Mam nadzieje ze to bedzie Wielki Powrót. Godny jego Trylogi. Kiedy to Amber Wyda?? I czy wyda? Moze jakas petycja??

się bardzo cieszę i czekam oczywiście. Bardzo interesujący pomysł i nic dodać nic ująć, choc nie sadze, ze Zahn przebije sam siebie (swoja trylogię). A jakby wydali u nas w 2004 (na koniec) to byłoby i tak bardzo dobrze

Następna książka mistrza. Tylko czekać i kupować .

Po raz trzeci bedzie o Thrawnie i po raz trzeci thrawn przegra z głupimi
Jedi (co jest jedyną wadą książek Zahna - jedzie on na sławie swojej
najlepszej postaci którą ciągle uśmierca albo upokarza mimo że za
przeciwników ma terrorystów o umysłach małpojaszczurek)

Myślę, że kiedy to dzieło ujrzy w naszym kraju światło dzienne, to właśnie w tym wątku pojawią się recenzje. Chciałem do tej pory zaczekać ze swoją opinią, ale ponieważ ostatnio dowiedziałem się, że SQ zostanie wydane prawdopodobnie dopiero po premierze EIII (), to chromolę czekanie i piszę, bo jest o czym. (uwaga, mogą być spoilery)

Generalnie rzecz biorąc SQ zaskakuje czytelnika, na poziomie fabularnym, ale i nie tylko. Przede wszystkim Zahn zdaje się odszedł od dotychczasowej konwencji kilku równoległych wątków. W SQ mamy jeden główny motyw, z któym przeplata się kilka innych, ale relatywnie mniejszych. Może to zostać uznane jako minus, ale w gruncie rzeczy stanowi misternie i sprawnie zaplanowaną intrygę, której ukazanie wymagało, moim zdaniem, takiego, a nie innego zabiegu.
Otóż przez pierwszą połowę książki mamy do czynienia z historią detektywistyczną w realiach SW. Ale za to jaką! Jeden statek mknący przez nadprzestrzeń, a na nim pięć, a nawet sześć niezależnych grup, z których żadna nie ufa sobie nawzajem, a ponadto zaczynają dziać się dziwne rzeczy. A w środku Luke i Mara, usiłujący dojść do tego, o co właściwie chodzi. Czyta się super.
Sytuacja się zagęszcza, kiedy bohaterowie odnajdują Zewnętrzny Lot i wyruszają, by go spenetrować. Właściwie z historii detektywistycznej SQ przeradza się wtedy w znaną wszystkim konwencję przygodową... ale zaraz potem motywy z pierwszej polowy książki wracają ze zdwojoną siłą, karty zaczynają się odkrywać, napięcie rośnie... słowem: Zahn działa. Komuś mogą się te zabiegi nie podobać, ale mi bardzo przypadły do gustu.
W kwestii nawiązań Zahn zdziałał zaskakująco wiele. Przede wszystkim SQ za pomocą Zewnętrznego Lotu bardzo zgrabnie łączy EU z OT (i samą OT) z NT. Przykłady? myśliwce Delta-12 (dwuosobowe Delta-7), wspomnienia z Wojen Klonów czy Droideki... a już walka Luke`a i Mary z jedym egzemplarzem to już w ogóle miodzio.
Niemniej jednak Zahn bardzo często lubi pokazywać, jak bardzo dobrze czuje się w SW (a, co za tym idzie, gdzie ma pomysły innych autorów), tylko, że odnoszę wrażenie, że tu nieco go zastopowano. Paradoksalnie tym razem przedmiotem jego ataków nie był Anderson, lecz NEJ. Chociaż w sumie nie jest tak źle, ciągle mamy "Miecz Jade", szponostatki itd., tutaj Zahn jest bardzo zgodny z NEJami. Rozbieżności zaczynają się w kwestii opisywania społeczeństwa Chissów, gdzie Timothy najzwyczajniej w świecie olewa sobie to, co wymyślili ci od Yuuzhan. Po pierwsze rozdziela on Rękę Thrawna od Chissów; Chissowie nie przyznają się do Thrawna i ledwie tolerują Parcka, zaś RT jest stolicą tworu politycznego zwanego Imperium Ręki. Obie frakcje mają osobne siły zbrojne, różne statki, doktryny wojenne itd. Po drugie wprowadza zmiany w rodzajach klanów Chissów; na przykład klan Thrawna, czyli Miith`raw`nuruodo nie nazywał się, jak chce NEJ, Nuruodo, lecz Miith (pierwszy człon nazwy nazwą klanu). O ile jeszcze inne zmiany można jakoś załatać (zjednoczenie Imperium Ręki i Chissów moglo być przecież możliwe), o tyle tutaj Zahn wyraźnie poszedł pod prąd. Po trzecie: Chak Fel, syn Soontira Fela. W NEJ było wspomniane, że rodzeństwo Jaggeda zginęło w walce z Yuuzhanami, ale nie było wśród nich Chaka, z kolei Zahn milczy na temat jakichkolwiek innych dzieci Fela poza Chakiem. Ot, takie przemilczenie.
Mi osobiście jednak się te nieścisłości podobają, bo o ile trochę bałaganią NEJ, o tyle idealnie współgrają z moimi fan-bookami
Na co jeszcze należy zwrócić uwagę: w SQ praktycznie nie ma Imperium i nie ma Thrawna. Ten ostatni wspomniany jest w sumie tylko w kontekście animozji między Parckiem i Chissami i pod koniec, jako pewien kontekst. Z Imperium zaś dostajemy szturmowców z 501 pułku, ale na usługach Parcka. Także ci, którzy mówią, że Zahn zjada własny ogon, mogą być zaskoczeni nowymi postaciami, miejscami, frakcjami i rozwiązaniami, jakie zastosował, jednocześnie spajając filmy i EU. Co prawda jest kilka motywów, do których Zahn uwielbia wracać, a więc znów jest Karrde, Car`Das, Mara, chwilę się mówi o C`Baothcie... ale mamy też dużo nowego, z kolonią ludzi nienawidzących Jedi na czele... no i do tego należy dodać niesamowite pióro Zahna, dzięki któremu nie ma w tej książce dwóch identycznych postaci.
Podsumowując, daję tej książce 9/10 (przynajmniej angielskiej wersji, bo w polskiej wiele się może zmienić). Jedynym minusem, jaki odnotowałem (chociaż niektórzy mogą to uznać za plus), jest deheroizacja Luke`a i spółki. Moim zdaniem wypada tutaj nieco słabo, zwłaszcza w porównaniu do wyczynów Jedi z JA, Leviathan from Corbos czy nawet duologii. Jakoś wydaje mi się, że Moc tutaj nieco osłabła. Ale i tak SQ to jazda obowiązkowa i polecam każdemu, jakem Misiek.

