Nie znam się zbytnio na numerach, ale czy to nie jest przypadkiem część 10 Dziedzictwa?

Szkoda że `Egmont` zdecydował się na tą okładkę...
Mimo wszystko cieszę się, i to baaaardzo, bo w końcu moja kochana seria znowu na rynku... i to już 10 tom! Aż chciałoby się jakoś to podsumować, ale poczekam do ostatniego tomu...
Oj, będą na pewno jakieś łzy wzruszenia.

Ta "naklejka" na okładce to jest jakiś strzał w kolano...

Jak tam u was? Na stronie empiku ani jednego, więc albo nie ma, albo ktoś wszystkie wykupił.
Na co stawiamy?

W skrócie można nazwać ten komiks ostatecznym preludium przed wielkim finałem. Muszę przyznać, że "Skrajności" narobiły mi niesamowitego smaku na wielki finał. Widać, że Gwiezdne Wojny dojrzewają. Początkowe kadry z eksterminacja Calamarian naprawdę robią wrażenie. Idealnym cytatem opisującym tą sytuację są słowa Vula Isena "Nie potrzebujemy już Gwiazd Śmierci ani Dział Galaktycznych di niszczenia światów, wystarczy zawartość tej probówki wlana do systemu wodnego planety". Oprócz tego Antares w końcu pokazuje, że ma jaja i potrafi wziąć sprawy we własne ręce. Krayt okazuje się całkiem żywy jak na umarlaka a Cade i spółka gotowi są na ostateczne starcie. Tym razem zwycięzca może być tylko jeden. Jeżeli chodzi o warstwę graficzną do Jan Duursema odzyskuje formę z republiców. Jest naprawdę bardzo ładnie, a galaktyka ukazana jest tak jak powinna: pełna różnorakich lokalizacji, pokazując różnorodność tego uniwersum. Szkoda tylko okładki zeszpeconej napisem kiedy dzieje się akcja tej opowieści. Wojna nadchodzi! 8/10

Historia typowa jako prolog przed wielkim finałem. Zaskoczyła mnie tylko objętość, bo jak na ten etap, to dość mało jest stron, za to nagromadzenie wątków spore i przez to jest dużo uproszczeń. Z drugiej strony sprzyja to dobremu tempu akcji, nie ma przeciągania i wszystko się szybko rozwiązuje.

Najpierw część dotycząca ewakuacji Dac. To zdaje się osobny komiks, ale tutaj nie został wydzielony, więc ja też nie podpisuję go osobno. Opowieść nie zaskoczyła, jest dosyć wtórna, ale trzyma standardowy poziom Dziedzictwa. Twórcy nadal poznęcali się nad Kalamarianami i dobrze. Trochę brutalności zawsze dodaje uroku, a gdyby Staziemu udało się zapobiec wytruciu populacji, a później jeszcze uratować wszystkich, to byłoby już bardzo naciągane.
No i druga część, gdzie dużo wątków nagromadzonych jest na niewielkiej liczbie stron, przez co mamy przeskoki co 2-3 strony. Ale, jak już wspomniałem, sprawiło to, że komiksowi towarzyszy odpowiednia dynamika, a wszystkie historie układają się już w miarę w całość przed finałem. Nie było tutaj żadnych spektakularnych wydarzeń, przy których szczęka by opadała, ale czytało się to lekko, łatwo i przyjemnie.

No i minusy - nowy-stary Krayt, serio? To mnie miało zaskoczyć i zrobić mi wow!? - nie, to głupie rozwiązanie; ostateczna śmierć sithańskiego Imperatora i Wyyrlok przejmujący władzę to byłoby coś zdecydowanie lepszego. A główny czarny charakter, który jednak przeżywa do samego końca, by stanąć do walki przeciw głównemu bohaterowi? Sztampowe, przewidywalne, słabe. Wątek Sithów mnie zawiódł bo przez parę tomów zanosiło się na walkę o władzę, podział na frakcje etc. a na końcu i tak okazało się, że układ sił pozostaje taki jak na początku (no z wyjątkiem Wyyrloka, który sobie przeskrobał ).

Jeszcze coś? A no tak, mamy wreszcie zgon ważnej postaci. Jednak to śmierć strasznie głupia, bo Antares mógł swobodnie skoczyć z resztą na statek. Ale nie, ja zostanę, poświęcę się, uciekajcie bo nie ma czasu, ale oczywiście znalazł jeszcze chwilę na głupią rozmowę z ukochaną, której nakazuje odejść. Bleeeee, no błagam.

Ale, jak wspomniałem, historia jako prolog do finału jest dobra, tempo szybkie, dzieje się.

8/10