90. spotkanie było klasycznym jubileuszem – los rzucał nam kłody pod nogi Jednym słowem: standard. Fajnie było Na spotkaniu zgromadziło się 9 osób.

Przed samą 16.00 dostaliśmy informację od mangowców, że nastąpiło nieporozumienie przy bookowaniu sali audiowizualnej i niestety nie będziemy mogli z niej skorzystać. Troszkę zawiedzeni (wszyscy mieli ochotę na zaplanowane atrakcje), spędziliśmy trochę czasu na korytarzach WDKu czekając aż wszyscy się zejdą, a następnie wyruszyliśmy do Pubu Talizman. Akurat zrobiło się paskudnie i lało, ale na szczęście mieliśmy do dyspozycji tyle samochodów, żeby przemieścić się bez kłopotu. I tu nasuwa się wniosek, że musimy popracować nad organizacją i zdecydowaniem, bo próby rozstrzygnięcia kto z kim jedzie trwały zdecydowanie za długo

Na miejscu grupka, w której ja byłam, odkryła, że Talizman jest zamknięty na głucho, a reszty nigdzie nie widać, mimo, że wyruszyli przed nami. Trochę trwało nim się zorientowaliśmy, że zabawili się naszym kosztem. Kto to widział w tym wieku się tak chować po kątach? W końcu, kiedy myśleliśmy gdzie się udać, już nie pamiętam kto, wykazał się pomyślunkiem i przeczytał w jakich godzinach pub jest czynny. Okazało się, że po prostu jesteśmy przed czasem Zbici w kółeczko i poruszający różne geekowskie tematy doczekaliśmy otwarcia po jakimś kwadransie (zimno było ).
A później, to już jak zwykle rozmawialiśmy o Gwiezdnych Wojnach i innych tematach, chętni zaplanowali udział w zbliżającej się grze miejskiej i mini-konwencie. Uważam, że było sympatycznie.


(Muszę się pilnować z tym kronikarskim obowiązkiem, bo mam tendencje do zapominania o tych notkach)