chyba się na polskie wydanie nie doczekam, a nie mam ochoty stówy wydawać na english version.

a ja jestem zawiedziony trochę tą pozycją - pewnie reckę napisze niebawem. teraz tylko na gorąco..
Prada jest taka, że wiele rzeczy przez jednych może zostać uznane za plus, przez innych za minus.
Zahn był w trudnej sytuacji - bo nie mógł za bardzo poszaleć, musiał napisać coś małego, nieskomplikowanego i napisał historję w okół Mary i Luke`a bez większej intrygi i masy wątków (jak w poprzednich tomach). Niby świeżość, ale z drugiej strony odczuwa się niedosyt. Niedosyt jest jeszcze większy, gdy zaczynamy poznawać dotychczas mistyczny projekt Wyprawy Międzygalaktycznej. Super - ale z drugiej strony Zahn sobie sam dołek kopie - wcześniej bardziej czekałem na Projekt - teraz podchodzę do niego z większą rezerwą. Odebrałem wrażenie, jakby Zahn pisał kolejny tom serialu, w którym za wszelką cenę chciał wrzucić pewne elementy, które mogą zaskoczyć widza w następnym odcinku... Zapewne inaczej będzie się to czytać, jako faktycznie ostatnią ksiażkę w Zahnowskim cyklu.
Ale to co mnie najbardziej zmierziło to jeszcze inna sprawa, a mianowicie fakt, że Zahn robi wszystko by się przypodobać fanom, by zyskać ich serca, a nie by dbać o dobro SW... O ile motyw z wrzuceniem 501 mnie się podobał, świetny ukłon w stronę fanów (warto dodać, że Lucas z ROTS zrobił to samo. spoiler W ROTS pojawi się 501 - wraz z Anakinem udadzą się do ... Świątyni koniec spoilera, acz nie wiem czy w filmie padnie nazwa 501. Tyle, ze tu Zahn posunął się jeszcze dalej uznał, że 501 nie moze być zła - z punktu widzenia rebelii - tak samo jak Thrawn i Imperium... Dlatego stara się wszystkich wybielić tworząc dziwna rzecz jaką jest Imperium Ręki. Zresztąsposób pisania o Thrawnie jest różny, w niektórych momentach pokdreśla, że był zły, w innch wręcz pisze, że w porównaniu z resztą to był normalnie super koleś... który był prawie po stronie Republiki... Prawdę mówiąc moim zdaniem nie tylko odbiera w ten sposób magię Thrawnowi, ale przyćmiewa jego geniusz... ale cóż, nie mój cyrk, nie moje małpy.
Moim zdaniem jest to najgorsza z pozycji Zahna. Nie znaczy, że jest zła - ale do LoE czy Punktu Przełomu w moim odczuciu jej bardzo daleko. Zjawa, która jest chyba najbardziej podobną książką, ze względu na prowadzenie dwójki bohaterów podobała mi się też o wiele bardziej.

