwersum, Heroina nie raz ratująca tyłki dwóm ciamajdom na 100% powiedziała by panu C. swój mroczny sekret. Ryzykując że to definitywnie zakończy ich przyjaźń. Bo po prostu ludziom, których się uważa za pzyjaciół, z którymi się uciekało spod ostrzału mówi się o wiele więcej niż innym. Przecież ona też była ofiarą Vadera, to ją torturował, to jej planetę zniszczył. To że takie proste przedstawienie sprawy wyszło by wszystkim na dobre, to inna sprawa. Tylko znowu ALE - taka Leia była by bajkową, baśniową postacią bez wad (Leią z ANH), vel nieprawdziwą. Leia trzymająca swój mroczny sekret w nadziei "że się nie wyda" jest tak ludzka aż do bólu. - w tym miejscu wypada też podziekować "Padawance pewnego Vonga" za cenne i celne, nazwijmy to, "konsultacje merytoryczne"

Drugi zgrzyt to pan Ransolm. Claudia buduje fajną postać, ciekawą, naprawdę da sie go lubić - i potem, nie z tego ni z owego, gość zachowuje się jak skończony dupek [dlaczego, - przeczytajcie to zrozumiecie]. No nie, tak się panie Casterfo nie postępuje, takie rzeczy da się załatwić inaczej i z klasą [Claudia, dlaczego tak, WHY???]. A wydawało się, że pan klasę posiada. No jednak wyszło, że nie. I jeszcze na koniec koleina volta. Przepraszam - tytuły do senatu galaktycznego rozdają na ulicy? Nie trzeba walczyć zębami i rozpychając się pięściami najpierw w senatach planetarnych? "wystrzegajcie się swoich pierwszych odruchów, zazwyczaj są szlachetne” - to podstawowa zasada dyplomacji i parlamentaryzmu. Tutaj nikt o niej nie słyszał najwidoczniej

I trzecia, największa wada tej książki - polityka. Polityka na poziomie podstawówki. Jak tak działał poprzedni senat, to się nie dziwię że Palpatine ograł ich bez mydła.
Serio - DWIE partie? no wiem, tak jest w USA, ale gdzie indziej bywa inaczej... Naprawdę światy rolnicze mają te same interesy co planety z kopalniami? Nie ma ruchów "antyludzkich"? Żeby to jeszcze były jakieś federacje, ale nie, dwie i wystarczy...
I jeszcze postępowanie polityków jak "sprawa się rypła" - no ja przepraszam, partia, jaka by nie była, zawsze będzie stać za swoim liderem, przechodząc do kontrataku. Bo jak wiadomo:
- Vader przecież ostatecznie zniszczył tyrana Palpatina
- Vader był człowiekiem honoru
- Nagrania zdobyto nielegalnie
- To był Vader Wallenrod
- Odp...cie się od Mrocznego Lorda
- A wy stoicie tam, gdzie stali wtedy Szturmowcy
- To poważne zarzuty, nie bagatelizujemy ich..

i tak dalej ciągnąć można w tych klimatach. A nie jak tutaj, przykro nam Leia, ale musimy wyrzucić cię do kosza bo nam nie pasujesz i „imidż” psujesz. A sprawiedliwych można policzyć na placach jednej ręki, i to tracza z tartaku w Bieszczadach.
Nie, polityka (niestety) zdecydowanie inaczej wygląda niż to ukazano w książce.

Ale jak pisałem na początku – czyta się fajnie i mimo wszystko to dobra powieść. Tylko, niestety, nie jest to poziom „Lost Stars”

Gray powinna napisać ciąg dalszy po premierze "Ostatniego Jedi". "Więzy krwi" odpowiedziały na wiele pytań, ale jeszcze nie na wszystkie. Wiemy już w jakich okolicznościach został założony Ruch Oporu i jak bardzo była zepsuta Nowa Republika, przez co Leia odłączyła się od niej. Lecz nie zostało jeszcze wyjaśnione kiedy i w jakich okolicznościach Najwyższy Porządek ujawnił się przed Galaktyką, bo w "Więzach krwi" wiedziała o nim tylko Carise Sindian, a w 34 ABY napięcia między Nową Republiką i Najwyższym Porządkiem były powszechnie znane w Galaktyce.