to tytuł nowej książki Amberu w listopadzie (15.11):

Przed laty „Zewnętrzny Klucz”, super dreadnaught z pięćdziesięcioma tysiącami ludzi na pokładzie, został zestrzelony. Teraz Luke Skywalker i Mara Jade muszą zbadać odnaleziony wrak. Nowa misja na planecie Nirauan doprowadza do zaskakującego odkrycia – na pokładzie statku są ocaleni: członkowie różnych ras, rycerze Jedi i bezlitośni Vagaari. Ale jest coś jeszcze...

368 str., cena det. 34,80 zł

jak zwykle po Zahnie nie mozna sie wiele spodizewać...nie dosc ze nagmatwa w NeJ to jeszcze książka nie taka świetna...

NEJ to shit no dobra, moze nie shit, ale mając do wyboru NEJ i Zahna, wolę zdecydowanie Zahna A tytuł polski zwalony na maxa, jak juz to wyraziłem w komentach.

Cóż, wczoraj skończyłem lekturę polskiego wydania, mogę się więc pokusić o parę słów komentarza...

Jeśli chodzi o tytuł i opis fabuły na tyle okładki, moje odczucia najlepiej wyraził Ricky Po raz pierwszy chyba zdarza się, że tytuł jest absolutnie nie pasujący do fabuły, ba, jest wręcz kłamliwy! Minimum jedna osoba musiała przeczytać w Amberze całą książkę (pani tłumaczka), więc ja się pytam - dlaczego nie zareagowała na tak ewidentną bzdurę????? Poza tym opis tych ocalałych - Vaagari, Jedi, i kto tam jeszcze, mogli też dać Vadera i Obi-Wana, wyszłoby na to samo... Ble. Naprawde, jeśli nie podobał im się tytuł "Misja Ratunkowa" czy coś w tym stylu, mogliby wymyśleć cokolwiek, byleby się choć trochę (trochę!) miało do fabuły... Widać jednak, że nie dość, że Amber będzie wydawał rzadko, to jeszcze niedbale... Zdolne skur***, robią wszystko, by zniechęcić czytelników. Good job.

Dobra, teraz o fabule. Większych wpadek nie zauważyłem, choć zastanawiam się w końcu, jak to cholerstwo (statek) się nazywało. W EU powszechnie używano nazwy "Lot Zewnętrzny" i wszystko było jasne. Teraz na końcu okładki mamy "Zewnętrzny Klucz" (który, co ciekawe, pojawił się tylko tam) a w samej książcy mamy już "Pozagalaktyczny Lot". Okropność, ja tam i tak dalej jestem przy "Locie Zewnętrznym", brzmi on bowiem bardzo fajnie.
Kolejne potknięcie - nie wiem, czy to zasługa tłumaczki, czy Zahna, ale pod koniec książki Luke zaczyna wymachiwać niebieskim mieczem (na pewno to był jego własny, bo znaleziony miecz Lorany też był zielony). Nie zamienił się też z Marą, ona dalej miała niebieski miecz Anakina. A więc, kto się machnął? Może to detal, ale jestem przeczulony na tym punkcie, odkąd Leia w NEJ wciąż wymachuje swoim zniszczonym wcześniej czerwonym mieczem... Dobra, nieważne. Do rzeczy.

Książka jest świetnie napisana, aż prosiła się o rozwinięcie na znacznie większą ilością stron. Kolejne wątki są umiejętnie odkrywane wraz z rozwojem akcji, co się bardzo chwali. Jedynym rozczarowaniem było spotkanie z samymi rozbitkami, sam nie wiem, oczekiwałem czegoś w stylu odkrywania kolonii z filmu "Obcy: Decydujące Starcie" Czyli wielkiej tajemnicy, dużej ilości trupów, niewielkiej ilości przerażonych rozbitków i czegoś wstrętnego w ciemnościach... Mniam Tak samo zawiodłem się na wątku okrętowych "Jedi", o ile dobrze policzyłem, było tam dwoje dorosłych, trójka dzieci plus Evylyn (wykazująca szczególnie duże zdolności), którzy mieli potencjał. A Luke tak po prostu z nich zrezygnował. Lipa, wielka lipa. Fajnie by było ich potem wykorzystać w Dark Nest, albo Legacy.
Teraz Vagaari. Dosyć zgrabne stworki, szkoda tylko, że wątek "pszczół" pojawił się tylko raz i nie został rozwinięty. Poza tym wyraźnie Zahn nie mógł się zdecydować, czy mają być oni "twardym do zabicia skurczybykiem" w styli Norghich, czy też mięsem armatnim w stylu szturmowców z OT... W efekcie czego wyszło mu coś pośredniego. Może to dobrze, może źle, nie wiem. Ale fajnie było czytać jak ich wyrzynali
501... Tak, to było coś. Prawdziwe wojsko, aż miło było czytać. Tak samo postać młodego Fela - bardzo sie cieszyłem, że któreś z dzieci Barona, nic licząc Jagga naturalnie, zostało porządnie opisane. Jednak w książce nie została zawarta ważna informacja, a mianowicie to, że młody Fel <<< SPOILER zmarł wkrótce po zakończeniu misji z ran odniesionych w walce z Vagaaari KONIEC SPOILERA >>>. Tego zabrakło. Wracając jeszcze do Vagaari - wnioskując z końcówki książki, był to wróg "jednorazowy" W takim wypadku kim są ci straszni wrogowie, z którymi leją się Chissowie? Wciąż marzę po cichu, by byli to Charoni <sentymentalne westchnienie>. Ale to tylko marzenia

I ostatnia kwestia. Sugestia powrotu Jego... Hmm, interesująca, choć myśle, że lepiej zostawić ją otwartą. On najlepiej sprawdza się jako nieosiągalny ideał, absolut, do którego dążą wszyscy inni.... Wszystko to powoduje gigantyczny wzrost oczekiwań, któremu Zahn mógłby by nie sprostać. A tego fani by mi nie wybaczyli. Więc lepiej zostawmy to w sferze spekulacji

Aha, bardzo też cenię sobie opis Imperium Ręki (wreszcie więcej konkretów!) i pomysł Reduty. Fajnie było

Ogólna ocena: 8/10

P.S. Pozostaje teraz tylko czekać na "Outbound Flight" Jeśli Amber tego nie wyda, to chyba ich zamorduję. Ale pewnie jeśli wyda, to dopiero w 2007 Albo przy dobrych wiatrach na koniec 2006, w co jednak wątpię. Choć nadzieję mieć można

Także biegnijcie drodzy fani po tę książkę, warto, naprawdę warto!

P.P.S. Powrót Car`dasa też był cennym "smaczkiem" Szkoda, że wystąpił jedynie w 3 osobie. Choć Misiek na pewno się cieszy, bo nikt mu znowu nie podwędził pomysłu z "Siedziby Egzekutora"

na razie na 170 stronie i jest nawet ciekawie. Bardzo mi się tylko nie podoba fakt, że na stronie 21 pani Jagiełowicz uśmierciła bardzo przeze mnie lubianą Callistę (twierdzi że jest ona "dawno nieżyjąca" - w oryginale "long-departed", co oznacza, że odeszła sobie dawno temu, ale żyje - patrz Planeta Zmierzchu i inne źródła). Ponadto tym razem język basic nie przeszedł przez amberowską korektę i stał się "basikiem".

Amber wydał plan wydawniczy na 2006. Książek jak na lekarstwo, tylko TUF i cały Dark Nest, razem 4 pozycje. "Outbound Flight" wobec tego trafia najwcześniej na początek 2007, albo jeszcze później...

Mnie martwii inna kwestia. Pomimo to ze jeszcze nie skonczylem czytac ksiazki juz widze w niej nawiazania do nowej trylogii (pojawienie sie Droideki) . Po Zjawie z Tootaine jest to moja druga taka ksiazka ktora ma cos wspolnego z tym syfem jakim jest NT. Zawsze cztajac ksiazki dziejace sie po Nowej Nadzieji dostawalem to co chcialem, gwiezdno-wojenny klimat na ktorym sie wychowalem a nie dziecinna nowa trylogie. No coz :c gwiezdne wojny umieraja kk thx bye :C!

najbardziej w polskiej edycji denerwuje brak "Fool`s Bargain". Nie rozumiem, czemu Amber tego nie dodał, bo to w sumie byłby miły ukłon w stronę fanów, zwłaszcza 501, a skoro i tak pewnie tłumaczyli z Paperbacka. No i oczywiście wspaniały tytuł . Nie wiem, może jak przeczytam Lot w oryginale to mi się będzie chciało sięgnąć do polskiego tłumaczenia, ale żywię co do tego duże wątpliwości.