Według mnie kontynuacja powieści mogłaby skupiać się na dwóch obszarach: polityce i Mocy. Ta pierwsza opowiadałaby o okolicznościach w jakich Senat i cała Galaktyka dowiadują się o istnieniu Najwyższego Porządku i w jaki sposób podeszli do tego Populiści i Centryści oraz czemu Ruch Oporu postanowił walczyć z post-imperialnymi. Głównymi bohaterkami części politycznej byłyby Leia oraz Carise Sindian. Nawiasem mówiąc wiadomo, że część senatorów potajemnie wspierała Ruch Oporu, a część sekretnie sprzyjała Najwyższemu Porządkowi. Można więc założyć, iż ci pierwsi byli Populistami, a ci drudzy Centrystami. Natomiast część o sprawach Mocy skupiałaby się głównie na Benie Solo, lecz duży udział miałby tu również Luke. Powinno być wyjaśnione jak Ben zareagował na prawdę o swoim dziedzictwie i czemu w ogóle zdecydował się przejść na Ciemną Stronę. Według mnie finał powieści mógłby wyglądać następująco: Ben Solo przechodzi na Ciemną Stronę, zabija resztę uczniów Luke`a i dołącza do Snoke`a oraz Rycerzy Ren, a to zostaje połączone z oficjalnym ujawnieniem się najwyższego Porządku przed Galaktyką. I jeszcze niech zostanie też pokazany moment w którym Skywalker decyduje się udać na wygnanie oraz jego motywy.

Przeszukałem dział "Książki" i nie znalazłem tematu poświęconego tej powieści. Specjalnie mnie to nie dziwi bo jest sporym rozczarowaniem. Po autorce "Utraconych Gwiazd" spodziewałem się kolejnej perełki a dostałem zaledwie przeciętne czytadło zrealizowane w kontrakcie wydawnictwa.

Zawodzi sama konstrukcja fabularna jak i świat przedstawiony. Miałem usilne wrażenie, że autorka tak dobrze się czuje w ramach "young adult", że nie potrafi i nie chce wyjść poza tą strefę komfortu. Tym samym intrygi polityczne i sama polityka właśnie jest tu przedstawiona w naiwny i dyletancki sposób. Śledztwo Lei polega na wejściu w odpowiednie pomieszczenie i przebranie swych stażystów za łowców nagród. A scena, gdzie księżniczka zatapia całą tajną bazę, oddając jeden strzał w strop jest tak niedorzeczna, że bije na głowę wszelkie głupoty z klasyków marvela czy najgorszych powieści z legend. Pewne wątki zostają porzucone, pewne postacie po prostu giną bo nie ma na nie pomysłu, finał pozostawia spory niedosyt.

Ewidentnie autorce brakło czasu, terminy goniły, była zmuszona pisać na siłę. Jest kilka ciekawych pomysłów - Centryści i Populiści mają potencjał. Podoba mi się też majaczące w oddali widmo Nowego Porządku, liczę, że inna powieść udźwignie ten temat, myślę Luceno byłby w stanie w kompetentny sposób to opisać. Claudia Gray niech pisze dalej młodzieżówki.

3/10

Po autorce "Utraconych Gwiazd" spodziewałem się kolejnej perełki a dostałem zaledwie przeciętne czytadło zrealizowane w kontrakcie wydawnictwa.

Zawodzi sama konstrukcja fabularna jak i świat przedstawiony. Miałem usilne wrażenie, że autorka tak dobrze się czuje w ramach "young adult", że nie potrafi i nie chce wyjść poza tą strefę komfortu. Tym samym intrygi polityczne i sama polityka właśnie jest tu przedstawiona w naiwny i dyletancki sposób. Śledztwo Lei polega na wejściu w odpowiednie pomieszczenie i przebranie swych stażystów za łowców nagród. A scena, gdzie księżniczka zatapia całą tajną bazę, oddając jeden strzał w strop jest tak niedorzeczna, że bije na głowę wszelkie głupoty z klasyków marvela czy najgorszych powieści z legend. Pewne wątki zostają porzucone, pewne postacie po prostu giną bo nie ma na nie pomysłu, finał pozostawia spory niedosyt.

Ewidentnie autorce brakło czasu, terminy goniły, była zmuszona pisać na siłę. Jest kilka ciekawych pomysłów - Centryści i Populiści mają potencjał. Podoba mi się też majaczące w oddali widmo Nowego Porządku, liczę, że inna powieść udźwignie ten temat, myślę Luceno byłby w stanie w kompetentny sposób to opisać. Claudia Gray niech pisze dalej młodzieżówki.