Witam ! Mam kilka nowych wiadomości na temat książek jakie ma wydać Amber w 2006 r. Zarzyjcie do komentarzy na temat planu. Pozdrawiam !

Musze powiedzieć, że do ksiażki podchodziłem z lekką obawą, gdyż przeczytane wcześniej opiniie jakoś nie nastawiały mnie optymistycznie. Jak się jednak okazało nie było aż tak źle Zahn powrócił, może nie w wielkim stylu ale przyzwoicie, choć jak na jego markę zdecydowanie za słabo. Największym zarzutem do tej ksiażki jest dla mnie zupełne minięcie się z tematem. Zamiast naprawdę czegoś dowiedzieć się o Pozagalaktycznym locie dostajemy luźną historyjkę osadzoną tylko w realiach wielkiej wyprawy. Pomijając jednak ten fakt sama historyjka jest nawet ciekawa i może być wciągajaca. Zastanawiające są liczne nawiązania do prequeli, niby coś dobrego, ale tak trochę niepasują mi do Zahna i do okresu w jakim dzieje sie ksiazka. W kaiżce pojawia się oczywiście trochę bugów i śmiesznych sytuacji oraz określeń (np. jak można poczuć że czyjeś włosy są rude poprzez dotyk plecami?, albo jak skąd Presor wiedział o istneiniu NR?). Niemniej jednak nie ejst to wszystko aż tak dokuczliwe. W sumie wiele wiecej o tej ksiazce nie da się powiedzieć, co zresztą również swiadczy o jej przeciętnosci. Wystawiam 6/10.

PS Ciekaw jestem jak ta książka będzie korespondowała z Outbond Flightem?

Rozbitków, jestem w połowie i ...

Jak na razie jest kiepsko... Nie rozumiem, dlaczego na pytanie o "Pozagalaktyczny lot" Luke odpowiada:
Chyba coś wiem... Jak to chyba?! Przecież znaczna część historii Lotu została przedstawiona w "Wizji Przyszlości"?! no moze nie znaczna, ale ta w której brał udział Thrawn. Nie rozumiem też za bardzo tłumaczenia... Od kiedy to ci rozbitkowie są na Nirauan?! Fel i jego ekipa póki co jeszcze nic złego nie zrobili, ale wg mnie źle że autor już wcześniej powiedział że coś planują... Wszystkie te dziwne wydarzenia na "Pośle Chafie" były jakieś... dziwne... Niedobrze przedstawione. Jak na razie w ogóle nie czuję dreszczyku emocji jaki zawsze po mnie przebiegał kiedy czytałem poprzednie powieśći tego pana.
No cóż, mam nadzieję że w późniejszej fazie książka się polepszy.

No, całe szczęście druga połowa książki była lepsza niż początkowa. Trochę mi się niektóre informacje w czasie książki mieszały, ale ogólnie jest dobrze. Duży plus za przybliżenie mi Chissów, Imperium Ręki (właściwie o nim to sie dopiero dowiedziałem, wcześniej się inaczej nazywało).
Ze wszystkich Mar Jade jakie widziałem, ta z okładki mi się najbardziej podoba. Szkoda że niewyjaśnione jest dlaczego rozbitkowie tak nienawidzą Jedi...
Mam nadzieję że dowiem się tego z "Zewnętrznego Lotu" (czy jak tam to będzie tłumaczone)
Moje "domysły" o tym co rzekomo ekipa Fela planowała były złe (całe szczęście!). W recenzji Lord Sidious łądnie to określił mianem kryminału i właściwie trochę z tego jest kryminał. Całe szczęście że wszystko się jakoś rozwiązuje i te rozwiązania mnie satysfakcjonują. Przepraszam , za to ciągłe spoilerowanie, no ale jakoś tak trudno mi bez tego opisać książkę. O tym, że Geroonianie=Vagaari nie domyślałem się od początlku, ale w każdym razie domyśliłeem się tego jakiś czas wcześniej niż zostało to powiedziane
8/10

Nigdy za Zahnem nie przepadałem i niekryłem tego. Do "Survivor`a" podchodziłem kilka dni.Powód??To Zahn. Zacząłęm czytać kilka dni po otrzymaniu i przeczytałęm tego samego dnia. Książka ma wartką akcję, może kilka nie domówień jest ale to jest zupełnie inny Zahn niż w trylogii Thrawna(ale może spróbuje ją jeszcze razprzeczytać razem z duologią Ręki??Cóż wraże nia po "Rozbitkach..." mam świetne) której nie trawię. . Mam nadzieje że TOF będzie podobnie napisane. Jeszcze raz-Brawo Tymoteusz!!

odczucia jak Anor.... jak dla mnie to otrzymaliśmy historyjkę, która na dobrą sprawę niewiele wnosi i dla mnie mogła by się znaleźć w MRJ O historii Pozagalatycznego Lotu bardzo niewiele się dowiedzieliśmy, wiem że prawdopodobnie będzie to rozwinięte w kolejnej części .. ale jak dla mnie ... to wygląda na to, że Zahn po prostu nie miał pomysłu co napisać.

Ogólnie książke ocenię na 7/10 ... natomiast jako powieść, która była zapowiadana bardzo szumnie i która miała opowiadać o rozbitkach i Pozagalaktycznym Locie.. to najwyżej 4/10 mogę dać ... w tej kwestii jestem całkowicie zawiedziony tym co stworzył Zahn.

Po paru latach od wydania tej książki, w końcu udało mi się przeczytać tą kolejną pozycję Zahna. Oczywiście okazji do przeczytania SQ było sporo, ale zawsze uważałem, iż są ciekawsze książki do nadrobienia .

SQ wydaje się bardzo przypominać Zjawę z Tatooine, przynajmniej pod kątem konstrukcji. I tu i tam mamy parę głównych bohaterów i jeden centralny wątek plus poboczne - nierozerwalnie łączące się z tym pierwszym. Jak wiadomo Zahn jest znany głównie z tego, że poprzednie książki (np: kultowa Trylogia Thrawna) to powieści wielowątkowe i rozbudowane. Tutaj jednak autor rezygnuje z tego modelu i przestawia się na już wyżej wspomniany, lecz jakże bardziej pasujący do tego, co zechciał nam zaprezentować w Rozbitkach. Moim zdaniem ta zmiana była jak najbardziej OK i przysłużyła się na plus tej powieści .

Treść, a więc istota sprawy, lekko mnie rozczarowała. Liczyłem na jakąś większą relację historii lotu ku nieznanym przestrzeniom, przedstawioną przez rozbitków. Tymczasem mamy okazały opis działania i konstrukcji turbowind i wagoników, no i spory opis budowy Dreadnaughtów. Fajnie, ja też lubię opisy okrętów SW. Niestety charakterystyka konstrukcji jak i wędrówki po kolejnych pokładach "Pozagalaktycznego Lotu" przysłoniło takie istotne sprawy jak okazja do wyjaśnienia kilku przyczyn z wydarzeń dotyczących całego projektu, jaki wymyślił Jorus C`baoth. I tak jak w Zjawie najsłabszym punktem była wędrówka przez pustynie, tak tu mamy niekończącą i męczącą wędrówkę po wraku tego okrętu. Tyle, że Denningowi udało się to jakoś zrównoważyć i w zamian za to otrzymujemy piękne wyjaśnienie przeszłości Anakina przez jego własną córkę. Tymczasem, Zahn daje czytelnikowi nadzieję i nic poza tym. Skywalkerowie lecą na tę misję z przekonaniem, iż odkryją coś na temat przeszłości dawnych Jedi, a wracają z niczym. Dobrze, że chociaż historia Wojen Klonów nie jest już tak mglista i Mara z Lukiem świetnie pamiętają z niej poszczególne fakty. Na duży plus zasługuje przywołanie 501 Legionu. Tym razem to prawdziwa siła, a nie szturmowcy jakich znamy z np: RotJ . Kiedy czyta się jak walczą i zachowują to ma się przekonanie, że to naprawdę elita godna swojej wielkiej chwały, nie odbiegająca poziomem od swoich poprzedników - klonów. Takich szturmowców chciałem w końcu zobaczyć i nareszcie spełniło się . Kolejnym pozytywem okazali się Vagaari. Dumny lud wojowników, pomysłowych, aczkolwiek nie mających szans z przeciwnikiem takim jak Jedi. W ogóle mieli szczęście, że 501 nie był w komplecie, bo ich piękny plan skończyłby się szybciej niż mogliby przewidzieć. Jednak zasługują na brawa za pomysłowość i nieugiętość. Pełen zachwyt wzbudził we mnie mały frykas rarytas, a mianowicie - droideka . Nieraz wspominałem jak bardzo brakuje mi droidów z NT w tym co mamy później. Już początek wydawał się niezwykle sympatyczny, lecz dopiero starcie Jedi z tym jakże skutecznym droidem wywołało u mnie falę radości . I kto teraz powie, że jednostki armii Konfederatów to nic nieprzydatny złom, skoro sam Luke Skywalker i jego boska małżonka Mara - tak wspaniale współpracujący duet - miał takie koszmarne problemy?. A przecież wygrali tylko dlatego, że mieli miecz Lorany ! Ileż to krwi musiałyby napsuć takie droideki takim Vongom? Jednostki armii Konfederacji - jako element wsparcia – na pewno pomogłyby wygrać Nowej Republice niejedną bitwę z tym ludem. Za to nawiązanie Zahn ma u mnie wielkie podziękowania . Na uwagę zasługują losy Jinzlera. Jego życie pokazuje wielkie dramaty ludzkie, nie będące mniejsze od tego co przeżywali bohaterowie Galaktyki. Brak akceptacji, żal za niestosowne słowa z przeszłości, niespełnione pragnienia. To smutny los smutnego człowieka, który dopiero po latach godzi się z rodziną i samym sobą. Współczucie jakie budzi jego historia zasługuje na chwilę refleksji. Wiem, zaraz ktoś się obudzi i powie, że frajer sam sobie jest winny. Lecz czy takich frajerów jest mało obok nas? Myślę, że dramat Jinzlera, choć może płytki, to jednak stosowny co do całej sytuacji, jaką wykreował autor tej powieści.