3/10

Średniak, fabuła ciekawa lecz czegoś jej brakuje. Podobał mi się wątek polityczny ale to tylko tyle takie hmmm 7,5/10

Przyznam na starcie, że mocno liczyłem iż będzie to najlepsza pozycja jaką dane mi było przeczytać z nowego kanonu. Ciekawy temat, nie poruszany wcześniej w EU plus Claudia Gray, której "Utracone Gwiazdy" były dość przyjemną lekturą młodzieżową. Do tego dostaliśmy całkiem fajną kampanię promocyjną oryginalnego wydania. Jak wyszło?

Więzy krwi motyw dziedzictwa krwi Leii został w EU ograny poprzez wewnętrzne pogodzenie się naszej księzniczki ze swoim ojcem. "Zjawa z Tatooine" była interesująca lekturą. Tutaj mamy natomiast polityczne podejście do tematu. I na starcie trzeba sobie powiedzieć, że może i ksiązke nie jest klasyfkiwana jako "young adult" jednak autorka wciaż tkwi w tym sposobie pisania powieści. Zatem czy polityka jest przedstawiona nieco infantylnie? Niestety jest. Co gorsza, autroka dosłownie skopiowała swój schemat z "Utracony Gwiazd" - tutaj również również mamy dwoje głównych antagonistów Leię i senatora Ransolma Casterfo. Również na początku niezbyt sobie przychylni bohaterowie zaczynają ze sobą współpracować by na końcu ich rozdzielono. Co ciekawe również tutaj jeden z głównych bohaterów trafia w kanoniczne limbo - tam Ciena, tutaj Ransolm niby zostają skazania na długie wyroki/karę śmierci lecz pozostajemy w nadzieją, że kiedyś powrócą. Główne frakcje w senacie galaktycznym - czyli centryści i populiści zostają naszkicowania bardzo grubymi kreskami - jednym mamy lubić a drugich nie (z wyjątkiem Ransolma). Mamy jeszcze kilku bohaterów drugo i trzecioplanowych lecz podobnie jak w "Utraconych Gwiazdach" zaledwie kilkoro z nich zostaje bardziej zarysowanych, z drobnymi wątkami pobocznymi. To co wypada chyba najsłabiej to kreacja świata - sama sytuacja galaktyczna w trylogii sequeli jest szyta grubymi nićmi jednak autorka nie pokusiła się, żeby coś nam bardziej wytłumaczyć. Zamiast tego mamy dużo opisów tego w co nasi bohaterowie są ubrani, co ze strony na stronę staje się coraz bardziej nużące. Samo ujawnienie tajemnicy Leii również zostało potraktowane dośc po macoszemu, ojciec Leii to Vader więc od razu jest skreślona. Ciężko lubić Nową Republikę czy senat skoro wypadają oni chyba jeszcze gorzej niż Stara Republika w swich ostatnich dniach. Uderza również brak jakiejkolwiek interakcji z synem czy Lukiem. Widać ewidetnie, że autorka nie mogła wykorzystac tych postaci.
Dużo narzekania jednak co wypada całkiem dobrze to na pewno relacja księzniczki z senatorem - to oni napędzając akcję i dzięki temu całośc czyta się szybko. Autorka ma bardzo lekkie pióro więc nie uświadczymy znużenia całą akcją. Mam takie nieodparte wrażenie, że jedynym powodem dla którego powstała ta powieść było wyjaśnienie dlaczego Leia jest pokłócona z Nową Republiką i sama zarządza Ruchem Oporu.

W obliczu ostatniego zamieszania z retconem serii komiksowej "Kanan" również tutaj mamy dużą nieścisłość. Po seansie TROS wiemy już, że Leia była w pełni wyszkolonym rycerzem Jedi. Skoro tak, to akcje z jej udziałem wypadają niedorzecznie...

Na koniec dodam ostatnią rzecz, czyli na siłę wciskane wątki LGBTQWERTY - otóż mamy tutaj małe żarciki pomiędzy pilotami X-wingów. Jeden rzuca do drugiego "słyszałem, że ostatnio nieźle łoisz koreliańskie" jako aluzję to jego stosunków z jakimś korelianinem. Teraz zamieńmy relacje homoseksualną na heteroseksualną i wyszłoby dość niesmacznie gdyby policik posuwał koreliankę z kanonie Disneya Aż trudno w to uwierzyć ale podobny żart lepiej siadł Wendingowi w trylogii Aftermath...

5/10