Osobną sprawą jest tłumaczenie. Padło już wiele słusznych słów krytycznych, których nie będę tu powielał. Oczywiście zgadzam się, lecz myślę również, że nie było ono aż tak bolesne jak np: niebieskie ostrze miecza Luka. Natknąłem się też na literówki, gdzie zamiast Mara zostało napisane Marta, ale czy to jest aż tak istotne ? Największym jednak mankamentem jest brak wykorzystania postaci już dotąd wykreowanych przez innych autorów. Zahn ciągle bazuje na tym co sam wymyślił. Nie wiem czy ma on jakiś uraz do sięgania po inne postacie, ale jest to naprawdę irytujące.

Sumując: SQ to solidna książka zasłużonego autora. Nie jest podobna do osławionej Trylogii, co nieznaczy, że jest mniej ciekawa. Na pewno nie jest rewelacyjna i pewnie mogła być lepsza, ale to co przeczytałem po rozważeniu "za" i "przeciw" zasługuje w pełni na wystawienie następującej oceny: 7/10 .

właśnie skończyłem. Powieść nie taka zła - może dlatego, że czytałem chronologicznie (czyli najpierw Outbound a potem Rozbitków, a do tego jeszcze Hand of Thrawn x 2 )
Owszem, może za dużo opisów konstrukcyjnych, ale to mi nie przeszkadzało akurat
Akcja toczy się w jednym miejscu, ale to też nie problem dla mnie
Bohaterowie - cóż, Mara i Luke jacy są, każdy widzi
Jinzler występował już w OF i początek spoilera faktycznie mu się nie układało za dobrze z siostrą koniec spoilera, ale tu sobie wszystko już poukładał
Reszta bohaterów też nie najgorzej "skonstruowana". Rozbitków z Pozagalaktycznego Lotu i ich motywy nielubienia Jedi poznałem już przy okazji lektury poprzedniej książki, więc wiedziałem mniej więcej czego się po nich spodziewać

A przy wolvkilach miałem przed oczami tego wilka z "300"

Ogólnie rzecz biorąc 8/10

Bardzo ciekawa pozycja literacka. Akcja się rozwija jak w dobrej książce detektywistycznej. Dosyć długo nie wiadomo to jest po jakiej stronie i do czego dąży.

Ogólnie książka fajna...
Tylko ten tytuł...
Pozostawię to (tłumaczenie tytułu) bez komentarza.

Mógłby mi ktoś podpowiedzieć w jakiej książce szukać kontynuacji historii z "Rozbitków"? "Lot" już przeczytałem i mam ochotę na więcej

Chm? to już nigdzie nie pojawia się imperium Ręki, "tajemniczy przybysze" z Dali, ani Chissowie?

Przeczytani po raz drugi. I nie dlatego że jestem fanem tej książki, tylko była ona jedną z pierwszych pozycji SW jakie przeczytałem. I chociaż za pierwszym razem nie wszystko było dla mnie jasne i do końca zrozumiałe to tym razem już takie jest. A czy książkę odebrałem lepiej niż za pierwszym razem? Powiedziałbym, że nie.

Po fenomenalnej dylogii Ręka Thrawna Zahn spuścił trochę z wysokiego poziomu. Oczywiście co do samego stylu pisania Zahna nie mam nic do zarzucenia to jednak całość nie była tak wciągająca jak jego wcześniejsze pozycje. Widać, że autor czuje się jak ryba w wodzie w EU co chwile serwując nam smaczki i nawiązania jak np. droideka, legion 501., stosunek ludności Starej Republiki do zakonu Jedi. Osobiście bardzo podobała mi się akcja Mara i Luke vs. droideka ponieważ pokazała jak zmieniło się wyszkolenie rycerzy przez te pół wieku. Więcej dowiadujemy się o Chissach jak i projkecie "Lotu pozagalaktycznego". Nieco na siłę wprowadzone zostaje Imperium Ręki, które jest chyba tworem niepotrzebnym akurat w tym okresie chronologii. Dobrze wypadają Luke i Mara, którzy widać że byli dla siebie po prostu stworzeni. Powieść w niektórych momentach ma lekki klimat detektywistyczny jednak często przeradza się w zwykłą sieczkę, w której nasi bohaterowie pokonują kolejne hordy przeciwników. Myślę, że lepiej wypadłoby całkowite postawienie na powieść detektywistyczną.

Ogólnie ta pozycja jak na powieść z naszego uniwersum zdecydowanie plasuje się powyżej przeciętnej jednak jak na Zahna to pozostaje spory niedosyt. 7/10

Czy, żeby z jakimś zrozumieniem przeczytać tą książkę wypadałoby jakoś mniej więcej znać Dylogię Ręki Thrawna (Wizja i Widmo)? Mam samych Rozbitków, więc musiałbym kupić/wypożyczyć, czy to po prostu luźna, oddziela książka?
Czytałem dawno temu, Poza Galaktykę, ale słabo pamiętam, tą książkę również trzeba jako tako kojarzyć?

Przyznaję, mam jakiś sentyment do tej książki, czytałem ją w ostatniej klasie liceum, tuż przed maturami, złote czasy.

Nie zmienia to faktu, że podczas ponownej lektury byłem równie znudzony co w 2006, jest ciekawy koncept w postaci śledztwa i motywów rodem z kryminału. Ale samo wykonanie to Zahn w najgorszej formie. Nie dostajemy odpowiedzi odnośnie tytułowych rozbitków, cała struktura powieści jest jak typowa SF lat 90, ale poprzetykana kiepskimi dialogami i nieustannymi podróżami wagonikami. Te co chwila przenoszą bohaterów w górę, dół statku, co chwila zmuszając ich do pseudo technicznych rozterek, którymi dzielą się ochoczo z czytelnikiem.

Zahn ma też olbrzymi problem z typowo kryminalnymi dialogami, tu bohaterowie toczą spekulacje godne jakiejś paragrafowej powieści.

- jeżeli stoi za tym X to Y i Z zrobią pewnie tamto i siamto!
- ale to z kolei wyklucza Y i X bo siała baba mak!
- ale wtedy Z może tak i śmak!

Masa wyliczanek i teorii na kilka stron, która do niczego nie prowadzi. Także sposób w jaki zachowują się wojskowi i "źli" obcy są rodem z komiksu. A wątek jednego z bohaterów Jinzlera, 60 latka, który ciągle zmaga się z kompleksem niedowartościowania przez rodziców? Zahn potrafi też wcisnąć kilkustronicowy opis zmagań z droideką, który jest zwykłym wypełniaczem zakontraktowanych stron.

Czepiam się, ale muszę też wspomnieć o ciekawie zarysowanych wątkach Imperium Ręki, Dynastii i politycznego bałaganu w Nowej Republice po aferze z Caamas. Swój urok ma też ocieplanie wizerunku Imperium oraz sugestie, że pod rządami sprawiedliwego autokraty byłby to reżim idealny. Kiedyś oglądałem amerykańskich youtuberów mocno krytykujących pisarza za gloryfikację armii USA i napaści na Irak. Facet ma słabość do militariów, ale dzięki temu nawet w tej powieści jest sporo ciekawych opisów ostrzeliwania się, pełnego autentycznych taktyk i sposobów ostrzału.

Jako maturzysta uważałem Rozbitków za najsłabszą książkę Zahna, ale przez te lata gość zdążył napisać kilka gorszych, tym samym z 6/10 robimy 5+/10.